'Iets lekkers verdienen'

En ik moet erbij zeggen dat ik dat inderdaad ook nooit over iets dergelijks zeg. Dat zal de eerste keer zijn geweest in eeuwen en sindsdien heb ik dat ook nooit meer gezegd of gedacht. Meestal denk ik 'daar heb ik zin in'.

Ik heb dat niet echt met eten, maar bijvoorbeeld laatst was ik met mijn moeder wezen zwemmen maar in plaats van een standaard boterham namen we lekker een broodje. Maar dat was denk ik meer voor de gezelligheid.

Tik ik een reactie, is ie weg *snif*

In ieder geval, in het kort:

Annemieke en Anya vinden eten normaal, ik niet. Eten is alomtegenwoordig en de hele maatschappij is gericht op zoveel mogelijk consumptie genereren. Overal ruik je en zie je eten, eten moet, eten is lekker, eten is geweldig, je moet eten, eten, eten.

Ik moet de hele dag met mezelf onderhandelen of het mag. Soms eet ik ook wel eens iets terwijl het niet mag van mezelf. Het mag als ik op gewicht blijf, als ik veel bewogen heb die dag of als ik weinig gegeten heb.

Verder lijkt belonen me niet raar, mensen doen dat altijd en bij alles. Kinderen die zich niet gedragen krijgen ook geen snoepje, of krijgen voor straf geen toetje. Zo werkt het. Ook bij volwassenen. Wie hard werkt krijgt meer dan wie niets uitvoert (meer geld, hogere cijfers, meer waardering). Als je hard werkt vind ik het niet gek dat je van jezelf wat extra's mag aan het eind van de week. Ik heb het momenteel druk, alle leuke dingen stel ik uit tot nadat ik mijn werk af heb. Eerder 'mag' het niet.

Ook kan het helpen iets draaglijk te maken. Je kunt iets vervelends doen als je weet dat er iets leuks tegenover staat. Zo werkt het hele leven. Als je geen leuke ervaring kreeg na iets vervelends, dan zou je het niet doen. Waarom doe je vervelend werk? Omdat je een 'leuk' salaris krijgt. Waarom ga je naar een vervelende school? Omdat je daarna een 'leuk' diploma krijgt of een leuke opleiding kunt gaan doen. Als je huis niet schoner zou worden van schoonmaken zou je het niet doen.

Ik herken hier wel iets in. Toch denk ik dat het belonen van jezelf of kinderen met voedsel, niet de goede manier is. Voedsel is namelijk een eerst levensbehoefte en zodra je die als beloning gaat zien, dan denk je niet op de 'juiste' manier over voedsel. Maar.. dat wil dus niet zeggen dat ik het zelf niet doe (ik was geloof ik zelf de aanleiding voor deze draad!). Nu heb ik bij mezelf zitten denken of dat komt doordat ik vroeger als kind beloont ben met iets lekkers, maar dat is niet het geval. Het is meer dat ik mezelf veels te vet vind en dat ik zoiets heb van: er zit genoeg spek op die buik, dat moet m'n lichaam eerst maar opmaken voordat er iets nieuws in het buikje mag..

Nee, belonen of straffen met eten schijnt de grootste veroorzaker van eetstoornissen te zijn, maar goed.

En ja, eten is wel een basisbehoefte, maar snoepjes en toetjes niet natuurlijk he.

Wie hard werkt krijgt meer dan wie niets uitvoert (meer geld, hogere cijfers, meer waardering). Als je hard werkt vind ik het niet gek dat je van jezelf wat extra's mag aan het eind van de week. Ik heb het momenteel druk, alle leuke dingen stel ik uit tot nadat ik mijn werk af heb. Eerder 'mag' het niet.

Ook kan het helpen iets draaglijk te maken. Je kunt iets vervelends doen als je weet dat er iets leuks tegenover staat. Zo werkt het hele leven. Als je geen leuke ervaring kreeg na iets vervelends, dan zou je het niet doen. Waarom doe je vervelend werk? Omdat je een 'leuk' salaris krijgt. Waarom ga je naar een vervelende school? Omdat je daarna een 'leuk' diploma krijgt of een leuke opleiding kunt gaan doen. Als je huis niet schoner zou worden van schoonmaken zou je het niet doen.

