Ik heb er soms wel eens spijt van, vooral van de periode van weten en het niet doen, globaal tussen mijn 15e en 22e. Ik heb daar ook weleens een schuldgevoel over. Als kind werd het heel normaal gevonden om vlees te eten en ik kende ook geen vegetariërs tot ik een klasgenote kreeg die dat was, op de middelbare school. Ik wist wel dat vlees van een dier kwam en dat het geslacht werd, en vooral mijn vader heeft me zeker wel liefde en respect voor dieren bijgebracht, maar ik heb dat toen niet verbonden met een keuze om geen vlees meer te eten. Toen ik dat daadwerkelijk deed, pas nadat ik getrouwd was en er al vaak aan had gedacht, had ik er weleens spijt van dat ik het niet eerder had gedaan. Dat ik het wel wist, maar er niet naar handelde. Ik durfde dat ook niet zo goed, waarschijnlijk heb ik daardoor pas na mijn trouwen voor het vegetarisme en zeven jaar later voor het veganisme gekozen.
Mirjam