Vegatopia Forum
Vegetarisch - special interests => Kids & Co => Topic gestart door: Hizikigrrrl op 08 juli 2003, 19:31:08
-
Van het Voedingscentrum :
http://www.voedingscentrum.nl/mirakel/pageViewer.jsp?id=2748
Jonge peuters eten redelijk, maar het kan nog beter
27 mei 2003
In opdracht van Nutricia Nederland heeft TNO Voeding het eetpatroon van peuters in Nederland onderzocht. In het algemeen is hun voeding heel redelijk. Wel zijn enkele aandachtspunten gesignaleerd. Zo blijken de kleintjes relatief veel eiwit en calcium binnen te krijgen. Verder is de hoeveelheid vet voor kinderen van 9 maanden te weinig en voor de oudere peuters krap. De 1,5-jarigen krijgen relatief weinig ijzer binnen.
Voor het onderzoek werd een groep van 941 kinderen geselecteerd in de leeftijd van circa 9, 12 en 18 maanden. De groep is representatief voor niet-borstgevoede autochtone peuters in heel Nederland. Een onafhankelijke Adviescommissie was samen met de onderzoekers verantwoordelijk voor de conclusies van het onderzoek en formuleerde op basis van de onderzoeksresultaten aandachtspunten voor de voorlichting. Het onderzoek is een waardevolle aanvulling op de Nederlandse Voedselconsumptiepeilingen. Tot dusver waren weinig gegevens beschikbaar over het eetpatroon van jonge peuters.
Meer vetten
Jonge kinderen hebben in verhouding tot oudere kinderen en volwassenen meer vetten nodig om zich goed te ontwikkelen. Kinderen van 9 maanden krijgen minder vet binnen dan de Gezondheidsraad aanbeveelt. Kinderen van 12 en 18 maanden krijgen maar net genoeg vet. Bij een groot deel van de peuters wordt het brood niet besmeerd met margarine of halvarine. Ook blijken ouders/verzorgers weinig vet te gebruiken bij het bereiden van de peutermaaltijd. Het gebruik van zachte of vloeibare margarine uit kuip of fles of olie verdient daarbij de voorkeur omdat deze weinig verzadigd vet bevatten en relatief veel gezonde, onverzadigde vetten.
Meer groente en vlees
Op het bord van jonge peuters blijkt minder vlees te liggen dan het Voedingscentrum aanbeveelt. Ook de hoeveelheid groente is aan de krappe kant. Peuters van 1,5 jaar blijken zelfs minder groente te eten dan de 1-jarigen. Het gevolg is dat zij minder ijzer krijgen dan de aanbevolen hoeveelheid. Dat betekent nog niet dat zij een ijzertekort hebben, maar wel dat de kans daarop toeneemt. De porties groente en vlees mogen bij hen dus royaler, zonder dat dat ten koste gaat van de hoeveelheid aardappels, rijst of pasta. Ook brood en graanproducten zijn belangrijke ijzerbronnen. Door bij elke broodmaaltijd te zorgen voor voldoende vitamine C, bijvoorbeeld in de vorm van groente en fruit, wordt het ijzer beter opgenomen. In aanvulling hierop kan in individuele gevallen het gebruik van opvolgmelk of andere met ijzer verrijkte producten worden overwogen.
Minder melk en melkproducten
Kinderen van 12 en 18 maanden gebruiken in verhouding veel melk en melkproducten. Daardoor krijgen ze veel eiwit en calcium binnen: 2-3 keer meer eiwit en bijna driekwart meer calcium dan nodig is. Op zichzelf zijn daar geen nadelige effecten van te verwachten. Desondanks is het beter te matigen met melk en melkproducten: vanaf 1 jaar is 3 dl per dag voldoende. Dat vergroot de kans dat het kind goed eet bij de warme maaltijd. Genoeg drinken is wel belangrijk, maar dat kan natuurlijk ook water, sap of thee zijn. Vaker brood in plaats van pap is ook een mogelijkheid om de hoeveelheid melk te verminderen.
