Al een maand of twee geleden heb ik verse, groene olijven gekocht bij de Turk. Gewoon omdat ik er toch was, en omdat de olijven zo goedkoop waren dat ik er best een eurootje aan wilde wagen. Dat spul blijkt dus absoluut niet eetbaar te zijn, je moet ze inmaken.
Instructies gevonden: inkerven, tien dagen in water bewaren en elke dag water verversen (om de bitterstoffen er uit te halen), vervolgens een (goede) maand in pekelwater. Eén olijf geproefd: eetbaar, maar wat saai. Vervolgens de olijven in olijfolie overgeheveld, met een teentje knoflook, pepertje, rode en zwarte peperkorrels. Zojuist weer een olijfje geprobeerd: wow, een goede bite (zoals de olijven die je in Griekenland krijgt geserveerd) en een rijke smaak.
Als je de prijs van het zout en de olijfolie meerekent, is zelf inmaken de moeite waarschijnlijk niet waard (uiteindelijk heeft het - best grote - glas een euro of drie-vier gekost), maar het is wel leuk om minstens één keer in je leven te hebben gedaan. Net zoals
augurken en
zuurkool.