Vegatopia Forum
Vegetarisch - voor iedereen => Lekker gezond => Topic gestart door: Annemieke op 09 april 2004, 10:34:31
-
Ik ga zometeen een muffin of brownie kopen. Nog even nadenken wat. Ik vind dat het best mag, aangezien ik alleen nog maar een grote bruine bol met kaas heb gehad vandaag.
Naar aanleiding van bovenstaande quote wilde ik deze kwestie eens naar voren brengen. Ik lees en hoor het wel vaker. Eigenlijk alleen maar uit de mond van vrouwen. 'Ik vind dat ik iets lekker verdien, want....'.
Herkennen jullie dit? Ik stel mezelf nooit eten in het vooruitzicht, als beloning van 'iets'. Ik vind dat eten een normale gebeurtenis is en niet echt als beloning kan dienen. Dus ook zoetigheid en 'vette' dingen.
-
Nee, als ik eigenlijk trek heb in iets dat eet ik dat gewoon en niet als beloning van iets.. Hoewel ik daar nu wat terughoudender in ben.
-
Eigenlijk alleen maar uit de mond van vrouwen. 'Ik vind dat ik iets lekker verdien, want....'.
Duidt duidelijk op een excuus om te zondigen tegen hun lijn-pogingen. Dus geen wonder dat je dat alleen uit de mond van vrouwen hoort.
-
Waarschijnlijk komt dit doordat je als kind iets lekkers kreeg als beloning.
"kom, niet huilen, hier: een snoepje." Enz.
Voor wie nog kleine kinderen heeft of er nog moet aan beginnen: niet doen!
-
Ik heb ook wel eens een "dat heb ik wel verdiend" gevoel maar niet alleen bij lekker eten. Dat kan ook uitgebreid in bad liggen zijn (liefst met een pizza en een goed boek), of een hele dag in mijn nest liggen, of een boek kopen, of wat dan ook. Het is mezelf een schouderklopje geven na een week hard werken ofzo. Of in het geval van lijnende vrouwen na een week hard lijnen.
-
Ik hoor het geregeld bij mensen die lijnen of stoppen met roken. In feite is het gewoon jezelf voor de gek houden. Je gaat iets doen wat je eigenlijk niet wilt en om dat goed te praten zeg je "ik heb het verdiend".
Zal mij een worst wezen of mensen zwikken voor iets maar maak het dan niet erger door dat te zeggen.
In mijn ogen zet je jezelf voor lul.
-
Ik hoor het geregeld bij mensen die lijnen of stoppen met roken. In feite is het gewoon jezelf voor de gek houden. Je gaat iets doen wat je eigenlijk niet wilt en om dat goed te praten zeg je "ik heb het verdiend".
Zal mij een worst wezen of mensen zwikken voor iets maar maak het dan niet erger door dat te zeggen.
In mijn ogen zet je jezelf voor lul.
Als je aan het lijnen bent hoeft dat toch niet te betekenen dat je nooit meer wat lekkers (en met veel kcal) mag ??? Dat lijkt mij ook niet gezond. In mijn ogen sta je niet voor gek als je jezelf dan nog af en toe van een koekje ofzo laat genieten. zo iemand straalt voor mij zelfs meer zelfwaardering uit dan iemand die zich krampachtig aan zn dieetje houd, lijkt me ook wat realistischer.
-
Je begrijpt het verkeerd.
Het maakt met niet uit dát iemand zich 'vergrijpt' maar m.i. is het belachelijk om dan te zeggen "ik heb het verdiend". Alsof je een smoesje nodig hebt.
Vooral belachelijk bij nicotinestoppers.
-
Ik hoor het geregeld bij mensen die lijnen of stoppen met roken. In feite is het gewoon jezelf voor de gek houden. Je gaat iets doen wat je eigenlijk niet wilt en om dat goed te praten zeg je "ik heb het verdiend".
Ja maar het is wel 'nodig'.... de nicotine is een beloning waaraan je hersenen zijn verslaafd. Dat moet worden opgevuld door een andere beloning als je stopt. Niet dat het op lange termijn werkt, maar op korte termijn wel ff.
-
Je begrijpt het verkeerd.
Het maakt met niet uit dát iemand zich 'vergrijpt' maar m.i. is het belachelijk om dan te zeggen "ik heb het verdiend". Alsof je een smoesje nodig hebt.
