Als je vriend of vriendin vlees eet

Ikzelf ben een 17-jarige vegetariër en snap dat het moeilijk moet zijn als je partner wel vlees/vis eet. Het zijn immers je principes en die bepalen ook je persoonlijkheid. Als je partner geen commentaar geeft op je vegetariër-zijn, geloof ik dat je een stevige relatie kan opbouwen. De vraag is dan natuurlijk later hoe je je kinderen opvoedt. Ik heb een werk geschreven over voedselproblematiek en ben na veel opzoek-werk te weten gekomen dat je je baby gerust kan opvoeden zonder vlees/vis mist de nodige informatie. Als je echter twijfels hebt (of je partner), kan je de 2 eerste levenjaren van het kindje bepaalde vleessoorten geven om er zeker van te zijn dat het de 10 essentiële aminozuren aangemaakt heeft (die later belangrijk zijn voor de groei). Eens je die hebt aangemaakt, kan je gerust vegetarisch eten.

En Richard, respecteer gewoon de keuze die vegetariërs maken. We zijn er heus niet om je te pesten of zo hoor. Vegetariërs zijn overigens grotendeels heel vredevolle mensen. Veel succes met je nieuwe relatie!

Heeft Richard van Wijk ook een nieuwe relatie of haal je 2 Richarden door elkaar?

Nieuw is alweer meer dan een jaar oud.
Maar even over lomperikken,dat verhaal van dat kippepootje is ook niet acceptabel.Zeker niet op een feest waar (ook rekening gehouden wordt met religieuze overtuigingen)iedereen is voor de ontspanning in weze moet iedereen zich dan thuis voelen en het bier weten te vinden das alles,zoals we gezien hebben op die link hierboven is het in die grote boze wereld al erg genoeg,dus ontspanning is heel erg belangrijk,maar!!uiteraard een maar om de discussie wat aan te wakkeren.

iemand die vlees eet hoeft niet per definitie onbewust te zijn van het geen wat ie eet.daar bedoel ik mee dat er mensen zijn die zich daar niet druk om willen maken omdat ze andere prioriteiten hebben en nou komt de clou.
De minderheden prijzen zich zelf vaak de hemel in over hun moderne gedachtengang terwijl er in weze nog zoveel te doen is om deze planeet een beetje leefbaar te houden.een dergelijke reactie wilde ik eigenlijk ook uitlokken met de door Fabian beschreven provocatie.

Tolerant zijn is prachtig, maar het gaat hier niet om zomaar iets maar om een zeer principiele keuze (tenzij je alleen vegetarier bent uit gezondheidsoverwegingen). Ik weet dat het velen overdreven in de oren klinkt, maar als je een partner hebt die dierproeven doet voor cosmetica, die slavenarbeid financiert in ontwikkelingslanden o.i.d. moet je dan nog zo tolerant zijn en zeggen 'ieder het zijne'. Voor mij zijn zulke dingen vergelijkbaar. Ik zal niet zeggen die partner onmiddellijk moet stoppen met vleeseten of anders weg ermee, maar ik zou ook niet jaren achtereen zo'n relatie kunnen volhouden als iemand op zo'n principieel punt van mij verschilt. Ik vind dat bij omnivore vrienden al erg moeilijk en die eten niet eens vlees in mijn bijzijn.

De spijker op z'n kop, mdj.

Zolang het verstand in mij zegeviert spreek ik niet wanneer het geen zin heeft. Je kunt zoveel doen als je kunt doen. Zo ga ik ermee om. Dat gaat niet om tolerantie, als wel om wederzijds respect, ook al is er in feite een conflikt. Hoe netter (eerlijker en oprechter) beide partijen met dit conflikt omgaan, des te prettiger is de omgang. Het helpt ook wanneer mensen zaken gescheiden houden. Aangaande dingen waar je geen conflikt over hebt kun je dan gewoon samenwerken. Maar alles moet van twee kanten komen. Als iemand me kwaad maakt ben ik ook niet te goed om mensen even middels de pi"ezo-elektrische gasaansteker te laten voelen wat een stroomstoot is . Maar het is dus helemaal niet goed om kwaad te worden en slecht te doen, ook niet voor educatieve doeleinden .

