Vegatopia Forum
Vegetarisch - voor iedereen => Mensen => Topic gestart door: Calhoun84 op 19 april 2013, 18:05:59
-
Hallo allen,
Ik ben Erwin, 28 jaar en sinds november vorig jaar vegetariër. Ik vind mezelf een zeer strikte vegetariër. Het type dat ik een paar jaar geleden nog een zeikerd genoemd zou hebben ;D
Het is typisch Nederlands dat bij de eerste zonnestralen de barbecues worden ontstoken. Dit was dus ook op mijn werk het geval, "verplicht" wel te verstaan. Nu zijn ze op mijn werk altijd heel meedenkend als het gaat om mijn vegetarisme en hadden ze dus ook nu weer een mooi vegetarisch pakket voor mij klaar staan. Nu zag ik wel een beetje op tegen die barbecue omdat ik enerzijds geen zin had om in die vieze lucht te staan en anderzijds omdat ik mijn burger helemaal niet op dezelfde plaat wil leggen als de karbonade van mijn buurman. Omdat ze toch weer de moeite hadden gedaan om voor mij wat te regelen wilde ik het uit beleefdheid toch maar eten. Mijn eetlust verging mij echter snel toen mijn burger al snel in het bloed van de biefstuk baadde en er maar één tang voor het omdraaien bleek te zijn. Ik heb mijn burger, en de rest van het pakket, laten liggen en ben bij de bar gaan hangen met wat stokbroodjes.
Hoe gaan anderen om met zulke situaties?
Een andere situatie die ik onlangs meemaakte vond ik enigszins generend. Een medewerker van ons had een kleine receptie geregeld omdat zij 12,5 jaar in dienst was. Toen de borrelhapjes rondgingen kwam een medewerker van onze administratie aanzetten met een kaassoufle en kaasbroodje als "vervanger" voor de bittergarnituur. Dat moest ik dus, met een rood hoofd, beleefd weigeren. Ik weet namelijk dat ze op ons werk hun inkopen doen in de normale supermarkt en voor zover ik weet zijn daar geen vegetarische kaassoufles en -broodjes te verkrijgen. Op de achtergrond hoorde ik het woordje "ondankbaar" nog even langskomen. En hoewel dit kwam van dezelfde collega die mij in één zin al tien keer hypocriet noemde is het toch vervelend dat er zo over je gepraat wordt.
Ik ben niet van plan om uit beleefdheid kaas te gaan eten (al zei ik wel dat ik dat zou doen toen ik net vegetariër werd) maar het kan er blijkbaar bij sommige mensen echt niet in dat kaas niet vegetarisch is. Ik ben eigenlijk benieuwd hoe anderen hier over denken, zou je het uit beleefdheid op moeten eten? of gewoon beleefd weigeren? Ik weet dat een ieder dat voor zich zelf moet uitmaken maar ik ben wel benieuwd naar de mening van anderen.
Alvast bedankt voor eventuele reacties,
Groeten, Erwin
-
Mijn eetlust verging mij echter snel toen mijn burger al snel in het bloed van de biefstuk baadde en er maar één tang voor het omdraaien bleek te zijn. Ik heb mijn burger, en de rest van het pakket, laten liggen en ben bij de bar gaan hangen met wat stokbroodjes.
Hoe gaan anderen om met zulke situaties?
De burger op folie leggen (en dan omdraaien met een vork of zo).
Welkom op het forum trouwens :)
-
Ik ben niet van plan om uit beleefdheid kaas te gaan eten (al zei ik wel dat ik dat zou doen toen ik net vegetariër werd) maar het kan er blijkbaar bij sommige mensen echt niet in dat kaas niet vegetarisch is. Ik ben eigenlijk benieuwd hoe anderen hier over denken, zou je het uit beleefdheid op moeten eten? of gewoon beleefd weigeren? Ik weet dat een ieder dat voor zich zelf moet uitmaken maar ik ben wel benieuwd naar de mening van anderen.
Als je moeilijk vindt om de ware redenen te vertellen - en eventuele reacties daarop wil omzeilen - zou je ook kunnen zeggen dat je allergisch bent voor vleeswaren en zuivel. Daarmee kan je zonder een zeikerd te hoeven zijn vertellen dat je liever niet iets met kaas wil, of liever niet hebt dat dezelfde instrumenten worden gebruikt om jouw eten en het vlees aan te raken. Wie kan met zo'n reden jou nou een zeikerd gaan vinden? Er moet vast wel een mooie term voor jouw allergie te vinden of te verzinnen zijn!
-
De burger op folie leggen (en dan omdraaien met een vork of zo).
Welkom op het forum trouwens :)
Inderdaad een mooie simpele oplossing :), volgende keer inderdaad een stuk folie mee nemen.
Als je moeilijk vindt om de ware redenen te vertellen - en eventuele reacties daarop wil omzeilen - zou je ook kunnen zeggen dat je allergisch bent voor vleeswaren en zuivel. Daarmee kan je zonder een zeikerd te hoeven zijn vertellen dat je liever niet iets met kaas wil, of liever niet hebt dat dezelfde instrumenten worden gebruikt om jouw eten en het vlees aan te raken. Wie kan met zo'n reden jou nou een zeikerd gaan vinden? Er moet vast wel een mooie term voor jouw allergie te vinden of te verzinnen zijn!