Vooral belachelijk bij nicotinestoppers.
Ik ben benieuwd waarom je het jezelf een schouderklopje geven ziet als goedpraten van een vergrijp? Als je wekenlang zuinig bent en spaart, dan mag je lekker aan het eind van de maand wat geld uitgeven en bijvoorbeeld een boek kopen. Als je je een week de tering werkt, mag je lekker luieren en bijvoorbeeld twee uur in bad liggen niksen. Als je een week keurig let op alles wat je eet, mag je op zaterdag een bord frites met mayo. Dit zijn allemaal manieren om het leven leuk te maken voor jezelf, en dit heeft niets met zwichten te maken. Mensen hebben schouderklopjes en aanmoedigingen nodig en die geven ze zichzelf, wat is daar nou mis mee?
Rokers die een sigaretje opsteken omdat ze al drie weken gestopt zijn is een ander verhaal natuurlijk :)
-
Ik bedoel het alleen in de context als wanneer iemand tracht met iets slechts te stoppen en toch in de 'valkuil' stapt.
Dus niet dat als je na een vermoeiende week in bad duikt.
En nogmaals....*zucht* ik bedoel niet dat iemand het niet mag doen/pakken maar ik bedoel puur en alleen dat excuuszinnetje. In mijn ogen is dat namelijk "jezelf iets wijsmaken".
Ik ben in mijn leven met verschillende dingen gestopt (roken, nagels, vlees, zuivel/kaas) en mijn ervaring is dat nuchterheid en eerlijkheid naar jezelf toe je een stuk meer helpen dan excuusjes. Ik heb me tijdens die periodes dan ook 0,0 x laten verleiden/mezelf voor de gek gehouden.
Dus niet van: "ik heb zoveel stress ik heb nu een peuk/gebakje verdiend"
maar
"ik heb zin in een peuk/gebakje, het 'mag' niet maar ik doe het want ik heb er ff schijt aan en bent te slap het te laten staan op het moment".
(dat mag wel :))
-
*Omdat ik het waard ben* ;)
-
Ik bedoel ook niet dat je het niet 'mag'. Tuurlijk mag je alles wat je wilt.
Maar ik zie het meer als DOEN. Na een week hard werken ga je gewoon lekker in bad. Waarom moet je eerst met jezelf afspreken/besluiten dat je het 'mag'?
Ik begrijp die beredenering niet zo....
-
Ik denk dat heel simpel daardoor het beloningsgevoel sterker is.
-
ik heb het als ik een paar dagen vrij ben en het heel druk heb gehad... dan mag ik lekker een (goede/fijne) krant kopen of een tijdschrift, zoals de Ode, ookal is die knetterduur. ik heb het ook weleens met lekkere (dure \) thee ofzo, of wierook.
-
Ik stel mezelf nooit eten in het vooruitzicht, als beloning van 'iets'. Ik vind dat eten een normale gebeurtenis is en niet echt als beloning kan dienen. Dus ook zoetigheid en 'vette' dingen.
Zo denk ik ook.
Dat neemt trouwens het plezier niet weg als ik iets extra-lekkers eet; ik zie het dan gewoon als één van de vele kleine dingen die het leven leuker maken.
-
Ja, dat wel.
-
*Omdat ik het waard ben* ;)
"Jij toch ook?" Ja, dat was me toch een shampooreclame.
-
Annemieke, op 18 februari schreef jij in de Fijne gebeurtenissendraad:
Ik luister flogging molly en drink bier. En verdomme, dat heb ik verdiend ook!
In welke zin was dit anders?
-
Ik zie eten als iets noodzakelijks en bier drinken niet. :)
-
En ik moet erbij zeggen dat ik dat inderdaad ook nooit over iets dergelijks zeg. Dat zal de eerste keer zijn geweest in eeuwen en sindsdien heb ik dat ook nooit meer gezegd of gedacht. Meestal denk ik 'daar heb ik zin in'.
-
Ik heb dat niet echt met eten, maar bijvoorbeeld laatst was ik met mijn moeder wezen zwemmen maar in plaats van een standaard boterham namen we lekker een broodje. Maar dat was denk ik meer voor de gezelligheid.
