Ja, het is irrationeel dat ik op de vrijdagborrel geen blokje kaas pak dat op een stukje worst heeft gelegen, maar het belemmert me niet in de omgang met de collega's. Ergo: ik hoef niet van dat irrationele af.
In zo'n situatie niet. Maar als je zo ver gaat dat je niet wil dat er iets gebakken wordt in een pan waar men wel eens vlees in heeft gebakken, als je niet meer in restaurants wil gaan eten omdat er andere mensen vlees eten, als je nergens meer een broodje kaas wilt eten omdat het mes om de boter te smeren misschien wel gebruikt is geweest om de ham te snijden, ... dan maak je het vooral jezelf moeilijk en stuit je inderdaad vroeg of laat op een grens die een normaal sociaal leven sterk bemoeilijkt.
Wat overigens niet betekend dat ik het geen goede zaak zou vinden als firma's die zich met catering bezig houden, bedrijfsrestaurants, sommige familie, ... zich wat bewuster zouden mogen zijn van het feit dat veel vegetariërs het niet prettig vinden als hun vegetarisch eten 'besmet' geraakt met vlees, vis, ...
En dat mensen de grens van 'aanvaardbaar besmettingsgevaar' anders trekken dan ik, daar heb ik geen enkel probleem mee. Maar als die mensen er een wedstrijd je 'kans op vleesbesmetting verminderen' van maken, dan vind ik het prettig als deze mensen beseffen dat ze dat dus niet doen voor de dieren, het milieu, ... maar enkel vanwege hun gevoelens en angsten.
377 Reacties
160237 Gelezen