Vogelaarsdraad

Vroeger werd steevast Petersons aangeraden, net als Heukels bij flora en de Dikke van Dale als woordenboek. Ik weet niet of er een nieuwe Petersons is?..... vast wel.
De cijfers kloppen op den duur van geen kant, maar ik schat dat meer dan 95 % van de vogels althans genoemd wordt in oude en nieuwe uitgaven gelijk.
Dan staat er i.p.v. "enkele broedgevallen" nu "dwaalgast" bijv. Ik vraag mij af of de halsbandparkiet in nieuwe vogelgidsjes staat? Beestje lijkt zich nu toch op heel veel plekken te handhaven.
Ik kwam ze behalve op diverse plekken in Amsterdam en Amstelveen tegen in Hoorn en Muiden.

Tijdens wandeling in de regen een groene specht die met een boog om mij heen vloog.

Vanavond zelfde wandeling gemaakt en (zelfde?) groene specht gezien. Op een ongeveer n kilometer afstand van waar ik m gisteravond zag

Vroeger werd steevast Petersons aangeraden, net als Heukels bij flora en de Dikke van Dale als woordenboek. Ik weet niet of er een nieuwe Petersons is?..... vast wel.
De cijfers kloppen op den duur van geen kant, maar ik schat dat meer dan 95 % van de vogels althans genoemd wordt in oude en nieuwe uitgaven gelijk.
Dan staat er i.p.v. "enkele broedgevallen" nu "dwaalgast" bijv. Ik vraag mij af of de halsbandparkiet in nieuwe vogelgidsjes staat? Beestje lijkt zich nu toch op heel veel plekken te handhaven.
Ik kwam ze behalve op diverse plekken in Amsterdam en Amstelveen tegen in Hoorn en Muiden.

De Peetersons vormt samen met 'De Lars Jonsson' en de ANWB-vogelgids, 'de grote drie'.  Bijna alle vogelkijkers in België en Nederland zweren bij één van deze drie boeken.

En inderdaad, hoe goed die boeken ook zijn, ze zijn nooit helemaal foutloos en ze lopen altijd achter de feiten aan.  Dat betekent overigens niet dat ze niet om de zoveel jaren worden aangepast, maar de werkelijkheid loopt toch altijd wat voor.

Wat de halsbandparkiet betreft, die staat in ieder geval al wel vermeld in de laatste versie van de 'Lars Jonsson'.
De Grote Alexanderparkiet (soort grote versie van de halsbandparkiet) en de Monniksparkiet die eveneens vrije populaties hebben in Nederland wordt echter nog niet vermeld in de 'Lars Jonsson'.

maar de werkelijkheid loopt toch altijd wat voor.

Interessante manier van bekijken

Citaat van: Ligfietsertje op 12 juli 2008, 00:40:18

maar de werkelijkheid loopt toch altijd wat voor.

Interessante manier van bekijken

Ik heb de werkelijkheid er ook al diverse keren op aangesproken en vriendelijk verzocht zich beter aan 'de boekjes' te houden.  Maar zij is te koppig en west hier geen rekening met te houden.  

De halsbandparkiet lijkt mij nu toch wel een gegeven. Evenals de nijlgans en de Canadese gans. De laatste waarschijnlijk vrijwel nergens raszuiver. Als het planten betreft hebben ze het over "wachtkamersoorten". Gebruikt men dezelfde term voor dieren?
De genoemde 3 zijn inmiddels de wachtkamer voorbij, lijkt mij. Sinds ongeveer 2 jaar geleden is de zee-arend ook weer present, he. Maar het betreft nog steeds 1 broedpaar, dus lijkt mij: wachtkamersoort. Of het gaat zoals met de oehoe: zo nu en dan een broedende. Zee-arenden zijn nogal krachtige vliegers en vanuit Duitsland zoeken vaker adolescenten nieuw gebied. Dus kansen lijken mij groter dan van de oehoe. Ook qua biotoop heeft Nederland ze meer te bieden dan de oehoe, lijkt mij?
Hoe zijn de kansen van de hop eigenlijk? Ik heb eens geleerd dat Nederland ooit net aan de Noordgrens van het verspreidingsgebied zat. Soms te zien in Zuid-Limburg. Maar nu de temperatuur wat hoger wordt?
De ijsvogel is bezig aan een opmars, maar 1 elfstedenwinter kan een groot deel van de populatie laten sneuvelen.

