Wat zeg je als ze vragen: waarom geen vlees?

meestal zeg ik gewoon: vanwege het dierenleed

en gelukkig vragen mensen niet door.

Waarom eigenlijk?

tja.

ik ben erop gekomen toen ik opweg naar t ziekenhuis (niks ernstigs) een lege veewagen zag.
Alle varkens waren dus al afgevoerd...

Toen wilde ik minderen met vlees eten.
En na een weekendje londen ben ik helemaal gestopt.



Ik heb juist meer reacties dat mensen het vergeten.
Als we bij familie eten kreeg ik laatst de reactie:
Oh, ik had gedacht dat je niet zo fanatiek was.

gelukkig is mn moeder ook vegetariër, en heeft ze gezord dat we frietjes gingen halen.
Omdat ze weet dat ik écht geen vlees ga eten (had zei misschien wel gedaan, is niet zo fanatiek)


Ook bij uiteten moet ik altijd erbij zeggen dat we vegetarisch zijn.
Dan is het pas: oh, ja! dat is waar! moet ik niet vergeten

@Gretz
Ik ga vooral met Ligfietsertje mee. Je begeeft je qua argumentatie op een hellend vlak. Veel sterker is het grensoverschrijdend argument. De grens die je legt is persoonlijk bepaald. Ook een vleeseter doet dit. Vraag maar eens of die zangvogeltjes of cavia lust. Elke vegetariër is heel goed in staat waar de grens voor hem/haar ligt. Daar moet het ook bij blijven. Als mensen geïnteresseerd zijn in het waarom van het leggen van de grens op die plek, geef ik keurig antwoord. Daardoor zijn ook interessante gesprekken over vegetarisme ontstaan. Doen ze dit op een agressieve manier dan zeg ik meestal dat ze met mijn inconsequenties hun geweten zitten te sussen. Ook daarna volgen vaak interessante gesprekken over vegetarisme.

Tja, planten voelen nou eenmaal geen pijn en je moet toch wat eten, kies dan het beste alternatief.

Je kunt ook gewoon zeggen dat voor een lapje vlees nog veeeel meer planten dood moeten. Je kunt beter direct planten eten. Dat scheelt weer plantenleed.

Citaat van: Wabi Sabi op 27 augustus 2006, 15:30:39

Met dit soort dingen - grenzen bepalen aan wat je eet - is het wel typisch dat het nooit een probleem oplevert als mensen allergisch zijn voor iets. Maar dat een vegetariër die vlees eet zich de volgende dag, bijvoorbeeld, mentaal/psychisch erg rot kan voelen, dat heeft niet dezelfde geldigheid.

Volgens mij ben je appels met peren aan het vergelijken (geeft niet, mag ik toch allebei niet). Het is voor míj toch anders of iemand diarree krijgt/doodgaat, of dat je je er schuldig over voelt. Het is hoe dan ook aan je vrienden/collega's etc in hoeverre die er rekening mee willen houden. (Alleen, bij sommige mensen kom je dan niet meer eten  

Tuurlijk, de vergelijking gaat niet helemaal op, maar ik vind dat er wel meer overeenkomsten zijn dan jij vindt. (En ik laat ook maar een proefballonnetje op. Ben benieuwd wat anderen vinden.)

Geestelijk 'leed' wordt tegenwoordig wel heel erg medisch gemaakt en behandeld met pillen die aanmaak van stoffen beïnvloeden enz.  Wat is dan het verschil tussen mensen mensen die depressief zijn vanwege hormonale onbalans door een ongrijpbare medische oorzaak of een slecht functionerend orgaan, of mensen die depressief worden van leed dat ze denken te veroorzaken. Niet dat ik hier nu direct erg voor ben, zo'n 'fysieke', medische benadering van emotioneel leed, (slik maar pillen en verder niet zeuren), het kan helpen, maar ook wat beperkt zijn. Maar ik ben er wel voor om dit dezelfde geldigheid te geven.

Als ik voedselvergiftiging heb, ben ik ziek. Als ik overwerkt ben, ben ik ook ziek.

En inderdaad: true, acuut doodgaan aan pinda's is wat anders dan je rot voelen over het eten van een stukje kip. Maar dan kun je dus ook zeggen dat een beetje dunne poep na iets met melk erin minder ernstig is dan een flinke depressie na een barbecue.