-
Tik ik een reactie, is ie weg *snif*
In ieder geval, in het kort:
Annemieke en Anya vinden eten normaal, ik niet. Eten is alomtegenwoordig en de hele maatschappij is gericht op zoveel mogelijk consumptie genereren. Overal ruik je en zie je eten, eten moet, eten is lekker, eten is geweldig, je moet eten, eten, eten.
Ik moet de hele dag met mezelf onderhandelen of het mag. Soms eet ik ook wel eens iets terwijl het niet mag van mezelf. Het mag als ik op gewicht blijf, als ik veel bewogen heb die dag of als ik weinig gegeten heb.
Verder lijkt belonen me niet raar, mensen doen dat altijd en bij alles. Kinderen die zich niet gedragen krijgen ook geen snoepje, of krijgen voor straf geen toetje. Zo werkt het. Ook bij volwassenen. Wie hard werkt krijgt meer dan wie niets uitvoert (meer geld, hogere cijfers, meer waardering). Als je hard werkt vind ik het niet gek dat je van jezelf wat extra's mag aan het eind van de week. Ik heb het momenteel druk, alle leuke dingen stel ik uit tot nadat ik mijn werk af heb. Eerder 'mag' het niet.
Ook kan het helpen iets draaglijk te maken. Je kunt iets vervelends doen als je weet dat er iets leuks tegenover staat. Zo werkt het hele leven. Als je geen leuke ervaring kreeg na iets vervelends, dan zou je het niet doen. Waarom doe je vervelend werk? Omdat je een 'leuk' salaris krijgt. Waarom ga je naar een vervelende school? Omdat je daarna een 'leuk' diploma krijgt of een leuke opleiding kunt gaan doen. Als je huis niet schoner zou worden van schoonmaken zou je het niet doen.
-
Ik herken hier wel iets in. Toch denk ik dat het belonen van jezelf of kinderen met voedsel, niet de goede manier is. Voedsel is namelijk een eerst levensbehoefte en zodra je die als beloning gaat zien, dan denk je niet op de 'juiste' manier over voedsel. Maar.. dat wil dus niet zeggen dat ik het zelf niet doe (ik was geloof ik zelf de aanleiding voor deze draad!). Nu heb ik bij mezelf zitten denken of dat komt doordat ik vroeger als kind beloont ben met iets lekkers, maar dat is niet het geval. Het is meer dat ik mezelf veels te vet vind en dat ik zoiets heb van: er zit genoeg spek op die buik, dat moet m'n lichaam eerst maar opmaken voordat er iets nieuws in het buikje mag..
-
Nee, belonen of straffen met eten schijnt de grootste veroorzaker van eetstoornissen te zijn, maar goed.
En ja, eten is wel een basisbehoefte, maar snoepjes en toetjes niet natuurlijk he.
-
Wie hard werkt krijgt meer dan wie niets uitvoert (meer geld, hogere cijfers, meer waardering). Als je hard werkt vind ik het niet gek dat je van jezelf wat extra's mag aan het eind van de week. Ik heb het momenteel druk, alle leuke dingen stel ik uit tot nadat ik mijn werk af heb. Eerder 'mag' het niet.
Ook kan het helpen iets draaglijk te maken. Je kunt iets vervelends doen als je weet dat er iets leuks tegenover staat. Zo werkt het hele leven. Als je geen leuke ervaring kreeg na iets vervelends, dan zou je het niet doen. Waarom doe je vervelend werk? Omdat je een 'leuk' salaris krijgt. Waarom ga je naar een vervelende school? Omdat je daarna een 'leuk' diploma krijgt of een leuke opleiding kunt gaan doen. Als je huis niet schoner zou worden van schoonmaken zou je het niet doen.
Ik ben het eens met al je voorbeelden. Het verschil is dat ik eten zie als iets dat helemaal buiten deze mechanismen valt.
-
Wie hard werkt krijgt meer dan wie niets uitvoert (meer geld, hogere cijfers, meer waardering). Als je hard werkt vind ik het niet gek dat je van jezelf wat extra's mag aan het eind van de week. Ik heb het momenteel druk, alle leuke dingen stel ik uit tot nadat ik mijn werk af heb. Eerder 'mag' het niet.
Ook kan het helpen iets draaglijk te maken. Je kunt iets vervelends doen als je weet dat er iets leuks tegenover staat. Zo werkt het hele leven. Als je geen leuke ervaring kreeg na iets vervelends, dan zou je het niet doen. Waarom doe je vervelend werk? Omdat je een 'leuk' salaris krijgt. Waarom ga je naar een vervelende school? Omdat je daarna een 'leuk' diploma krijgt of een leuke opleiding kunt gaan doen. Als je huis niet schoner zou worden van schoonmaken zou je het niet doen.