Aantal eet- en drinkmomenten
Wat de peuters tussendoor krijgen, is goed van samenstelling: het levert behalve energie ook vitamines en mineralen. Wel blijft om tandbederf te voorkomen, aandacht voor het aantal eet-en drinkmomenten gewenst. Het komt nogal eens voor dat peuters ’s nachts melk krijgen. Water heeft echter zeker ’s nachts de voorkeur.
-
Ik ken weinig kinderen die zo slecht eten als mijn oppaskind (8 jaar). Nee Christiaan, zelfs ik at beter!
Vandaag: bijna een halve gele paprika en vier viveraballetjes (ze is geen vegetarier, maar haar moeder vind het niet vervelend dat ze vega eet als ik er eet, en ze vind ze heel erg lekker). Verder alleen maar gesnoept. Ik haalde haar om 15.15 op en ze ging om 20.45 slapen (noodgedwongen want we hadden ruzie). Om 15.45 een softijsje, 16.30 een grote mergpijp (koek) en een kleine lange jan, na het eten een passie-voor-chocolade toetje en een danoontje toet met van die smarties, en daarna nog 2 eierkoeken.
't Is dat ze heel veel fietst, turnt en ballet, anders was het nu echt een klein propje geweest.
Begin ik al te klinken als een trotse, doch onverantwoorde, moeder?
-
Om 15.45 een softijsje, 16.30 een grote mergpijp (koek) en een kleine lange jan, na het eten een passie-voor-chocolade toetje en een danoontje toet met van die smarties, en daarna nog 2 eierkoeken.
Goh, wat vreemd dat ze dan geen trek heeft in groenten enzo ... ::)
;)
-
Ze weigert het gewoon te eten, 't is nogal een stijfkoppig persoontje. En ik ook.
Maar voor het eten had ze alleen maar een ijsje en een koek, en ze had wel 4,5 km gefietst.
Ik schiet meteen in de verdediging.
Maar goed, Haar moeder legt het klaar, dus daar houd mijn verantwoordelijkheid op ;)
-
Oh sorry, ik bedoelde het ook voor degene die het voor haar klaarzet en in huis haalt, haar moeder dus!
Ik neem aan dat ze zelf nog geen werk heeft en eten kan kopen ( de 8-jarige) ;)?
Ouders doen het zichzelf aan... ik kende vroeger iemand die haar dochtertje van toentertijd 1 jaar dagelijks een flesje cola gaf, anders werd ze zo vervelend :o
-
Morgen gaat mijn 'kind' voor het eerst alleen (met een vriendinnetje) naar de bakker ;D.
Maar inderdaad, de mamma zou wat meer op die dingen moeten letten. Maar volgens mij is het ook een soort van compenseren.
De mamma is ook nog eens dokter, maar dat zijn juist de mensen die een beetje onverantwoordelijk met hun lijf lijken om te gaan.
-
Hmm ik kreeg vroeger rozijntjes en ik het week-end een klein zakje chips. Daar moest ik het wel mee doen. Addertje onder het gras: mijn opa & oma hadden een zuivelwinkel waar ook veel snoep werd verkocht, dus..
-
Mijn 'kind' ging dus vandaag met een vriendinnetje naar de bakker (vanochtend op de fiets naar school 4,5 km lang de route naar de bakker verbaal gerepeteerd, en op de terugweg idem).
Komen ze thuis met... gebakjes. Van die ongelofelijk mierzoete roze gebakjes. En voor mij hadden ze ook iets bij zich, het grootste gebakje uit de winkel... een droom van slagroom...
Zullen we het maar over het eetpatroon van onverantwoordelijke studenten hebben?
-
Het halfnederlandse zoontje van een vriendin van me krijgt thuis geen snoep. Hij mag het wel van anderen aannemen, maar zijn ouders vinden dat hij eigenlijk veel te veel aangeboden krijgt. Hij zit op een vegetarische creche (in Berlijn) en krijgt in het weekend wel vlees. Hij is daar dol op.