De halsbandparkiet lijkt mij nu toch wel een gegeven.

Stond ook een stukkie over in de Volkskrant. In Den Haag schijnen er ook veel te zitten.

De ijsvogel is bezig aan een opmars, maar 1 elfstedenwinter kan een groot deel van de populatie laten sneuvelen.

Die doet zijn naam ook geen eer aan.

Maar voorzover ik begrijp ligt de terugkeer van het ijsvogeltje (zoals mijn vader 'm altijd noemt, die verwijst daarmee terug naar de tijd dat er in heel Nederland nog maar één was; ik weet ook direct welk ijsvogeltje hij bedoelt, alhoewel het ondertussen wel het achterachterachterachterachterachterach terkleinkind zal zijn) niet aan het broeikaseffect maar aan de groei van het biotoop.

De halsbandparkiet lijkt mij nu toch wel een gegeven. Evenals de nijlgans en de Canadese gans. De laatste waarschijnlijk vrijwel nergens raszuiver.

Het klopt dat dat soorten zijn die hier nu zijn om te blijven.  Waarom zou de Canadese gans niet raszuiver zijn?

Als het planten betreft hebben ze het over "wachtkamersoorten". Gebruikt men dezelfde term voor dieren?

Niet dat ik weet (en als het wel zo was zou ik het denk ik wel weten).  Planten en dieren zijn op dat gebied dan ook niet vergelijkbaar.  Zeker grote dieren en vogels zijn immers behoorlijk mobiel.  Men spreekt dus wel over dwaalgasten, sporadische broedgevallen, zeldzame soorten, invasie-soorten, ... maar niet van 'wachtkamersoorten'.

De genoemde 3 zijn inmiddels de wachtkamer voorbij, lijkt mij. Sinds ongeveer 2 jaar geleden is de zee-arend ook weer present, he. Maar het betreft nog steeds 1 broedpaar, dus lijkt mij: wachtkamersoort. Of het gaat zoals met de oehoe: zo nu en dan een broedende. Zee-arenden zijn nogal krachtige vliegers en vanuit Duitsland zoeken vaker adolescenten nieuw gebied. Dus kansen lijken mij groter dan van de oehoe. Ook qua biotoop heeft Nederland ze meer te bieden dan de oehoe, lijkt mij?

Daarin faalt een woord als 'wachtkamersoort' duidelijk.  Zeker als het gaat om één van de vele soorten die die door menselijk toedoen (zo goed als) waren verdwenen en nu traag maar zeker terug hun plekje innemen.

Hoe zijn de kansen van de hop eigenlijk? Ik heb eens geleerd dat Nederland ooit net aan de Noordgrens van het verspreidingsgebied zat. Soms te zien in Zuid-Limburg. Maar nu de temperatuur wat hoger wordt?
De ijsvogel is bezig aan een opmars, maar 1 elfstedenwinter kan een groot deel van de populatie laten sneuvelen.

Hoe zijn de kansen van de hop eigenlijk? Ik heb eens geleerd dat Nederland ooit net aan de Noordgrens van het verspreidingsgebied zat.

Ik sluit het niet uit dat die steeds vaker te zien zal zijn maar dat zal dan niet noodzakelijk te maken met de stijgende temperaturen want hoewel de Hop een warmte-minnende soort is (droog en warm klimaat geniet de voorkeur), is de Noordegrens van het verspreidingsgebied Estland en Rusland en wordt hij in Nederland niet enkel in Limburg waargenomen http://waarneming.nl/soort.php?id=38&tab=kaart.

Maar de Hop moet het hebben van open landschap met bomen en rotsen om in te rusten en te broeden en van voldoende grote insecten, andere ongewervelden, amfibieën en reptielen.  Deze combinatie is redelijk zeldzaam in België en Nederland en zoals voor vele andere soorten was het grootschalig gebruik van insecticiden in de jaren 60-70-80 een ramp voor de prooidieren van deze soort, dus ook voor de Hop zelf.  Tot eind jaren vijftig waren er in België jaarlijks nog tientallen broedgevallen.

Citaat van: Lovelocker op 12 juli 2008, 20:04:03

De ijsvogel is bezig aan een opmars, maar 1 elfstedenwinter kan een groot deel van de populatie laten sneuvelen.

