Ik weet niet helemaal hoe ik ertegen aankijk, over dat regeltjes opleggen en het vegetarisme vergelijken met een geloof. Het is natuurlijk niet een geloof maar wel een bepaalde visie/denkwijze die ik aanhang en met mij denk ik vele vegetariers/veganisten.
Ik heb gekozen om vegetarier te worden dus dan wil ik ook een echte vega zijn. En wat dat ECHTE dan inhoud is voor iedereen anders. Voor mij houd dat in dat ik niks eet of gebruik waarvoor een dier is doodgemaakt! Ik ben nog elke dag blij met de keuze die ik gemaakt heb en sta er dan ook helemaal achter.
Ik heb in het begin vast wel eens gezondigd, omdat ik er toen stapje voor stapje achterkwam over gelatine, stremsel enz...maar sinds ik het meeste heb uitgezocht moet ik zeggen dat ik redelijk principieel door het leven ga. Ik had laats wel een zwak moment: zag echt leuke en goedkope leren schoenen en moest mezelf echt indhouden. Ben achteraf blij dat ik het niet gedaan heb want ik weet zeker dat het niet "juist" zou hebben gevoeld.
Ik woon nu voor een jaar in Amerika en dat brengt met zich mee dat ik soms vast wel eens iets dierlijks binnen krijg. Ik lees etiketten enz, maar weet ook niet alle vertalingen...maar dat neem ik dit jaar maar op de koop toe. Voel me daar ook niet rot door ofzo...
Iedereen moet voor zichzelf weten wat hij/zij eet. Waar je je goed bij voelt en waar je je grenzen wilt leggen. Door verschillende gesprekken en verhalen van andere vegetarier's denk ik dat veel mensen periode's meemaken waarin ze "losser" zijn en dan weer een tijd heel "streng". Soms ben je je motivatie even kwijt of moet je weer even een wake up call krijgen. Daar is niks verkeerd mee, we zijn ten slotte toch maar allemaal mensen