Vegan worden, the coming out

Waarom zou je het verborgen willen of moeten houden voor je familie? Als het voor jou een bewuste keuze is, en je leefwijze, dan zou je je daar niet voor moeten hoeven schamen en de confrontatie aan durven gaan met mensen die daar een andere mening over hebben.
Het is makkelijker als je daar eens iets eet, en nog beter voor je geweten ook.

Nou, ik kan het me wel goed voorstellen hoor.
Ik eet nu sinds eind vorige maand hoofdzakelijk vegan (dus toch, ook al ben ik nog geen kluizenaar ), maar weet nog niet zo erg goed of en hoe ik dit naar de rest van de wereld (tegen jullie durf ik het wel te zeggen hoor! ) moet communiceren.
Het helpt ook niet echt dat ik wel eens opmerkingen heb gehoord als 'Nou, gelukkig maar dat je geen veganist bent, want dan zou ik me helemaal geen raad meer weten als je kwam eten!'.
Ik vond het zelf best een uitdaging om te besluiten veganistisch te gaan eten, onder andere omdat ik eigenlijk nog niet zo erg vaak volledig vegan at, en ook niet zo goed wist wat ik verder nog voor gerechten zou kunnen bedenken (valt tot op heden gelukkig nog wel mee). Maar ik kan me dus vreselijk goed voorstellen dat een (omnivore) ander met de handen in het haar zit als hij weet dat er een veganist komt eten.

Daarom heb ik besloten (voorlopig) bij mensen thuis vegetarisch mee te eten, maar al het niet-vegan optionele spul, zoals koek/gebak/toetjes/sausjes af te slaan. In restaurants eet ik vegan als ze dat hebben maar in elk geval vega en als ik mijn eigen eten regel is het natuurlijk vegan.

Gister gingen we bij de ouders van mijn vriend eten (pesco's die altijd vegetarisch eten als wij er zijn) en ik had besloten er vantevoren niets over te zeggen omdat ik dus het idee heb dat vragen om vegan eten nogal stress teweeg kan brengen. Pas bij het dessert (zelfgemaakte griesmeelpudding plus fruit) heb ik aangegeven dat ik 'het prettiger vind om zo weinig mogelijk dierlijke producten te eten' (vond ik minder angstaanjagend klinken dan 'ik eet liever veganistisch', en ook omdat er kaas door het hoofdgerecht zat en ik niet wilde dat m'n schoonmoeder zich daar lullig om ging voelen). M'n schoonmoeder keek wel een beetje beteuterd toen ik duidelijk maakte dat ik het niet over gelatine had (had ze helemaal een pudding zonder gelatine gemaakt) maar over melk en eieren enzo. En tjees, ik had er de halve avond op zitten broeden en ik was er inmiddels helemaal nerveus van! Ahum.

Dat moet anders kunnen! Ik ga vast ooit in mijn leven ook nog bij mijn eigen ouders thuis eten, en bij m'n beste vriendin, m'n zussen, noemt u maar. Hoe hebben de vegannekes hier dat aangepakt? Als je vantevoren meldt dat je veganist bent geworden, worden mensen dan erg depressief bij het vooruitzicht dat je komt eten? Zeg je gewoon überhaupt niks, zoals Anne van plan was, en eet je vegetarisch mee (maar wat doe je dan als iemand je warme chocomel aanbiedt ofzo? Het lijkt me dat je het niet lang verborgen kunt houden) Of levert een ander om vegan eten vragen toch meestal niet zoveel problemen op als ik voorzie?

Dat moet anders kunnen! Ik ga vast ooit in mijn leven ook nog bij mijn eigen ouders thuis eten, en bij m'n beste vriendin, m'n zussen, noemt u maar. Hoe hebben de vegannekes hier dat aangepakt?

Ik zeg niets van te voren bij een verjaardag oid... onderhand weten ze het wel, maar ze houden toch niet rekening met mij. En dat hoeft voor mij ook niet.
Maar je kan het wel van te voren melden en een lijst geven van wat je wel en niet mag oid.

Als je vantevoren meldt dat je veganist bent geworden, worden mensen dan erg depressief bij het vooruitzicht dat je komt eten? Zeg je gewoon überhaupt niks, zoals Anne van plan was, en eet je vegetarisch mee (maar wat doe je dan als iemand je warme chocomel aanbiedt ofzo? Het lijkt me dat je het niet lang verborgen kunt houden) Of levert een ander om vegan eten vragen toch meestal niet zoveel problemen op als ik voorzie?