Ik ben het eens met al je voorbeelden. Het verschil is dat ik eten zie als iets dat helemaal buiten deze mechanismen valt.
En ik vind dat je dáár weer gelijk in hebt: eten zou ook daarbuiten moeten vallen! Zodra je het belonen al met 'normaal' eten krijgt i.p.v. met lekkers, dan is 't flink mis. Gelukkig heb ik dat niet hoor. Ik vind dat je voor lekkers best een speciaal moment mag zoeken. Zo kreeg ik als kind in het weekend wel chips, door de week niet. Maar dat vind ik een gezond eet-ritme. Iets lekkers dus niet als beloning zien, maar bewaren tot een speciaal moment, dát is het meer bij mij (besef ik me nu).
-
Waarom doe je vervelend werk? Omdat je een 'leuk' salaris krijgt. Waarom ga je naar een vervelende school? Omdat je daarna een 'leuk' diploma krijgt of een leuke opleiding kunt gaan doen. Als je huis niet schoner zou worden van schoonmaken zou je het niet doen.
Je kan het ook beredeneren als een noodzaak (vanuit een bepaalde normen- en waardencultuur) i.p.v. als beloningsgedrag. Waarom ga je naar school? Omdat het nuttig is voor later. Waarom huis schoonmaken? Omdat je anders in een onhygienische omgeving leeft.
Dat heeft dus meer te maken met de voorwaarden waarin jij je leven wilt inrichten, dan met een beloning.
-
Het komt op hetzelfde neer. Je doet het omdat je er iets beters van krijgt (of omdat als je het niet doet iets slechters, wat mij betreft is dat hetzelfde). Hoe dan ook ervaar je een hygienisch huis als fijner dan een onhygienisch huis, oftewel je wordt beloond met een schoon huis voor al je inspanningen.
Bovendien, Annemieke, een kind gaat niet naar school omdat ie daar zo slim van wordt en betere kansen krijgt op een baan. Daar denkt dat kind niet aan. Als jij een kind wilt motiveren om naar school te gaan, begin je niet over carrierekansen. Een kind gaat graag naar school omdat ze er leuke dingen mogen doen, mogen spelen kleuren en plakken, of omdat ze als ze uit school komen iets leuks krijgen, zoals complimenten voor goede cijfers, een lekker bakje thee met moeder die zegt hoe trots ze is, of een cadeautje voor een goed rapport. Beloningen dus, geen plichtsgevoel.
En het ging hier ook niet over 'gewoon' eten als beloning, maar wel over extraatjes of ongezonde dingen. Dat ik dat ook met gewoon eten heb is even wat anders, maar de 'normale' mensen hier hadden het voor zover ik begreep over ongezonde dingen.
Wat ik me vooral afvraag is waarom Anya denkt dat eten daarbuiten valt? Wat is er anders aan eten? Ja, eten is een basisbehoefte, maar zoals gezegd, een ijsje of een broodje brie is dat niet. Waarom vallen die buiten dat systeem?
-
Wat ik me vooral afvraag is waarom Anya denkt dat eten daarbuiten valt? Wat is er anders aan eten? Ja, eten is een basisbehoefte, maar zoals gezegd, een ijsje of een broodje brie is dat niet. Waarom vallen die buiten dat systeem?
Bij mij gaat dat gewoon zo; ik gebruik eten nooit als beloning. Ik zeg niet dat er iets mis mee is als anderen dat wel doen, maar ik merk wel dat ik een vrij gezonde houding tegenover eten heb. In tegenstelling tot veel meisjes die ik ken, heb ik nooit vreetbuien (ik stop gewoon met eten als ik vol zit), ga ik niet lijnen terwijl ik weet dat ik slank ben, heb ik nooit een schuldgevoel als ik eens iets vettigs of een echte suikerbom eet, en eet ik over het algemeen gezond zonder veel met eten bezig te zijn. Als ik iets eet wat niets met het vervullen van een basisbehoefte te maken heeft (een ijsje, pizza, ...) dan is dat gewoon om mijn smaakpapillen te bevredigen, omdat ik er zin in heb; ik ga het niet gebruiken als beloning omdat ik iets gedaan heb, of het mezelf ontzeggen als ik dat iets niet gedaan heb.
