Bloeddonor & vegetariër

[bloempjuh]

Ik ga dinsdag a.s. op eerste keuring bij de bloedbank om donor te worden. Ook al houd ik niet zo van bloed en naalden, ik vind het erg belangrijk en een tamelijk kleine moeite.

Maar nu ineens vraag ik me af.. kan ik met mijn vegetarische lijfstijl wel genoeg ijzer in mijn bloed hebben? Ik eet best veel vleesvervangers, maar kan me niet voorstellen dat ik net zoveel ijzer binnenkrijg als mijn (biefstuketende) vriendje bijvoorbeeld..

M.a.w.: Is vegetarisch eten een probleem als bloeddonor?

[fem fatale]

Volgens mij moet het gewoon kunnen. Ijzer neem je als vegetarier goed op, beter dan uit biefstuk volgens mij.

En volgens mij hebben we hier eerder ijzerdraden gehad en had vrijwel iedereen genoeg HB.

[Kiwi]

Ik (a.k.a. Kiwi De Veganist ) ben ook bloeddonor, en mijn ijzergehalte is meestal zelfs aan de hoge kant voor een vrouw.

[Ligfietsertje]

Ik geef de laatste 2 jaar ook bloed en tot nu toe zonder problemen.  Het ijzergehalte is volgens mij een van de zaken die ze sowieso controleren als je bloed geeft.

Voor je bloed mag geven in België (en ik vermoed ook in Nederland) moet je een hele reeks vragen beantwoorden.  Of je vegetariër bent hoort daar niet bij.  Als de bloedbanken (die toch de nodige kennis van zaken hebben) vegetarisme als reden zouden zien om geen bloed te geven dan zouden ze er zeker achter vragen.  Zij zien dus zelf geen probleem.  Bovendien kan je die vraag natuurlijk ook aan de dokter stellen waar je zeker een gesprekje met zal moeten hebben. (In België is dat toch het geval.)

De hoeveelheden ijzer die je verliest zijn trouwens redelijk beperkt.  Dus als je geen last hebt van ijzertekort (en als vegetariër heb je niet noodzakelijk last van ijzertekort) dan zal er ook geen tekort ontstaan door het geven van bloed.  Als het ijzergehalte in je bloed op het randje van het aanvaardbare is (of daar onder) dan kan je beter geen bloed geven.  Als men dat niet spontaan onderzoekt (wat je dus ook aan die dokter kan vragen) dan kan je natuurlijk altijd nog langst je huisarts om dat te laten controleren.

Als je je zorgen maakt om ijzertekort maar toch iets wil doen voor je medemens is het natuurlijk ook nog mogelijk om plasma te geven.  In plasma zitten er immers geen rode bloedcellen en het ijzer in je bloed zit vooral in die rode bloedcellen.

[Kiwi]

Als men dat niet spontaan onderzoekt (wat je dus ook aan die dokter kan vragen) dan kan je natuurlijk altijd nog langst je huisarts om dat te laten controleren.

Voor er daadwerkelijk bloed afgetapt wordt wordt inderdaad eerst je Hb-gehalte gemeten. Vroeger met een vingerprik, tegenwoordig vanuit je arm. Een te lage Hb-waarde of een te hoge of te lage bloeddruk kan reden zijn om op dat moment geen bloed af te nemen of ter plekke een aanvullend gesprekje met een echte arts te hebben, evenals bedenkelijke antwoorden op een of meer van de vragen op de vragenlijst die je elke keer moet invullen (zo heb ik een keer bij een arts op zijn kantoortje gezeten omdat ik naar een mogelijk malariagebied was geweest, en hij meer zekerheid wilde hebben over de afgelegde route, en ook een keer omdat mijn bloeddruk te hoog was bij de eerste meting. Toen er daarna nog een keer handmatig gemeten werd was hij wel binnen de aanvaardbare normen).

[bloempjuh]

Ijzer en bloeddruk worden elke keer gemeten (is mij verteld) en ik moet dinsdag alleen even 10 cc bloed afgeven en met een arts babbelen. Maar zou 't erg vinden als ik een te laag ijzergehalte heb door mijn eetpatroon, want wil wel echt graag bloed geven.

Ik kijk op tegen dinsdag, maar als ik dat eenmaal heb gehad vind ik het niet zo erg meer denk ik.

[Eelco]

Toen ik nog plasma gaf (ik mag niet meer vanwege bepaalde vooroordelen en voorzorgsmaatregelen), had ik steevast een ijzergehalte tussen de 10 en 11, één keer zelfs >11.5. Het gevolg van een 'dieet' van ijzerrijke groenten, en daarnaast dus veel vitamine C - dat de opname van ijzer bevordert.

Ook in Nederland word je uitgebreid gecontroleerd voordat je bloed mag geven: bloeddruk, pols, ijzergehalte, soms ook gewicht. En daarnaast dus een vragenlijst: dokter- en tandartsbezoek, ziektes, drugs, seks, rock 'n roll, of je de laatste keer ook van je stokje bent gegaan, dat soort dingen.

