Vegatopia Forum
Vegetarisch - special interests => Kids & Co => Topic gestart door: Eelco op 08 januari 2013, 00:57:36
-
Niet iedereen heeft kinderen die ook als peuter en kleuter alles willen eten en uitproberen, zoals die van onze Annemieke (http://www.annemieke.net/eetfestijn/). Sterker nog, de meeste kinderen hebben een periode waarin ze onzettend sceptisch zijn tegenover voedsel, vooral bittere en zure groenten. En volgens een deskundige is dat helemaal niet verwonderlijk. Het complete artikel vind je hier (http://www.spiegel.de/gesundheit/ernaehrung/ernaehrung-fuer-kinder-vorsicht-bitter-achtung-sauer-a-864814.html), weliswaar in het Duits. De korte samenvatting:
- zodra kinderen vast voedsel krijgen, en niet meer moedermelk of andere gegarandeerd veilige voeding, krijgen ze het idee dat ze zelf moeten bepalen welk voedsel veilig is en welk voedsel niet (en dat was in de tijd dat men zelf voedsel verzamelde, geen slecht idee)
- zuur en bitter kan onrijp of zelfs giftig betekenen, dus liefst vermijden.
- zoet en vet is altijd raak: ongevaarlijk, lekker, en je kunt weer een tijdje vooruit
- en ook zonder groenten en dergelijke groeien de meeste kinderen als kool
Ervan uitgaande dat niemand zijn kinderen wil vergiftigen, is dit instinct vrij overbodig, maar wel aanwezig (alhoewel mijn lievelingskostje spinazie was). Hoe dat te onderdrukken? "Eet je bordje leeg, anders geen toetje" is nogal contraproductief. Wel effectief: laat kinderen 'spelen' met hun eten. Ga met ze naar de markt, kook samen met ze, en laat ze er tijdens het eten een vrolijke janboel van maken.
Tot zover de theorie. Ik heb geen kinderen :).
-
Volgens mij is dat advies precies wat Annemieke doet, het lijkt dus heel effectief ;)
-
Volgens mij is dat advies precies wat Annemieke doet, het lijkt dus heel effectief ;)
Inderdaad :)
-
Mmja. Ik heb dezelfde methode gebruikt als Annemieke, en in het begin ging het echt geweldig. Madam at alles wat we haar voorschotelden dus wij waren er natuurlijk van overtuigd dat het door die methode kwam. Maar opeens kwam er een omslag en bliefde ze van alles niet meer, ook dingen die ze eerder wel met smaak had gegeten. En nu eet ze de ene dag als een bootwerker, en de volgende dag mikt ze alles op de grond ::)
-
Maar dat geeft dan toch niet?
Dat deed T. ook hoor, ineens met eten smijten en een tijdje minder interesse hebben. Geen punt van maken, gaat weer voorbij. Ik heb het niet als vervelend ervaren.
C. heeft momenteel ook een nieuw dingetje: als hij iets nieuws in handen krijgt, checkt hij eerst even de structuur door het fijn te knijpen. ;D
Bedoelen jullie met 'mijn' methode de Rapley of het 'eetopvoeden'?
-
Het mee boodschappen doen, helpen met koken, niet moeilijk als ze kliederen (wat volgens mij wel inherent is aan rapley).
-
Ah ja.
Ook momenteel gaande hier: baby C. wil minder graag in zijn eetstoel en al helemaal geen brood. Net had ik hem in de drager en hup, achter elkaar nam hij stukjes brood aan. Idem voor op schoot. Soms heeft het niet eens per se met het eten zelf te maken. Wat dan wel? Geen idee.
-
Mmja. Ik heb dezelfde methode gebruikt als Annemieke, en in het begin ging het echt geweldig. Madam at alles wat we haar voorschotelden dus wij waren er natuurlijk van overtuigd dat het door die methode kwam. Maar opeens kwam er een omslag en bliefde ze van alles niet meer, ook dingen die ze eerder wel met smaak had gegeten. En nu eet ze de ene dag als een bootwerker, en de volgende dag mikt ze alles op de grond ::)
Herkenbaar!