Ook een goede tip, waarschijnlijk te laat om daar nog op mijn werk mee aan te komen. Het valt mij overigens reuze mee hoe mensen reageren, meestal wel begripvol en indien ze er geen begrip voor hebben in ieder geval respectvol. Alleen wanneer het gaat om kaas, snoep en andere instinkers dan reageren mensen weleens verbaasd of vinden ze dat ik er te ver in ga. En eerlijk is eerlijk, voordat ik vegetariër werd was het mij ook niet duidelijk dat er in zoveel voedingsmiddelen dieren verwerkt worden.
-
Vind jezelf geen zeikerd om wat andere mensen vinden, van mij is wel eens gezegd dat ik vegetarisme predikte terwijl ik op dat moment alleen antwoord gaf op een vraag die deze zelfde persoon me gesteld had. Dat was iemand die eigenlijk mijn argumenten tegen vleeseten heel valide vond maar zelf geen zin had te stoppen met vlees eten. Op den duur krijgen mensen wel meer begrip en gaan ze ook meer respecteren dat je principieel bent en je daar aan houdt.
Ook al bedoelen mensen het goed, je moet je vooral niet verplicht voelen vanwege hun verwachtingen. Belangrijker is dat je vrede hebt met je eigen keuzes. Ik ben in bepaalde omstandigheden makkelijker dan in andere, niet alle kaas die ik eet is vegetarisch gestremd en niet alle eieren zijn altijd van biologische boerenbedrijven. Maar ik doe mijn best en eet in elk geval geen vlees of vis, snoep weinig vanwege gelatine en andere dierlijke toevoegingen in snoep en snacks, en mensen pikken dat na verloop van tijd wel op, houden er meer rekening mee en je hoeft telkens minder uit te leggen.
-
Mijn werkgever heeft ook eens een BBQ georganiseerd. Voor de vega's werd apart ingeslagen en naar een plekje op de halal-BBQ gewezen. Met een apart zilverpapiertje trachtte ik mijn BBQ-vervangers te verdedigen tegen het kwaad.
Voor mij was het voor het eerst en voor het laatst dat ik aan deze onzin meedoe.
----
Bij mijn vorige werkgever hadden ze bij een cursus van enkele dagen voor mij apart brood besteld. De overige deelnemers kregen luxe broodjes. En ik van die zachte witte bolletjes met kaas. De daarop volgende dagen heb ik gewoon mijn eigen brood meegenomen.
-
Herkenbaar!
http://www.vegatopia.com/smf/index.php/topic,1022.0.html
Heel veel ervaringen over bedrijfsuitjes en etentjes, waaronder bbq.
-
Eerlijk gezegd kom je niet erg aardig over. Er is een barbecue, er is eten voor je gehaald en jij meldt dat de eetlust je verging 'omdat je burger in de biefstuksappen lag'. (Wat nog best lastig is, want een barbecue heeft meestal een rooster, en sappen hebben in de regel moeite met op rooster liggen.)
En op een borrel wordt er wederom aan je gedacht, maar nee, een collega kwam met iets 'aanzetten'.
Blijkbaar moeten je collega's het nu beter weten dan je het zelf een jaar geleden wist.
Ik zou je dus inderdaad een ontzettende zeikerd vinden (en een heel slechte reclame voor vegetariërs). Daarmee bedoel ik niet dat je dingen moet eten die je niet wil eten, maar wel dat je je toon en je houding zou kunnen veranderen. Als iemand speciaal voor jou iets gekocht had kun je ook zeggen 'wat ontzettend aardig dat je aan me gedacht heb, maar ik eet tegenwoordig ook al geen kaas meer. Maar wat onzettend aardig!'
Dat je tegenwoordig vegetariër bent geeft je niet het recht je ineens als een hork te gedragen.
Barbecues is makkelijk: zorg dat je mee-organiseert. Dat is, naast aardig blijven, denk ik zowiezo de clou; initiatief tonen. Je kunt niet verwachten dat je collega's alle ins en outs kennen, dus zorg ervoor dat je bij de inkopen betrokken bent. En dan bij voorkeur niet allleen voor je eigenste eentje, maar voor iedereen. Want heel weinig mensen hebben iets tegen een goede salade of een leuk groentehapje bij de barbecue, als het maar wel écht lekker is.
-
Ik zou je dus inderdaad een ontzettende zeikerd vinden (en een heel slechte reclame voor vegetariërs). Daarmee bedoel ik niet dat je dingen moet eten die je niet wil eten, maar wel dat je je toon en je houding zou kunnen veranderen. Als iemand speciaal voor jou iets gekocht had kun je ook zeggen 'wat ontzettend aardig dat je aan me gedacht heb, maar ik eet tegenwoordig ook al geen kaas meer. Maar wat onzettend aardig!'
En waar haal jij de wijsheid vandaan dat ik het niet op een beleefde manier heb geweigerd? Lekker uit vrije hand conclusies trekken dit...