_________________
,,Bestrijd kwaad met vrolijk en slecht met goed''

[ Dit Bericht is bewerkt door: bert op 2001-08-12 08:51 ]

Ik heb mazzel dat mijn vriend en ik er hetzelfde over denken. We hebben destijds samen bewust voor vegetarisme gekozen. Mijn zus volgde ons wat later, maar haar man at eerst nog wel vlees. Hij ging het steeds minder eten omdat mijn zus het eenvoudig weg niet voor hem klaar wilde maken. Toch at hij soms nog vlees 'buiten de deur'. Daar had mijn zus het moeilijk mee. Nu eet hij helemaal geen vlees meer. Niet vanuit overtuiging maar uit liefde. Je zou kunnen stellen dat het jammer is dat hij het niet uit overtuiging doet, maar ik vind het ook heel bijzonder dat hij het puur uit liefde voor haar doet.

Ik kan me voorstellen dat het moeilijk en lastig is om met iemand samen te wonen die vlees eet, maar ik denk niet dat ik ooit zoiets als reden zou kunnen hebben om een goedlopende relatie te beeindigen.

Mijn vriendin eet vlees en vis, maar gelukkig in zeer geringe mate. Omdat ik altijd later thuis ben dan zij, is zij degene die kookt, maar ze heeft zich in zeer korte tijd meester weten te maken van de vegetarische keuken (mede omdat ze bijzonder veel van koken houdt). Het enige dat ze nu thuis wel eens klaarmaakt zijn frikandellen (nota bene) of borrelhapjes, en een keer in de week vis. In restaurants bestelt ze wel eens een gerecht met vlees, maar dan zeg ik altijd dat er voor de rest van de avond niet meer gezoend wordt, vooral wanneer het om spare-ribs gaat

Ik heb in ieder geval nooit discussies over het eten gehad, omdat ze er absoluut geen moeite mee heeft om vegetarisch te koken, integendeel zelfs. We hebben er altijd weer lol in dat mee-eters soms achteraf pas doorhebben dat ze vegetarisch hebben gegeten, gewoon omdat het zo verdomde lekker was.

Ik heb trouwens altijd gesteld dat wanneer een partner niet bereid zou zijn om met m'n eetgewoontes rekening te houden, het dan snel over zou kunnen zijn. Gelukkig heeft die situatie zich nooit voorgedaan, en zoiets zou volgens mij ook nooit zo snel gebeuren. Met een partner die elke dag vlees zou eten zou ik veel moeite hebben, en het zou ook zeker discussies opleveren. Maar ja, da's allemaal hypothetisch, ik denk niet dat ik ooit nog in zo'n situatie terecht zal komen

Quote:

Op 2001-08-09 22:53, schreef Peet: We hebben het laatst wel gesproken over kinderen opvoeden zonder vlees en daar dachten we allebei verschillend over. Heeft iemand hier ervaring mee. ( we hebben zelf nog geen kinderen )