Mijn meiden aten zeker niet elke dag even goed, dat haalden ze een paar dagen wel weer in en ze groei(d)en toch wel :P Bij de weekboodschappen mochten ze ook altijd 1 groente uitkiezen om te eten en altijd helpen in de keuken. Tegenwoordig koken ze zelf ook wel. De 16 jarige volgt alleen precieze recepten op, de 11 jarige staat als een ware 'Swedish Chef' met potten, pannen en kruiden te smijten. En ach, ze lusten bijna alles..
-
Nou dan was ik geloof ik wel een bijzonder kind, als ik de verhalen hoor, dan at ik vrijwel alles wat ze me gaven.
Spinazie, spruitjes, witlof, grapefruit... Ik geloof dat ik wel van bitter hou.
Is er dan iets "stuk" met je smaakpupillen of ben je erg goed van vertrouwen? Mijn zussen waren daarintegen wel kieskeurige eters. Mijn moeder maakte dan ook vaak naast de spruitjes ook gewoon bloemkool klaar. Iedereen tevreden ;)
-
Ik heb mijn twijfels bij dat apart koken. Dan maar een keer geen groente, toch? Geen probleem.
-
Zo'n probleem is het toch niet om naast het doppen van de tuinbonen, ook een blikje doperwten open te trekken? Voor mijn moeder was het dat in ieder geval niet, terwijl ze best streng was met dat soort dingen. Iedereen mag wel eens iets niet lusten toch? De situatie was natuurlijk anders geweest als we bijna dagelijks moeite zouden hebben gehad met wat de pot schaft.
-
Bloemkool is toch ook gezond? Beter dan geen groente zou ik zeggen. Wel werden mijn zussen aangemoedigd om af en toe eens iets te proeven wat ze niet lustten. Op een gegeven moment waren er wel groentes die opeens niet meer zo vies leken te zijn ;). Afgelopen kerst heeft mijn jongste zus zelfs champignons gegeten, wat ze jarenlang verschrikkelijk vond, dus het werkt wel.
-
Zo'n probleem is het toch niet om naast het doppen van de tuinbonen, ook een blikje doperwten open te trekken? Voor mijn moeder was het dat in ieder geval niet, terwijl ze best streng was met dat soort dingen. Iedereen mag wel eens iets niet lusten toch? De situatie was natuurlijk anders geweest als we bijna dagelijks moeite zouden hebben gehad met wat de pot schaft.
Geen enkele probleem om iets niet te lusten, maar door meteen iets alternatiefs voor te zetten, moedig je niet aan om het weer eens te proberen, toch?
-
Dat komt dan later vanzelf weer denk ik dan. Ik ben later ook vanzelf (gekookte) witlof en andere dingen gaan waarderen die ik als kind niet zo bliefde. Maar tuinbonen blijf ik nog steeds verre van. Was ook het enige dat echt onder de uitzonderingenregel viel geloof ik, al kwam dat ook mede doordat ze prijzig waren en bewerkelijk. Ik (en mijn zussen ook trouwens) deed mijn moeder er eigenlijk een plezier mee ze niet te willen eten.
-
Zo'n probleem is het toch niet om naast het doppen van de tuinbonen, ook een blikje doperwten open te trekken? Voor mijn moeder was het dat in ieder geval niet, terwijl ze best streng was met dat soort dingen. Iedereen mag wel eens iets niet lusten toch? De situatie was natuurlijk anders geweest als we bijna dagelijks moeite zouden hebben gehad met wat de pot schaft.
Geen enkele probleem om iets niet te lusten, maar door meteen iets alternatiefs voor te zetten, moedig je niet aan om het weer eens te proberen, toch?
Daar ben ik het wel mee eens. Door dat vaker te doen met dingen die ze niet zo lekker vinden, krijg je kinderen die (volgens moeders dan) 'niks lusten' of 'moeilijke eters' zijn.
-
Zo'n probleem is het toch niet om naast het doppen van de tuinbonen, ook een blikje doperwten open te trekken? Voor mijn moeder was het dat in ieder geval niet, terwijl ze best streng was met dat soort dingen. Iedereen mag wel eens iets niet lusten toch? De situatie was natuurlijk anders geweest als we bijna dagelijks moeite zouden hebben gehad met wat de pot schaft.