Hij is gek op melk, maar hij mag dat alleen 's ochtends en 's avonds. Zijn moeder geeft het hem al liever niet, maar vader is wat makkelijker, vandaar dit compromis.
Verder gewoon met de pot mee en mag hij zo veel brood en fruit eten als hij wil.
Ik kan je verzekeren dat hij genoeg energie heeft :)
Ik zou het waarschijnlijk (met een vleesetende vader) ook ongeveer zo aanpakken.
-
Ik kreeg pas op me 8ste voor het eerst cola en snoep pas toen ik een paar jaar was, heb wel toen ik 9 maanden was een klein stukje chocola gekregen van iemand maar vond me moeder niet goed, iemand anders had me dat gevoerd.
Ik vind dat je kleine kinderen beter geen of maar heel weinig snoep en frisdrank en zo mag geven, ik vind het maar troep en het heeft ook geen nut en het lijkt me ongezond ook, gewoon mijn mening.
-
Ze weigert het gewoon te eten, 't is nogal een stijfkoppig persoontje.
Wat een onzin. Als je een kind alleen maar groenten geeft gaat het vanzelf eten. Een kind weigert pas iets te eten als de ouders het hem/haar toestaan iets te weigeren.
-
Ze weigert het gewoon te eten, 't is nogal een stijfkoppig persoontje.
Wat een onzin. Als je een kind alleen maar groenten geeft gaat het vanzelf eten. Een kind weigert pas iets te eten als de ouders het hem/haar toestaan iets te weigeren.
Haha Carmen is back Een kind heeft op erg jonge leeftijd al een sterk willetje hoor! Als ouder is het niet zo gemakkelijk om dit te doorbreken zoals jij het voorstelt
Het gevaar is steeds dat ouders teveel aandacht geven aan het negatief gedrag van hun kind aan tafel. Vaak helpt gewoon negeren al behoorlijk. Een maaltijd overslaan is geen ramp. Als een kind echt honger heeft en niet volgestopt raakt met zoetigheden, gaat het uit zichzelf wel weer eten.Trouwens het zijn net de groenten die een kind NIET wil eten.
-
"Nooit jezelf proberen te meten als je je wil niet ook daadwerkelijk kan afdwingen" is het advies toch?
-
Ze weigert het gewoon te eten, 't is nogal een stijfkoppig persoontje.
Wat een onzin. Als je een kind alleen maar groenten geeft gaat het vanzelf eten. Een kind weigert pas iets te eten als de ouders het hem/haar toestaan iets te weigeren.
Het is niet mijn kind. Ik vind het uiteindelijk dus ook niet mijn vernatwoordelijkheid wat ze wel of niet naar binnen krijgt. Als je niet wilt dat je kind iets eet in je eigen huis, zorg er dan voor dat het ook niet in de kast ligt.
Ik was vroeger (en met vlagen nu ook nog) zo'n kind dat weigerde te eten wat er op tafel stond. Mijn moeder werd er zo gek van dat ze op een gegeven moment apart kookte voor mij. En later ook voor mijn zusje.
Zover zal ik het met mijn kinderen echt niet laten komen. Als het daar gaat om de langste adem dan win ik. Heb er mijn leven lang op geoefend.
-
Ik was vroeger (en met vlagen nu ook nog) zo'n kind dat weigerde te eten wat er op tafel stond. Mijn moeder werd er zo gek van dat ze op een gegeven moment apart kookte voor mij. En later ook voor mijn zusje.
Zover zal ik het met mijn kinderen echt niet laten komen. Als het daar gaat om de langste adem dan win ik. Heb er mijn leven lang op geoefend.
Hier word ook vanalles apart gekookt :) en niet alleen omdat ik vegetarisch en later veganistisch wilde eten, maar mijn broer en zusje zijn ook van die gevallen die het ene wel lust en de andere niet lust.
-
Me moeder kookte voor mij soms apart als het niet te lastig maar meestal moest ik zelf koken, heb zo wel beter leren koken, was toen 16 dus zeker oud genoeg, moet sinds een half jaar ook me eten maken, kopen en alles maar dat heeft een andere reden.
