What to do?

[Amarillo]

O, licht gevalletje van amnesia hier, ik heb wèl wel eens eten teruggestuurd! Bij de Witte Uyl, daar krijg je nl. je amuse al nog voor je je bestelling hebt kunnen opgeven en die amuse is default met beest.

[bambi]

Ik vond het altijd lastig als er kant-en-klare tosti's waren, om dan de ham er af te halen en in de prullenbak te gooien. Als je geen ham koopt in de supermarkt, kan je nog een signaal geven en hopen dat dat het aanbod verandert. Maar op een sportvereniging of studentenvereniging met weinig vego's, lag er alleen kant-en-klaar tosti op voorraad. Dan at ik het liever op, dan het varkentje in de prullebak te lozen.

Nu eet ik dan wel soms vlees, maar weer geen ham. Dus moet het er toch af omdat er specerijen in kunnen zitten.

[Temari]

Voor mij was dit juist een van de redenen geen vegetarier meer te zijn, maar iemand die weinig vlees eet.
Ik vond het iedere keer zo moeilijk mensen te vragen iets voor mij apart te koken, of eten waar ze hun best op hadden gedaan en wat lekker rook, opzij te  schuiven, omdat er iets inzat waar ik voor koos om niet te eten.
Ik ben ooit vegetarier geworden omdat ik me daar nou eenmaal prettiger bij voel, en dat deed ik nu juist niet meer.
Dus nu eet ik bij vrienden en kennissen wat de pot schaft, maar gebruik in mijn eigen keuken geen vlees, en in resaurants stuur ik het wel terug als het niet goed is, omdat ik vind dat zij dat gewoon goed horen te doen, daar worden ze voor betaald.

Ik begrijp denk ik wel wat je hier zegt, Dorinka. Ik zou zelf echt geen vlees of vis kunnen eten, maar als iemand z´n best doet en in het eten biologische vegetarische kaas doet, op zoek gaat naar bio crème fraîche en er per ongeluk gedachteloos vrije uitloopeieren bij doet, dan zou ik niet zeggen ´ik eet dit niet´, al vind ik het wel zeer onprettig. Je richt je dan heel sterk op de vergissing en keurt al het andere dat wel goed is daarmee ook af; daden wegen ten slotte sterker dan de begeleidende woorden´wel fijn dat je de rest wel bio hebt gekocht´ - maar eten doe ik ´t niet. Ik zou dan wel een paar dagen vóór de volgende afspraak zeggen dat ik alleen biologische zuivel en eieren eet en dat goedkope bonen en rijst ook heerlijk kunnen zijn, en dan maar hopen op ´t beste. Als ik zeg ´Ik eet geen vis, schaaldieren, kip of vlees´ en iemand komt aan met garnalen, of een worcestersaus of zo, jammer, ik kauw wel op een slablaadje dan. Dan heeft de ander in mijn ogen allerminst moeite gedaan en bovendien is het duidelijk vlees/vis en dat eet ik echt no way.
Simpel gezegd ben ik vega omdat ik het een sympathiekere levenswijze vindt, dat stopt voor mijn gevoel wanneer ik aan mensen voorbij ga, want die levenswijze geldt voor mens, dier en milieu en ergens moet je daarin voor jezelf een balans vinden. Dat ligt voor iedereen ergens anders, denk ik.
Dat heeft ook te maken met de eigenschappen die maken dat jij jezelf kunt waarderen en wat je denkt dat anderen in jou waarderen en wat je wílt dat de anderen met wie je in deze situatie bent in jou waarderen (eigenzinnigheid, meegaandheid, flexibiliteit, standvastigheid etc.). In iedere situatie ga je volgens mij onbewust na hoe deze dingen zich verhouden tot de situatie en jouw waarden en normen daaromtrent. Wil je je prettig voelen, dan moet je denk ik in overeenstemming met alle (ehm even tellen  ) alle vier deze componenten kunnen handelen.  En deze balans, ja, die verschilt natuurlijk per persoon en ik denk ook wel per situatie.
Ik denk in elk geval dat het zo een beetje in elkaar zit.

[karl]

Ik voel het ook wel aan zoals Dorinka en Temari schetst mooi dat het dikwijls om afwegingen gaat. Het is niet prettig mensen, die echt hun best hebben gedaan, te kwetsen. Soms kom je ook in situaties (bijvoorbeeld feesten of etentjes waarop je in groep bent uitgenodigd en degene die inviteert een vast menu betaalt voor de hele groep) waarin ik vind dat ik moeilijk zou doen als ik dan ineens vegetarische wensen op tafel zou leggen. Als flexitariër eet ik dan gewoon wat er is, of weinig of niets van wat ik echt niet graag eet.
Anders is het als je op voorhand je wensen hebt kenbaar gemaakt. Als vrienden daar dan helemaal geen rekening mee hebben gehouden, vind ik dat onattent van hen (we spreken nu niet over loutere vergissingen uit onwetendheid.) In een restaurant zou het ook helemaal niet kunnen als je op voorhand hebt meegedeeld iets vegetarisch te willen en daar dan niet aan gedacht is. Dan mag je best op je strepen staan, maar gelukkig moet dat niet dikwijls. Mijn ervaring is dat men zeker in de betere zaken zijn best voor je doet, maar het op prijs stelt op voorhand verwittigd te worden als er geen vast vegetarisch gerecht op de kaart staat.
Anekdote: voor we de vegetarische weg opgingen kregen we bezoek van een koppel van wie de vrouw aan tafel verklaarde dat haar man vegetarisch at, waarna we nog commentaar als "lijken eten" van hem er bijkregen.
Zoiets vind ik onattent en onaardig. Ik erger mij aan die vanzelfsprekendheid waarmee mensen verwachten dat je met hun onuitgesproken wensen of verwachtingen rekening houdt. Als je iets wil dat mogelijk afwijkt van de vaste gewoonten, moet je dat gewoon even melden. Als het koppel in kwestie het vroeger gezegd had, hadden we ons graag aangepast.