Bij veganisme is duidelijk dat je streeft naar het stoppen van uitbuiting van dieren. Bij vegetarisme is dat punt er niet duidelijk. Daar gaat het vooral meer over wel of geen vlees, maar word de vraag niet gesteld over waar het begin is van vegetarisme en waar het streven is van vegetarisme. Als ik dingen niet kan weglaten als veganist streef je er naar om dat wel voor elkaar te krijgen. Bij vegetarisme zijn mensen die zich zo noemen en vis eten. Daar is toch geen duidelijke grens (startpunt)? Veganisme werkt dan meer naar een bepaald punt toe ondanks dat ze dingen niet helemaal voor elkaar krijgen. Ik hoop dat het zo duidelijker is.
Die duidelijke grens ligt hier bij Vegatopia wel. Vis-eten mag natuurlijk wel, maar diegene die dat doet gaat wat ver om zich vegetariër te noemen.
lacto en ovovegatariërs hebben die grens bij het niet eten van dieren gelegd. Het grijze gebied zit in het stremsel en de gelatine, maar dat heeft vaak een sociale reden. Mensen waar je bij eet is het moeilijk duidelijk te maken als je het anders wilt. Vooral bij kaas is dat het geval. Lees de draad er maar op na die gaat over dit soort problemen. Vegetarisch is veel meer maatschappelijk geïntegreerd. Misschien geldt dat in de toekomst ook voor veganisme, maar nu is dat nog niet zo.
Het startpunt van vegetarisch is niet duidelijk
Nou me dunkt, het niet verantwoordelijk willen zijn voor de slacht van dieren, als dat niet duidelijk is?
Het grijze gebied van stremsel en gelatine ligt bij een vegetariër in hetzelfde vlak als electriciteitsgebruik en verstoring van natuurlijke leefmilieus bij jou als veganist.
Té consequent redeneren levert misschien minder schuldgevoelens op maar veroorzaakt ook minder sociaal gedrag.
377 Reacties
159736 Gelezen