Ze zijn niet hetzelfde, maar het zijn wel allebei condities die op gelijkwaardige manier gezien kunnen worden. Het is raar om emotioneel ongemak als 'minder erg' te zien dan fysiek ongemak.

van de week had ik toch een gekke situatie:

collega van bio/verzorging had het met de klas over honger en voedsel gehad. Hij had verteld over zijn reizen in o.a. Zuid-Amerika.
Ik vroeg, of hij het ook had gehad over vlees in relatie met het wereld-voedsel-probleem (nee). Zegt een collega naast me, op zo'n niet-serieus-nemend toontje: "jij bent zeker vegetarier???" (alsof je dan dus geen geldende argumenten hebt!). Toen ik zei 'nee, ik ben er alleen wel heel bewust mee bezig', was het een beetje 'oh, oh.' Tja, toen kon ze er niks meer tegenin brengen.

Toch raar.

Ik zou me er extra goed over inlezen en zorgen dat het gesprek een volgende keer hier weer op komt, en dan die collega volledig de pan in hakken .

gister tijdens een etentje werd er ook gevraagd waarom zijn jullie vegetarisch gaan eten....
(wij eten sinds een paar maanden geen vlees dus die vraag kun je verwachten)

En dat word er gretig geprobeerd om je standpunt te verpletteren.
Dat vind ik zo jammer. Er word eigenlijk niet gerespecteerd dat je een keuze maakt. En ik vind het moeilijk om stevig in de discussie te blijven staan , anders lijkt het alsof je niet weet waar je mee bezig bent.

Ik eet geen vlees :
vanwege mijn gezondheid
ik heb het nooit echt lekker gevonden
vanwege de beestjes.

Dan krijg je naar je hoofd geslingerd : als je zo met je gezondheid bezig bent dan weet je ook dat je zo af en toe vlees MOET eten voor bepaalde stoffen en doe je dat niet doe je je lichaam tekort enz. enz.
Ik lees er wel over en zie dan dat het onderzocht en is eigenlijk ook niet klopt maar zo kun je aan de gang blijven.

Iemand een oneliner waarbij ik duidelijk maak dat ik ervoor gekozen heb en daar verder niet over wil discussieren?

Dan krijg je naar je hoofd geslingerd : als je zo met je gezondheid bezig bent dan weet je ook dat je zo af en toe vlees MOET eten voor bepaalde stoffen en doe je dat niet doe je je lichaam tekort enz. enz.

Zoiets lokt wel het onvriendelijke 'Ben je altijd zo slecht op de hoogte van dingen waar je over discussieert? uit. Al denk ik zelf dat gezond eten niet van wel of niet vlees eten afhangt.

Iemand een oneliner waarbij ik duidelijk maak dat ik ervoor gekozen heb en daar verder niet over wil discussieren?

De tip van Bambi is wel een goede:

Citaat

...het idee dat ik op een dier kauw staat me zo ontzettend tegen. En als ik dat aan mensen uitleg, dan gaan ze nooit verder met me in discussie, heel prettig.

Dat is een bekende taktiek: door je eigen gevoel te benoemen, ontneem je de ander het argument. Zo leert met het ook op de lerarenopleiding:

voorbeeldcasus:
"Als je dat zegt/doet, voel ik me heel naar"
"nietes"

Tja, die ontkenning kan niet zo goed he

Dan vraag ik: waarom eet jij eigelijk wel vlees want dat is erger!

Ik hoef me niet te verandwoordelijken omdat ik geen vlees eet. ik zeg ze wel de rede maar dan vraag ik ook waarom hun wel vlees eten

Ik word er soms wel een beetje moe van om me steeds te moeten verdedigen. Inderdaad, ik vraag toch ook niet: waarom eet jij het wel?

En wat ik helemaal dom vind, is als mensen zeggen: 'Oh nee, dat mag jij niet he?' Of: 'Jij lust toch geen vlees?'

GRRRRRRRRRRRRRRR is het dan zo moeilijk te begrijpen dat het een bewuste keuze is en niets te maken heeft met lusten of mogen?

o!  zo veel mensen vragen aan mij waarom ik geen vlees meer eet!  ik eet geen vlees omdat ik het dom vind hoe al die dieren worden behandelt en geslacht enzo..     maar ik kom nooit goed uit mijn woorden en het klinkt zo raar als ik het zeg..     wilt iemand me helpen?   wat ik voortaan kan zeggen..  ?  