-
ik voel me ook nooit schuldig als ik iets vets of "ongezonds" eet, komt waarschijnlijk omdat ik dat niet ontzettend vaak doe (mijn vriendinnen omschrijven mijn smaak als "irritant gezond")
maar had vorige en deze week een aantal trainingen gemist, en een klein buikje gekregen
ikzelf vond t wel leuk, maar mijn moeder begon onmiddelijk te zeuren dat ik dik word
-
ikzelf vond t wel leuk
:o
-
dat kan toch?
-
Tuurlijk, maar je leeft hier in een maatschappij waarin dun Moet, dus er moest natuurlijk wel eventjes een geschokte reactie komen om je te laten weten dat dat buikje meteen weer eraf moet!
::)
-
Buikjes rule! Er moeten meer vrouwen met buikjes (*) komen!
(*)Geen bierbuikjes graag
-
Tuurlijk, maar je leeft hier in een maatschappij waarin dun Moet, dus er moest natuurlijk wel eventjes een geschokte reactie komen om je te laten weten dat dat buikje meteen weer eraf moet!
::)
zo'n enorm buikje was t natuurlijk ook weer niet, ik vond t wel een sexy buikje
maar ja, ik vind mannen met een bierbuik ook mooier dan dunne mannen
-
(*)Geen bierbuikjes graag
Bier! :pukey:
Deze draad gaat over lekkers, hoor.
Ik vond mijn buikje toen-ie nog klein was trouwens ook best cute. Nu is het meer zo'n laag vet geworden, toch net wat minder charmant hè. :-X
-
Je moet inderdaad een onderscheid maken tussen buikje en buik. Niet dat jij een buik hebt, maar je moet wel oppassen er geen een te krijgen.
De eerste helft van de tweede zin moet overigens niet letterlijk opgevat worden natuurlijk.
-
dat kan toch?
Mijn verbaasde blik was omdat ik het voor mezelf niet voor kan stellen dat ik ooit blij zou zijn met m'n buik. Bij mij is het ook geen buikje meer, eerder een dikke pens. Ik ben een aantal jaar geleden namelijk zo'n 40 kilo (!!) aangekomen binnen een jaar tijd, en zit daardoor niet lekker in m'n vel. En dan vooral die buik.... :sadley:
-
Maar nu ik er nog eens over nadenk; een vrouw hoort ook wat ronder te zijn dan een man, dus een klein buikje is ook helemaal niet lelijk!
-
Maar nu ik er nog eens over nadenk; een vrouw hoort ook wat ronder te zijn dan een man, dus een klein buikje is ook helemaal niet lelijk!
Correct, die dunne fotomodellen zijn gewoon onnatuurlijk. Mannen schijnen ook op gezonde ronde vormen te vallen omdat dat op vruchtbaarheid duidt. Maar 40 kilo in een jaar tijd aankomen is niet goed nee.
-
M'n vader was overleden. En toen ben ik van ellende maar gaan eten. Als je je volstopt voel je minder.
Een ander stopt misscchien met eten als 'ie problemen heeft, ik eet juist extra veel. Probleemetertje dus. En nu heb ik dus nog last van de gevolgen, want afvallen lukt niet echt.
-
Mannen schijnen ook op gezonde ronde vormen te vallen omdat dat op vruchtbaarheid duidt.
He bah, al die sociobiologische verklaringen halen alleen maar de lol er van af!
-
Mannen schijnen ook op gezonde ronde vormen te vallen omdat dat op vruchtbaarheid duidt.
He bah, al die sociobiologische verklaringen halen alleen maar de lol er van af!
Omdat het geil staat dan?
En Kiwi, als het eraangekomen is, moet toch ook erafkunnen? Makkelijker gezegd dan gedaan, maar in principe moet het wel kloppen toch?
-
'tuurlijk klopt dat! Maar wat dat betreft ben ik een slappeling; ik vind alles veel te lekker, dus ik houd een dieet nooit lang vol. Misschien moet ik mij ook maar eens gaan melden bij de Afvallen-draad...
-
'tuurlijk klopt dat! Maar wat dat betreft ben ik een slappeling; ik vind alles veel te lekker, dus ik houd een dieet nooit lang vol. Misschien moet ik mij ook maar eens gaan melden bij de Afvallen-draad...