Ik zag echt geen verschil met het eten thuis toen ik vegan ging eten. Ik liet melk en ei weg. En stopte er iets anders door. Niet echt veel verschil eigenlijk. Denk dat ze niet zoveel hoeven te veranderen als je veganistisch wilt eten ipv vegetarisch.

Wow, dat klinkt alsof jij voortdurend begaan bent met anderen: dat je niet wil dat iemand iets speciaals of iets extra voor jou moet doen, dat je vooral niemand tot last wil zijn, dat je altijd anderen wil behagen... Af en toe is het best ok om een ander gewoon te informeren over hoe de zaken staan, en dan te verwachten dat die ander daar gevolg aan geeft. Is geen doodzonde, hoor.

Ik ben nu niet van plan om veganist te worden, maar ik weet wel hoe ik het zou aanpakken als ik dat wél wou doen: net zoals ik gedaan heb toen ik vegetariër werd. Ik heb dat toen gewoon aan vrienden, familie enz. gezegd, uitgelegd wat dat betekent (wat ik dus niet meer zou eten) en dan doen ze daar zelf mee wat ze willen. Sommige familieleden willen bv. niet meer voor mij en mijn ouders koken, maar spreken sindsdien altijd met ons af om uit eten te gaan, en dan is het mijn taak om een restaurant te vinden waar zowel ik als de vis- en vleeseters het naar onze zin zullen hebben.

Het is natuurlijk niet meer dan fair dat je vooraf iets laat weten, dus niet pas tijdens het etentje in kwestie.

Ik zeg niets van te voren bij een verjaardag oid... onderhand weten ze het wel, maar ze houden toch niet rekening met mij. En dat hoeft voor mij ook niet.
Maar je kan het wel van te voren melden en een lijst geven van wat je wel en niet mag oid.

Jammer dat ze geen rekening met je houden. Kun je geen tips geven over wat je zelf graag eet?

Enneh... ik mág nog steeds alles hoor!
Maar zo'n lijst geven vind ik, kweenie... inderdaad een beetje veeleisend overkomen denk ik. Ik verwacht ook niet echt dat als ik bij iemand ga eten, dat ze dan van alles wat ze gebruiken de ingrediëntenlijst checken en alle E-nummers gaan opzoeken op internet ofzo. Ik ben zelf ook nog maar een beginner, en ik weet zelf ook nog niet eens welke E-nummers ik moet wil gaan vermijden.

dat je niet wil dat iemand iets speciaals of iets extra voor jou moet doen,

Hmm, als ik mijn moeder goed heb begrepen ziet ze het niet als iets speciaals, maar eerder als iets schier onmogelijks... Nouja, bij hun thuis kan ik nog wel makkelijk zelf mijn eten koken natuurlijk.

Ik ben nu niet van plan om veganist te worden, maar ik weet wel hoe ik het zou aanpakken als ik dat wél wou doen: net zoals ik gedaan heb toen ik vegetariër werd.

Vegetariër worden vond ik eigenlijk veel makkelijker! Deels omdat het voor de gemiddelde vleeseter minder lastig is om vegetarisch te koken dan veganistisch. Deels misschien omdat helemaal vegetarisch eten voor jezelf ook makkelijker haalbaar is (heb ik het idee) dan helemaal veganistisch eten, zodat je dan makkelijker 'strenger' kunt zijn ook naar anderen toe. Deels omdat ik zelf vlees eten veel naarder vind dan zuivel eten, en ik wat dat betreft totaal geen concessies wil doen, en wat zuivel ofzo betreft concessies doen gewoon minder erg vind.

Ik ben er nog niet helemaal uit of ik helemáál geen zuivel/ei wil eten, of gewoon 'zo min mogelijk' (oké, in theorie is dat ook 'geen' natuurlijk). Hangt af van of anderen maagzweren van veganistische gasten krijgen en van hoe vervelend ik het over een paar maanden nog vind om dierlijke producten te eten. En misschien wel van meer.

Het is natuurlijk niet meer dan fair dat je vooraf iets laat weten, dus niet pas tijdens het etentje in kwestie.