Eerlijk gezegd kom je niet erg aardig over. Er is een barbecue, er is eten voor je gehaald en jij meldt dat de eetlust je verging 'omdat je burger in de biefstuksappen lag'. (Wat nog best lastig is, want een barbecue heeft meestal een rooster, en sappen hebben in de regel moeite met op rooster liggen.)
Ooit een rooster gezien waar aan de lopende band stukken vlees op warden gegooid? Zelfs toen ik nog vlees at vond ik dat niet altijd even smakelijk.
Barbecues is makkelijk: zorg dat je mee-organiseert. Dat is, naast aardig blijven, denk ik zowiezo de clou; initiatief tonen. Je kunt niet verwachten dat je collega's alle ins en outs kennen, dus zorg ervoor dat je bij de inkopen betrokken bent. En dan bij voorkeur niet allleen voor je eigenste eentje, maar voor iedereen. Want heel weinig mensen hebben iets tegen een goede salade of een leuk groentehapje bij de barbecue, als het maar wel écht lekker is.
En wederom trek je conclusies zonder enige achtergrond, het werk niet overal hetzelfde als bij jullie. Bij onze autocratische, hiërarchische organisatie gaat het in ieder geval niet bottom-up wat dat betreft (laat staan dat ik er tijd voor heb). Ik waardeer de hulp (?) die je mij blijkbaar probeert te geven maar iets minder snel conclusies trekken zou niet verkeerd zijn ;)
Mijn werkgever heeft ook eens een BBQ georganiseerd. Voor de vega's werd apart ingeslagen en naar een plekje op de halal-BBQ gewezen. Met een apart zilverpapiertje trachtte ik mijn BBQ-vervangers te verdedigen tegen het kwaad.
Voor mij was het voor het eerst en voor het laatst dat ik aan deze onzin meedoe.
Zit er voor mij ook dik in, ik denk alleen wel dat het een lange discussie wordt wanneer ik aangeef dat het zonde is om voor mij wat aparts te halen. (Zeker omdat onze barbecues vaak verplicht zijn en er soms ook geen mogelijkheden zijn om tot het ontbijt een alternatief te regelen ;D)
-
Tsja, ik moet het doen met de informatie die jij geeft... Jij hebt het over een collega die 'ergens mee komt aanzetten'. Als iemand een aardige poging zou doen rekening met me te houden, zou ik dat niet zo formuleren. En je vindt wel dat ze rekening met je moeten houden, maar zelf een rol folie in je tas stoppen had je niet bedacht (terwijl je dus blijkbaar die roosters altijd al smerig vond en weet hoe je toen je nog geen vega was daar zelf (niet) over nadacht). Ik vind het echt raar dat je aan je omgeving hogere eisen stelt dan aan jezelf. Of was die barbecue een ongeplande verrassing?
En verder, als je geen invloed hebt en verplicht bent aanwezig te zijn, dan valt er weinig te doen. Dan adviseer ik een pakje sultana's in je zak.
-
Wat ik wel vaker heb gedaan als er een bbq was waar geen vegetariers aanwezig waren, is gewoon mijn eigen bbqspul meenemen, of zelf folie of van die foliebakjes meenemen. Ik ben ook niet altijd even consequent ( uit verlegenheid oid) als ik bij anderen bbq die ik niet zo goed ken en dan eet ik idd ook de burgers op die men met de vleesvork heeft omgedraaid. Of zoals Maartje ook oppert, mee-organiseren en zorgen voor een spetterend vegagerecht ( goeie reclame :D!)
-
Tsja, ik moet het doen met de informatie die jij geeft... Jij hebt het over een collega die 'ergens mee komt aanzetten'. Als iemand een aardige poging zou doen rekening met me te houden, zou ik dat niet zo formuleren. En je vindt wel dat ze rekening met je moeten houden, maar zelf een rol folie in je tas stoppen had je niet bedacht (terwijl je dus blijkbaar die roosters altijd al smerig vond en weet hoe je toen je nog geen vega was daar zelf (niet) over nadacht). Ik vind het echt raar dat je aan je omgeving hogere eisen stelt dan aan jezelf. Of was die barbecue een ongeplande verrassing?
En verder, als je geen invloed hebt en verplicht bent aanwezig te zijn, dan valt er weinig te doen. Dan adviseer ik een pakje sultana's in je zak.
Wat is er mis met "aan komen zetten met"? (Serieuze vraag, ik zie daar namelijk niets verkeerds of onaardigs in)
Folie had ik inderdaad niet aan gedacht, maar om dan meteen net zo onaardig te reageren als waarvan je mij beticht?? En hoezo stel ik aan mijn omgeving hogere eisen dan aan mezelf? Of bedoel je mijn oude zelf? Mijn "oude zelf" was sowieso heel iemand anders en die wil ik bij het "oude" laten. Wat ik vandaag denk of doe heeft daar niets mee te maken.
Het is mijn eerste barbecue sinds ik geen vlees meer eet dus sorry dat ik niet meteen overal aan denk of me direct overal van bewust ben. En nee, hij was niet ongepland maar een week van tevoren aangekondigd dus daar ligt het inderdaad niet aan. Wel een grote barbecue met een ca. 200 man op een paar barbecues. "Besmetting" van mijn burger was dus wel aannemelijk.