Maar voorzover ik begrijp ligt de terugkeer van het ijsvogeltje (zoals mijn vader 'm altijd noemt, die verwijst daarmee terug naar de tijd dat er in heel Nederland nog maar één was; ik weet ook direct welk ijsvogeltje hij bedoelt, alhoewel het ondertussen wel het achterachterachterachterachterachterach terkleinkind zal zijn) niet aan het broeikaseffect maar aan de groei van het biotoop.

Ik sluit niet uit dat de toename van geschikt biotoop de gemiddelde en potentiële populatie van de ijsvogel doet toenemen.  Maar ijsvogels zijn erg gevoelig voor een strenge winter en zulke winters kan hun aantal makkelijk halveren.  Het vraagt daarna weer jaren om van zulke klap te herstellen.  (Bij strenge winters zijn ze makkelijk terug te vinden wij wakken in het ijs, vandaar de naam ijsvogel.)

Ik hoor net een uil!

Alarmroep van een zangvogeltje dat zich uit de vleugels maakt. Uit dezelfde tuin zie ik een roofvogel komen: dat moet dan een sperwer zijn geweest. Gebeurde op hooguit tien meter afstand van de voorbijkomende wandelaar die grote gelijkenis vertoonde zo niet helemaal samenviel met mijn persoontje. Kwasser niet op berekend, das jammer, anders had ik m beter kunnen bekijken.

Rond het middaguur ne wandeling gemaakt. In een soort van zandput van die mooie eenden gezien met jonkies. Van die bruin met wit en nog wat kleuren eenden. Heb net nog gekeken op soortenbank: misschien tafeleend of smient. Ik zal nog eens moeten gaan kijken. Fototoestel ook nie vergeten.

Gisteren in Cadzand liep er een ooivaar in iemands voortuin. Toen kwam er een vrouwtje naar buiten en hij at gewoon kruimeltjes brood uit haar hand.

Das cool van Vrouw Holle en de ooievaar.

Maar: waarom vliegen duiven klapperend met hun vleugels schuin omhoog om dan een knik te maken en een glijvlucht naar beneden, aldus een omgekeerde v geschrijvend? Is dat speelgedrag?

Een kneu in de berk! Ik hoorde een ander gezang dan normaal en dacht eerst dat het een ontsnapt zebravinkje was die hier ook rond schijnt te vliegen, maar na uitvoerige determinatie ben ik ervan overtuigd dat het een kneutje is. Een kilometer verderop zijn er enkele weken geledenook  3 waargenomen.

Het beestje was niet bepaald bang, want ik kon onder het berkenboompje gaan staan om hem te filmen en hij zat op 3 a 3,5 meter hoogte.

http://waarneming.nl/foto_details.php?id=371943

Een kneu in de berk!

Heel leuk. Ik heb dat ook, als ik gezang hoor dat ik niet herken, spits ik mijn oren en kijk om me heen. Sneu maar nog nooit een kneu gespot.

Vanavond tijdens eten in tuin een zeer brutale koolmees die op nog geen twee meter van ons af ging zitten, en ons heen bleef vliegen. Even zag t er zelfs naar uit dat ie mijn cap als zitplaats wilde uitkiezen, want hij kwam recht op me af gevlogen, maar op eht laatste moment veranderde hij toch van gedachte.

De kneutjes staan nu ook op de foto! Vanmiddag hoorde ik ze weer zingen en ben het geluid gevolgd naar het parkje. Meneer Kneu had zijn vrouw deze keer ook meegebracht en saampjes zaten ze te zingen bovenin een grote eik.

Vanochtend een barmsijsje zien wegvliegen. Twee groene spechten ook. En een kievit die de aanval opende op een joekel van een buizerd. De buizerd wordt zo langzamerhand de risee van de roofvogels, geplaagd als hij wordt door jan en alleman.

Maandagmiddag nog in de tijd gewerkt en een meesje met veel geduld heel dicht genaderd. Zo dicht dat ik hem van de coniferentak had kunnen plukken, gesteld dat ik tot zoiets in staat zou zijn qua mentaliteit en vlugbewegeniciteit. Maar zo cool joh. Zo;n kwebbelend meesje van zo dichtbij. Begrijp Birdy steeds beter.