Peet,

Ik ben nu zo’n 3 maanden vegetariër en voor mij heeft zoals voor velen de MKZ-crisis de doorslag gegeven. Op mijn 18e of 19e jaar dankzij een bezoek aan een varkensslachterij (open dag) ook 3 maanden geen vlees gegeten. Het vegetarisme is dus eigenlijk altijd al latent in me aanwezig geweest. Mijn ouders, broers en zusje begrijpen mijn keuze volkomen. Ik zie trouwens mijn zus ook nog ooit de stap naar het vegetarisme zetten. Part-time vegetariër zijn mijn zus, mijn ouders en mijn jongere broer en zijn gezin sowieso.
Ik ben nu 18 jaar getrouwd (poeh hé) en we hebben 2 opgroeiende kinderen (zoontje van 14 en dochter van 11). Mijn omschakeling naar het vegetarisme is geleidelijk gegaan. Zo’n proces waar je -uiteraard vrijwillig- doorheen gaat heeft wel degelijk een flinke impact op je gezin. Je zet alles op z’n kop en daar hebben mijn vrouw en ik in het begin menige discussie over gehad. Nu respecteren wij elkaars keuze. Zo gaat het ook met de opvoeding onze kinderen die zich steeds meer in het vegetarisme zijn gaan interesseren. Als ze geen trek in vlees hebben; prima. Eten ze toch gewoon met pa mee (vleesvervanger, kaasschnitzel (zonder kalkoeningrediënten graag) of champignons ipv vlees)?!. We dringen onze kinderen niets op en laten ze de vrije keuze. Wederzijds respect is alles waar het in het leven om draait, maar dat is op deze thread al vaker opgemerkt.
Helaas geldt dat respect niet altijd voor de doorstokte vleesliefhebbers. Een goede vriend van mijn broer is al sinds zijn 15e jaar vegetariër en inmiddels zo’n 15 jaar getrouwd. Als ik mijn broer goed begrepen heb gaat de opvoeding van de kinderen in dat gezin zo’n beetje als bij ons. Werkt prima. Helaas wordt die vegetariër nog altijd door zijn schoonouders gepest, omdat zijn schoonvader een fanatiek jager is. Voor mij het zoveelste bewijs trouwens dat de relatie tussen jagers en vegetariërs vergelijkbaar is met water en vuur.
Peet, als jij en je partner elkaar respecteren hoeft de opvoeding van je kinderen geen enkel probleem te zijn. Bij voorbaat veel succes.

Groetjes,

Common sense is soms zo common

Toch even Monica steunen hoor:
Yessica zegt dat Monica's man dan toch ook zelf zijn vlees kan bakken, maar ik vind: wat maakt het op dat moment voor die koe uit of Monica het doet of haar man? Er zijn natuurlijk van die vleeseters die argumenten hebben als: die koe was toch al dood, maar dat is wat amders. Monica's man wil graag vlees eten, dat doet hij toch wel, of het nu voor hem gebakken wordt of dat hij het zelf moet doen.

Ik heb een paar jaar terug in Canada in een hotel gewerkt (in de keuken) en moest daar ook dagelijks vlees snijden. Dat deed ik toen ook met het idee 'iemand moet het doen'. En per slot van rekening was ik daar net aangenomen en snij je jezelf denk ik in de vingers als je direct het eerste werk dat je wordt aangeboden afwijst.

Maar ik weet niet of ik het nu nog zou doen. ook al zal dan iemand anders het wel doen. Dat is een zogeheten slippery slope argument. Als je vlees snijdt voor een restaurant waarom dan niet in een slachterij gaan werken?


Volgens mij valt heel moeilijk te onderbouwen waarom je nu wel of niet voor iemand vlees zou klaarmaken. Want het slippery slope argument kan ook goed de andere kant uitgaan: geen contact meer hebben met mensen die vlees eten.

Afhankelijk van je standpunt en situatie zul je altijd wel argumenten voor en tegen kunnen bedenken.

Als vegetarier ben je misschien wel bereid om voor je partner te koken, maar wat als deze vrienden uitnodigt voor een groot vlees-feest. Ben je dan nog bereid om de kok te zijn?

Ik denk dat derhalve het vlees klaarmaken voor mensen in je omgeving een gevoelsmatig gebeuren is.

[ Dit Bericht is bewerkt door: fabian op 2001-08-13 14:26 ]

Ik heb zelf gelukkig het voordeel dat ik vegetarier ben geworden voordat ik het huis uit ging, dat houdt in dat ik geen idee heb hoe ik vlees op een lekkere manier moet klaarmaken, mijn vriendin weet dit wel dus mag zij dat doen.

Als ik dan wat anders klaar maak voor mezelf staan we gezellig met zijn 2-en in de keuken

Ik raak liever geen vlees aan en als iemand echt van mij houdt dan zal ze dat respecteren, net zoals ik respecteer dat zij dat wel doet.