Wat ik wel vaker heb gedaan als er een bbq was waar geen vegetariers aanwezig waren, is gewoon mijn eigen bbqspul meenemen, of zelf folie of van die foliebakjes meenemen. Ik ben ook niet altijd even consequent ( uit verlegenheid oid) als ik bij anderen bbq die ik niet zo goed ken en dan eet ik idd ook de burgers op die men met de vleesvork heeft omgedraaid. Of zoals Maartje ook oppert, mee-organiseren en zorgen voor een spetterend vegagerecht ( goeie reclame :D!)
Folie of bakjes meenemen is wel de les die kan trekken inderdaad, ik wilde eerst ook gewoon deelnemen aan de barbecue maar mijn eetlust was snel weg. Mee-organiseren is echt niet mogelijk, zijn overigens ook standaard draaiboeken voor (ik werk nu eenmaal niet voor een klein bedrijf) en alles wordt geregeld door onze eigen bedrijfscateraar.
-
Er klinkt weinig vriendelijkheid uit 'hij kwam met iets aanzetten'. Daar is niets mis mee, maar er klinkt weinig waardering voor de attentie uit. Uit je hele verhaal spreekt weinig waardering voor het feit dat je collega's rekening met je proberen te houden.
En wat ik bedoel met die verwachting: je weet hoe er (geen) rekening met vegetariërs gehouden wordt. Want je was eerst ook zo. En dan wordt er een barbecue georganiseerd, en dan vind je dus eigenlijk dat jouw omgeving rekening moet houden met je wensen (terwijl je dus weet dat dat niet in hun systeem zit) terwijl je zelf niet even van tevoren hoeft na te denken.
Want zeker nu er een professionele cateraar op de proppen komt is het makkelijk: die bel je even van tevoren om aan te geven wat je wel en niet eet. Het is immers zijn of haar beroep om te zorgen dat iedereen een fijne avond heeft. Dat is dus eerder prettig (voor de cateraar, want die wordt dan niet verrast) dan gek.
-
Als je het hardop uitspreekt dan klinkt het wellicht wat onvriendelijk, ik blijf het wel flauw vinden dat je daarover valt maar blijkbaar over het beleefd weigeren heen leest. Zelfs al zouden mensen er geen waardering voor hebben dan is dat nog prima zolang mensen maar beleefd blijven.
Het is vooraf ook wel aangegeven dat er vegetariërs waren (er waren er gezien het aantal pakketten meerdere). Ik vind wel dat je telkens te makkelijk conclusies trekt. Vind ik dat mensen zich aan mij moeten aanpassen? of kom ik er in de loop der tijd achter dat ik bepaalde dingen toch niet zo acceptabel vind als dat ik dacht (bijvoorbeeld "besmetting" op de barbecue of uit beleefdheid kaasproducten eten)? Het heeft m.i. meer te maken met het feit dat ik mijn eigen grenzen verleg dan dat ik van anderen verwacht dat zij zich aan mij aanpassen.
-
Tsja, de tip blijft: bel de cateraar als die het organiseert, en zorg dat je bij de organisatie betrokken bent als dat niet het geval is. En zorg dat mensen je aardig vinden, dat vergroot de kans dat ze rekening met je willen houden. En ontwikkel een voorliefde voor brood met pindasaus of kleffe sla.
-
Ik kan me trouwens niet voorstellen dat een bedrijfsbarbeque dermate ernstig verplicht is dat je niet even tussendoor een kwartiertje richting de eerste de beste snackbar af kan druipen. Als onderdeel van teambuilding oid lijkt me zo'n strenge verplichting niet echt geslaagd.
-
En er is natuurlijk wel degelijk vegetarisch gestremde kaas verkrijgbaar. De vegetariersbond kent er zelfs het officiele keurmerk aan toe (Hooidammer bijv). Of gebruik je helemaal geen zuivel meer?
-
Mijn eetpatroon is mijn verantwoordelijkheid, dus ik verwacht niet dat mensen dat zomaar begrijpen. Kijk maar hoe verschillend er onder vegetariers wordt omgegaan met vega gestremde kaas, het eten van vis, ei, etc.
Dat betekent dat ik of meteen zelf actie onderneem (contact opnemen met organisator, hoe wordt er met speciale dieetwensen om gegaan, kan ik specifieke dingen aangeven, hoe wordt het geserveerd? etc.) of mezelf voorbereid (dingen meenemen of als eerste bij dat buffet de garnering schaken, etc.).
Ik zit met enige regelmaat aan de organisatorische kant van bedrijfsfeestjes en ik moet heel eerlijk zeggen dat ik de meeste vegetariers zelf ook niet zo pro-actief vind. Dat helpt niet in het vormen van begrip, terwijl het vaak helemaal geen onwil is om ook voor deze groep iets te organiseren en daar mag best wat aardiger over gedaan worden, hoe knullig het soms ook gebeurt.
Ik moet de eerste religieuze of allergische persoon nog tegen komen die op de avond zelf zich pas gaat bedenken dat er recht is op een aangepaste maaltijd zonder eerst contact te hebben gehad. Wat dat betreft mogen vegetariers daar best wat pro-actiever mee omgaan en de kans geven om iets te regelen.