Geen enkele probleem om iets niet te lusten, maar door meteen iets alternatiefs voor te zetten, moedig je niet aan om het weer eens te proberen, toch?
Daar ben ik het wel mee eens. Door dat vaker te doen met dingen die ze niet zo lekker vinden, krijg je kinderen die (volgens moeders dan) 'niks lusten' of 'moeilijke eters' zijn.
Ik ben zo'n moeilijke eter. Ik moest alles van mijn moeder proberen en vaak zoveel eten als ik oud was (acht spruitjes etc.). Maar ik was eigenwijs en ging nog liever zonder eten naar bed. Ik heb mijn ouders daarmee wel eens tot wanhoop gedreven, geloof ik.
Ik vind dingen al snel te pittig of heet of vind de structuur niet lekker. Ik houd niet van heftige smaken of melige structuren. Zo lust ik ook geen alcohol. Sommige dingen vind ik koud of rauw wel lekker, maar warm bereid weer niet.
Een beetje een aansteller dus. De laatste tijd probeer ik er wel wat aan te doen, en inmiddels kan ik al tuinbonen, koffie, aubergine en kikkererwten toevoegen aan de dingen die ik nu wel af en toe eet en drink. Ook vind ik dat eten niet per se altijd heel erg lekker hoeft te zijn, en dat ik best eens iets kan eten wat niet (zo) lekker is. Als klein kind begreep ik dat nog niet echt. Maar goed, voordat er hier vrijwillig spruitjes in huis komen... dat duurt nog wel even!
-
Ik at vroeger alles, echt alles. De kliekjes die andere kindjes op een kinderfeestje lieten liggen op hun bordje verdwenen in mijn mond. Ik keek de spruitjes van een ander z'n bord af. En nu vindt men mij een moeilijke eter( want vegan) ;D
Mijn oudste kind(13) at vroeger knap waardeloos, maar snapt nu dat niet alles je kostje kan zijn. Ik werd er wel hysterisch van in het verleden dat gemier met eten. Mijn jongste(9)eet nu nog slecht, maar ik heb er wel vertrouwen in dat het goed komt. Hij eet wel, maar ik moet het erin praten. Maar wanhopig word ik er niet meer van.
Mijn zusje at en eet heel slecht. Daar kwam denk ik bij mij de enorme woestheid vandaan toen mijn oudste niet wou eten. Dan zaten we vroeger bij ons thuis aan tafel en dan nam ze na lang aandringen een hapje rijst en dat liet ze dan uit haar mond vallen. Gedver. Zij heeft nu suiker, obesitas en osteoporose.
-
Ik vind het heel lastig allemaal. Aan de ene kant wil ik niks opdringen en denk ik dat als we er niet zo'n groot punt van maken ze vanzelf wel gaat eten, aan de andere kant vind ik het ontzettend vervelend als ze niks eet, omdat ik bang ben dat ze dan niet genoeg binnenkrijgt. En het is ook gewoon irritant dat ik mijn best doe om iets lekkers voor haar klaar te maken en dat vervolgens onmiddellijk op de grond gesmeten wordt. We geven haar nu dan wel eens wat anders, maar daar wil ik op een gegeven moment wel mee ophouden denk ik. Mijn nichtje kreeg tot haar vierde potjes babyvoer omdat ze niks bliefde met stukjes erin. Inmiddels is ze 11 en wordt er nog steeds dagelijks apart voor haar gekookt (denk aan pasta, kipnuggets en stukjes komkommer). Dus ik heb wel een goed voorbeeld van hoe ik het niet wil hebben.
-
Ik begrijp je volledig. Ik zou zorgen dat er in eerste instantie al meerdere dingen te kiezen zijn. En bied elders op de dag iets aan dat qua voedingsstoffen ook goed is, zoals een avocadoshake.
-
Inmiddels is ze 11 en wordt er nog steeds dagelijks apart voor haar gekookt (denk aan pasta, kipnuggets en stukjes komkommer).
Jeutje....ik zou daar moe van worden hoor. Elke dag twee maaltijden maken, is teveel van het goede.
