Dooddoener nummer zoveel

Jammer Ezzie, maar ik lees dat het een hele strijd voor je is geweest en eigenlijk ook wat geforceerd.. Je komt niet makkelijk van zo'n verslaving af en misschien moet je het dus maar een tijdje laten rusten. Ik hoop dat , als je eenmaal moeder bent geworden, en "aan den lijve" hebt ervaren hoe mooi, wonderlijk en kwetsbaar leven is, je  misschien ook kunt zien dat datzelfde geldt voor andere levensvormen dan de onze...je zou niet de eerste zijn!!

Maar bij het leven hoort de dood.

Een vleeseter.

Maar bij het leven hoort de dood.

dat blijft toch wel een beetje een dooddoener, hè?

Maar bij het leven hoort de dood.

Een vleeseter.

Maar als het effe kan niet vroegtijdig en/of op een gewelddadige manier en dat is voor veel dieren helaas wel het geval.

Het tijdsstip van de dood maakt voor het dier zelf niets uit.

Dus, even herhalen, bijvoorbeeld een kalf slachten vóór het heeft kunnen opgroeien en een redelijke leeftijd heeft kunnen bereiken, voor het zelf minstens één kalfje op de wereld heeft kunnen zetten, dat maakt niets uit?

Het tijdsstip van de dood maakt voor het dier zelf niets uit.

Dat maakt het nog niet goed. Een baby beseft het ook niet als het wordt gedood. Zou het dan niet erg zijn? En verder zijn er in deze industrie nog veel excessen die verband houden met de vroegtijdige dood. Denk aan kalfjes die bij de moeder worden weggehaald. Denk aan de kuikens die worden versnipperd.

En dieren worden hier in Nederland op een zeer goede manier geslacht door vakkundige mensen met goede apparatuur.

Geloof je dat werkelijk?
Ik ken andere verhalen van mensen die er gewerkt hebben. En die verhalen gaan niet over goede manieren van slachten en al helemaal niet over vakkundigheid.
En aangezien ik dit niet van één persoon heb gehoord, maar van meerdere mannen die er gewerkt hebben denk ik niet dat zij het over uitzonderingen hadden.

Citaat van: Een vleeseter. op 24 januari 2003, 20:11:49

Het tijdsstip van de dood maakt voor het dier zelf niets uit.

Dus, even herhalen, bijvoorbeeld een kalf slachten vóór het heeft kunnen opgroeien en een redelijke leeftijd heeft kunnen bereiken, voor het zelf minstens één kalfje op de wereld heeft kunnen zetten, dat maakt niets uit?

Nee,dat maakt niets uit. Als het dood is,dan heeft het geen bewustzijn meer,dus kan het zich ook niets herrinneren. En er zijn geen naaste familieleden die denken `achgut,da`s toch sneu voor hem/haar dat-ie zo kort geleeft heeft. Dat is een emotie die een dier niet heeft.

Nee,dat maakt niets uit. Als het dood is,dan heeft het geen bewustzijn meer,dus kan het zich ook niets herrinneren.

Dat is een geloofskwestie waar we blijkbaar sterk in verschillen, en dat ga ik ook niet verder aanvechten, omdat dat pas echt een straatje zonder einde is. En dit is ook de verkeerde draad zoals Taak al zei

Citaat van: Een vleeseter. op 24 januari 2003, 20:39:20

Nee,dat maakt niets uit. Als het dood is,dan heeft het geen bewustzijn meer,dus kan het zich ook niets herrinneren.

Dat is een geloofskwestie waar we blijkbaar sterk in verschillen, en dat ga ik ook niet verder aanvechten, omdat dat pas echt een straatje zonder einde is. En dit is ook de verkeerde draad zoals Taak al zei

Zijn jullie vega-dingesen dan allemaal zo zweverig?

Vleeseter schreef :"...Nee,dat maakt niets uit. Als het dood is,dan heeft het geen bewustzijn meer,dus kan het zich ook niets herrinneren. En er zijn geen naaste familieleden die denken `achgut,da`s toch sneu voor hem/haar dat-ie zo kort geleeft heeft. Dat is een emotie die een dier niet heeft..."

