Vegatopia Forum
Vegetarisch - voor iedereen => Mensen => Topic gestart door: Hizikigrrrl op 04 juli 2008, 16:56:43
-
Het is bekend dat er onder meisjes met een eetstoornis veel vegetariers voorkomen. Vaak is vlees het eerste dat weggelaten wordt omdat men denkt dat je daar dik van wordt en wordt vegetarisme nu eenmaal meer aanvaard als excuus daarvoor dan dat je wilt afvallen (terwijl dat soms niet nodig is).
Ook hier zijn aardig wat vrouwen/meisjes die een eetstoornis hebben of hebben gehad. Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoeveel eigenlijk.
Vaak is er een overlap tussen de eetstoornissen, vink dan de optie Anders/meerdere eetstoornissen aan of de optie waar je het meeste naar neigde.
-
Er zijn misschien nog andere redenen te bedenken:
misschien zijn het gevoeliger types die vegetarier worden, en die een eetstoornis krijgen?
Voor allebei moet je je wel wat kunnen ontzeggen?
Komt er een knopje 'eetstoornis is een groot woord en ik hou niet van diagnoses, maar de huisarts vond het wel zorgelijk'?
-
Tsja..
Ik at op mijn 16e enkel nog fruit en niet-gebakken groente, geen brood, geen pasta, geen aardappelen, geen boter, geen olie, geen vlees (uiteraard), geen eieren en ik lengde melk aan met de helft water.
Dat komt neer op 'enkel gezond willen eten' (in het extreme).
Heb ook een hele tijd (toch een vol jaar) de neiging gehad over te geven..
Ben er nu vanaf, gelukkig, al blijft het wat hangen.
Op mijn minst woog ik 47 kg, met 1m75. Toch echt te weinig, mensen keken mij vreemd aan op straat, ik werd echt nagestaard, terwijl dat nu net NIET mijn bedoeling was. Door een vriendin en een twee maanden durende rustige vakantie ben ik er zonder veel hulp van buitenaf (dokter enz) van af geraakt. Thank God.
Ik weeg nu 52 kg geloof ik, maar heb me al een jaar of wat niet meer gewogen. Omdat ik het getal op de weegschaal eigenlijk nog te hoog vind.
-
Het valt mij inderdaad ook wel op dat die combinatie veel voorkomt, zeker ook met veganisme. Veganisme kun je natuurlijk als een geweldig excuus gebruiken om niet te eten. "Ik ben vegan" klinkt een stuk beter dan "ik ben op dieet" en bij het laatste krijg je sowieso gezeik als je al te dun bent.
Als ik er zo op terug denk speelde het bij mij absoluut niet mee, ik werd echt vegetarier vanwege de dieren, niet vanwege de calorieen. Het heeft het wel makkelijker gemaakt omdat mijn moeder geen zin had om apart voor mij te koken dus moest ik zelf aan de slag (in mijn eigen keuken) dus niemand die zag wat ik at.
-
1 van de mogelijke waarschuwingstekens van een eetstoornis is 'plotse overgang naar vegetarisme'. stond in de cursus psychiatrie.
-
Heb ook een hele tijd (toch een vol jaar) de neiging gehad over te geven..
Ben er nu vanaf, gelukkig, al blijft het wat hangen.
Ik vraag me af of je daar ooit helemaal van af komt.
-
Heb nooit een eetstoornis gehad, maar er ook nooit helemaal gezond mee bezig geweest. Althans, vroeger was ik er te gezond mee bezig. Ik at graag en lustte alles. De vroedvrouw noemde me "hongerlapje". :) Van mollige schattige kleuter werd ik veel te dik kind.
Ben afgevallen op de middelbare school. Moest elke dag een flink stuk fietsten, ging roken, werd verliefd en vegetarier. Maar vooral at ik niet alles meer wat los en vast zat.
Nu kan ik alles eten want ik beweeg veel, maar weet precies wat ik eet. (ik kan je van de laatste week precies vertellen wat ik heb gegeten) Gebakjes en traktaties zijn een inbreuk op mijn eigen eetpatroon en sla ik daarom soms af. (Niet altijd, want ik wil niet dat ze denken dat ik aan de lijn doe of anorexia heb...) Drie gangen eten in een restaurant zal me niet zomaar gebeuren, dat wordt gepland. Snoep kado krijgen, ik vind het ontzettend lief, maar mijn vriend weet dat je er me niet altijd plezier mee doet. Ik compenseer ontzettend (als ik iets snoep, mag ik dit niet...) en een diepvriespizza heb ik anderhalf jaar niet kunnen eten omdat ik niet zo veel calorieen in een maaltijd wil. Door dat Low GI-dieet zie ik een sapje als de duivel.
