Jezelf steeds maar verdedigen als vegetarier

Traditioneel levende Inuits hebben inderdaad geen alternatieven.  (Er is daar nauwelijks plantaardig voedsel te kweken of te vinden en aanvoer is extreem duur en onmogelijk voor traditioneel levende Inuits.)

Maar dat sommige mensen geen alternatieven hebben is hooguit een argument tegen een 'over heel de wereld verplichte vegetarische levenswijze' maar is een drogreden om het vleeseten in veel moderne Westerse landen te verdedigen omdat er het hier perfect mogelijk is om gezond vegetarisch te leven.

Ik vind vlees eten 'in onze omstandigheden' moeilijk (niet) moreel te verdedigen.  Maar als ik in omstandigheden zou komen waarin ik enkel zou kunnen overleven door vlees te eten dan zal ik dat doen zonder daar schuldgevoelens over te hebben.

Traditioneel levende Inuits hebben inderdaad geen alternatieven.  (Er is daar nauwelijks plantaardig voedsel te kweken of te vinden en aanvoer is extreem duur en onmogelijk voor traditioneel levende Inuits.)

Volgens mij zijn er vrijwel geen traditionele levende inuits meer.
Ook de Inuits leven in huizen en hebben auto's etc.

Ik ben met mijn oma en opa gaan fietsen vandaag en mijn opa vindt mij maar "zot" omdat ik vegetariër ben. Aan tafel was het er (wééral) een volledige discussie over en ik was juist aan het winnen met antwoorden geven op de dingen die hij zei waarom het wel goed was om vlees te eten (rare zinsbouw hé  ), tot hij dan zei dat er mensen zijn die alleen van vlees en vis leven, wat die dan moeten doen als ze geen vlees meer zouden kunnen eten (eskimo's bedoelde hij). Ik heb wel gezegd dat die niet zo lang leefden, maar weet er iemand antwoord op die laatste vraag (wat eskimo's zouden moeten eten als er geen vlees was)?

Ten eerste staat je grootvader flink achter op de geschiedenis wat de levensomstandigheden van eskimo's betreft, en ten tweede ben jij helemaal geen eskimo dus is het irrelevant.

Is er hier niemand die ook positieve reacties krijgt op het vegetariër zijn? Natuurlijk krijg ik flauwe opmerkingen erover, misschien lok ik die ook wel uit als ik weer es begin te miepen als ze een worstenbroodje eten, maar veel van mijn vrienden vinden het wel heel knap dat ik het doe en volhoud. Als ik mensen vertel dat ik al bijna 4 jaar geen vlees heb gegeten wordt dit ook vaak als knap ervaren, misschien komt dit ook door mijn leeftijd aangezien ik 17 ben. Zeker als mensen horen dat het helemaal mijn eigen beslissing is geweest in een wereldje waar niemand van mijn vrienden, kennissen, ouders en andere familie vegetariër is.
<BR>
<BR>Zijn er hier trouwens nog meer jonge (sry ik discrimineer even, niets ten ongunste van de mensen met meer levenswijsheid <IMG SRC="/php/phpBB/images/smiles/icon_biggrin.gif">)mensen die zelf hebben besloten vegetariër te worden in een kring van mensen waar niemand dat is?
<BR>
<BR>edit: typo's<BR><BR><font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: am op 2002-01-07 17:07 ]</font>

Heeey, ja, ik ben 15 jaar en ik ben nu ongeveer 3 jaar vegetarisch.. Niemand in mijn omgeving was vegetariër of veganist toen ik hiermee begon.. Maar ik hield het makkelijk vol.. Ik heb nu al een paar mensen 'overgehaald' inclusief mijn broertje en bijna m'n moeder.. We eten tegenwoordig bijna alleen maar vegetarisch thuis.. Af en toe eten mn ouders en mn andere broertje nog wat (biologisch) vlees.. Dus ben wel trots op ze, want in het begin trokken ze zich niks van mijn 'gezeur' aan..
Ook niemand uit mijn klas is vegetarisch.. En ik ben er best veel mee bezig, dus ik krijg nogal veel opmerkingen naar m'n kop geslingerd.. Vind ik wel een beetje triest, omdat ze eigenlijk geen goede argumenten hebben en ze maar een beetje lullen over iets waar ze totaal geen verstand van hebben.. Maar ze moeten het zelf weten, misschien zullen ze ooit nog eens erachter komen.. wat de gevolgen zijn.. Ik wil niet medeplichtig zijn aan moord, milieuvervuiling en ik wil ook geen enge ziektes..