-
Waarom moeten kinders wel met de pot mee eten, terwijl sommige ouders het vertikken om te eten wat hun kinderen maken :)
-
Dat is het voorrecht van groot zijn!
Heb voor het eerst bietjes gegeten op kamers, omdat mijn ouders het niet lustten.
Zo krijgen mijn kinderen geen mosselen en :puke: witlof met ham uit de oven.
-
Zo krijgen mijn kinderen geen mosselen
Ah wat leuk! Je hebt kinderen! Gefeliciteerd! ;)
-
Later als ik groot ben krijgen mijn eventuele kinderen etc...
Bijdehandje :p
-
Ze weigert het gewoon te eten, 't is nogal een stijfkoppig persoontje.
Wat een onzin. Als je een kind alleen maar groenten geeft gaat het vanzelf eten. Een kind weigert pas iets te eten als de ouders het hem/haar toestaan iets te weigeren.
Haha Carmen is back!! Een kind heeft op erg jonge leeftijd al een sterk willetje hoor! Als ouder is het niet zo gemakkelijk om dit te doorbreken zoals jij het voorstelt!!
Schat neem nou maar van mij aan dat je dat makkelijk zat kunt doorbreken. Ik heb heel veel verstand van dwarse kinderen, ik ben er zelf een (geweest)! =P
Als je een kind groenten geeft en niet laat snoepen gaat het vanzelf groenten eten. Als je zegt "oh je lust het niet ik haal wel wat anders" dan blijft dat kind het dus proberen... Als ik iets echt niet lustte (ik moest het eerst altijd goed proeven) dan hoef de ik het niet te eten, maar als ik gewoon dwars was dan mocht ik niet van tafel voor het op was, einde discussie. Als ik het dan toch niet op at dan mocht ik zonder eten naar bed. Nou, dat wordt een kind snel zat hoor, iedere keer zonder eten naar bed, zeker als dat iedere keer ruim voor bedtijd is en het zijn favo programma's niet mag kijken en geen toetje krijgt. Er is voor mij nog nooit apart gekookt. Ik zie het al voor me dat mijn moeder het eten aan gaat passen voor mij, dacht het niet hehe...
En ja een kind heeft een eigen wil. Maar het blijft een kind.
Zusje: was ook niet naar jou bedoeld, snap wel dat het jouw kind niet is, maar ik vind dat van die ouders gewoon zo raar.
-
Waah zo ging het bij mij ook! Resultaat: ik lust álles :) (behalve blauwe schimmelkaas :pukey:). Ik moest het ook opeten als ik het niet luste, pas rond mijn 12e mocht ik soms een klein beetje laten staan. Ik moest ook altijd van alles op tafel wat proeven. Werkte perfect, ook bij mijn broer die tot zijn 3e ofzo nooit iets anders heeft gegeten dan Brinta. Hij eet nu ook (bijna) alles. Ik ben ook van mening dat je een kind op jonge leeftijd niet altijd zijn/haar zin moet geven. Helemaal niet wat betreft eten: jij weet zelf immers wat gezond is en wat niet.
To Bart: Jammer, volgens mij ben je heel lief met kiddo's ;) ;) ;)
-
En ja een kind heeft een eigen wil. Maar het blijft een kind.
En wat betekent dat? Dat je het naar eigen beeltenis kan vormgeven? ;)
Kijk, als ouder moet je weten dat een kind dat zijn adem ophoudt je daar niet mee kan chanteren omdat het autonoom zenuwstelsel het na een minuut ofzo wel overneemt.
Maar andere dingen kunnen wel degelijk schade aanrichten.
-
Mijn ouders hebben veel in mijn opvoeding vooral het voedingsgedeelte verkeerd gedaan, vind ik zelf. Maar ik denk wel dat het prima is dat ik nooit alles hoefde op te eten, zeker als ik het niet lustte: "Ie bint al dikke zat". Gelukkig was dat het probleem ook niet, want ik lustte alles. Nog steeds: behalve hutspot, dat heb ik nog steeds niet fatsoenlijk leren eten. Dat is: ik maak het nooit klaar.