Maar wil je afvallen? Als je dat wilt, is het natuurlijk handig om het serieus te proberen. En het is ook handig om het mensen te vertellen, als een soort sociale controle en steun.
-
:-*
Bedankt Poek! Ik wil nu eens serieus gaan proberen om af te vallen, en dit was waarschijnlijk net het duwtje wat ik nodig had.
Zie verder de Afval-draad.
-
Wat ik me nu nog steeds afvraag: de meesten hier vinden dingen als iets lekkers behoren tot normale dingen waar ze gewoon recht op hebben. Kan ik best inkomen. Maar hoe zijn jullie dan lief voor jezelf? Ik heb de hele dag een grote doos chocola of koekjes op mijn bureau, niks bijzonders. Dat is geen onderdeel van het lief-zijn-voor-mezelf. Maar op een kleredrukke dag even jezelf tot de orde roepen met: "Sam, even 5 minuten relaxen, neem een lekker kopje thee met een chocolaatje want je hebt deze kwestie heel goed opgelost" dat is wel onderdeel van het lief-zijn-voor-mezelf. Als je dit soort dingen niet doet voor jezelf, wie let er dan op je? Natuurlijk is het niet bijzonder om even pauze te nemen. Natuurlijk is het mijn tiende kopje thee vandaag. Natuurlijk pak ik altijd een chocolaatje als ik daar trek in heb. Maar dan is het allemaal maar saai en gewoon, in plaats van dat het iets leuks en bijzonders is. En leuke en bijzondere dingen moet je zelf maken. Je hoeft er niet eens een echte reden voor te hebben, iedereen doet dingen die schouderklopjes waard zijn, je moet ze alleen even zoeken in jezelf.
Ik vind dat veel mensen niet lief genoeg voor zichzelf zijn. Als je merkt hoe leuk het is om jezelf van die schouderklopjes te geven ga je het ook vaker bij anderen doen, omdat je weet hoe fijn het voelt. Maar goed, als je hier geen eten voor wilt gebruiken omdat dit kan leiden tot eetstoornissen, hoe doe je het dan? Of geven jullie jezelf en anderen nooit dit soort "knuffels", en ben ik gewoon een beetje getikt (ik sluit niets uit.... :))
-
Ik ben altijd lief voor mezelf door als ik me weer eens naar college in Amsterdam heb gesleept daarna naar de Maoz te gaan en extra olijven en hete saus te nemen...
-
hmm, als ik lief wil zijn voor mezelf koop ik de elle, of ik ga midden op de dag (mijn dag wel te verstaan) nog een keer douchen, of op de grond liggen met de fretten, of naar buiten
en soms, als ik lief wil zijn voor mezelf omdat ik ongesteld ben, en ik ben niet verkouden, dan koop ik een bak haagen-dasz strawberry cheesecake
-
maar had vorige en deze week een aantal trainingen gemist, en een klein buikje gekregen
Sorry, maar is het lichamelijk gezien wel gezond dat je van twee weken níet sportten zo dermate aankomt dat je het zíet?
-
ja hoor, volgens mij wel
t zijn ontzettend zware trainingen, en als ik er 4 mis (dus 11 dagen niet getraind) en daar zit dan nog een pasen en een menstruatie tussen, dan kom ik aan
bij de eerste training die ik daarna deed ben ik ook weer een stuk buik kwijtgeraakt
-
Dus.. als ik één keer meedoe, is mijn buik ook weg? :P
-
haha
nee, die gaat weg als je regelmatig meedoet, en aparte buikspieroefeningen doet, denk ik tenminste
zelfs als ik naar alle trainingen ga, heb ik nog geen vakjes buik, en altijd nog een heel klein beetje vet rond mn navel,
maar t is niet echt een afval-sport, je benen worden drie keer zo dik, net als je armen, en ik ben 4 keer meer gaan eten dan dat ik at voordat ik aan karate deed
-
De ultieme afvalsport is waarschijnlijk toch wel marathonlopen. Maar als je voornamelijk om het afvallen gaat sporten en niet fanatiek genoeg bent om half dood te gaan tijdens het rennen van tientallen kilometers...
Ik doe trouwens zeker niet aan marathonlopen. Van de gedachte aan rennen word ik al moe, en tis ook nog eens slecht voor je knieen.