-
Ik kan me trouwens niet voorstellen dat een bedrijfsbarbeque dermate ernstig verplicht is dat je niet even tussendoor een kwartiertje richting de eerste de beste snackbar af kan druipen. Als onderdeel van teambuilding oid lijkt me zo'n strenge verplichting niet echt geslaagd.
Ik werk voor de landmacht, dus tijdens een barbecue die tussen een oefening door gedraaid wordt kan ik moeilijk even weggaan en verplicht is die zeker ;)
Tsja, de tip blijft: bel de cateraar als die het organiseert, en zorg dat je bij de organisatie betrokken bent als dat niet het geval is. En zorg dat mensen je aardig vinden, dat vergroot de kans dat ze rekening met je willen houden. En ontwikkel een voorliefde voor brood met pindasaus of kleffe sla.
Misschien dat ik mijn verhaal ook niet helemaal goed verwoord heb, ik ben zeker geen zeikerd en verwacht ook niet dat andere zich bewust zijn van wat ik wel en niet mag/wil eten. Het is voor mij ook nog een beetje de weg vinden. Ik dacht dat ik het niet zo erg zou vinden om de barbecue te delen maar achteraf vond ik dat vervelender dan dat ik dacht.
Nadeel van de landmacht is, voor mijn gevoel, ook de "stoere mannen cultuur". Ik kijk niet echt uit naar de reacties die je krijgt als je er met een folie tussen gaat lopen maar dat zal gewoon een kwestie zijn van ondergaan. De cateraar zit gewoon bij ons op de kazerne maar het bedrijfsrestaurant is ook niet echt vega vriendelijk. Ik las in een ander bericht wel de tip dat je, als je bang bent voor kruisbesmetting, in de keuken kan vragen of ze daar je vlees klaar willen maken, dat vond ik wel een goede tip.
Ondanks dat jouw eerste indruk van mij anders zal zijn heb ik wel het gevoel dat ik over het algemeen aardig gevonden wordt. Je kunt veel dingen over mij vinden maar onaardig ben ik niet ;)
-
En er is natuurlijk wel degelijk vegetarisch gestremde kaas verkrijgbaar. De vegetariersbond kent er zelfs het officiele keurmerk aan toe (Hooidammer bijv). Of gebruik je helemaal geen zuivel meer?
Ik gebruik, met mate, nog wel zuivel maar volgens mij zijn kaassoufles van de supermarkt over het algemeen niet vegetarisch gestremd geloof ik... Of dat moet van dat nep kaas zijn, dat kan natuurlijk ook.
-
Wat Bast zegt is juist, je moet de kans geven iets voor je te regelen. Soms wordt het te vlug als evident beschouwd dat men met je specifieke wensen rekening houdt. In bovenstaand geval is het allemaal wat onduidelijk, omdat inderdaad op voorhand het vegetarisme was aangegeven, maar er niet mee rekening gehouden werd zoals gewenst.
Maar we kennen de verhalen intussen van verontwaardigde vegetariërs die inderdaad wel de zeikerd uithangen omdat het etentje niet naar hun zin verloopt. Terwijl ze dat door wat proactief gedrag best kunnen vermijden. (Bijvoorbeeld: naar een sterrenrestaurant gaan en verwachten dat het vijfgangenmenu door een vegetarisch wordt vervangen. De chef is blij als je dat op voorhand meldt en hij aan je wensen kan voldoen. Als je dat op het moment zelf zegt en dan je zin niet krijgt, is dat je eigen fout.)
Maar het gaat hier niet enkel over vegetariërs en in welke mate ze lijden onder barbecues, vind ik. Je kan je de botsing tussen een strikte levenshouding en de omgeving op andere gebieden voorstellen. Neem een receptie waar de meesten vrolijk in de cava of de biertjes vliegen met één geen alcohol drinkende moslim. Hij neemt een fruitsapje en als je je daar aan stoort ben je niet respectvol. Maar als hij ostentatief afkeurend naar de drinkers kijkt en openlijk commentaar geeft op het gebeuren dan is hij weer een zeikerd. Het is dat strikte mensen zich soms beter gaan voelen en dat graag laten merken.
(En ik denk dat Maartje daarom nogal sterk reageerde op het: ach ik, arme, tekortgedane, vegetariër-verhaal.)
-
Ik heb ernstige allergieën én eet vegetarisch, en op mijn werk is dat bekend bij het bedrijfsrestaurant én bij de secretaresses op mijn afdeling.
Ik heb bij de eerste gelegenheid die zich voordeed (en dat was een etentje, 4 weken nadat ik begonnen was) gevraagd hoe ik dat het beste aan kon pakken, en sindsdien wordt het gewoon geregeld.
De landmacht zal wel geen secretaresses hebben die alles regelen, maar er zal heus wel ergens iemand/een afdeling zijn, die die dingen regelt. Gewoon langsgaan en eens keer bespreken wat jouw wensen, en welke mogelijkheden er zijn en dan moet er samen wel uit te komen zijn. Biedt ook vooral aan om dingen mee te nemen zelf, het is onmogelijk voor al je collega's om te weten wat jouw precieze dieet is, als jij/je werk hecht aan samen eten, zorg dan dat je iets te eten mee hebt.
