Ik denk dat het een goed idee is om zoveel mogelijk mee te eten met de familie. Elke dag je eigen potje koken is omslachtig en levert bovendien het signaal af dat 'jij anders bent, er niet helemaal bij hoort' - zeker als je eerder of later begint met eten. Dat zal de acceptatie van 'owja, we hebben een vegetariër in huis' waarschijnlijk niet veel goed doen. En de kok-van-dienst kan toch best zelf het vega-alternatief (indien nodig of gewenst) bereiden, pannetje meer geen probleem, lijkt me.
In principe is het niet zo heel moeilijk om maaltijden gescheiden enigszins vegavriendelijk te maken. Mijn moeder - tussen ons gezegd en gezwegen niet de meest briljante kokkin - heeft dat vrij netjes opgelost.
- K*p-Kerrie werd een groentekerrie, met voor de liefhebbers k*pkluifjes
- Chili con c*rne werd Chili sine, met voor de liefhebbers roergebakken geh*kt
- Idem voor pastasausen, die - joepie - ook rijker aan groente werden
- In plaats van nasi met blokjes vl**s werd het rijst met tjap tjoy en voor de liefhebbers s*téstokjes, voor andere liefhebbers een omelet
- Bij de stamppotten was er voor mij een veggieburger, kaassouflé oid, en kruiden om de stamppot 'ook zonder sp*kv*t smakelijk te maken'
- etc.
Nu moet ik zeggen dat ik ondertussen nauwelijks meer bij mijn ouders kom (vijf uur reizen is lang en samenwonen heeft ook geen goede invloed op de ouderbezoekfrequentie), maar het heeft vroeger tijdens de weekendbezoekjes goed gefunctioneerd.
Enne, op jouw beurt kun je natuurlijk extra goed je best doen om een lekkere vegetarische maaltijd te maken. Of - als het echt moet en jij er geen moeite mee hebt - zorgen voor een beetje (biologisch) vlees 'voor de liefhebbers'. Tip: geklieder met geh*kt is niet fijn, neem vl**sspul dat je niet moet inwrijven, kneden, rollen of wat dan ook.
8 Reacties
7443 Gelezen