Blijf jij de rest van je leven vegetarisch eten?

[Hizikigrrrl]

Blijf jij de rest van je leven vegetarisch eten?

[Eelco]

Ondanks het credo 'zeg nooit "nooit"' lijkt het me zeer onwaarschijnlijk dat ik weer vlees of vis op mijn menu zal zetten. Ik ben zo'n zeven, acht jaar geleden zo ongeveer van de ene op de andere dag vegetariėr geworden. De eerste paar weekenden bij mijn ouders heb ik wel nog een beetje vlees meegegeten (in het kader van 'niet moeilijk doen'), tot mijn moeder merkte dat het me begon tegen te staan en uit zichzelf mijn maaltijden 'vegetariseerde'. Ik heb sindsdien nooit het gevoel gehad dat ik iets mis - integendeel. Vlees en vis staan me nu gewoon tegen. En eigenlijk heb ik het vroeger alleen gegeten 'omdat het er nu eenmaal bij hoort'.

Ik 'moet' van mezelf ook geen vegetariėr zijn - als ik trek zou krijgen in vlees of vis, mag ik dat best van mezelf klaarmaken (maar dan wel biologisch en bij wijze van uitzondering). Misschien is juist het feit dat ik wel mag, maar niet moet, de reden dat ik absoluut niet taal naar vlees of vis.

[IneN]

Ik ben intussen ook al meer dan 7 jaar vegetariėr en kan mij ook echt niet inbeelden ooit weer een dood dier te gaan eten.

Blij dat ik er van af ben. Het lijkt allemaal zo 'gewoon', maar er zit zoveel leed achter.

Nee, voor mij geen dieren meer.

[@rno]

Ik blijf altijd vegetariėr.

[fem fatale]

Ik kan me heel moeilijk voorstellen dat ik ooit weer niet vega ga eten, zeker geen vlees, en nu ik weet hoe verantwoordde vis wordt gekweekt/gevangen vind ik dat ook geen optie meer.

Maar ik heb toch "misschien" geantwoord, want mijn allergieėn worden nog steeds erger en het worden er nog steeds meer, misschien komt er een dag dat ik over ga op flexitarisme, omdat het anders gewoon niet meer gaat.

[M.]

Ik heb gekozen voor de eerste optie omdat ik me niet voor kan stellen dat ik ooit weer vlees zou gaan eten. Toch heb ik het bij genoeg mensen zien gebeuren, zelfs bij de meest die-hard vegans waarvan je het nooit zou verwachten. Ik heb dus ook zoiets van 'zeg nooit nooit' maar ik kan nu echt niks bedenken dat mij zo gek zou krijgen om weer vlees te gaan eten.

[Hizikigrrrl]

Ik ben heel benieuwd wie "ik denk van niet' heeft gestemd en wat daarvoor de redenen zijn! Niet om te veroordelen hoor, maar ik ben nu eenmaal nieuwsgierig.

[Kiwi]

Even een lange reactie van mij. Ik heb ook op de eerste optie gestemd. Ik eet vanaf mijn 12e geen vlees meer, mis het absoluut niet en moet er ook niet aan denken om het weer te moeten eten (de enige situatie waarin ik het me zou kunnen voorstellen dat ik weer vlees zou eten is in onwaarschijnlijke scenario’s als aanspoelen op een onbewoond eiland zonder eetbare planten o.i.d.. Om te overleven dus, maar dat zie ik nog niet zo snel gebeuren).

Zelfs toen ik in het bestuur van de NVV zat heb ik altijd gezegd dat ik nooit zou beweren dat ik mijn hele leven veganist zou blijven, maar dat ik wel altijd vegetariėr zal zijn. En dat denk ik nog steeds.
Zoals Annemieke van de week al opmerkte eet ik niet meer 100% plantaardig. Dat is niet zomaar. Toen ik mijn vriend leerde kennen at hij nog alles. Hij vond het eigenlijk wel lastig om voor mij te koken als ik bij hem at en ook met uit eten gaan was het niet altijd even makkelijk. Hij vond het vooral niet leuk voor mij dat ik zulke nare ervaringen met een aantal veganisten binnen de NVV had gehad en dat ik daar door mijn veganistische levenswijze steeds weer aan herinnerd werd. Ik voelde me namelijk absoluut niet meer welkom bij die club, terwijl daar toch veel mensen zitten met wie ik voor die tijd regelmatig contact had en van wie ik zelfs dacht dat het mijn vrienden waren. Niet dat ik veganist was geworden om ergens bij te horen, maar het was toch wel fijn om contact te hebben met gelijkgestemden. Ik werd na al dat gedoe weer een eenzame veganist in een wereld vol omnivoren (en een sporadische vegetariėr), dus dat speelde ook wel mee.
Als compromis stelde mijn vriend toen voor om allebei vegetariėr te worden (dus ik weer beginnen met het eten van zuivel en ei en hij stoppen met het eten van vlees en vis). Per saldo bespaart dit meer dierenleed dan wanneer hij nog vlees zou eten en ik veganist zou zijn, dus ik vond dat een goede deal.
Hij is op 1 oktober (wereld vegetarismedag) gestopt met vlees eten en het bevalt hem tot nu toe goed, beter dan ik had durven hopen zelfs! Ik had er in het begin nog wel wat moeite mee om weer zuivel en ei te nemen, dus ik eet thuis nog grotendeels veganistisch (en hij dan automatisch ook), maar niet meer zo obsessief als eerst. En eerlijk gezegd bevalt het mij nu ook wel om er wat relaxter mee om te (mogen) gaan.