Ik ben het eens met al je voorbeelden. Het verschil is dat ik eten zie als iets dat helemaal buiten deze mechanismen valt.

Citaat van: Carmen San Diego op 21 april 2004, 17:08:40

Wie hard werkt krijgt meer dan wie niets uitvoert (meer geld, hogere cijfers, meer waardering). Als je hard werkt vind ik het niet gek dat je van jezelf wat extra's mag aan het eind van de week. Ik heb het momenteel druk, alle leuke dingen stel ik uit tot nadat ik mijn werk af heb. Eerder 'mag' het niet.

Ook kan het helpen iets draaglijk te maken. Je kunt iets vervelends doen als je weet dat er iets leuks tegenover staat. Zo werkt het hele leven. Als je geen leuke ervaring kreeg na iets vervelends, dan zou je het niet doen. Waarom doe je vervelend werk? Omdat je een 'leuk' salaris krijgt. Waarom ga je naar een vervelende school? Omdat je daarna een 'leuk' diploma krijgt of een leuke opleiding kunt gaan doen. Als je huis niet schoner zou worden van schoonmaken zou je het niet doen.

Ik ben het eens met al je voorbeelden. Het verschil is dat ik eten zie als iets dat helemaal buiten deze mechanismen valt.

En ik vind dat je dáár weer gelijk in hebt: eten zou ook daarbuiten moeten vallen! Zodra je het belonen al met 'normaal' eten krijgt i.p.v. met lekkers, dan is 't flink mis. Gelukkig heb ik dat niet hoor. Ik vind dat je voor lekkers best een speciaal moment mag zoeken. Zo kreeg ik als kind in het weekend wel chips, door de week niet. Maar dat vind ik een gezond eet-ritme. Iets lekkers dus niet als beloning zien, maar bewaren tot een speciaal moment, dát is het meer bij mij (besef ik me nu).

Waarom doe je vervelend werk? Omdat je een 'leuk' salaris krijgt. Waarom ga je naar een vervelende school? Omdat je daarna een 'leuk' diploma krijgt of een leuke opleiding kunt gaan doen. Als je huis niet schoner zou worden van schoonmaken zou je het niet doen.

Je kan het ook beredeneren als een noodzaak (vanuit een bepaalde normen- en waardencultuur) i.p.v. als beloningsgedrag. Waarom ga je naar school? Omdat het nuttig is voor later. Waarom huis schoonmaken? Omdat je anders in een onhygienische omgeving leeft.
Dat heeft dus meer te maken met de voorwaarden waarin jij je leven wilt inrichten, dan met een beloning.

Het komt op hetzelfde neer. Je doet het omdat je er iets beters van krijgt (of omdat als je het niet doet iets slechters, wat mij betreft is dat hetzelfde). Hoe dan ook ervaar je een hygienisch huis als fijner dan een onhygienisch huis, oftewel je wordt beloond met een schoon huis voor al je inspanningen.

Bovendien, Annemieke, een kind gaat niet naar school omdat ie daar zo slim van wordt en betere kansen krijgt op een baan. Daar denkt dat kind niet aan. Als jij een kind wilt motiveren om naar school te gaan, begin je niet over carrierekansen. Een kind gaat graag naar school omdat ze er leuke dingen mogen doen, mogen spelen kleuren en plakken, of omdat ze als ze uit school komen iets leuks krijgen, zoals complimenten voor goede cijfers, een lekker bakje thee met moeder die zegt hoe trots ze is, of een cadeautje voor een goed rapport. Beloningen dus, geen plichtsgevoel.

En het ging hier ook niet over 'gewoon' eten als beloning, maar wel over extraatjes of ongezonde dingen. Dat ik dat ook met gewoon eten heb is even wat anders, maar de 'normale' mensen hier hadden het voor zover ik begreep over ongezonde dingen.