-
had zelf een week geleden een feest van mijn werk. aangezien we een grote organisatie zijn melde ik gelijk of er voor vegetariërs ook iets was. Dit werd gelijk doorgegeven aan de organisatie en ik kreeg netjes wat vega burgers voor op de bbq en die werden idd op de zelfde plaat gebakken en met de zelfde tang gedraaid.
Ik ben blij dat men er rekening mee heeft gehouden en de moeite er voor doet ook al ben ik na 1 burger al verzadigd.
als we via mijn werk pv uitjes hebben waar eten in voorkomt en ik geef aan dat ik vegetariër ben, dan wordt dit altijd keurig geregeld.(geen vegt kaas oid, maar dat hoeft voor mij dan ook niet)
-
Hoe gaan anderen om met zulke situaties?
Weet je.... ik wil geen zeikerd gevonden worden....dus ik ga gewoon niet zeiken. Ik ben dankbaar dat iemand de moeite neemt om mee te denken, ook al lukt het niet helemaal. Mijn schoonmoeder biedt me vegaballen aan voor in de kippensoep. Ik vind dat echt ongelooflijk lief en dat zeg ik haar dan ook! Vervolgens leg ik wel uit dat het voor mij niet kan.
Zo ook met de barbecue. Zo aardig wanneer iemand van die gore veel te droge vleesvervangers voor me haalt (want dat kost gewoon extra moeite voor de organisatie) dus ik neem dat dankbaar aan :) Ook wanneer een vleestang mijn sojashit aanraakt :P
-
Nadeel van de landmacht is, voor mijn gevoel, ook de "stoere mannen cultuur".
Huh....manlief van mij heeft jaren bij de commando's gezeten . Je hoort er juist met zijn allen één te zijn, één team, zorgen voor jezelf EN elkaar.
-
Ik heb wel eens opzettelijk niets gemeld zodat ik me kon voeden met brood, kruidenboter en sla en me niet lullig hoefde te voelen over het weigeren van vleesvervangers.
-
Ik heb nog geen ervaring met barbecuen op mijn werk, maar wel met vrienden en in verenigingsverband. Ik bied altijd aan om mijn eigen eten mee te nemen en dat wordt dan eventueel achteraf verrekend. Ik weet dan zeker dat ik lekker eet en voor de ander is het ook makkelijk. Er zijn tegenwoordig zoveel vleesvervangers en niet alles is even geschikt en lekker voor een barbecue. Ik ben niet blij als er met een rauw vlees vork in mijn eten wordt geprikt. Als ik zie dat dat misgaat dan ga ik er gewoon bijstaan en draai het om met mijn eigen vork en zorg dat het niet in aanraking komt met de rest.
Wat die receptie betreft. Ik eet zelf best wel eens kaashapjes die niet vegetarisch gestremd zijn. Ik snap wel dat je collega's dat over het hoofd hebben gezien. Ik vind het wel apart dat er alleen maar vleesborrelhapjes rond zijn gegaan dan blijkbaar, omdat ze speciaal voor jou iets met kaas hadden gekocht. Ik zie toch ook heel vaak op feestjes schalen met van die mini-kaassoufleetjes en andere kaasdingen rondgaan en die zijn vaak populairder dan de bitterballen. Dan had je in dat geval gewoon beleefd kunnen weigeren en niet zo in de aandacht gestaan. Ik snap wel dat je dat vervelend vindt. Dat zou ik ook niet prettig vinden. Net als dat er vroeger weleens geroepen werd in een groot gezelschap: wie is de vegetariër? En dat je dan met een rood hoofd je hand moest opsteken. Niet dat ik me ervoor schaam, maar ik wil niet volop in de aandacht en dan gelijk allerlei vragen op me afgevuurd krijgen over hoe en waarom. Nu ben ik alweer ruim 30 jaar vegetariër en is er gelukkig al een heleboel ten goede veranderd.
-
Hoi Erwin, en welkom op Vegatopia. Ik zie dit draadje nu pas. Sinds november ben je dus van 'alleseter' een 'zeikvegetariër' geworden. Dat is nogal een overgang, en ik moet zeggen dat je collega's goed rekening met je hebben gehouden tijdens de barbecue en de receptie. Ik heb tijdens de eerste barbecues op mijn werk genoegen moeten nemen met stokbrood en kruidenboter ('Wat? Eten vegetariërs ook geen kip?').