En witlof met ham maakte mijn moeder altijd alleen maar voor zichzelf, maar ja: dat zou ik ook nooit klaarmaken.
-
mijn ouders hebben al vanaf dat ik niet meer borstvoeding kreeg alles wat ze zelf aten door de blender geflikkerd zodat toen ik 'normaal aan tafel' mee ging eten alles al min of meer gewend was. At op mn derde al artisjokken en olijven.
-
maar als ik gewoon dwars was dan mocht ik niet van tafel voor het op was, einde discussie. Als ik het dan toch niet op at dan mocht ik zonder eten naar bed. Nou, dat wordt een kind snel zat hoor, iedere keer zonder eten naar bed,
En ja een kind heeft een eigen wil. Maar het blijft een kind.
Ik kan je de hand schudden Carmen, zo ben ik van plan het later ook aan te gaan pakken.
-
Moet het eten voor kinderen ook niet een beetje leuk blijven? Sommige dingen kun je nou eenmaal niet lusten.
-
Ik denk niet dat mijn Zusje het over "sommige dingen" heeft ;)
-
Ik zal er in ieder geval geen scene van maken als ze iets niet willen, dan maar een avondje een droge boterham. Je kunt het niet altijd iedereen naar de zin maken.
-
Zelfs geen pindakaas voor de pitamientjes? :(
-
Me moeder maakte altijd afspraakje zoals ze dat noemde met ons als we het echt niet lustte of op kregen, we moesten het ook altijd proeven, dan deed ze iets minder dan de helft aan de kant en het grootste deel moesten we opeten, hoelang we er ook over deden, een paar jaar later mochten we 1 ding op ons lijstje zetten, dat hoefden we niet te eten, op zich lustte ik alles, behalve witlof en brocollie, witlof vind ik nu lekker, brocollie lust ik nog niet maar eet het heeel af en toe wel.
-
Zelfs geen pindakaas voor de pitamientjes? :(
Zeg, hou eens op met stangen! Ik kan ze ook nog altijd bij jou langssturen!
Ehm... Ik heb nog geen eens kinderen en ben er nu al anderen mee aan het opschepen. Dat zal wat worden.
-
En ja een kind heeft een eigen wil. Maar het blijft een kind.
En wat betekent dat? Dat je het naar eigen beeltenis kan vormgeven? ;)
Kijk, als ouder moet je weten dat een kind dat zijn adem ophoudt je daar niet mee kan chanteren omdat het autonoom zenuwstelsel het na een minuut ofzo wel overneemt.
Maar andere dingen kunnen wel degelijk schade aanrichten.
Ja, maar je groenten verplicht opeten niet volgens mij ;-)
En wat ik bedoel met 'het blijft een kind', is dat het een kind is en dat de wil van een kind nooit zo sterk is als die van een gezonde volwassene, en een kind groeit op door grenzen te zoeken: grenzen die de ouders moeten stellen. Een kind gaan moeilijk doen met het eten, ze kunnen ermee spelen, gooien of aan tafel gaan gillen, maar uiteindelijk ben JIJ (althans, de ouder) degene die bepaalt hoe ver het kind kan gaan.
-
Je kan een paard wel naar het water leiden maar je kunt er niet voor zorgen dat het drinkt.
Kinderen kunnen idd niet hun ademhaling zelf regelen (volwassenen ook niet) en das maar goed ook. Maar kinderen kunnen wel zelf een aantal dingen doen waar je geen macht over hebt, zoals plassen, poepen, drinken, eten en slapen/wakkerblijven.