---

---

De dieren zullen niet denken dat het jammer is dat die ander zo jong gestorven is, maar ze hebben wel emoties bij het overlijden van een ander dier.

Vandaag sprak ik iemand wiens paard een paar dagen geleden afscheid heeft moeten nemen van zijn beste vriendinnetje, een merrie. Het paard is nog steeds overstuur, zeer onrustig, eet slecht, tuurt in haar lege stal, gaat in de wei staan op de plek waar zij overleden is, etc.
De merrie is dmv een spuitje (ze kon niet meer, was al oud) in het weiland overleden. Om het andere paard afscheid van haar te laten nemen hebben ze haar daar nog een halve dag laten liggen. Hij porde tegen haar benen en trok zelf aan haar oren om haar op te laten staan ...

Ook voor veel andere dieren geldt dat ze treuren om het verlies van hun stalgenoot/vriend. Onze hond en kat keken maanden na het overlijden van de andere kat nog op en naar de kast waar die andere kat altijd bovenop lag.

Op de boerderij waar ik vroeger altijd kwam, verongelukte een koe in haar stal. De andere koeien maakten zo´n stampij, dat ze de familie wakker maakten (helaas te laat).

Belangrijker dan het doodmaken vind ik hier in Nld dat de meeste dieren - en het zijn er nog al wat - geen leven hebben gehad.

Vandaag sprak ik iemand wiens paard een paar dagen geleden afscheid heeft moeten nemen van zijn beste vriendinnetje, een merrie. Het paard is nog steeds overstuur, zeer onrustig, eet slecht, tuurt in haar lege stal, gaat in de wei staan op de plek waar zij overleden is, etc.
De merrie is dmv een spuitje (ze kon niet meer, was al oud) in het weiland overleden. Om het andere paard afscheid van haar te laten nemen hebben ze haar daar nog een halve dag laten liggen. Hij porde tegen haar benen en trok zelf aan haar oren om haar op te laten staan ...

Ook voor veel andere dieren geldt dat ze treuren om het verlies van hun stalgenoot/vriend. Onze hond en kat keken maanden na het overlijden van de andere kat nog op en naar de kast waar die andere kat altijd bovenop lag.

Op de boerderij waar ik vroeger altijd kwam, verongelukte een koe in haar stal. De andere koeien maakten zo´n stampij, dat ze de familie wakker maakten (helaas te laat).

 

Tjah, mijn laatste hond sliep zelfs bij mijn ouders in de slaapkamer toen we de andere in hadden laten slapen wegens kanker... Die is ook wel van slag geweest... En ook het laatste konijn heeft ie nog lopen zoeken en ieder konijn wat ie zag wou ie hebben... Hij was gek op konijnen..

De dieren zullen niet denken dat het jammer is dat die ander zo jong gestorven is, maar ze hebben wel emoties bij het overlijden van een ander dier.
<De emotie die wij hebben wanneer een dierbare overlijdt,is niet hetzelfde als bij dieren. Dieren (behalve oliefanten) hebben geen doodsbesef.>

Vandaag sprak ik iemand wiens paard een paar dagen geleden afscheid heeft moeten nemen van zijn beste vriendinnetje, een merrie. Het paard is nog steeds overstuur, zeer onrustig, eet slecht, tuurt in haar lege stal, gaat in de wei staan op de plek waar zij overleden is, etc.<Dat komt omdat dat paard de ander gewoon mist. Maar snapt er helemaal niets van.>
De merrie is dmv een spuitje (ze kon niet meer, was al oud) in het weiland overleden. Om het andere paard afscheid van haar te laten nemen hebben ze haar daar nog een halve dag laten liggen. Hij porde tegen haar benen en trok zelf aan haar oren om haar op te laten staan ...<Zo interpreteer jij dat. Maar het paard snapte gewoon niet,waarom de ander niet meer bewoog.>

Ook voor veel andere dieren geldt dat ze treuren om het verlies van hun stalgenoot/vriend. Onze hond en kat keken maanden na het overlijden van de andere kat nog op en naar de kast waar die andere kat altijd bovenop lag.<Dat is dus,omdat het een vreemde situatie voor ze is.>