Wat ik me vooral afvraag is waarom Anya denkt dat eten daarbuiten valt? Wat is er anders aan eten? Ja, eten is een basisbehoefte, maar zoals gezegd, een ijsje of een broodje brie is dat niet. Waarom vallen die buiten dat systeem?

Wat ik me vooral afvraag is waarom Anya denkt dat eten daarbuiten valt? Wat is er anders aan eten? Ja, eten is een basisbehoefte, maar zoals gezegd, een ijsje of een broodje brie is dat niet. Waarom vallen die buiten dat systeem?

Bij mij gaat dat gewoon zo; ik gebruik eten nooit als beloning. Ik zeg niet dat er iets mis mee is als anderen dat wel doen, maar ik merk wel dat ik een vrij gezonde houding tegenover eten heb. In tegenstelling tot veel meisjes die ik ken, heb ik nooit vreetbuien (ik stop gewoon met eten als ik vol zit), ga ik niet lijnen terwijl ik weet dat ik slank ben, heb ik nooit een schuldgevoel als ik eens iets vettigs of een echte suikerbom eet, en eet ik over het algemeen gezond zonder veel met eten bezig te zijn. Als ik iets eet wat niets met het vervullen van een basisbehoefte te maken heeft (een ijsje, pizza, ...) dan is dat gewoon om mijn smaakpapillen te bevredigen, omdat ik er zin in heb; ik ga het niet gebruiken als beloning omdat ik iets gedaan heb, of het mezelf ontzeggen als ik dat iets niet gedaan heb.

ik voel me ook nooit schuldig als ik iets vets of "ongezonds" eet, komt waarschijnlijk omdat ik dat niet ontzettend vaak doe (mijn vriendinnen omschrijven mijn smaak als "irritant gezond")
maar had vorige en deze week een aantal trainingen gemist, en een klein buikje gekregen
ikzelf vond t wel leuk, maar mijn moeder begon onmiddelijk te zeuren dat ik dik word

ikzelf vond t wel leuk

 

dat kan toch?

Tuurlijk, maar je leeft hier in een maatschappij waarin dun Moet, dus er moest natuurlijk wel eventjes een geschokte reactie komen om je te laten weten dat dat buikje meteen weer eraf moet!
 

Buikjes rule! Er moeten meer vrouwen met buikjes (*) komen!

(*)Geen bierbuikjes graag

Tuurlijk, maar je leeft hier in een maatschappij waarin dun Moet, dus er moest natuurlijk wel eventjes een geschokte reactie komen om je te laten weten dat dat buikje meteen weer eraf moet!
 

zo'n enorm buikje was t natuurlijk ook weer niet, ik vond t wel een sexy buikje
maar ja, ik vind mannen met een bierbuik ook mooier dan dunne mannen

(*)Geen bierbuikjes graag

Bier! :pukey:
Deze draad gaat over lekkers, hoor.

Ik vond mijn buikje toen-ie nog klein was trouwens ook best cute. Nu is het meer zo'n laag vet geworden, toch net wat minder charmant hè.

Je moet inderdaad een onderscheid maken tussen buikje en buik. Niet dat jij een buik hebt, maar je moet wel oppassen er geen een te krijgen.

De eerste helft van de tweede zin moet overigens niet letterlijk opgevat worden natuurlijk.

dat kan toch?

Mijn verbaasde blik was omdat ik het voor mezelf niet voor kan stellen dat ik ooit blij zou zijn met m'n buik. Bij mij is het ook geen buikje meer, eerder een dikke pens. Ik ben een aantal jaar geleden namelijk zo'n 40 kilo (!!) aangekomen binnen een jaar tijd, en zit daardoor niet lekker in m'n vel. En dan vooral die buik....

Maar nu ik er nog eens over nadenk; een vrouw hoort ook wat ronder te zijn dan een man, dus een klein buikje is ook helemaal niet lelijk!