Kinderen zoeken hun grenzen op en jij moet die grenzen bewaken, daarvoor is het kind een kind en jij de ouder. Maar met simpelweg dwingen lukt het écht niet! Dat verlies je, gegarandeerd. Dan gebruiken ze de bovenstaande dingen tegen je. Je kunt op willekeurig welk oudersforum lezen over ouders die helemaal gek worden omdat kindlief wildplast, bedplast, nog in de luier loopt met 4, poep ophoudt (erg pijnlijk!), niet wil drinken, alleen nog bepaalde dingen wil eten, slaapwandelt of juist tig keer op een nacht wakker wordt.
Je kunt dan wel een kind gaan dwangvoeden, kind tussen je benen mond openwrikken en het (inmiddels koud geworden eten) er in gooien, maar het werkt NIET en is niet leuk voor het kind en ook niet voor jou als ouder, geloof me ik heb het bovenstaande geprobeerd.
Ze lustte als baby vanalles, ik kocht zelden potjes, veel verschillende groente van bio-winkel(tas) of uit eigen tuin, speciaal niet te fijn prakken zodat ze aan de structuur van eten kon wennen en al die dingen meer die worden geadviseerd. Toen ging ik weg bij mijn ex en gingen we van het ene huis naar het andere en tegen de tijd dat ik hier woonde was de enige groente die ze nog bliefde spinazie. Je bent als ouder zoooo gespitst op het (niet)eten van je kind, als je het niet hebt meegemaakt kun je er eigenlijk niet over oordelen, je wordt er ronduit wanhopig van en dan verzin je dus manieren om het eten er wel in te krijgen(ze moet toch iets eten?), die dwangvoeding was voor mij het sein dat het te ver ging. Ik ben rustiger geworden en sindsdien eet ze steeds meer. Ik ben nog steeds blij als haar bordje leeg gaat, gister heeft ze al haar witte bonen (lus ik niet) wél opgegeten. Het heeft tijd nodig, we zijn nu iets van 2/3 jaar verder en ze is nog geen grote eter, maar ze heeft al een hoop verschillende smaken leren waarderen.
Mensen, en dus ook kinderen, leren meer van complimentjes dan van een negatieve benadering. Het is moeilijk, en het lukt me ook lang niet altijd, maar ik probeer het wel.
Oh, en ik heb geen frisdrank, snoep en zoutjes in huis en zelden koekjes, dus daar kán het niet aan liggen. We hebben ook geen tv waarvoor deze dingen geconsumeerd zouden kunnen worden. S. houdt (naast buitenspelen)van spelletjes, ze heeft me vorige week verslagen met dammen (trots, trots). :D
-
Ik zal zeker niet zeggen dat kinderen niet dwars kunnen zijn. Ik ben het er echter niet mee eens dat je er niet over kunt oordelen als je geen kinderen hebt, ik weet namelijk exact hoe het vanaf de andere kant werkt. Ik was namelijk het kind dat over tafel kotste als ze iets niet lustte. Tot mijn moeder me mijn eigen kots heeft laten eten, daarna heb ik het nooit meer gedaan. Kinderen zijn inventief en kunnen klieren, maar in de meeste gevallen, wanneer je een gezond kind hebt en zelf consequent bent (en inderdaad ook voldoende het goede gedrag beloont) zul je het wel onder controle krijgen. En tuurlijk, je kunt ze niet alles laten eten of laten doen. Soms moet je het opgeven.
-
Tot mijn moeder me mijn eigen kots heeft laten eten, daarna heb ik het nooit meer gedaan.
:o :o :o
Ronduit schandalig!
-
Waarom? Omdat het vies is? Ja dat vonden mijn ouders ook al weken iedere dag als het over tafel lag.
-
Ik zal zeker niet zeggen dat kinderen niet dwars kunnen zijn. Ik ben het er echter niet mee eens dat je er niet over kunt oordelen als je geen kinderen hebt, ik weet namelijk exact hoe het vanaf de andere kant werkt.