Quote:

Op 2001-08-13 13:54, schreef Fabian: Ik denk dat derhalve het vlees klaarmaken voor mensen in je omgeving een gevoelsmatig gebeuren is.

Dat lijkt mij ook. En er zijn nergens regels of voorschriften die zeggen dat je dat als vegetariër niet zou mogen doen of dat je dan een slechte vegetariër zou zijn. Godezijdank niet, zeg, want dan zou ik spontaan politiek asiel gaan aanvragen in Omnivoria.

Ik heb nooit problemen gehad met vriendjes die vlees eten. Ik val nou eenmaal alleen op dierenvrienden. Elke keer als ik een vriend heb dan is hij vegetarisch of hij wordt het wel uit zijn eigen vrije wil. En als het uit gaat blijven ze ook vegetarisch. Ik geloof toch altijd in soort zoekt soort.

Op 2001-08-09 22:53, schreef Peet:
We hebben het laatst wel gesproken over kinderen opvoeden zonder vlees en daar dachten we allebei verschillend over. Heeft iemand hier ervaring mee. ( we hebben zelf nog geen kinderen )
Hoi Peet,

Als ervaringsdeskundige (3e generatie vegetariër) kan ik je in elk geval zeggen, dat ik er zeker niet ongezonder van ben geworden, dat ik nog nooit in mijn leven vlees of vis heb gegeten of zelfs maar geproefd. Mijn vaders kant van de familie waren fanatieke vegetariërs, mijn moeder is vegetariër geworden na haar huwelijk. Ze hebben er nooit over getwijfeld of ze hun kinderen vegetarisch zouden opvoeden. Mijn broer is er wel veel meer mee gepest dan ik vroeger. Ook ik heb op verjaardagsfeestjes etc. me vaak moeten verdedigen voor iets wat je als kind niet echt snapt. Maar dat was wel in de jaren zeventig, en toen waren er veel minder vegetariërs dan nu, ik kende er buiten mijn eigen familie toen geen een.

Hoewel ik zelf dus nooit vlees zou eten omdat het voor een vegetarisch kind 'geen eten' is, ben ik er niet uit of ik zelf mijn kind vegetarisch zou opvoeden. Mijn man is een rasechte vleeseter en ik zou me in elk geval kunnen voorstellen dat mijn kind de keuze moest hebben. Of je de keuze hebt als je vegetarisch bent opgevoed, betwijfel ik zeer. Mij is altijd verteld door neefjes en nichtjes die wel af en toe vlees zijn gaan eten, dat je in eerst instantie dat vlees niet af kan breken omdat er bepaalde enzymen in je lichaam ontbreken. Zelf nooit geprobeerd, maar als je er ziek van zou worden de eerst paar keer, zal je misschien niet zo snel weer vlees proberen. Als je je kind dus met vlees opvoedt, heeft het misschien wel een echte keuze. Heeft iemand daar ideeën over?

[ Dit Bericht is bewerkt door: gorki op 2001-08-15 13:15 ]

Maar (is een vraag hoor) is dat niet juist zwart-wit van je schoonouders? Je zegt dat je ze met vegetarisch niet blij maakt namelijk.

Dan vraag ik me af, vinden ze je vegetarische kookkunsten niet geweldig, of zijn ze bij voorbaat van mening dat hun maaltijd geen maaltijd is zonder vlees? Dat laatste vind ik namelijk nogal zwart-wit.

Mijn vader is een grootvleeseter en mijn moeder kookt voor hem niet vegetarisch. Maar als ik dan een keer (vegetarisch) voor ze kook vinden ze het echt wel lekker hoor. En in de tijd dat ik thuiswoonde deed mijn moeder het gehakt altijd los bij de spaghettisaus. Was ze een keer vergeten..dacht je dat mijn vader er maar iets van had gemerkt? Mijn moeder kwam er pas uren later achter dat het vlees nog in de magnetron stond

[ Dit Bericht is bewerkt door: Fabian op 2001-08-15 14:01 ]

Quote:

Op 2001-08-15 14:00, schreef Fabian: Maar (is een vraag hoor) is dat niet juist zwart-wit van je schoonouders? Je zegt dat je ze met vegetarisch niet blij maakt namelijk.

