Wittgenstein is ondeugend! Mijn hemel! Maar ik geniet nog de hele dag van haar.
Ze speelt en rent en doet, af en toe moet ik even bijkomen van t kijken naar al haar bezigheden.
Als we er even niet zijn geweest en weer thuiskomen, zit ze altijd achter de koelkast of achter de oven. We hebben dus de indruk dat ze rustig in een hoekje zit op de momenten dat we er niet zijn.
Maar zodra er mensen in huis zijn, komt ze helemaal los. Ze springt overal op, knaagt aan al zijn speeldozen (die vooral staan op plekken waar hij het behang intensief wil verkennen), rent door die dozen heen enz. Ze kan heel druk spelen.
Maar t is ook een enorme knuffel. Komt 's avonds graag bij ons liggen op de bank en 's morgens kom ik meestal bij haar liggen op de vloer. Ook is ze nieuwsgierig naar visite, daar springt ze ook gewoon bij op schoot. En ze heeft de neiging om in de woonkamer de hele tijd achter me aan te hopsen. Nogal wat aandacht nodig dus.
Het enige waar ik mee op moet passen is het fruit, dat moet echt altijd op een veilige plek staan. En ik moet oppassen dat ze niet stiekem de slaapkamer in glipt, want dat doet ze soms heel handig.
Het is wel weer even wennen hoor, een konijn dat zoveel zorg vraagt. Maar we vinden t alletwee een geweldig dier, en gelukkig valt t mee met de allergie van mijn vriend..
En vals is ze echt niet, maar dat heb ik ook nooit geloofd. De buurvrouw is ook meteen haar interesse verloren. En die heeft ook een hond aan een andere buur gegeven. Wat ik niet onverstandig van haar vind...