Ja, ik vond het ook niet een ideale oplossing.
Omdat ik had besloten in principe vegetarisch mee te eten, maar behalve alle extra's, vond ik niet dat ik dat hóefde aan te kondigen (als je bijvoorbeeld aan de lijn zou doen, en liever geen chips eet, ga je dan ook vantevoren opbellen? Zou ik bijvoorbeeld ook niet doen). Omdat ik dacht mensen er eventueel (onnodig) mee op stang te jagen als ik ging aankondigen dat ik in principe vegan eet, leek het me te prefereren dat niet te doen.

Citaat van: Dr@gonfly op 22 augustus 2004, 14:47:18

Ik zeg niets van te voren bij een verjaardag oid... onderhand weten ze het wel, maar ze houden toch niet rekening met mij. En dat hoeft voor mij ook niet.
Maar je kan het wel van te voren melden en een lijst geven van wat je wel en niet mag oid.

Jammer dat ze geen rekening met je houden. Kun je geen tips geven over wat je zelf graag eet?

Nou ik denk niet dat ze dan wat anders gaan maken speciaal voor mij ofzo en dat hoeft voor mij ook niet.

Enneh... ik mág nog steeds alles hoor!
Maar zo'n lijst geven vind ik, kweenie... inderdaad een beetje veeleisend overkomen denk ik. Ik verwacht ook niet echt dat als ik bij iemand ga eten, dat ze dan van alles wat ze gebruiken de ingrediëntenlijst checken en alle E-nummers gaan opzoeken op internet ofzo. Ik ben zelf ook nog maar een beginner, en ik weet zelf ook nog niet eens welke E-nummers ik moet wil gaan vermijden.

Nou als je weet dat je gast anders eet en zo dan zou je deze of niet uit moeten nodigen of iets kunnen bieden lijkt me.  

Ik weet niet eens meer zo goed hoe het ging. Maar ik vertelde het wel gelijk aan mensen zodra er iets te voorschijn kwam wat ik dus niet meer at. Ik was toen wel al een hele tijd het huis uit, maar m'n moeder toch nog zeuren. Of erger: "ja, dit is vegan" en dan was het dus helemaal niet zo. Arrgghhh, zeg dan dat het je geen reet interesseerd of dat je er tegen bent ofzo...

Maar nu ben ik wel gewend dat bijna niemand er rekening mee houd. Als er een feest van de familie is in een restaurant dan vraag ik ook niet van te voren of ze wat speciaals bestellen, want dat gaat toch ALTIJD fout. Ik vraag terplekke wat ze hebben.

Bij vrienden en kennissen die zelf niet vegan zijn eet ik niet zo vaak, en dan vaak patat ofzo, of ik kook. Maar ik nodig hen liever hier uit.  Ik ga ook liever uit eten, dan kan iedereen eten wat ie zelf wil.

Maar soms is het wel lastig uitleggen aan mensen, vooral omdat ze dan goedbedoelde vragen gaan stellen waar je helemaal geen zin in hebt. Ik zeg gewoon bij dingen of ik het wel of niet eet. Maar uiteindelijk was het allemaal niet zo moeilijk. Ik zou het gewoon zeggen, dan ben je erweer vanaf.

Maar nu ben ik wel gewend dat bijna niemand er rekening mee houd. Als er een feest van de familie is in een restaurant dan vraag ik ook niet van te voren of ze wat speciaals bestellen, want dat gaat toch ALTIJD fout. Ik vraag terplekke wat ze hebben.

Mijn oom en tante zijn binnenkort 40 jaar getrouwd en daarbij is de familie ook uitgenodigd, maar ik niet  :O Mijn zus heeft een uitnodiging gehad, maar ik dus niet en ik vraag me af of dat toeval is. Ze hebben vast geen zin in mij. Nouja, ik heb zelf ook helemaal geen zin in dat gedoe, dus het komt mij prima uit.

Verder heb ik nooit problemen met mensen, met mijn veganisme. Maar de meeste vrienden van me hangen toch tegen het veganisme aan.

Goed dat je die stap gezet hebt! Ik krijg het nog steeds niet voor elkaar (heb net een week in engeland ontzettend veel ontbeten met gebakken eieren, die ik al 2 jaar bijna nooit meer at, en nu ook niet meer ga eten  )

Ik kan me voorstellen dat het lastig wordt om dit te vertellen. Ik kom namelijk steeds vaker mensen tegen die zeggen: "Oh vegetarier, wat leuk. Je bent tenminste niet zo'n enge veganist, die mensen slaan echt door". Waarop ik ze dan vriendelijk uitleg dat ik volledig achter het veganisme sta maar er zelf voor kies om wel kaas te eten. Dat zijn lastige gesprekken.
Succes ermee!