Hey,

Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt. Ik had vroeger een hele goeie vriendin die ook konijntjes had, zoals ik. Ik ging er regelmatig eens naartoe, omdat ze juist een nestje kleine konijntjes had gekregen. Op een dag verteld die mij op school dat haar konijntjes dood zijn, weggelopen en waarschijnlijk gepakt door een kat. Ik wou wel mee gaan zoeken maar ze zei dat we ze toch niet zouden vinden, en ik kan moeilijk zonder haar toestemming in haar tuin naar konijntjes gaan zoeken. Even later zegt ze dat haar mannetjeskonijn weer ontsnapt is en bij haar vrouwtjeskonijn zat, een maand later had ze weer een nestje. Even later weer hetzelfde, konijntjes dood. Een paar dagen later zei ze dat ze met haar broer voor het plezier de konijnen bij elkaar had gezet,"omdat ze eens wou zien hoe ze paren". Ik was natuurlijk kwaad op haar, en zeker toen ze een maand later kwam zeggen dat ze terug een nestje had, maar dat haar vader ze (levend!) ging begraven omdat hij niet nog meer konijnen wou. Ik heb haar proberen ompraten en toen dat niet lukte heb ik geen woord meer tegen haar gezegd voor de rest van het schooljaar. In het begin van dit schooljaar is mijn lief konijntje gestorven (mijn eerste konijntje) en op een of andere manier was ze daarachter gekomen. Ze begon vanalles te zeggen van: "je hebt wel commentaar op mij dat ik jonge konijntjes begraaf die dat toch niet weten, maar waarschijnlijk heb je het zelf wel met je konijn gedaan" en "je zorgde niet goed voor je konijn" en ... Terwijl ze heel goed wist hoeveel verdriet ik daarvan had en dat ik dat nooit zou kunnen, mijn konijntje vermoorden. Een paar weken geleden gingen we ergens naartoe met de school en omdat er geen andere plaats nietmeer was moet ik in dezelfde wagon als haar zitten in de trein. Begint die daar te roepen tegen haar vriendin van "en hoe laat jij je konijn springen" en "Weet je hoe ik mijn nestjes dood?",  en dan zei ze tegen iedereen van de school dat ze helemaal geen ruzie wil en dat ze niet snapt waarom ik niet meer tegen haar praat, terwijl ik haar dat al verschillende keren heb gezegd.

Sorry voor het lange verhaal, kmoest het even zeggen  .

WAT? :| .. Wat erg! Jeetje.. Ik vind het logisch dat je niet meer met dat 'mens' praat.. allemachtig, wat een rotkind, zeg.. Pfff.. Dat je zoiets kan doen.. Net alsof dieren geen pijn kunnen voelen en geen gevoelens hebben.. Ik snap niet dat mensen zo dom kunnen zijn..

  raar typje

Persoonlijk heb ik weinig problemen wat betrefd me moeten verdedigen als vegetarier.
Tuurlijk zijn er mensen die het onzin vinden en bijvoorbeeld zeggen dat mensen vlees nodig hebben.
Waarop ik natuurlijk antwoord dat dat echt niet zo is.
Maar over het algemeen valt het reuze mee in mijn omgeving en houden ze wel rekening met me.
En dat is maar goed ook want als ik moet kiezen tussen vrienden die me niet in mijn waarde laten en dieren kies ik in dit geval toch echt voor dieren en niet voor die zogenaamde vrienden!

Volgens mij zijn er vrijwel geen traditionele levende inuits meer.
Ook de Inuits leven in huizen en hebben auto's etc.

Daar heb je volkomen gelijk in, ze zullen er misschien nog wel zijn, maar dan is het een kleine minderheid.  Ik kan me wel voorstellen dat hun voedingspatroon nog steeds redelijk traditioneel is en er daar redelijk weinig alternatieven voor handen zijn, maar zeker ben ik daar niet van.

Ik meen van 22 dagen afstand te kunnen ruiken dat dat niet zo relevant is in deze discussie omdat de Inuit alleen maar bij wijze van werden aangehaald.

Gisteren had ik een familiebijeenkomst en bij het eten moest ik natuurlijk weer het een en ander uitleggen. Op een gegeven moment werd ik echt sjachie, terwijl ik er meestal wel goed mee om kan gaan (dmv zelfspot en zelf de grapjes in te koppen etc).