Tja, hoe zal ik dat nou uitleggen. Voor mijn intrede in de familie wist mijn schoonfamilie nauwelijks dat er vegetariërs bestonden (getuige hun vraag of ik dan wel appelmoes mocht eten). Ze vinden het best lekker als ik vegetarisch kook, maar het is nou eenmaal niet hun idee van echt lekker eten. Dat zit er bij hen nu eenmaal net zo sterk in als dat het bij mij dus nooit een optie is om toch maar vlees of vis te eten. Dat is dan van mij toch ook heel zwart-wit? Of zie ik dat verkeerd? Als ik niet bereid ben om zelfs maar 1 keer vlees te proeven, dan hoeven zij toch eigenlijk niet eens bereid te zijn om zelfs maar 1 keer vegetarisch te eten (al doen zij dat dus soms wel). Uiteindelijk denk ik dat wij vegetariërs altijd onze eigen zin doen, want wij verwachten aanpassing van voor ons klaargemaakt eten en zouden het natuurlijk het prettigst vinden als mensen bij ons ook alleen vegetarisch zouden eten, omdat wij hebben besloten dat dat zeker net zo lekker is (wat ik overigens dus niet uit ervaring weet, omdat ik nooit vlees of vis heb geproefd).
Dus doe ik het maar zo dat ik ook voor gasten af en toe vlees klaar maak, waarbij ze dus wel zelf moeten proeven of het goed gekruid is en zo.

Ik ben overigens wel de enige in mijn familie die er zo mee omgaat. Mijn broer heeft gewoon een vriendin die (onder zachte druk??) prompt vegetariër is geworden en als bekeerling zeer fanatiek is. Voor mijn vader en moeder geldt dat zij nog nooit vlees hebben klaar gemaakt voor gasten.

Ik voel me juist vaak ontzettend schuldig als ik weer ergens 'lastig ' moet zijn. Ik heb een jaar in Rusland gewoond, waar het erg moeilijk was om uit te leggen dat je geen vlees/vis eet, vooral rot als mensen je echt willen vergasten op de lokale heerlijkheden. Ook in landen als Oezbekistan was het geen feest en voelde ik me soms echt een ontzettend lastig mens, maar toch heb ik (zwart-wit) nooit vlees/vis willen eten.

Quote:

Op 2001-08-15 12:58, schreef gorki: Hoewel ik zelf dus nooit vlees zou eten omdat het voor een vegetarisch kind 'geen eten' is, ben ik er niet uit of ik zelf mijn kind vegetarisch zou opvoeden. Mijn man is een rasechte vleeseter en ik zou me in elk geval kunnen voorstellen dat mijn kind de keuze moest hebben.

Goh Gorki, was het vegetarisme voor jou een straf? Ben je bekeerd omdat je man een rasechte vleeseter is? Zeg het maar, ik sta als ouder van 2 kinderen met een vleesetende vrouw net 3 maanden "droog". Gorki, jammer dat je door jouw omgeving het vegetarisme bent afgeleerd. Tsja, liefde maakt blind en zet alle principes overboord. Dat is me hier al meer opgevallen. Hellup Timmy

Jan, laat je reacties maar zitten. Ik heb het hier wel gezien. Gegroet. Ga een vegetarisch biertje drinken met Genuine. Tsjonge, jonge Ben veel wijzer geworden hier maar zal me door die Fleischfresser echt niet meer laten bekeren.

"Beste Cat Cat,
Hoe vind je deze dan. Mijn 75-jarige tante (2e generatie zeeeeer fanatieke vegetariër) vindt het moeilijk voor te stellen dat een echte vegetariër een relatie wil hebben met een vleeseter. "

Een jaar geleden was er iemand hier die geen orgaandonor wou worden omdat haar nieren dan in een vleeseter terecht zouden komen. Ik meen mij te herinneren dat iedereen dat een volstrekt normale opmerking vondt...