Echt een eetstoornis is het niet, maar het voelt wel als eetautisme. En iets minder mag van mij wel...
-
een bepaalde periode (zo'n twee jaar lang) at ik niks meer wat vet en suiker bevatte, daarnaast was ik ook nog veganist. toen ik er aan begon woog ik al vrij weinig, maar datgene wat er nog aanzat was er zo af. alles wat in mijn ogen "ongezond" was liet ik staan. op een bepaald moment woog ik onder de 50 kilo, wat voor mijn bouw en lengte niet gezond is. was erg vaak ziek en zat geregeld onder de blauwe plekken.
toen ik mijn gewoontes veranderde kwam ik ineens zo'n 15 kilo aan en was ik opeens behoorlijk stevig.
nu zit ik er tussen in, ben niet te dik maar zeker niet dun. mijn maag kan niet zoveel hebben dus ik moet goed oppassen wat ik eet, maar daarnaast let ik ook wel op wat ik binnen krijg. ik voel me wel een stuk fitter en lekkerder sinds ik op dit gewicht ben, dus ga er van uit dat het wel goed is zo...
:)
-
zat geregeld onder de blauwe plekken.
Dat had ik ook toen ik met mijn 1m75 onder de 50kg woog. Ik zat voortdurend onder de blauwe plekken. De binnenkanten van mijn knieën waren altijd blauw (van er ' s nachts op te liggen) en als ik ergens tegen liep, iemand mij (iets te hard) aantikte op de schouder (of elders), was ik al blauw.
-
een goed teken om te weten dat je niet gezond bent :-\
en het staat ook niet zo charmant ;)
gelukkig heb ik daar geen last meer van....!
-
Hoe kan je daarvan blauwe plekken krijgen? Daar heb ik nog nooit van gehoord:S
-
Ik vermoed doordat je geen onderhuids vet meer hebt en dus als je je stoot (wat iedereen eigenlijk meerdere keren per dag doet) je geen 'opvangkussentje' meer hebt.
-
Er zijn niet zoveel foto's van mij uit de periode dat ik wat eetproblemen had (of eigenlijk zijn er sowieso weinig foto's waar ik op sta want ik haat het), maar ik was gisteren bij mijn moeder en ik vond toevallig wat foto's van een vakantie dus die nam ik mee naar huis. Mijn vriend zag ze en riep uit "Jezus, je lijkt dat monster van Rec wel!". :-[
Nou ja, zo extreem was het nou ook niet, maar ik was wel erg dun. Volgens mij was het de eerste keer dat ik dat ook wel echt zag, toch raar dat je hersenen dat soort trucjes met je uit kunnen halen.
-
Ok nog een vraagje: Waren jullie aan het begin van de eetstoornis op een normaal gewicht? Zo ja, wat was dan de reden om af te vallen? Ben ik eigenlijk wel benieuwd naar
-
Tja wat is een normaal gewicht? Ik ben nu zwaarder dan toen en mijn BMI is nu 20,70 en dat wordt gezien als een gezond gewicht dus echt te dik was ik toen zeker niet. Mijn lichaam had toen wel andere verhoudingen, nu ben ik meer in proportie zeg maar.
Wat mijn reden was om af te vallen? Ik voelde me monsterlijk dik. Ik dacht dat ik opeens heel gelukkig zou worden als ik die kilo's kwijt raakte.
-
Ik heb nooit een eetstoornis gehad, maar weet wel hoe het is als je soms niet goed kunt eten. Mn maag is heel gevoelig (o.a. voor medicijnen) en heb al vaker maagzweren mogen hebben. De eerste keer dat ik er 1 had, was ik van mezelf nog best dun, en toen bleek er natuurlijk weinig mij over. Bij de huisarts woog ik toen op een gegeven moment onder de 50 kilo, en hij zei dat als ik 45 zou gaan wegen, hij me op zou laten nemen. Ik heb hem toen duidelijk weten te maken dat ik echt niet wilde overgeven, maar dat het vanzelf ging, en dat ik maagpijn had en misselijk was. Tegenwoordig heb ik meer vetreserves (mn normale gewicht heb ik qua BMI licht overgewicht) en val ik niet meer zo drastisch af met een zweertje of irritatie in de maag. Ik vind het dan wel heel erg vervelend dat ik niet meer normaal kan eten, want normaal koken heeft dan ook weinig zin. Eten en koken zijn mn grootste hobby's, en die kan ik dan niet meer uitoefenen.