Op de boerderij waar ik vroeger altijd kwam, verongelukte een koe in haar stal. De andere koeien maakten zo´n stampij, dat ze de familie wakker maakten (helaas te laat). <Ik denk dat je te veel fims hebt gekeken zoals Babe. Het is op dat moment een stress-situatie en zoeken veiligheid bij de kudde.>

Wat de neuk is nou weer een doodsbesef?
Weten dat iets dood is?
Een vliegenmade die dood weefsel tussen het levende weefsel uiteet, heeft die doodsbesef?
Nijlpaarden die een dood nijlpaard verdedigen tegen de jakhalzen?
Chimpansees die herrie maken en door elkaar gaan rennen bij het overlijden van een van de chimps met een hoge rang?
Zwanen die klagelijk rondhangen en zich lusteloos gedragen als hun partner dood  is?
Alsof mensen wel weten wat de dood betekent.
Ik heb er wel een opvatting over, en vermoed dat de mijne de juiste is, maar ja, dat denken mensen met een andere opvatting ook.

Wat de neuk is nou weer een doodsbesef?
Weten dat iets dood is?
Een vliegenmade die dood weefsel tussen het levende weefsel uiteet, heeft die doodsbesef?
Nijlpaarden die een dood nijlpaard verdedigen tegen de jakhalzen?
Chimpansees die herrie maken en door elkaar gaan rennen bij het overlijden van een van de chimps met een hoge rang?
Zwanen die klagelijk rondhangen en zich lusteloos gedragen als hun partner dood  is?
Alsof mensen wel weten wat de dood betekent.
Ik heb er wel een opvatting over, en vermoed dat de mijne de juiste is, maar ja, dat denken mensen met een andere opvatting ook.

Dat heeft niets met opvattingen te maken,maar met feiten die verkregen zijn door wetenschappelijk onderzoek.

Wat de neuk is nou weer een doodsbesef?
Weten dat iets dood is?

ratio wordt overschat...

Dat heeft niets met opvattingen te maken,maar met feiten die verkregen zijn door wetenschappelijk onderzoek.

Wetenschappelijk onderzoek over doodsbesef bij dieren? Toe maar. Ik kom met voorbeelden, waaronder die van vooraanstaande wetenschappers als mijn grote held Frans de Waal, maar die worden hier opzij geschoffeld onder het woord 'wetenschappelijk onderzoek'. Ik krijg daar altijd ontzettende jeuk van. Volgens mij is een hoop 'wetenschappelijk onderzoek' bij nader inzien lang niet zo 'wetenschappelijk'. Als het de krant haalt is dat al een slecht onderzoek, zeker als er niet bij staat wie de 'wetenschappers' zijn.
Kom maar op met je publicaties. Er lopen hier best wat al dan niet afgestudeerd biologen en filosofen rond die er halsreikend naar uit zien.

Dat komt omdat dat paard de ander gewoon mist. Maar snapt er helemaal niets van.
Zo interpreteer jij dat. Maar het paard snapte gewoon niet,waarom de ander niet meer bewoog.>
Dat is dus,omdat het een vreemde situatie voor ze is.
denk dat je te veel fims hebt gekeken zoals Babe. Het is op dat moment een stress-situatie en zoeken veiligheid bij de kudde.>

---

Nee, paarden en veel andere dieren (giraffe, olifant etc.) doen dat omdat ze de ander op willen laten staan. Dieren-moeders doen dat ook tegen hun pas-geboren kinderen.

Is doodsbesef dan ook o.a. niet dat je de ander mist, vreemde situatie, stress etc.?

Misschien ben jij een beetje te veel geindoctrineerd door je collega´s op het proefdierenbedrijf en door je studie? Leer het eens van een andere kant te bekijken.

Ik werk/leef al mijn hele leven met dieren en weet er behoorlijk wat van. Veel dierengedrag-deskundigen zullen het met mij eens zijn. Tuuuurlijk kun jij er ook wat vinden die jouw mening delen.

Zijn jullie vega-dingesen dan allemaal zo zweverig?

In dezelfde categorie uitspraken:
"Hebben jullie vleeseters dan allemaal zo'n enorm bord voor de kop?"

Doet u mij om te beginnen maar eens een onderzoek naar doodsbesef bij mensen. Ik wil me best inlezen over het onderwerp.