En bij de eerste keer bloedafname houden ze je extra goed in de gaten, hoor  .

[Eelco]

Ik kijk op tegen dinsdag, maar als ik dat eenmaal heb gehad vind ik het niet zo erg meer denk ik.

Motivatie voor mij om bloed te geven was het feit dat mijn moeder na mijn geboorte liters bloed in haar lichaam gepompt heeft gekregen. Niet dat ik vond dat ik wat 'terug moest betalen', maar je wordt zo wel bewust van het belang.

En de eerste keer vond ik doodeng, dat gedoe met naalden en zo. Ik had vanaf mijn zesde last van een prikfobie (gevolg van een zuster die de avond voor een operatie onverwacht een injectie met dikke naald in mijn bil gaf 'om rustig te kunnen slapen' - het tegendeel was het geval). Die prikfobie was ik na de eerste keer te boven  .

[Ligfietsertje]

Het gaat er in België blijkbaar wel heel anders aan toe dan in Nederland.

In België dient er niet op voorhand naar een keuring.  Men biedt zich spontaan aan (voor plasma al dan niet op afspraak, maar dat is eigenlijk niet nodig) en moet een vragenlijst invullen.  Daarna wordt die vragenlijst overlopen bij een dokter die tevens de bloeddruk en hartslag manueel meet en je gewicht even nagaat en tevens - aan de hand van je gewicht en voorgaande bloedgiften - bepaald hoeveel bloed je mag geven.

Daarna mag je ineens bloed (of plasma) geven.  Bij de start van de bloedgift worden er verschillende bloedstalen afgetapt die gebruikt worden voor nader onderzoek.  Er wordt dus niet apart geprikt (waarom zou men ook?).  Als uit de onderzoeken van die bloedstalen problemen blijken dan wordt het gegeven bloed vernietigd en wordt men hiervan op de hoogte gebracht middels een brief.
Tevens komen er diverse gegevens (aantal witte en rode bloedcellen, ik vermoed ook het ijzergehalte, ...) de volgende bloedgift automatisch op het invulformulier staan dat de arts dus te zien krijgt.  Deze kan dan ook controleren of er geen (negatieve) evolutie zit in bepaalde waarden.

[Ligfietsertje]

Ik geef toe dat er bij mij ook minder altruïstische redenen spelen bij het geven van bloed.

Vele ambtenaren maar ook sommige andere werknemers (zoals de werknemers bij het havenbedrijf van Antwerpen) krijgen een dag verlof volgend op de avond dat men bloed is gaan geven.  Dat brengt me dus 4 vrije dagen per jaar op.  Daarvoor ging ik geen bloed geven, niet omdat ik het anders absoluut niet zou doen, maar het kost me (met verplaatsing en zo bij) als snel 2 uur tijd, tijd die ik vaak gewoon niet nam.  Dat dagje extra verlof is dus wel een extra motivatie.  Als dat zou teruggebracht worden tot  de tijd dat het bloed geven duurt zou ik nog steeds bloed geven.
Waarschijnlijk zou ik nu zelf blijven verder bloed geven als deze regel volledig werd afgeschaft, maar ik vind het wel een goede stimulerende maatregel.  (Naast de spaarbonnetjes die men krijgt en waarmee men kan sparen voor cadeautjes   )

[bloempjuh]

Wat vreemd dat ze je dan wel een halve liter 'afpakken'. Dan loop je voor niks kans op flauwvallen

Motivatie tot bloed geven heb ik niet specifiek, vind het gewoon iets dat goed is om te doen. Ik heb genoeg bloed (hoop ik tenminste) en vind het 'kleine moeite' om af te staan. Je lijf maakt 't daarna toch weer opnieuw aan.

[Kiwi]

Daarna mag je ineens bloed (of plasma) geven.  Bij de start van de bloedgift worden er verschillende bloedstalen afgetapt die gebruikt worden voor nader onderzoek.  Er wordt dus niet apart geprikt (waarom zou men ook?).  Als uit de onderzoeken van die bloedstalen problemen blijken dan wordt het gegeven bloed vernietigd en wordt men hiervan op de hoogte gebracht middels een brief.

In Nederland wordt het bloed wat je geeft ook op van alles getest, en dat gebeurt inderdaad pas nadat je het gedoneerd hebt. Mocht er iets mis zijn dan word je daar volgens mij via de huisarts van op de hoogte gebracht. Het Hb-gehalte wordt echter van te voren gemeten (net als je bloeddruk), omdat als zou blijken dat als het te laag is je eigenlijk geen bloed had mogen geven. Als ze dat pas achteraf constateren is het dus eigenlijk te laat en kan het zelfs gezondheidsrisico's voor de donor opgeleverd hebben.