Niet alle kinderen zijn kleine Carmen San Diegootjes en op grond daarvan kun je dus geen uitspraken doen over alle kinderen. Er zijn genoeg kinderen bij wie dwang volslagen averechts werkt. Als ze je al aan het eten krijgt door hun eigen kots te voeren, dan komt er wel iets anders voor in de plaats. Bedplassen of zo. Dan kun je ze hun eigen urine gaan laten drinken natuurlijk, maar ik denk dat je dan ook maar alvast een bedragje opzij moet zetten om later de kosten van een psychiater van te betalen.
-
Kinderen zijn vies. Ze kotsen, poepen, piesen etc. Als je daar niet tegen kunt moet je maar geen kinderen gaan opvoeden.
Heel fijn voor jou dat je nu alles lust, je zult ze wel dankbaar zijn. Ga je dat ook met evt. eigen kinderen doen?
-
Tot mijn moeder me mijn eigen kots heeft laten eten, daarna heb ik het nooit meer gedaan.
:o :o :o
Ronduit schandalig!
Schandalig? Meer dan dat zelfs! :crying:
Volgens mij kunnen ouders erop veroordeeld worden (en terecht, in mijn ogen!).
Hoe dan ook, Ook ik ben gedwongen vroeger als kind te eten. Lustte ik iets niet, dan kon ik blijven zitten totdat alsnog gebeurde, ook al was het ondertussen 11 uur 's avonds (ook schandalig trouwens). Evt. kreeg ik het eten de volgende dag weer (koud) op/in mijn bord. En dat is niet écht een pretje, koude gaargekookte witlof of soep, brrr! Het gevolg was dat ik uiteindelijk helemaal niets meer lustte, vooral eten dat lauw werd kreeg ik niet meer zonder kokhalzen naar binnen. Omdat bij ons de wijsheid nog hoogtij vierde dat kinderen veel en vet moesten eten, betekende dat dat mijn eten halverwege al behoorlijk koud en ranzig aan het worden was omdat er zoveel opgeschept werd, getver.
Mijn ouders hebben die strijd dus jammerlijk verloren, ook voor zichzelf. Als ik er wel eens met hen over praat, zeggen ze ook dat de sfeer aan tafel altijd te snijden was. Het was gewoon nooit gezellig!.
Met mijn oudste kind viel ik in herhaling. Ook ik "dwong" hem te eten, maar hij weigerde gewoon! In paniek (na zo'n 2 maanden praktisch niet eten) heb ik wel eens zijn mond met mijn handen opengehouden en er eten ingepropt. Neem van mij aan, ook dat werkt niet, hihi. Je krijgt de volle laag terug, letterlijk en figuurlijk. Alles heb ik uitgeprobeerd, van straffen (meteen naar bed) tot complimentjes (in de vorm van een kus en een lekker toetje) als er een hapje naar binnenging, maar het hielp gewoon niet! Hij weigerde.
Uiteindelijk, de wanhoop nabij, heb ik besloten om het heel anders aan te pakken. Vanaf dat moment heb ik de tafel niet meer voor hem gedekt (hij moest wel aan tafel zitten). Hij keek erg raar, maar vroeg niets. Onbewust begreep hij de boodschap, denk ik. Na 2 dagen stilte van beide kanten zei hij, dat hij ook een bordje wilde. Ik zei hem dat hij die niet kreeg. Meer vertelde ik niet. De dagen erna vroeg hij niets, maar je zag hem toch heel constant kijken naar onze bordjes met voedsel, en na ongeveer een week (!) smeekte hij om een eigen bord mét. Het gevoel er niet meer bij te horen en niet meer het middelpunt van elke maaltijd te zijn, heeft hem de strijd doen opgeven. Vanaf dit moment was het hele probleem voorbij!
Ook bij mijn dochter heb ik (veel eerder) op deze manier gehandeld, en ook bij haar werkte dit.
Misschien een tip voor andere wanhopige ouders voordat ze grijpen naar andere middeleeuwse manieren?
-
Wow Helena, die moet ik onthouden!
(Ik ga er voor het gemak maar vanuit dat ik kindertjes krijg die net zo moeilijk zijn als ik)
-
Kinderen zijn vies. Ze kotsen, poepen, piesen etc. Als je daar niet tegen kunt moet je maar geen kinderen gaan opvoeden.