Ik herken het probleem/fenomeen!
Mijn moeilijkheid is dat er ZOVEEL redenen zijn om geen vlees te eten, onmogelijk om dat allemaal aan te gaan dragen als antwoord op een vrij simpel gestelde vraag. Hoe lang heb je?

Ik weet ook nog wel uit mijn vleeseettijd dat ik daar toen helemaal niet open stond, voor vegetarische propaganda verhalen van vrienden. Zo'n vraag is vaak met dezelfde diepgang als: hoe gaat het? Wil je het echt weten of is het zomaar een opvulvraag... of heb je een rot dag en wil je vleesgelijk halen in een zinloze discussie.....

Als (oprecht) opvulantwoord zeg ik dat ik zo intens geniet van alle levende wezens in weides en sloten, dat het dan zo raar is voor mij om al dat prachtige op te eten. Het voelt heerlijk om een koe gedag te zeggen met de wetenschap dat ik haar nooit wat aan zal doen Ik merk dat ik daar vaak stille reacties op krijg. Een emotioneel antwoord blijkbaar. Pas zei iemand als reactie: ja maar planten leven ook... ha ha... Ja maar ik moet toch wat eten, anders ga ik dood.... Of domme reacties als: nou hij is toch al dood, kan ik hem beter opeten... tja.... stilte zegt dan vaak meer dan welk tegenargument dan ook...

Sommige vragen wat ik dan wél eet,  en heel soms komt er een intensief gesprek over allle maatschappelijke vraagstukken en dierenwelzijn issues, dan is iemand geintrigeerd of geraakt (bingo!). Ik geloof dat ik eerst eens kijk wat voor "vlees" ik in de kuip heb, voor ik antwoord geef op zo'n vraag. Vaak is mijn liefdevolle energie verdwenen in bodemloze, vleesetende putten. Zonde!

Ik zeg tegenwoordig alleen "omdat ik dat niet nodig vind".

Sommigen houden dan op, anderen vragen door of ik het zielig vind voor de dieren enzo, dan zeg ik gewoon ja.
De meesten vragen of mijn vriend ook vegetarier is, en als ik zeg dat hij dat niet is, zeggen ze dat dat wel heeeeeel erg lastig zal zijn met eten.
Waarop ik zeg dat we gelukkig meer dan 1 kookpitje hebben, en dat het dus helemaal niet lastig is.

Eerst schoot ik meteen in de verdediging als mensen ernaar vroegen, omdat ik verwachtte dat ze weer met domme opmerkingen zouden komen, maar nu doe ik wat relaxter, en dan reageren zij ook relaxter.

Mijn huisgenoot probeerde een discussie aan te gaan met het argument 'maar dieren maken toch ook mensen dood'.... hij doelde op dierziektes als de vogelgriep, maar ook op roofdieren. Als mensen zulke domme dingen zeggen, ga ik er niet eens op in. Ik bedoel: hoeveel mensen kent hij nou die door een tijger zijn opgegeten? En omdat er mensen inTurkije doodgaan aan H5N1, geeft hem nog niet het recht om hier maar allemaal beesten op te eten. (als iedereen vegetariër zou zijn, zou die hele vogelgriep geen probleem zijn!)

Als mensen zo dom zijn om zulke dingen werkelijk te geloven, dan ga ik er niet op in. Anderen hebben volgens mij zeker het recht zelf te bepalen wat ze wel en niet willen eten, maar ze moeten niet proberen mij om te lullen met dat soort onzin. 'dieren maken ook mensen dood'.... tsss. Ik geef alleen een weerwoord aan mensen die oprecht geïnteresseerd lijken. En dan komt het antwoord ook vanzelf wel

Toen ik een aantal jaren geleden met mijn vriend voor het eerst naar mijn (vlees-grootverbruikende) schoonouders ging, aten we daar ook meteen mee. Om het nog een beetje gezellig te houden heb ik toen gezegd dat ik geen vlees eet omdat mijn darmziekte dan minder vaak uitbreekt. Dat is in principe waar, maar dat is een bijkomend voordeel: ik ben om principiele redenen vegetarier.

Toen ik de reactie kreeg dat mensen die geen vlees aten maar aanstellers waren en dat vleesvervangers te duur waren dus dat ik een gebakken eitje kon krijgen, had ik ook geen behoefte meer om verder over het onderwerp te praten. Later nuanceerden ze dat verder en zeiden ze dat het in mijn geval (dus door medische redenen) anders was, maar de toon was al gezet.