Ik mag in de baas z'n tijd bloed geven, maar dat is eerder uitzondering dan regel in Nederland volgens mij. En voor mijn zeker geen reden om donor te worden, ik vind het, net als bloempjuh al aangeeft, een kleine moeite voor iets waar levens mee gered kunnen worden.

Edit: Je krijgt hier overigens ook kleine attenties na een bepaald aantal keer doneren. Knuffels, pins, bekers, dat soort dingen, allemaal met de afbeelding van een (bloed)druppel of een pelikaan (het logo van de bloedbank). Ook niet echt iets waar je het voor zou gaan doen dus.

[Ligfietsertje]

Wat vreemd dat ze je dan wel een halve liter 'afpakken'. Dan loop je voor niks kans op flauwvallen

Misschien mag je het daarna gewoon terug gaan vragen  .
Maar men kan sowieso niet alles op voorhand controleren, dus de kans op vernietiging bestaat er sowieso.
Het zou me zelf verbazen als men wat men in Nederland op voorhand onderzoekt ook niet nogmaals onderzoekt na afname.

Als je het rustig aan doet na de bloedafname is de kans op flauw vallen wel erg klein.  (Of je moet erg bang zijn van naalden, maar dan val je wel flauw voor je bloed hebt gegeven.)  Een kwartiertje later aan hoge snelheid naar een volgende afspraak fietsen zo'n 15 km verder raad ik echter niemand aan, maar ook dat ging probleemloos  

[Ligfietsertje]

Edit: Je krijgt hier overigens ook kleine attenties na een bepaald aantal keer doneren. Knuffels, pins, bekers, dat soort dingen, allemaal met de afbeelding van een (bloed)druppel of een pelikaan (het logo van de bloedbank). Ook niet echt iets waar je het voor zou gaan doen dus.

Wij kunnen 'sparen' voor strips, inkomtickets voor pretparken, reisgidsen, strijkijzers, broodovens, ... m.a.w. wel voor allemaal leuke en/of bruikbare spullen.  Maar daar hoef je het inderdaad niet voor te doen, het is sowieso lang sparen voor je iets waardevols kan krijgen.

[Ligfietsertje]

Knuffels, pins, bekers, dat soort dingen, allemaal met de afbeelding van een (bloed)druppel

Aha, gebruiken ze daar het ongeschikte bloed voor    

[fem fatale]

of je de laatste keer ook van je stokje bent gegaan, dat soort dingen.

Mag je geen bloed geven als je flauwvalt?

[Eelco]

of je de laatste keer ook van je stokje bent gegaan, dat soort dingen.

Mag je geen bloed geven als je flauwvalt?

Ik geloof niet dat de bloedbank zo van flauwvallende mensen houdt. Mede daarom word je vantevoren dus gescreend. Maar je wordt niet meteen weggestuurd als je één keer bent flauwgevallen (geloof ik). Ze laten je wat horizontaler liggen, laten het apparaat wat langzamer lopen, nemen minder bloed in één keer af, laten je na afloop een tijdje liggen, en/of geven je extra veel te drinken en te eten. Klinkt niet verkeerd, toch  .

[Ligfietsertje]

of je de laatste keer ook van je stokje bent gegaan, dat soort dingen.

Mag je geen bloed geven als je flauwvalt?

Ik vermoed het.  Men wil echt zo weinig mogelijk risico's nemen.  Een flauwvallen is nu eenmaal een risico.  Niet dat een kort bloeddrukval op zich problematisch is voor het lichaam maar het onverwacht vallen is op zich gevaarlijk (en waarschijnlijk nog meer in een omgeving met naalden, zakken met bloed, dure apparaten, ...).

[Ligfietsertje]

Ik geloof niet dat de bloedbank zo van flauwvallende mensen houdt. Mede daarom word je vantevoren dus gescreend. Maar je wordt niet meteen weggestuurd als je één keer bent flauwgevallen (geloof ik). Ze laten je wat horizontaler liggen, laten het apparaat wat langzamer lopen, nemen minder bloed in één keer af, laten je na afloop een tijdje liggen, en/of geven je extra veel te drinken en te eten. Klinkt niet verkeerd, toch  .

Gierige Hollanders     , in België krijg je sowieso zoveel eten (koekjes) en drinken als je wilt.

[fem fatale]

Ooh, maar ik val niet zo vaak onverwacht flauw , zeker niet in een omgeving met naalden. Daar val ik gewoon altijd flauw, dus ga ik preventief alvast zitten en laat ik me door iemand vast houden.

En bij flauwvallen door naalden krijg ik meestal ook geen stuipen,  dus qua schade aan dure apparaten valt wel het wel mee.

Maar ik houd mezelf nu gewoon voor dat ik sowieso niet in aanmerking kom, dan hoef ik me ook niet schuldig te voelen dat ik het niet doe (omdat ik dus weken voordat ik een prik krijg niet slaap en altijd flauw val).