-
L. was net tijdens het eten aan het wijzen naar een halve limoen, dus gaven we die aan haar. Toen keek ze een beetje moeilijk, dus V. deed wat van het sap op een lepeltje en gaf dat aan haar. Ze dronk het, keek heel moeilijk en maakte een raar knarsentandend geluid, maar wilde meer. Daarna at ze een paar stukken ingemaakte rode ui zo op. Raar kind.
-
Nee joh, heel normaal juist. Ze zijn nog zo lekker accepterend als ze zo jong zijn.
-
In de Volkskrant vandaag een uitgebreid artikel over moeilijke eters. Het meeste wat hier geschreven staat werd bevestigd (niet goed is belonen/omkopen, ook niet goed is dwingen het bord leeg te eten, wel goed is langzaam aan de smaak laten wennen, en spelen met eten (methode Rapley) (http://www.ecomama.nl/voeding/leren-eten-met-de-rapley-methode/) werd ook genoemd.
Het artikel is door de schrijver op zijn website gezet: http://www.onnokleyn.nl/maak-van-je-kind-een-lekkerbek-eetproblemen-uit-de-weg/
-
Het artikel is door de schrijver op zijn website gezet: http://www.onnokleyn.nl/maak-van-je-kind-een-lekkerbek-eetproblemen-uit-de-weg/
Die baby komt me heel bekend voor;).
-
Maar de eigenaar van het ding wordt wel netjes genoemd!
-
Noem je mijn baby een ding?
En nee toch? Mijn naam staat alleen vernoemd bij de websites, net als in de krant.
-
Noem je mijn baby een ding?
Een leuk ding!! :-*
Dat bestraffende uit het artikel gebeurt trouwens niet alleen bij kleine/jonge kinderen. Van de week bleef er een vriendje (11jaar) van dochterlief eten. Hij hoefde van mij zijn bord niet leeg te eten (al vond ik het wel fijn wanneer hij zijn knol naar binnen zou gooien) en vroeg me prompt of hij dan wel een toetje kreeg. Ja, natuurlijk kreeg ie dat. Thuis moet hij dat verdienen door zelfs de laatste kruimels naar binnen te werken..
-
Mijn ouders deden niet aan toetjes, nooit gedaan, en in het laatste jaar dat ik thuiswoonde, ik was toen 25, kwam er een vriendin eten.
Zij at echt een kwart van wat ik at, en verklaarde toen helemaal vol te zitten.
Prima, maar 10 minuten na het eten vroeg ze om het toetje, en toen er niets in huis was, om chips. Hadden we ook niet, en ook al geen snoep, alleen brood en fruit eigenlijk. Uiteindelijk heeft ze nog ergens iets gevonden, maar ik snap wel dat mensen zeggen dat een redelijke portie gegeten moet worden, voordat je aan het toetje begint. (Ik ga denk ik als ik ooit kinderen krijg, niet aan toetjes doen, een schaaltje yoghurt kan ook op een ander moment.)
-
Hier komt ook niks na het eten als we ons eten niet hebben opgegeten. Dan ga ik ervan uit dat we vol zitten namelijk. Het is een ander verhaal wanneer peuter iets echt niet lekker vindt. Dat is niet erg.
Maar met verdienen heeft het niks te maken. Wel met vol zitten of nog plek hebben.
-
Ja, als ik iets echt niet lustte, dan kreeg ik ander eten. Aan een toetje heb je in zo'n geval denk ik ook niet zoveel.
-
Ah ja, maar ik bedoel een ding... Sla in het geval van mijn peuter. Een heel bord niet opeten gebeurde hier slechts een maal. Toen had ik rode curry gemaakt en die was ook voor mij te pittig.
-
Oja, ik lust geen aardappels, of althans, de meeste rassen niet, dus als er aardappels, aardappelpuree, of friet gegeten werd, kreeg ik couscous of pasta, want dan heb je echt niets aan een toetje.