Maartje neemt geen blad voor de mond, maar ik denk wel dat haar (ietwat provocerende) antwoorden een kern van waarheid bevatten. Ook ik krijg de indruk dat je - uiteraard niet expres - te veel van je collega's verwachtte. Ik vind het al heel wat dat ze vleesvervangers kopen en voor kaassouflés op de receptie zorgen. Veel vegetariërs (ik ook, trouwens) eten (ja, inconsequent, maar dat is een ander draadje) wel (niet noodzakelijkerwijs vegetarisch gestremde) kaas. Als je dat niet doet, moet je dat expliciet aangeven (of - de kortste klap - zeggen dat je veganist bent). Dat men er niet aan denkt dat op vleesvet gebarbecuede veggieburgers niet meer vegetarisch zijn, is misschien dom, maar nu eenmaal de dagelijkse praktijk. Uit je bewoordingen ("kwam een medewerker van onze administratie aanzetten") klinkt toch een lichte irritatie, die je waarschijnlijk ook non-verbaal hebt laten blijken. En dat wordt (terecht) als lastig ervaren (we hebben er een leuk artikeltje over in de Vraagbaak (http://www.vegatopia.com/vega/vraagbaak/120-algemeen/11930-vegetarisch-eten-op-feestjes-en-bedrijfsuitjes)).
Het is logisch dat je - als nieuwbakken vegetariër - nog niet weet hoe je ervoor kunt zorgen dat alles tijdens een barbecue, receptie of buffet wel naar wens is. Natuurlijk vergeet je dus om vooraf bepaalde dingen te regelen (bijvoorbeeld zelf een aluminium schaaltje meebrengen voor de barbecue) en natuurlijk is het dan lastig om dan te zeggen dat je die speciaal voor jou geregelde dingen niet wilt/kunt eten. En ook al bedoel je het niet zo, je collega's kunnen dat als ondankbaar beschouwen. Zoals Maartje schreef: neem de regie in eigen hand, en regel de dingen vooraf. En mocht je in valkuilen trappen (er zijn er meer dan je denkt), leg dan de 'schuld' voornamelijk bij jezelf: jij was niet duidelijk genoeg. Een expliciet 'ontzettend bedankt dat je er aan hebt gedacht, maar ik kan er om deze of die reden toch niets mee' doet wonderen.
Kortom: duidelijkheid scheppen (ook voor jezelf) en dit vooraf duidelijk communiceren. Na verloop van tijd zullen dit soort situaties steeds minder voorkomen (niet omdat je collega's ineens slimmer zijn geworden, maar omdat jij die situaties beter kunt managen).
-
Ik sluit me aan bij Eelco en Maartje.
Ik ben dan wel al 10 jaar vegetarier, maar pas sinds kort flexanist. Toen ik bij mijn schoonouders ging gourmetten een tijdje geleden, had mijn schoonvader toch vegaburgers en geitenkaas voor me gekocht. Ik heb het niet gegeten, maar wel nog een x gezegd dat ik dat dus niet meer eet. (Met uiteten eet ik soms wel kaas en dan ben ik meteen ook niet meer kritisch op vega gestremd op niet, ei eigenlijk nooit meer) Daar voelde ik me best rot over. Terwijl ik naderhand dus dacht, volgende keer moet ik het gewoon nog een x duidelijk uitleggen.
Ik ergerde me op dat moment, vooral aan het feit dat het in huis was gehaald en dat dus niemand het zou opeten. Gelukkig is schoonzusje der nieuwe lief flexitarier en heeft zij het dus meegenomen. Maar als ik duidelijker was geweest was t niet gebeurd. Ik ga altijd maar van t slechtste uit, dan kan t alleen maar meevallen. En idd tref ik mijn voorzorgsmaatregelen, maar helaas bij werk bbq's of bij de jaarlijkse bingo is er soms geen geweldig alternatief. Dan denk ik altijd maar dat het om het samenzijn gaat en niet om de geweldige etenswaren. Een x betekende dit dat ik droog brood kreeg, toen de rest broodjes shoarma kreeg. Ik heb daarom eigenlijk altijd wel wat te eten mee, bv. instant noodles. Misschien is dat ook een optie voor jou.
-
Hoi Erwin, en welkom op Vegatopia. Ik zie dit draadje nu pas. Sinds november ben je dus van 'alleseter' een 'zeikvegetariër' geworden. Dat is nogal een overgang, en ik moet zeggen dat je collega's goed rekening met je hebben gehouden tijdens de barbecue en de receptie. Ik heb tijdens de eerste barbecues op mijn werk genoegen moeten nemen met stokbrood en kruidenboter ('Wat? Eten vegetariërs ook geen kip?').
Maartje neemt geen blad voor de mond, maar ik denk wel dat haar (ietwat provocerende) antwoorden een kern van waarheid bevatten. Ook ik krijg de indruk dat je - uiteraard niet expres - te veel van je collega's verwachtte. Ik vind het al heel wat dat ze vleesvervangers kopen en voor kaassouflés op de receptie zorgen. Veel vegetariërs (ik ook, trouwens) eten (ja, inconsequent, maar dat is een ander draadje) wel (niet noodzakelijkerwijs vegetarisch gestremde) kaas. Als je dat niet doet, moet je dat expliciet aangeven (of - de kortste klap - zeggen dat je veganist bent). Dat men er niet aan denkt dat op vleesvet gebarbecuede veggieburgers niet meer vegetarisch zijn, is misschien dom, maar nu eenmaal de dagelijkse praktijk. Uit je bewoordingen ("kwam een medewerker van onze administratie aanzetten") klinkt toch een lichte irritatie, die je waarschijnlijk ook non-verbaal hebt laten blijken. En dat wordt (terecht) als lastig ervaren (we hebben er een leuk artikeltje over in de Vraagbaak (http://www.vegatopia.com/vega/vraagbaak/120-algemeen/11930-vegetarisch-eten-op-feestjes-en-bedrijfsuitjes)).