Ik ben dan erg geneigd om te zeggen 'hoe durf je dat te veroordelen, terwijl je zelf juist de bio-industrie steunt?'.  Ik sprak van de week nog een vriend in de fitness school die niet helemaal kon volgen waarom ik nu eigenlijk veganist was. Het was een beetje een raar en grappig gesprek. Maar hij heeft niet een keer zoiets gezegd van doorslaan. Dat hoeft ook niemand te doen, want dan maak ik namelijk dankbaar gebruik om de daarop  zeg volgende 10 sec. werkelijk door te slaan.

Citaat van: Corrupted op 22 augustus 2004, 19:58:03

Maar nu ben ik wel gewend dat bijna niemand er rekening mee houd. Als er een feest van de familie is in een restaurant dan vraag ik ook niet van te voren of ze wat speciaals bestellen, want dat gaat toch ALTIJD fout. Ik vraag terplekke wat ze hebben.

Mijn oom en tante zijn binnenkort 40 jaar getrouwd en daarbij is de familie ook uitgenodigd, maar ik niet  :O Mijn zus heeft een uitnodiging gehad, maar ik dus niet en ik vraag me af of dat toeval is. Ze hebben vast geen zin in mij. Nouja, ik heb zelf ook helemaal geen zin in dat gedoe, dus het komt mij prima uit.

Verder heb ik nooit problemen met mensen, met mijn veganisme. Maar de meeste vrienden van me hangen toch tegen het veganisme aan.

Toch krijg ik er een apart gevoel bij als ik het zo lees. Alsof ze je niet accepteren zoals je bent en maar moet eten zoals de familie wil en anders ben je niet welkom.

Maar nu ben ik wel gewend dat bijna niemand er rekening mee houd. Als er een feest van de familie is in een restaurant dan vraag ik ook niet van te voren of ze wat speciaals bestellen, want dat gaat toch ALTIJD fout. Ik vraag terplekke wat ze hebben.

Tsja. Ehm.
Rot voor je dat het zo vaak misgaat.
Maarreh,
Ik zit zelf in de horeca, enneh, het is eigenlijk best wel kut als iemand op het laatste moment ineens de keuken inwandelt en roept 'Heej, trouwens, ik eet dit en dit en dit enne dit en ook dit niet, regel maar wat.' Terwijl het nul komma nul moeite was geweest om wat te regelen als hij of zij daar een dag eerder mee was geweest.  Als gastheer sta je dan toch vaak met lege handen, omdat je domweg geen spullen in huis hebt om een alternatief mee te verzorgen. Pijnlijk voor zowel de gast als voor jou. Dus als je ooit mocht komen eten in Ekko, of een niet nader te noemen cateringbedrijf benadert, zou dan in elk geval wel je wensen kenbaar willen maken?

Mijn zus heeft een uitnodiging gehad, maar ik dus niet en ik vraag me af of dat toeval is. Ze hebben vast geen zin in mij.

Mmmh, zoiets heb ik ook voor gehad... met de vijftigste verjaardag van m'n vader.   Ze zijn in een biefstuk/scampi/lasagne-taverne gaan eten, en vonden het voor mij daar niet de moeite. Maar dat ik daardoor niet de verjaardag van m'n vader kon meevieren met de familie vonden ze blijkbaar minder belangrijk dan dat ze in een buchtrestaurantje voorgekauwde inspiratieloze kost konden gaan eten.

Ach.

Citaat van: Fabian op 22 augustus 2004, 20:02:27

Mijn zus heeft een uitnodiging gehad, maar ik dus niet en ik vraag me af of dat toeval is. Ze hebben vast geen zin in mij.

Mmmh, zoiets heb ik ook voor gehad... met de vijftigste verjaardag van m'n vader.   Ze zijn in een biefstuk/scampi/lasagne-taverne gaan eten, en vonden het voor mij daar niet de moeite. Maar dat ik daardoor niet de verjaardag van m'n vader kon meevieren met de familie vonden ze blijkbaar minder belangrijk dan dat ze in een buchtrestaurantje voorgekauwde inspiratieloze kost konden gaan eten.

Ach.

