In natuurvoedingswinkels is het wellicht anders, seitan (wat niet in een gewone supermarkt te verkrijgen is) zit bijvoorbeeld in glazen potten.
Glas heeft de naam milieuvriendelijk te zijn, maar ik vraag me af of dat terecht is. Glas voor verpakking lijkt mij juist een substantie waar veel energie en milieuonvriendelijkheid aan te pas komt:
- Fabriceren moet aardig wat energie kosten
- Is relatief zwaar, dus duurder in transport naar de winkel
- En weer terug naar recycle-fabriek in geval van recycling
- Alwaar het smetteloos gereinigd moet worden
- en/of gesmolten om hergebruikt te kunnen worden.
En dan heb je nog steeds een dop of deksel nodig.
Alleen dat al kan kwa milieuvriendlijkheid vast niet tippen aan een bakje piepschuim met een polyetheen velletje, lijkt me.
Ik heb eigenlijk nooit het verlossende antwoord gehoord op dit dilemma.
Goed, aan de afvalkant heeft gemalen glas natuurlijk wel het voordeel dat er niet veel anders dan zand overblijft. Afgezien van dop/deksel dan.
En dat kartonnetje hoeft er voor mij ook niet zonodig omheen.