Ik weet niet eens hoe dat in zijn werk gaat, bloed geven, klinkt zo heftig.
Zijn jullie slap/duizelig na afloop??
Bloed geven gaat in Amsterdam zo: je wordt opgeroepen en gaat op je eigen favoriete tijd naar de bloedbank. Daar vul je een enorme vragenlijst in met allemaal vragen over je gezondheid. Dat is niet moeilijk.
Daarna wordt, in een apart kamertje, je bloeddruk opgemeten en je krijgt een vingerprik. Met de druppel bloed die daaruit komt, bepalen ze je Hb-gehalte. Die prik is het ergst, omdat dat met een dingetje met een veertje gaat en daar schrik ik altijd van.
De eerste keer dat je komt kom je daarna nog bij een arts, die nog wat dingen uitlegt en vraagt enzo. Volgende keren kom je niet bij de arts, tenzij je Hb te laag is ofzo. (Maar dat betekent: te laag om te mogen geven; die grens is vrij hoog, omdat je met een halve liter bloed minder ook nog lekker naar huis moet kunnen fietsen.)
Daarna ga je naar een ruimte met allemaal gezellig opgestelde ligbanken met een ontzettend fijn uitzicht. Daar wordt gevraagd welke arm je wil gebruiken en dan prikken ze een naald in je arm. Aan die naald zit een slangetje en dat gaat naar een bloedzak die op een weegschaal ligt. En dan gaat het lopen. Als het te langzaam gaat moet je een beetje in een balletje knijpen ofzo. En na een minuut of tien (bij mij, het vriendinnetje met wie ik altijd ging kon het in een minuut of acht, we deden vaak wedstrijdjes, maar dat mag eigenlijk niet) zoemt de weegschaal en wordt de boel netjes losgekoppeld.
Dan mag je nog even blijven zitten, en als je je helemaal lekker voelt ga je aan een andere tafel zitten om thee te drinken en heel erg veel zoute koekjes te eten.
En iedereen is heel erg aardig en vriendelijk.
Niet eng dus, en ik heb me ook nog nooit flauwtjes of onprettig gevoeld na afloop.
485 Reacties
293523 Gelezen