Aangezien de ene helft van mijn familie van boerenafkomst is, en de andere helft niet bijster goed bedeeld wat betreft verstandelijke vermogens, heb ik me natuurlijk jaren moeten verdedigen voor m'n keuze. Mede daardoor ben ik me ook echt gaan verdiepen in het vegetarisme en mogelijke argumenten daarvoor, en toen kwam ik er dus achter dat er meer en ook zinniger redenen zijn om vegetarier te worden.
En toen je eenmaal klaar was met je familie mocht je je tegen de boeren op de vegetarische startpagina verweren
Nou, half Nederland weet zo'n beetje mij verhaal geloof ik al wel. Ik was 15 voor zover ik me kan heugen, toen ik vegetarier werd. Eerst na een zo'n beetje traumatische dag in een slachthuis nog een half jaar met veel tegenzin vlees gegeten. Maar met het nieuwe jaar toen als goede voornemen vegetarier geworden.
Tijdens de MKZ-crisis ben veganistisch gaan leven. Ik was toen dus... eh, hoe oud ben ik nu eigenlijk?
Oja, 27.. dus toen was ik 24!
Wel raar ook dat ik in een slachthuis heb moeten rondlopen voordat ik vegetarier zou worden. Want ik was altijd al gebiologeerd door dieren en wat er in hun omging. Het was dan ook het besef (het idee) dat varkens een vergelijkbare gevoelswereld hebben als mensen dat dwars door me heen sneed in het slachthuis (so to speak).