-
Mijn biologielerares vond het onzinnig dat je van je ouders geen toetje meer zou krijgen na het eten omdat je dan vol zou zitten. Ze verklaarde dat er voor iets vloeibaars (dus vla, yoghurt en ander toetjes-materiaal) altijd nog plek is, aangezien het dus vloeibaar is en dat we ons maar niet zo moesten laten plagen door onze ouders ;)
-
En als je soep gegeten hebt?
-
En als je soep gegeten hebt?
Dan heb je des te meer plaats voor een toetje ;D. Maarreh, natuurlijk is er na de maaltijd nog plaats voor een toetje, tenzij je je echt tot barsten vol hebt gevreten. K. schermt ook vaak met dat argument. Of het voor de caloriebalans verstandig is, is een tweede. Bij kinderen is dat gelukkig (nog) niet belangrijk.
Overigens sla ik het dessert bij een buffet vaak over en werk in plaats daarvan nog een bord soep naar binnen 8).
-
Als ik de dessertkaart in sommige restaurants zie, dan overweeg ik wel eens om de rest vd maaltijd maar over te slaan :hungry:.
-
En als je soep gegeten hebt?
Dan heb je des te meer plaats voor een toetje ;D. Maarreh, natuurlijk is er na de maaltijd nog plaats voor een toetje, tenzij je je echt tot barsten vol hebt gevreten. K. schermt ook vaak met dat argument. Of het voor de caloriebalans verstandig is, is een tweede. Bij kinderen is dat gelukkig (nog) niet belangrijk.
Overigens sla ik het dessert bij een buffet vaak over en werk in plaats daarvan nog een bord soep naar binnen 8).
Als we alles op hebben en er is dan nog trek, dan is het prima toch? Maar als we niet alles op hebben en we hebben nog trek, dan ligt er toch nog eten op het bord wat op kan?
-
Ik mocht vrij snel zelf opscheppen hoeveel eten ik wou. Maar dat moest ik dan wel opeten, alleen bij hoge uitzondering mocht ik wat laten liggen. Het idee daarachter was dat eten wat op je bord lag niet opgewarmd kon worden en wat ik de pan lag wel. Bord leeg betekende idd een toetje. En vaker opscheppen mocht natuurlijk ook altijd ;)
-
Als we alles op hebben en er is dan nog trek, dan is het prima toch? Maar als we niet alles op hebben en we hebben nog trek, dan ligt er toch nog eten op het bord wat op kan?
Maar het kan toch zijn dat je gewoon teveel hebt gemaakt (en dat tot morgen kan worden bewaard)? En er een toetje is dat bv op moet?
@Eelco: caloriebalans speelt helaas bij erg veel kinderen wel: van Nederlandse kinderen tussen de 10 en 12 jaar is 22% te dik!
-
@Eelco: caloriebalans speelt helaas bij erg veel kinderen wel: van Nederlandse kinderen tussen de 10 en 12 jaar is 22% te dik!
Het lijkt me ook goed dat slanke kinderen leren dat een toetje niet per se bij de maaltijd hoort. Een schaaltje yoghurt doet het misschien nog redelijk qua voedingswaarde/calorien, maar met chocoladepudding ligt dat vast anders.
-
Wanneer wij een toetje eten is het vrijwel altijd magere yoghurt met (soms) appel, kaneel en rozijnen. In de zomer een fruitsalade. Gewoon ter aanvulling. In het weekend 'koken' we vaak een dessert... geen voedingsreden; het is gewoon leuk en gezellig ;-)
Ik ken inderdaad ook een moeder die dat zo doet, lieve lijn. Werkt voor haar kinderen heel erg goed!
-
Als we alles op hebben en er is dan nog trek, dan is het prima toch? Maar als we niet alles op hebben en we hebben nog trek, dan ligt er toch nog eten op het bord wat op kan?
Maar het kan toch zijn dat je gewoon teveel hebt gemaakt (en dat tot morgen kan worden bewaard)? En er een toetje is dat bv op moet?
@Eelco: caloriebalans speelt helaas bij erg veel kinderen wel: van Nederlandse kinderen tussen de 10 en 12 jaar is 22% te dik!
Ja, als er te veel is gemaakt, dan bewaar ik het. We gaan geen drie borden leeg eten natuurlijk. Het is maar een richtlijn he.