Heel fijn voor jou dat je nu alles lust, je zult ze wel dankbaar zijn. Ga je dat ook met evt. eigen kinderen doen?
Neuh ik hou niet van kinderen... Sterker nog, ik word misselijk als ik zo'n onding zie... Zeg maar wat de meesten van jullie hebben met gehaktballen... Oftewel, bij mij komen er geen kinderen.
En ja, kids zeiken en kotsten etc, maar daarom hoef je het nog niet te accepteren als dwangmiddel.
En "schandalig" roepen vind ik ook onzin zeg... Ik kan het me niet eens herinneren, zo traumatiserend is het geweest blijkbaar...
-
Wow Carmen, ik begrijp wel waarom je misselijk wordt van kinderen. Onderdrukt jeugdtrauma; kind dat eigen kots op moet eten wordt als volwassene misselijk van kinderen. Voer voor psychologen!
Ben zelf ook gedwongen mijn groenten op te eten. 's Avonds aan tafel blijven zitten met die vreselijk smerige spruiten (word al ziek bij het aanschouwen van die dingen, jeugdtrauma), de volgende dag koude spruiten als ontbijt, als lunch en weer als diner. Ouders dachten op een gegeven moment dat ik ze op had, tot ze dagen later de beschimmelde spuiten achter de bank, in de plantenbak etc. vonden. Wat was ik blij met de scheiding, mijn dominante stiefvader hoepelde op en mijn moeder maakte voor mij gewoon een salade, want daar was ik wel gek op. Eindelijk was het leuk aan tafel!
-
Oh ja, spruiten... Gelukkig vinden mijn ouders die dingen ook niet te eten, anders was mijn jeugd geheid verpest geweest. Aan de andere kant vraag ik me af of er niet een andere manier is om die dingen eetbaar te maken, misschien worden ze wel heel erg lekker als je ze roerbakt.
Ik heb ooit een overenthousiaste moeder aangehoord die haar kinderen van jongs af aan volpropte met spruiten, "en nu is het hun lievelingseten!" Maar misschien heeft dat ook te maken met het feit dat ze die dingen zelf erg lekker vindt en de erfelijkheid van smaakvoorkeur (voor het geval zoiets mocht bestaan).
-
Ik denk/weet dat met voldoende kinderen aan 1 tafel er zelden eet-problemen ontstaan. Een enkeling vindt misschien witlof of spruitjes minder lekker, daar hoeft in een groep van minimaal 3 kinderen niet moeilijk over te worden gedaan, vooral wanneer er meerdere groenten tegelijk op tafel komen en "ruilen" niet wordt verboden.
Twee keer heb ik een voorbeeld gesteld, als er 1 moeilijk deed met voor mij duidelijk niet-maaltijdtechnische achtergrond. "Nu door-happen of ik smeer het in je haar!!"
Schuinse blikken, koppige nieuwsgierigheid (zou-die dat ècht doen? - JA dus!!).
Iets later grinnikten ze daar nog om.
Maar aanslepen was de grootste kunst; lekker vraatzuchtige monstertjes waren ze, allemaal.
Om in het weekend wat later op te kunnen staan zetten mijn vrouw en ik meestal hapjes voor de kinderen 's-avonds laat klaar op de keukentafel, onder omgekeerde schalen, maar soms vergaten wij dat.
Op een zonnige zondagmorgen om ongeveer half 7 in 1968 werd ik "op afstand" gewekt door het heldere ver-dragende stemmetje-uit de-keuken van kind-2/zoon-1 (hij was drie jaar):
"godverdomme, alwéér niks!" ....
Nou, dan SMELT je toch!
Ik vloog mijn bed uit, monteerde snel wat boterhammen met zoetigheid en wat te drinken daarbij en terwijl ze knaagden/slokten bakte ik er een paar eitjes achteraan en sneed op een plankje een ui en wat meer rauwkost fijn. Alles verdween, iedereen weer blij.