Altijd als ik bij ze eet en er zijn meer mensen bij dan zeggen ze, als ik een ei krijg van mijn schoonmoeder of iets vegetarisch bestel in een restaurant,  er even bij dat ik geen vlees eet om medische redenen (ook tegen de ober in restaurants   )

Nu heeft mijn vriend zich steeds meer in het vegetarisch eten verdiept en hij wil ook geen vlees meer eten. Dit deed hij bij ons thuis al niet maar om de verhoudingen met pa en ma niet onder druk te zetten at hij daar wel vlees. De laatste tijd heeft hij bedacht dat dat belachelijk is en eet daar geen vlees meer.

Je ziet m'n schoonouders nu ook echt denken: " 'T zijn tóch van die activisten*. Ik heb altijd al gezegd dat die meid een slechte invloed op XXXX had!"

*vegetariers zijn in de wereld van mijn schoonouders: activisten, wereldverbeteraars, mensen van Greenpeace die aan boten hangen, mensen alleen maar geitenwollen sokken dragen met sandalen en noem alle kortzichtige vooroordelen maar op.

aanstellers activisten slechte invloed

Zo herkenbaar. Met als verschil dat mijn man wel een grote vleeseter is gebleven. Die denkt ook dat ik de enige vegetariër ben die niet zo is. Ik ga het allemaal niet meer lopen verdedigen, hoor. En ik bemoei me ook niet met wat zij in hun mond stoppen.

Als (oprecht) opvulantwoord zeg ik dat ik zo intens geniet van alle levende wezens in weides en sloten, dat het dan zo raar is voor mij om al dat prachtige op te eten. Het voelt heerlijk om een koe gedag te zeggen met de wetenschap dat ik haar nooit wat aan zal doen Ik merk dat ik daar vaak stille reacties op krijg.

Echt een heel prachtig antwoord vind ik. Zelf vind ik het ook erg lastig om precies te verwoorden wat nou mijn beweegredenen zijn, er zijn er zoveel. En ach, sommige mense willen niet eens naar je luisteren en komen met de domste tegenantwoorden. De moeite niet (meer) waard om daar energie in te steken, daar ben ik mee gestopt.

mijn reactie?
"waarom wel? "


eventueel gevolgd door de uitleg dat een mens in principe geen vlees nodig heeft om te overleven

Het wordt mij gelukkig niet erg vaak gevraagd maar..
ik zeg meestal dat ik het fijner vind om geen vlees te eten omdat ik het gewoon lekkerder vind (eigenlijk vind ik het gewoon niet lekker in mn lichaam aanvoelen , maar dat zeg ik er niet bij) .

Mijn domme huisgenoot (zie stukje hierboven) vroeg het van de week toch iets genuanceerder:

Homie: Waarom ben je eigenlijk vegetariër?

Ik: Omdat we in zo'n rijk en welvarend land leven, we hebben supermarkten vól eten, waarom moeten we dan juist dát product kiezen dat zo slecht is voor dieren, het milieu en andere mensen? Vlees laten staan is helemaal niet zo moeilijk als je aanvankelijk denkt.

Homie (beseft dat hij het met feiten niet van me gaat winnen en gooit het over de emotionele boeg): Maar vlees is toch hartstikke lekker?

Ik: Ja, ik vond vlees ook altijd erg lekker. Maar je hebt het niet nodig. Bovendien wil ik niet dat er dieren doodgemaakt worden voor mijn smaakpapillen, die ik ook op andere manieren kan plezieren

Homie (kijkt heen en weer tussen zijn chicken tonight - meer 'chicken' dan 'tonight' overigens - en mijn bruine, drabbige linzensoep - ziet eruit als kots maar smaakt overheerlijk- ): nou, ik ga lekker kippie eten!

Ik : okee, bon apetiet!  



Conclusie: homie ziet vlees als iets essentieels, snapt op zich wel dat vleesdieren een kutleven hebben maar is zelf niet van plan er iets aan te doen. Jammer maar helaas, ik kan nou eenmaal niet de hele wereld veranderen (al weet ik niet of ik dat wel zou willen - ik ben er in ieder geval niet op uit om mensen te bekeren ofzo). Ik was toch eigenlijk al lang blij dat hij het nu eens gewoon vroeg. Nu zijn vriendin nog, die is ronduit achterlijk  

Als ze me vragen waarom ik geen vlees eet, zeg ik dat ik niet medeplichtig wil zijn voor de massamoord (genocide) op 450 miljoen dieren in de nederlandse slachthuizen.