Gelukkig had mijn tante een h�el lekkere tomaatpaprikasoep gemaakt, vega speciaal voor piek . Helemaal mjam!
Behalve dat er wel broodjes met kaas erbij werden geserveerd waardoor ik voor het eerst sinds een HELE tijd weer kaas heb gegeten. ik bedacht me later dat ik ook gewoon de kaas er af had kunnen halen...

Behalve dat er wel broodjes met kaas erbij werden geserveerd waardoor ik voor het eerst sinds een HELE tijd weer kaas heb gegeten. ik bedacht me later dat ik ook gewoon de kaas er af had kunnen halen...

Maar dan had je dat misschien weer moeten uitleggen, waarom je toch weer met je eten zit te prutsen omdat je geen kaas eet. Soms is het ook gewoon niet leuk om voor de zoveelste keer te vertellen wat en hoe en waarom.
Lief van je tante dat ze er aan gedacht heeft en speciaal soep voor jou had gemaakt!

Citaat van: Piek op 25 april 2005, 20:11:24

Behalve dat er wel broodjes met kaas erbij werden geserveerd waardoor ik voor het eerst sinds een HELE tijd weer kaas heb gegeten. ik bedacht me later dat ik ook gewoon de kaas er af had kunnen halen...

Maar dan had je dat misschien weer moeten uitleggen, waarom je toch weer met je eten zit te prutsen omdat je geen kaas eet. Soms is het ook gewoon niet leuk om voor de zoveelste keer te vertellen wat en hoe en waarom.

Ja, dat is waar.

Lief van je tante dat ze er aan gedacht heeft en speciaal soep voor jou had gemaakt!

Ja, zij is iemand die het juist als culinaire uitdaging ziet om voor een vegetari�r te koken

Ik heb net ff (nou ja, ff....) dit topic helemaal gelezen, klinkt zo bekend allemaal! Maar toch merk ik wel een verandering, ik ben nu een jaar of 15 vegetariër, vroeger moest ik me echt heel erg verdedigen!! Ja maar, je draagt wel leren schoenen, het verhaal van de ongeboren kuikentjes, als je in het stenen tijdperk had geleefd, als je in hongerig afrika had geleefd etc. etc. En dat vind ik toch een stuk minder geworden de laatste paar jaar. Of heb ik gewoon mazzel?
En wat ik veel meer meemaak, is dat ook vleeseters vegetarisch koken en ook vegetarische producten gebruiken. Ik kan rustig met verschillende collega's een discussie voeren over welke burger nou wel of niet lekker is bijv. En vroeger wat het gewoon echt uit den boze om zoiets te eten als vleeseter! Nou ja, misschien als je dan een vegetarisch kind had en die dingen toch al in huis had, een hapje proberen, okay, maar die dingen gewoon echt voor jezelf kopen en opeten Nou, dat was wel heel vooruitstrevend!

Wat familie betreft, mijn familie is geen enkel probleem, die weten wel wat ik wel en niet eet, voor zover ik bij familie kom dan, sinds ik het huis uit ben zijn het eigenlijk alleen nog m'n ouders. En mijn moeder weet precies wat ze wel en niet kan maken en wat ik lekker vind. En ze houdt ook rekening met me op feestjes ofzo, met de hapjes. Eigenlijk houdt ze altijd rekening met me.....
M'n schoonmoeder, tsja.......Meestal gaat het wel goed, maar helemaal snappen doet ze het nog steeds niet. Ze is er inmiddels wel aan gewend dat ik dus geen jus over mijn eten doe (ze is nog van de traditionele pot, aardappelen, tot snot gekookte groenten en stukje vlees/vegaburger) (blegh!), maar ook dat begreep ze in het begin niet. En toen ze 65 werd moest dat gevierd worden met de hele familie en met salades van de catering. Toch jammer dat de keuze was gevallen op huzaren-, vis- en kipkerriesalade........ Oh, zit er dan vlees in huzarensalade........ tr%t......

En vroeger wat het gewoon echt uit den boze om zoiets te eten als vleeseter!

Ja, gelukkig zijn die tijden inmiddels voorbij...

Maar ja, ik zet net te denken, eigenlijk wel logisch dat ze dat vroeger niet wilde, die vegaburgers van toen waren ook gewoon niet te vreten. Als vegetariër moest je toch wat, maar als het niet hoefde at je die dingen natuurlijk niet!

Moet ik er wel even bij vermelden dat ik uit een dorp kom, geen natuurvoedingswinkel in de buurt, moeders die toen nog traditioneel groenten, aardappels, vlees/vegading. Later is dat veranderd, mijn moeder is lekker gaan koken en het assortiment van de super werd uitgebreid.

