Oudere mensen en dieren

Ik was vanochtend bij mijn opa en oma langs geweest en daar las mijn vader in de krant dat varkens nog steeds zonder verdoving gecastreerd worden en dat dat verboden moet worden. Toen begon mijn opa allemaal dingen te zeggen zoals: vroeger gebeurde dat ook en dat moet gewoon gebeuren.

Alleen omdat het vroeger ook al gebeurde betekent nog niet dat het juist is.

En onder dat artikel in de krant las mijn vader ook nog iets over het slachten van kippen. En toen maakte mijn opa weer zo'n opmerking: dat maakt toch niet uit, die kippen worden toch gegeten dus die gaam sowieso dood.

Ik snap dit echt niet. Als mensen die kippen nou gewoon niet opeten, hoeven ze ook niet geslacht te worden. Ligt dit nou aan mij of hebben oudere mensen gewoon minder respect voor dit soort dingen, zoals dierenrechten enz. Of is het alleen mijn opa?

Jouw opa is er iig eerlijk over. Mijn oma en nog een zooi familieleden hebben de mond vol van de ellende in de dierenindustrie, maar ze blijven het vlees eruit wel eten...

Mijn tante mag graag zeggen dat zij ook vrijwel vegetarisch eet, maar dan kom je er toevallig drie keer in een week en alle drie de keren ligt er een sudderbraaddraadjes-lapje op het vuur .

Volgens mij komt dat omdat ze zijn opgegroeid met het idee dat consumptiedieren een soort van voorwerpen zijn. Oudere mensen hebben vaak ook een traditionele kijk op hoe mannen en vrouwen zich horen te gedragen...heel erg zonde, want als ze er over na zouden denken, dan zouden ze zelf inzien dat er iets fout is met dat soort gedachtes.

Meningen en opvattingen raken verankerd in de menselijke geest in de tienerjaren en veranderen daarna over het algemeen niet of nauwelijks. Reken terug naar de tijd dat je opa tussen de 12 en de 20 was en je vindt een groot deel van het antwoord waarom mensen van zijn generatie, zijn zoals ze zijn.

Dik kans dat de oorlog er van alles mee te maken heeft. Ook al heb je zelf geen 'last' gehad van een hongerwinter, die tijd beleefd hebben of er elke dag weer over hebben gehoord, heeft een enorme impact. Ik kan me voorstellen dat je opvattingen over voedsel dan radicaal anders zijn dan die van de jongeren van nu voor wie het grootste probleem is hoe te kiezen tussen de chipssmaken naturel, paprika en bolognese.

Ik was vanochtend bij mijn opa en oma langs geweest en daar las mijn vader in de krant dat varkens nog steeds zonder verdoving gecastreerd worden en dat dat verboden moet worden. Toen begon mijn opa allemaal dingen te zeggen zoals: vroeger gebeurde dat ook en dat moet gewoon gebeuren.

Alleen omdat het vroeger ook al gebeurde betekent nog niet dat het juist is.

En onder dat artikel in de krant las mijn vader ook nog iets over het slachten van kippen. En toen maakte mijn opa weer zo'n opmerking: dat maakt toch niet uit, die kippen worden toch gegeten dus die gaam sowieso dood.

Ik snap dit echt niet. Als mensen die kippen nou gewoon niet opeten, hoeven ze ook niet geslacht te worden. Ligt dit nou aan mij of hebben oudere mensen gewoon minder respect voor dit soort dingen, zoals dierenrechten enz. Of is het alleen mijn opa?

Vroeger gebeurde het ook dat mensen vegetariër werden. Een deel van mijn familie is bijna 100 jaar geleden ook daartoe overgegaan. Ook dat hoort bij de geschiedenis. Vroeger op zichzelf is dus geen argument.

Vroeger is idd op zichzelf geen argument. De oma van mijn vriend is zelfs vegetariër.
Het is misschien meer hoe je opgevoed bent. Net als tegenwoordig. Ik ken ook zat jongeren die zoiets hebben van maar ja het moet toch opgegeten worden..

ik denk zelf dat de gemiddelde opa/oma, tenminste die van mij... blij waren als ze een keer een stukkie vlees hadden, vlees was vroeger natuurlijk een soort van luxe en geen vlees eten armoe !

Maar mijn oma had er trouwens wel altijd alle begrip voor toen ik geen vlees at, en maakte ze speciaal voor mij vegetarische burgertjes met spul wat je toen nog bij de kruidvat kon kopen ( leek een beetje op falafel mix); of ze maakte kaasplakken speciaal voor mij... niet dat zij het vlees op ging dringen ofzo.. vond ik echt hartstikke lief van haar, helaas leeft mijn omaatje niet meer