Als ik dit zo lees voel ik onmacht in me op komen tegenover de "domme"ontwetende medemens.

Als ik dit zo lees voel ik onmacht in me op komen tegenover de "domme"ontwetende medemens.

ik niet, ik vind t altijd gewoon erg raar als mensen geen rekening willen houden met het feit dat ik bepaalde dingen niet eet, en het teveel moeite vinden om dat te melden bij het reserveren van een restaurant
maar alleen mijn opa doet dat, verder houdt iedereen die ik ken er wel rekening mee en doen ze ook hun best om lekker eten voor mij te regelen
ik heb nu met mijn ouders afgesproken dat als we naar mijn grootouders gaan, we daar gewoon niet blijven eten

Daarom heb ik besloten (voorlopig) bij mensen thuis vegetarisch mee te eten, maar al het niet-vegan optionele spul, zoals koek/gebak/toetjes/sausjes af te slaan. In restaurants eet ik vegan als ze dat hebben maar in elk geval vega en als ik mijn eigen eten regel is het natuurlijk vegan.

Ik sta op ongeveer hetzelfde punt, maar ik kom vanuit het veganisme. Ik was veganist (er zijn er die me nog steeds veganist vinden) maar ik heb onderhand besloten om buitenshuis wat makkelijker te zijn en ook zuivel en eieren te gebruiken. Ik heb geloof ik zelfs een keer geplette luizen gegeten toen er getrakteerd werd voor een geboorte. En zelfs de incidentele punt slagroomtaart , dus het optionele spul vermijd ik ook al niet meer.

Maar ja, mijn moeder is er nu aan gewend (en waarom zou je dan zeggen dat je het soms wat minder nauw neemt) en dus was alles bij het familieweekend veganistisch, zelfs het ijs. Maar ik geloof dat ze vanwege haar cholesterol-verlagend dieet vaker Alpro eet dan ik.

Dat zou mijn houding ook zijn: veganist thuis, buiten vegetariër. Want je brengt omnivore mensen wel snel in verlegenheid. Het is veel gevraagd om veganistisch te koken. Een vegetariër kun je het nog wel vragen - die weet daar meestal nog wel weg mee, maar een omnivoor...zal je niet zo snel uitnodigen om te eten of bezorg je veel denk- en zoekwerk.
Gastvrij is mooi, maar een gast moet zich ook een beetje in de gastheer/-vrouw kunnen verplaatsen. En anders maar voor of na het eten komen. Is in mijn beginjaren als vegetariër ook wel eens mijn keuze geweest.

Ik ga nu vier keer in de week bij mijn ouders eten, omdat ik van mijn werk zo laat thuis ben dat ik geen puf meer heb om te koken, maar mijn moeder maakt dan gewone pot en voor mij nepvlees. Als ze pasta maakt haalt ze voor mij eerder saus uit de pan,zodat er geen gehakt in zit. Echt vegetarisch koken doet ze niet, maar ik denk door onzekerheid en denken dat het heel moeilijk is.

Het is veel gevraagd om veganistisch te koken.

En soms koken mensen dan vegetarisch en dan blijkt het alsnog veganistisch te zijn...

Wat een totale onzin dat veganistisch koken lastig of moeilijk is... Gekookte aardappels met groenten is ook veganistisch. Hoe Hollandscher en makkelijk kan t wezen. Er is wel veel belachelijke onwil om veganistisch te koken.

Dat restaurants niks vegetarisch of veganistisch in huis hebben geldt misschien voor sommige catering bedrijven en restaurants die Bart kent, maar volgens mij niet voor de meeste restaurants die ik ken. Er is altijd wel wat groente aanwezig en iets om erbij te serveren. Maar bijna zonder uitzondering doen wel alle restaurants aan gebrekkige communicatie...

Een camping-kroeg/restaurant in Duitsland, waar ik vroeger geregeld met vrienden kwam, had geen vegetarische schotel.
"Kan ik de normale schotel krijgen, maar dan zonder de schnitzel?"
"Nein"
"En als ik nou gewoon de volle prijs betaal, u legt gewoon de schnitzel niet op mijn bord?"
"Nein"

Dan houdt het op. Ik denk niet dat je dat met gebrekkige communicatie af kan doen, dat is zuivere onwil.
Nooit meer daar teruggeweest, die hele camping niet trouwens.
Was wel meer dan 10 jaar geleden.