Hij heeft bepaalde principes maar laat zich daardoor niet weerhouden om hulp te bieden aan iemand die andere principes heeft. Desnoods legt hij zijn principes uit...
Het ging hier in deze discussie niet zo om wie ik wel of niet zou helpen. Als ik mensen help (veganist of niet), dan zal dat wel met een andere insteek zijn, dan de gemiddelde organisaties.
In de discussie ging het er om of als je ergens bent of vrijwilliger bent en men biedt je eten aan wat ingredienten bevat dat tegen je principes is en wat je ook niet WIL of je dat dan accepteert of niet.
Ik ben daar duidelijk in. Ik ga niet iets tegen mijn wil doen. En of mensen het leuk vinden of niet.. als ik het weiger.. ik zit daar niet mee, want het is niet mijn probleem als ik iets weiger, want ik doe gewoon wat ik goed vind en dat mag je asociaal vinden... maar dan beredeneer je alleen vanuit 1 perspectief zonder de andere kant erin mee te nemen.
Ik vind het gewoon niet asociaal. Je doet er niemand kwaad mee en principes mag je hebben. Vanuit sociaal aspect is het toch juist belangrijk lijkt me dat beide partijen elkaar accepteren zoals ze zijn. Dus als ik eten weiger en vertel waarom enzo, dan is het toch niet verkeerd lijkt mij. Principiele besluiten betekent dat je dat stukje van jezelf niet zo makkelijk opzij zet. Dat ik als ik ergens ben aan wat regels hou ofzo (bijvoorbeeld je schoenen uit doen voordat je ergens naar binnen gaat ofzo), daarmee hoef ik geen principes weg te gooien, dus dat vind ik niet erg. Maar als ik bijvoorbeeld op bezoek zou gaan bij een stam waar verwacht word dat je als bezoeker een dier slacht ter ere van je komst, dan zeg ik toch echt nee. Net als gewoon eten weigeren die tegen mijn principes in gaan.
Het is wel apart dat hier mensen zitten die een beetje onserieus grappig proberen te doen erover. En dat vind ik erg jammer. Als je iets te zeggen hebt ga dan komen met je mening en argumenten in plaats van lollig te doen.
En kom gewoon met een goede tegenreactie ipv alles wat ik zeg meteen als onjuist, onrealistisch en fundamentalistisch/extreem te bestempelen. Wat schiet je er mee op omdat te doen? Mag ik vinden dat ik het gewoon vind om principes te hebben? Mag ik wel zo denken?
Het lijkt erop dat sommige hier ieder die iets verder gaan en meer principieel zijn meteen in een hoek willen zetten.