[greet]

ik weet het niet, heb ik gestemd.

ik hoop nooit meer een dier te eten, maar er kunnen altijd situaties komen die niet te voorspellen zijn.

[Dot]

Optie 1, zoals de meesten hier. Ik heb de afgelopen 9 jaar nog geen enkele keer behoefte gehad aan vlees of vis en het lijkt me sterk dat daar verandering in zou komen.

[@rno]

Ik blijf altijd vegetariėr.

Laat ik toch maar even toelichten.

Ik ben al mijn hele leven vegetariėr en heb nimmer verlangd naar een stukje vrees.

Aangezien mijn omgeving ook al lang vegetariėr is, zijn er weinig invloeden van buiten om mijn mening te beļnvloeden.

[LL de Ling]

Dan denk ik van niet, maar alleen bij uitzonderingen.

[Helen]

Ik eet nu ook niet helemaal 100% geen vlees meer, wel een beetje vis, maar merk dat ik toch steeds verder minder. UItsluiten kan ik niet, "zeg nooit nooit" inderdaad, maar gezien 't gehele voortraject dat mij tot hier heeft gebracht kan ik mij niet voorstellen dat ik geheel 'vegetariėr-af' zal worden.

[Lovelocker]

Als ik zou gaan dementeren dan loop ik grote kans dat ik vlees in mijn mik krijg. Maar anders zie ik het alleen gebeuren bij uiterste en noodzaak die zeer onwaarschijnlijk realiteit zal worden en dan zou ik iets moeten verzinnen dat ik het nauwelijks proef, want ik ga gewoonweg over mijn nek. Weet-ik-veel, het zit zo ingebakken, gaat er echt niet zomaar uit.
We hebben het inmiddels over 32 jaar, he.
Ik acht de kans groter dat ik met een vrouw in bed duik  :O

[Hizikigrrrl]

 

[greet]

ik heb vroeger heel, heel heeeeeeel graag vlees gelust. en spijtig genoeg kan ik er nog altijd zin in hebben.

soms schreeuwt mijn lichaam er zelfs om, maar dat is enkel wanneer ik een tijdje minder eieren en kaas heb gegeten. dan krijg ik ineens 'vlees honger'. dan betrap ik mezelf op gedachten als, hmmm, zo'n lekker stukje gehakt zou er wel ingaan. zeker als ze beneden iets lekker vlezigs zijn aan het bereiden. dan eet ik meestal een mega-omelet en liefst nog iets bonen-achtigs, want anders blijft dat gevoel echt hangen.
    daarom dat ik de situatie écht niet kan uitsluiten. spijtig genoeg.

ik ben nochtans al 8 jaar vleesloos... zucht.  

[Dick]

Ik heb nu al 26 jaar geen behoefte meer vlees te eten. Dat zal niet veranderen.
Soms denk ik wel eens, wat er zou gebeuren als ik compleet dement zou worden, wat ze mij allemaal zouden voorschotelen. Ik moet er niet aan denken.

[Djooiss]

zeg nooit nooit inderdaad, maar ik kan het me niet voorstellen dat het snel zou gebeuren, maar niks is zo veranderlijk als de mensch...
Ik vind sommige dingen nog wel lekker ruiken, maar de smaak en textuur van vlees staat me al jaren niet aan. Het idee, dat het een levend wezen is geweest, zorgt ervoor dat ik het niet meer hoef. Jaren geleden heb ik wel nog gewoon vis gegeten, dat vond ik sowieso lekkerder dan vlees. Maar die tijd is voorgoed voorbij want daar taal ik echt helemaal niet meer naar, dat heb ik ook niet gemist.

[J@n]

De rest van mijn leven is hopelijk nog heel, heel lang en ik ben niet van het verre vooruit kijken. Het zou best kunnen, maar voor hetzelfde geld kan het ook niet.

[Sam]

Ik kan me niet voorstellen ooit weer vlees te gaan eten. Ik snap ook niet dat je in een paar maanden tijd van radicaal vegetarier naar full-time enthousiaste vleeseter kan gaan, wat ik wel heb zien gebeuren bij sommige mensen.