Vorm en smaak

[Eelco]

Nu eerst iets over vormsmaak. Ik vind hoorntjesmacaroni onprettig, maar heb niks tegen lange-pijpmacaroni. Zo vind ik ook de korrels van parelcouscous niks, terwijl ik gruiscouscous prima vind. De vormsmaakaversie zou men osmotropofobie kunnen noemen. Maar wellicht is er een fraaiere benaming. Sam, Sven, Eelco, Karl  help

De vorm van etenswaren is zeker van invloed op de smaakbeleving. Dat is een van de redenen waarom de Italianen zoveel verschillende pastavormen hebben. Tagliatelle geeft een heel ander mondgevoel dan spaghetti, om over het verschil tussen fusilli en penne maar niet te spreken. Die kleine macaronihoorntjes vind ik zelf ook onprettig, maar dat zou best wel iets te maken kunnen hebben met jeugdherinneringen van precies die macaroni met een jaren-1980 Italiaans groentepakket en tomatensaus uit een zakje.

Ik heb zelf een vormsmaakaversie tegen bloemkoolcouscous. Behalve dat ik het nog steeds een overbodig concept vind, vind ik een hap bloemkoolkorretjes, ook als die met knoflook e.d. op smaak is gebracht, gewoon vies. Maar dan hebben we het alweer meer over textuur dan over de vorm op zichzelf.

Wel een leuk idee om te inventariseren of er meer 'gevallen van vormsmaakaversie' bekend zijn onder de Vegatopianen  .

[B@ñ@ñenschuimpje]

Gerelateerd:
Mijn zus lust(te vroeger) geen champignons. Niet vanwege de smaak, maar vanwege het mondgevoel. Te glibberig of te elastisch, ik weet het bezwaar niet precies maar kan me er wel iets bij voorstellen. Of ze er ook last van zou hebben als je de champignons zou vermalen of zo, ik weet het niet. Ik werd nog wel een keer door haar vriend op de vingers getikt toen ik, bij het helpen etenbereiden, de champignons lekker dik in plakjes sneed.
Dus 'vorm' komt ook hier wel degelijk om de hoek kijken bedenk ik me nu.

[Eelco]

Kristof vindt het sponzige mondgevoel van champignons ook vreselijk vies - champignons kunnen alleen heel klein gesneden (bijna vermalen) in de saus, of juist in hun geheel, gevuld met kruidenboter van de barbecue. Om dezelfde reden - en vanwege een klein jeugdtrauma - hoef ik bij hem niet met aubergines aan komen zetten. Bladgroente gaat alleen maar rauw, in salade.

[fem fatale]

Ik lustte als kind geen asperges, wegens de ingewikkelde combi van draderig en slijmerig.

We aten ze laatst en ik gaf de peuter er eerst 1 in stukjes en die vond ze lekker, tot ze een vezelig deel trof en toen wilde ze niet meer. Snap ik dus wel.

[meisbaer]

Ha, mijn zus heeft ook jarenlang geen champignons gelust, ook vanwege het mondgevoel. Net als vla, daar kan ze ook niet tegen.

Ik ben een alleseter, maar vind wel degelijk dat vorm behalngrijk is. Rauwe winterwortel bijvoorbeeld, heerlijk in dunne sliertjes of fijngehakt in een salade. Maar zodra je er echt op moet gaan knagen, is de lol er wel vanaf.

En de vorm van de pasta of noodles maakt heel erg uit, hoe de saus blijft kleven, de hoeveelheid deeg in een hap, of er zuurstof bij komt of niet...

Bij Masterchef en dergelijke Engelse kookwedstrijden hebben ze het er vaak over als iets verder prima gekookt en en goed smaakt, maar de texturen niet kloppen, "it doesn't eat wel". Oftewel het eet niet lekker weg.

[lennekevg]

Okra, herkenbaar. Dat kan zo slijmerig zijn (regelmatig op in Ghana) maar ook super lekker ('droog', zoals in Indiase curries).

Ik eet mijn tomaten liever in plakken (evenwijdig aan de evenaar) dan partjes. Ik denk omdat je bij partjes zo veel pitjesprut hebt (en dat die bij evenaar-evenwijdige plakjes wat beter verdeeld zijn?).  Als ik partjes gebruik, dan vaak zonder pitjes.

[LL de Ling]

Ik lust alles, maar ik weet zeker dat ik ook een aantal dingen niet lust vanwege het mondgevoel, alleen... ik kan geen concreet voorbeeld verzinnen van wat ik niet lust. Qua textuur moet het in ieder geval niet te zacht zijn, van dat baby-eten. Daarentegen ben ik gek op alle soorten ijs (telt dat ook als mondgevoel? Genieten van het koude) en dat mag ook wel zacht zijn.

En te rijpe bananen vind ik ook te zacht, terwijl mijn vriend die nog met smaak opeet. Maar sommige smeerbare kazen zijn weer wat te droog en te korrelig.

Dat van de pasta's is me uiteraard bekend, maar ik ben zelden fan van de slierterige pasta. Dat heeft ook met mijn onhandigheid te maken. Bij de elleboogjes denk ik niet eens aan kant-en-klare saus, maar ketchup.

[meisbaer]

Joke Boon, en Esther Erwteman (schrijver Nosh!), over het (tijdelijke) verlies van smaak:

https://www.nrc.nl/nieuws/2020/05/28/help-ik-proef-niets-meer-a4000986

[niewied]

Goh, mooi, een extra draad vorm en smaak. Eerst maar eens mondgevoel. Er zijn gradaties van mondgevoel: vorm- kauw-, slik- beet- en ja, ook door smaak teweeggebracht mondgevoel van capsaïcineheet tot limoen- of sleedoornadstringent.
Wat vormgevoel betreft: mijn vrouw is tegen fusilli, ik ook. Haast zo erg als hoorntjes.
En er is nog iets: kleur. Kleur kan de smaak ietwat verpesten, een open deur natuurlijk
En bij gedempt licht eten, bij kaarslicht of met zo een lichtdimmer, dat verpest al mijn eten. Ik houd het op de ruimlichttafels, zoals bij de Chinezen met TL-licht. Maar dat bracht ik al eens te berde.
Geur, ook nog zo iets.
Een oneindige draad, Ariadne-waardig. Laat ons spinnen.