Wat doe je als je per ongeluk vlees krijgt

Het gewoon gegeten en vlees ertussenuit gehaald?

Absoluut niet!

Toch gewoon uitgelegd dat je dat niet eet en voor je gevoel die mensen onwijs tot last te zijn en vervelende opmerkingen over je heen te krijgen.

Ik vind mezelf helemaal niet lastig als ik om vegetarisch eten vraag.

Ik zou me trouwens wél ontzettend schamen als ik iemand voor een etentje uitnodigde, die persoon liet weten dat hij/zij iets niet eet en ik zou reageren met "Nou, ik doe het er toch in, dus dan vis je het er maar uit" Dan ben ik toch een betere gastvrouw, hoor.

Dus ik uiteindelijk toch maar ja gezegd. Zeggen ze opeens: 'we eten spahgetti, dus dan kun je dat vlees er gewoon op je bord tussenuit halen'.  

Het is uiteindelijk goed opgelost maar je had ook op voorhand een lunchpakket kunnen maken en dat boven halen op het moment dat de anderen hun spaghetti beginnen te eten.  Ik kan me voorstellen, zeker als je pas vegetariër bent, dat je zo'n actie niet graag onderneemt, maar ze kan wel erg efficiënt zijn.  Ofwel wordt je niet meer uitgenodigd (en weet je ook wat je aan die mensen hebt) ofwel zorgen ze de volgende keer wel voor een alternatief.

(En er is niets zo makkelijk als een vleesloze spaghettisaus maken dus er was sprake van onwil van hun kant.)

Ik zou me trouwens wél ontzettend schamen als ik iemand voor een etentje uitnodigde, die persoon liet weten dat hij/zij iets niet eet en ik zou reageren met "Nou, ik doe het er toch in, dus dan vis je het er maar uit" Dan ben ik toch een betere gastvrouw, hoor.

Idd, daar hou ik ook altijd rekening mee. Toen we bij mij op de gang nog samen aten, hing er een lijstje met wat men absoluut niet lustte. Hiet was niet de bedoeling dat je dat hele vakje ging volpriegelen, een stuk of 5 dingen per persoon mochten er op staan. Dus stond er bij mij op 1 vlees en op 2 vis (en op 3 tofu )

Ik betrapte me er trouwens pas op, toen ik mijn moeder even afloste bij het pannenkoekenbakken en mijn vader graag een spekpannenkoek wilde, dat ik het spek in de pan gooide en daarna even mijn vingers in mijn mond stak... Vies!!

Bedankt voor de tips. M'n collega's hoeven het niet te begrijpen, maar ze hadden het wel kunnen respecteren. Ze dachten volgens mij er zo lekker makkelijk vanaf te komen. Vreemd genoeg moeten ze overal waar ik kom nog even een 'grap' ertussendoor gooien over dat ik vegetarier ben. Zodat ik nog meer 'oh nee he zo een' reacties over me heen krijg. Nahja. Ze zijn gewoon jaloers dat ik wel die stap heb gezet en hun die niet kunnen. Als je erover nadenkt dan weet iedereen toch het fout is wat er gebeurt in de bio-industrie. Misschien hebben ze stiekem wel een schuldgevoel. Ergens merk ik toch ook wel een soort van respect bij veel mensen, en dat vind ik wel leuk.

Ik weet in elk geval waar ik niet meer ga eten

Vlees lijkt wel een obsessie.

Ik kots alles onder. Dat is afdoende. Geen familielid of vriend die het in zijn hoofd haalt om vlees ergens in te foezelen.
Het zit enorm stevig tussen mijn oren. Bij de lucht van spek, is het al oppassen geblazen. En dat terwijl ik op het werk zelfs rottende zure stront doorsta.

Heb je dat altijd al gehad of is dat geleidelijk gekomen, dat je ervan moet kotsen?

Zaterdag heb ik gebarbecued met vleeseters. In al hun enthousiasme hadden ze de hele bbq volgegooid met vlees... Gelukkig was het een plaat in drie delen ('t was een professionele bbq) dus heb ik mijn arme vader gedwongen om een van de platen af te wassen zodat mijn 3 knakworstjes (best lekker, gebakken!) en ene hamburgertje er op konden. Ruim tien minuten is hij bezig geweest met schoonmaken en binnen 5 minuutjes waren mijn dingetjes klaar.

Zaterdag heb ik gebarbecued met vleeseters. In al hun enthousiasme hadden ze de hele bbq volgegooid met vlees... Gelukkig was het een plaat in drie delen ('t was een professionele bbq) dus heb ik mijn arme vader gedwongen om een van de platen af te wassen zodat mijn 3 knakworstjes (best lekker, gebakken!) en ene hamburgertje er op konden. Ruim tien minuten is hij bezig geweest met schoonmaken en binnen 5 minuutjes waren mijn dingetjes klaar.

Dan maak ik die plaat wel zelf schoon, als mij zoiets overkomt. Ik ben al 'lastig' genoeg..

- ja die vleselijke liefde  :O, wat doe je als vegarier met al dat vleselijk gewip ? Moeten wij ons houden aan een biologisch peentje ?

Ik zou het vlees weggeven, maar als het niet anders zou kunnen, dan zou ik het niet opeten, maar weggooien. Ik kan er toch niet van genieten, eerder van walgen en ik zou het heel erg confronterend vinden om weer vlees te eten.