Het is logisch dat je - als nieuwbakken vegetariër - nog niet weet hoe je ervoor kunt zorgen dat alles tijdens een barbecue, receptie of buffet wel naar wens is. Natuurlijk vergeet je dus om vooraf bepaalde dingen te regelen (bijvoorbeeld zelf een aluminium schaaltje meebrengen voor de barbecue) en natuurlijk is het dan lastig om dan te zeggen dat je die speciaal voor jou geregelde dingen niet wilt/kunt eten. En ook al bedoel je het niet zo, je collega's kunnen dat als ondankbaar beschouwen. Zoals Maartje schreef: neem de regie in eigen hand, en regel de dingen vooraf. En mocht je in valkuilen trappen (er zijn er meer dan je denkt), leg dan de 'schuld' voornamelijk bij jezelf: jij was niet duidelijk genoeg. Een expliciet 'ontzettend bedankt dat je er aan hebt gedacht, maar ik kan er om deze of die reden toch niets mee' doet wonderen.
Kortom: duidelijkheid scheppen (ook voor jezelf) en dit vooraf duidelijk communiceren. Na verloop van tijd zullen dit soort situaties steeds minder voorkomen (niet omdat je collega's ineens slimmer zijn geworden, maar omdat jij die situaties beter kunt managen).
Dank voor je reactie, hier heb ik wat meer aan. Confronterend maar zonder waarde- en vooroordelen. Mijn non-verbale communicatie is over het algemeen vrij sterk maar als ik geïrriteerd was dan was dat voornamelijk op mijzelf, ik voelde me redelijk opgelaten juist omdat men zo attent met mij rekening had gehouden. Ook had ik net daarvoor een vervelende discussie gehad met 100 waarom vragen waarbij mijn gesprekspartner op een gegeven moment heel euforisch naar mijn werkschoenen wees en lachend uitlegde dat dat leer was. Dus ik was wellicht eerder ook al wat geïrriteerd.
Blijft onjuist dat ik had verwacht had dat ze zouden weten dat ik geen kaas eet aangezien er ook vega's zijn die dat helemaal niet weten. Ook bedankt voor de rest van de tips, heb in ieder geval al voldoende geleerd voor de barbecue van volgende maand... (Kan men niet eens een keer wat origineels verzinnen? ::) En nee, ik kan zelf niet in de organisatie)
-
Nadeel van de landmacht is, voor mijn gevoel, ook de "stoere mannen cultuur".
Huh....manlief van mij heeft jaren bij de commando's gezeten . Je hoort er juist met zijn allen één te zijn, één team, zorgen voor jezelf EN elkaar.
Tja, ik ben dan ook geen commando.... ;D
-
Ook had ik net daarvoor een vervelende discussie gehad met 100 waarom vragen waarbij mijn gesprekspartner op een gegeven moment heel euforisch naar mijn werkschoenen wees en lachend uitlegde dat dat leer was. Dus ik was wellicht eerder ook al wat geïrriteerd.
Haha, ja, dat is zeker niet de eerste keer dat die voorbij komt. We hebben al het een en ander verzameld in
Hoe om te gaan met vervelende collega’s en andere carnivoren (http://www.vegatopia.com/vega/vraagbaak/120-algemeen/10493-hoe-om-te-gaan-met-vervelende-collegas-en-andere-carnivoren)
-
En je vroeg niet wanneer hij de laatste x zijn schoenen had opgegeten ;)
-
Nadeel van de landmacht is, voor mijn gevoel, ook de "stoere mannen cultuur".
Huh....manlief van mij heeft jaren bij de commando's gezeten . Je hoort er juist met zijn allen één te zijn, één team, zorgen voor jezelf EN elkaar.
Tja, ik ben dan ook geen commando.... ;D
Eén pot nat! :yes:
-
Dit weekend weer een BBQ met bijna alleen maar vleeseters, dit keer uitgebaat door een professionele barbecue-er. Hij had wel vleesvervangers bij zich, maar toen bleek dat die vleesvervangers tegen de worsten en speklappen aan gingen liggen op het rooster heb ik hem vriendelijk een grillbakje aangeboden. Hij vond het maar raar, en had nog nooit gehoord van vegetariers die het maar vies vinden dat hun spullen tussen het vlees liggen: krijg je niks van, het is alleen wat marinade, als je nou allergisch was... Maar hij heeft het wel voor me gedaan, dus dat was fijn.
-
Raar dat mensen zich niet voor kunnen stellen dat vegetariërs principeel geen vlees eten en daarom dus ook geen vlees (al is het maar in homeopatische doses) willen proeven. De 'vegetarische vleesbarbue' is net zo'n klassieker als de 'soep zonder ballen' of het 'broodje ham-kaas zonder ham'. Wel mooi dat de professionele barbecueër het grillbakje wilde gebruiken - en er wellicht de volgende keer zelf een bakje meeneemt, als extra service.