Af en toe koop ik vegetarische burgers. Vooral voor mijn jongste zoon, die net als ik vegetariër is. Hij is gek op die dingen, maar ik vind het teveel op vlees lijken en die gepaneerde dingen zijn best wel vet.
Ik heb niet het idee dat ik mezelf vaak hoef te verdedigen als ik vertel dat ik vegetariër ben, maar mensen kijken me wel regelmatig wat meewarig aan omdat ik vegetariër ben, niet rook en geen koffie en alcohol drink.
Maar ze komen wel graag bij me eten aangezien ik graag kook en zelf brood (niet in BBM) en koekjes bak.  

Ik heb niet het idee dat ik mezelf vaak hoef te verdedigen als ik vertel dat ik vegetariër ben, maar mensen kijken me wel regelmatig wat meewarig aan omdat ik vegetariër ben, niet rook en geen koffie en alcohol drink.

Dit had 'mijn' tekst kunnen zijn...  

Tja, ik ben een lijkeneter geweest (heel lang). Twee jaar geleden heb ik besloten om te stoppen met vlees, althans prive. Soms, als ik bij vrienden eet, wil ik niet moeilijk doen en eet gewoon met de pot mee.Wel moet ik eerlijk zijn: ik doe dat met tegenzin.
Wat me het meest irriteert aan mensen die niet snappen dat je vegetarier bent en jij dat als keuze ziet, is dat ze het bijna "low life" eten vinden. Het meest bizarre is dat een aantal vrienden van mij denken dat ik geen vlees kan betalen en daarom maar vegetarier ben geworden, dat als ik weer aan het werk kom wel weer zal overschakelen naar vlees. Als je ze voorrekend dat vegetarisch "voer" niet altijd goedkoper is zitten ze met een half oor te luisteren. Ik probeer al niet eens meer te vertellen dat als je met een dietist doorspreekt wat je zoal eet, die lovend is over je eetpatroon. Je wordt gewoonweg niet geloofd.
Wat ook nogal vervelend is, is dat als je je best gedaan hebt in de keuken, mensen het ineens niet "lusten". En wanneer je bij hun thuis komt eten krijg je groezelige kip met een onbestemd tomatensausje uit een potje. "Lekker makkelijk" wordt er dan gezegd, terwijl als ze een beetje op hun eetpatroon letten en zich er wat in verdiepen (een websiteje bezoeken b.v.) ook vlot een gezonden (vegetarische) maaltijd op tafel kunnen zetten.
Vegetariers (en ik ken er verschillende) worden bijna per definitie gewantrouwd. Het is ongezond, vies en wordt alleen gedaan door randfiguren in de maatschappij.  Veel mensen beseffen niet dat je met vegetarische voeding zeer gezond kunt leven, zeker als je er een beetje op let.

Wilfred

Vegetariers (en ik ken er verschillende) worden bijna per definitie gewantrouwd. Het is ongezond, vies en wordt alleen gedaan door randfiguren in de maatschappij.  Veel mensen beseffen niet dat je met vegetarische voeding zeer gezond kunt leven, zeker als je er een beetje op let.

Ik heb weleens het gevoel dat mensen door mijn gezonde eetgedrag zich geconfronteerd voelen met hun eigen, wat gemakkelijke (en vaak minder gezonde)gedrag. Dan raken mensen geirriteerd, want meestal willen ze dit niet weten. Want dan moet je over iets gaan nadenken waar ze liever niet over willen nadenken.

Dat ze jouw eten minder lekker vinden, heeft denk ik ook te maken dat mensen die altijd vlees eten en veel gebruik maken van kant en klaar produkten, gewoon minder goed kunnen proeven. Al dat zout en daarbij ik vind kant- en klaar allemaal hetzelfde ondertoontje hebben maakt dat ze moeten wennen aan eerlijke voeding.
Als mensen niet vegetarisch eten en ze komen bij mij eten, dan probeer ik wel herkenbaar te koken, zoals bv. een grote salade met als garnering: mozarella, geroosterde paprika, cashewnoten, komkommer enzo.
En dan rijst en gebakken aardappelen er bij.

Ik heb niet het idee dat ik mezelf vaak hoef te verdedigen als ik vertel dat ik vegetariër ben, maar mensen kijken me wel regelmatig wat meewarig aan omdat ik vegetariër ben, niet rook en geen koffie en alcohol drink.  
 
Dit had 'mijn' tekst kunnen zijn...  

What's in a name (de meeste mensen noemen mij Monique...)