Ik zou het vlees zeker niet zelf opeten. Nadat ik een jaar of zes geleden een paar maanden weer een beetje vlees heb gegeten, ben ik er echt definitief mee gestopt. Het staat me gewoon tegen.

Ik zou het waarschijnlijk aan de hond geven, die weet er wel raad mee!

Ik kan het me moeilijk voorstellen dat ik per ongeluk nog vlees of vis zou eten.
Eerst en vooral vraag ik duidelijk op voorhand of iets vegetarisch is. Indien men dat niet duidelijk kan zeggen dan weiger ik gewoon.
In het geval ik een bord met eten voorgeschoteld krijg en het ziet er dubieus uit, dan weiger ik ook gewoon om daarvan te eten.
Ondertussen weet iedereen in mijn omgeving het toch al en de kans om vlees of vis te krijgen is dus verwaarloosbaar. Indien er mensen zouden zijn die me opzettelijk zouden willen strikken, dan zou ik die mensen ook totaal uit de weg gaan. Maar gelukkig heb ik dat nog niet meegemaakt.

Mijn tante vraagt me weleens waarom ik zo enorm wantrouwig ben, als ik iets voorgeschoteld krijg wat maar een beetje op vlees lijkt (waarvan gezegt wordt dat het vegetarisch is), pluis ik het helemaal uit of eet het bij voorbaat al niet.

Ik gooi t weg. Ik ga dat echt niet opeten hoor.
Voor t dier ist toch ook fijner, ik bedoel, als mijn hand afgehakt word heb k liever dat iemand het weggooit (als t perongeluk op zn bord ligt hea ) dan dat-ie nog fijn op mn hand gaat kauwen en van mijn bloed en vlees en spierweefsel geniet. Nee bah, ik sta erop datie dan mn hand weggooit.

Mijn tante vraagt me weleens waarom ik zo enorm wantrouwig ben, als ik iets voorgeschoteld krijg wat maar een beetje op vlees lijkt (waarvan gezegt wordt dat het vegetarisch is), pluis ik het helemaal uit of eet het bij voorbaat al niet.

Als ik gekookt zou hebben zou ik dat behoorlijk vervelend vinden. Ik doe ergens mijn best op en dan wordt het niet vertrouwd of niet eens gegeten. Ik weet dat ik er zelf af en toe gemakkelijker overheen kan stappen dan anderen maar ik vind dat je best om andere mensen mag denken.

Citaat van: Monique op 13 oktober 2005, 01:30:48

Mijn tante vraagt me weleens waarom ik zo enorm wantrouwig ben, als ik iets voorgeschoteld krijg wat maar een beetje op vlees lijkt (waarvan gezegd wordt dat het vegetarisch is), pluis ik het helemaal uit of eet het bij voorbaat al niet.

Als ik gekookt zou hebben zou ik dat behoorlijk vervelend vinden. Ik doe ergens mijn best op en dan wordt het niet vertrouwd of niet eens gegeten. Ik weet dat ik er zelf af en toe gemakkelijker overheen kan stappen dan anderen maar ik vind dat je best om andere mensen mag denken.

Ik zou het ook niet leuk vinden als mensen mijn kookvoortbrengselen zouden napluizen. Echter, het is me al iets te vaak overkomen dat vegetarisch toch echt niet vegetarisch is. Komen de volgende reacties bekend voor?

'Ik heb het vlees er voor jou uitgehaald, maar het lekkere smaakje zit er nog wel aan';
'Kippesoep met lekker veel groenten, maar de kip heb ik er voor jou uit gelaten';
'Je moet de balletjes er nog wel even uit scheppen'.

Ik probeer er niet al te moeilijk over te doen onder het motto 'wat niet weet, dat niet deert', vooral wanneer het met de beste bedoelingen is (en een fikse dosis onwetendheid   ), maar het moet niet te gek worden. Dan maar een beetje paranoïde.

Over niet vegetarische vegetarische soep gesproken, een paar maanden geleden hadden ze bij Fontys regelmatig vegetarische soepen. Speciaal nog een keer extra gevraagd of er geen vlees\ vis in de soep of bouillon zat, "nee hoor, echt niet, we hebben er niets dierlijks in gedaan".
Dus ik koop een beker soep en ga (gelukkig) een beetje onhandig zitten waarbij ik de soep omstoot. Zie ik allemaal draderige vlezige stukjes in de soep zitten. Twee vriendinnetjes van mij proeven natuurlijk, conclusie: Vlees!
Dus ik terug naar de balie, "nee hoor, er zit echt geen vlees in, misschien is het soja". Het kostte me bijna 10 minuten om mijn geld terug te krijgen, maar wat bleek uiteindelijk: ze noemen een soep vegetarisch als zij er zelf geen vlees aan toevoegen, naar wat er in de 'basis' die ze gebruiken zit, kijken ze niet.

Ik heb nog een paar keer naar de ingrediënten van de vege-soep gevraagd maar na een paar weken is het bordje 'vegetarisch' niet meer geplaatst.

Dorinka en Eelco:

Ik heb het niet over iets wat zij klaarmaakt hoor, dat vertrouw ik voor de volle 100%, maar bedoel in een restaurant ofzo waar ze een aantal vegetarische dingen op het menu hebben staan (geen geheel vegetarisch restaurant dus).