Op de site van Wakker Dier gevonden:
Stierkalfjes zijn een stuk slechter af dan de vrouwelijke kalveren die melkkoe worden. De stierkalfjes worden verkocht aan de kalvermesterij en opgefokt voor hun vlees. Een deel van de 700.000 vleeskalveren worden in Nederland individueel in boxen groot gebracht. Deze manier van huisvesten is vanaf 2004 verboden. In een aantal andere landen, zoals Engeland, is het huisvesten van kalveren in kisten of boxen al langer verboden omdat men deze huisvesting net als Wakker Dier dierenmishandeling vindt. Vanaf 2008 is de kalverkist in heel Europa verboden.
Als de kalveren een paar dagen oud zijn worden de dieren in een houten kist gezet. In de kalverkist kan een kalf amper bewegen. Ze kan niet keren en slechts 1 stapje vooruit en achteruit doen. Kalveren zijn sociale dieren die graag kontakt hebben met soortgenoten, bijvoorbeeld om te spelen. In kalverkisten is dat niet mogelijk.
Twee maal per dag krijgt het kalf een emmer met kunstmelk. Alleen dan gaat het licht in de stal even aan. Na enkele minuten heeft het kalf de emmer leeg. De zuigbehoefte van het dier is echter niet bevredigd. Ter compensatie likken de dieren hun eigen vacht. In het slachthuis worden bij veel kalveren massieve haarballen in de maag aangetroffen, vaak wel zo groot als een tennisbal. Deze ballen kunnen irritatie van de maagwand veroorzaken. Veel kalveren hebben last van maagzweren, ontstaan door eenzijdig voer en stress.
De kalvermesterij is erop gericht blank kalfsvlees te produceren. Vooral in Frankrijk en Italië is vraag naar blank kalfsvlees. Nederland is een van de grootste kalfsvleesproducenten. Om het vlees blank te krijgen zorgt men er voor dat in de voeding van het dier vrijwel geen ijzer zit. Met als gevolg dat het kistkalf aan ernstige bloedarmoede lijdt. En dat terwijl de kleur van het vlees geen invloed heeft op smaak en malsheid. Behalve bloedarmoede hebben veel kalveren ook last van allerlei andere ziekten zoals maag- en darmaandoeningen en longziekten.
De kalveren gaan op een leeftijd van 6 maanden naar het slachthuis. Het kalf weegt dan gemiddeld 230 kilo.
GroepskalverenVoor blank kalfsvlees bestaat in Nederland nog geen werkelijk diervriendelijk alternatief. Ook de huisvesting van de zgn. groepskalveren kan de toets der kritiek niet doorstaan. De meeste mestkalveren in Nederland worden na 8 weken kisthuisvesting in groepen gehouden. Toch leiden deze dieren allesbehalve een prettig leven. Net als kistkalveren krijgen groepskalveren kunstmelk uit een emmer te drinken. Doordat hun zuigbehoefte daarmee niet bevredigd wordt, sabbelen de dieren aan elkaar of gaan bij elkaar urine drinken.
Groepskalveren staan op een houten roostervloer en komen evenals kistkalveren nooit buiten. Nog ernstiger is, dat ook groepskalveren aan bloedarmoede lijden. Groepskalfsvlees is dus zeker geen diervriendelijk alternatief voor kistkalfsvlees. Al het blanke kalfsvlees is afkomstig van dieren met bloedarmoede en zou zo snel mogelijk verboden moeten worden.
Brengt dit wat duidelijkheid?
Groetjes, Laura
20 Reacties
14121 Gelezen