Ik voelde me fysiek destijds ook veel minder goed in mn vel zitten, en was snel ziek en had bij harde wind het gevoel dat ik wegwaaide.
Ik heb serieus wel het idee (bij mezelf en mn vriendinnen gezien) dat zo rond de leeftijd van een jaar of 15/16 het eigenbeeld toch wel anders is, niet alleen datgene wat ik op mezelf projecteerde, maar ook op anderen. Iemand met een vetrandje vonden we snel te dik, terwijl ik dat nu als normaal beschouw. Ik heb nooit lijnacties ondernomen, want ik heb mezelf nooit als te dik gezien.
-
Heeft iemand hier trouwens tips om aan te komen?
-
Kijk eens hier (http://www.vegatopia.com/forum/index.php?board=32;action=display;threadid=12494)
-
Ook ik heb er een gehad.
Het is de reden dat ik hier een aantal jaren geleden ben gestopt met posten, ik heb mezelf ervoor moeten laten opnemen :-\
Het beheerste mijn leven, nu gaat het sinds een aantal jaar alweer goed, dat had ik nooit gedacht! Er zijn toch zoveel leukere dingen om aan te denken dan eten of niet eten. En een chocolaatje op zn tijd gaat er ook wel in :P
-
Oh heftig! Fijn dat het nu weer goed gaat :)
-
Ai, dat klinkt inderdaad niet zo mooi. Fijn dat je er weer bent en dat het beter gaat. Irritant dat iets als eten je leven zo kan gaan beheersen heh.
-
Ik heb nooit een eetstoornis als zodoende gehad. Wat bij mij wel speelt is dat wanneer ik grip op dingen verlies, in klote ( excusez le mot) situaties, ik meer rigide word in mijn dieet/voedselkeuze. Ik ga er meer over nadenken en voel me schuldig(er).
-
Ook ik heb er een gehad.
Het is de reden dat ik hier een aantal jaren geleden ben gestopt met posten, ik heb mezelf ervoor moeten laten opnemen :-\
Het beheerste mijn leven, nu gaat het sinds een aantal jaar alweer goed, dat had ik nooit gedacht! Er zijn toch zoveel leukere dingen om aan te denken dan eten of niet eten. En een chocolaatje op zn tijd gaat er ook wel in :P
We hebben een keer samen gekookt tijdens een workshop in Utrecht meen ik, daarna heb ik inderdaad nog maar weinig van je op het forum gelezen. Fijn dat het nu goed met je gaat.
-
We hebben een keer samen gekookt tijdens een workshop in Utrecht meen ik, daarna heb ik inderdaad nog maar weinig van je op het forum gelezen. Fijn dat het nu goed met je gaat.
Dat klopt ja :)
Is ook al weer jaren geleden zeg!
-
Ik weet het :D Ik kijk wel nog steeds met veel plezier terug naar de twee workshops en de picknick die ik bezocht heb.
Wie weet ooit weer in de toekomst samen met animal lovertje.
-
Hmm, ik ben juist heel lang veel te zwaar geweest, morbide obesitas. Inmiddels ben ik door gewoon gezond te eten en er vooral niet teveel mee bezig te zijn weer op een gezond gewicht. Mensen met anorexia gebruiken vegetarisme en voedselallergie als excuus om een "moeilijk" eetpatroon te kunnen hebben. Vooral het laatste ook om er mager uitzien te kunnen verantwoorden. Wat ook nog een hele bekende is, is een ziekte bedenken, bijvoorbeeld een darmaandoening. Een meisje wat ik kende had bedacht dat ze vanwege haar darmen geen koolhydraten mocht, en ze at ook al geen vlees, dus dan blijft er niet veel over.
-
Een meisje wat ik kende had bedacht dat ze vanwege haar darmen geen koolhydraten mocht, en ze at ook al geen vlees, dus dan blijft er niet veel over.
Euh, room, creme fraiche, kaas, eieren... genoeg hoor!;).
-
Euh, room, creme fraiche, kaas, eieren... genoeg hoor!;).
Dat draaide de jaarclub dan ook standaard door haar eten. Stiekem. ;)
-
Ik heb Binge Eating Disorder, en ben daar nu voor in therapie.
Dit heeft wat mij betreft verder niets met vegetarisme te maken, of de aanleiding er tot.
Ik ben overigens van Nervosa 'overgeschakeld' naar Binge, toen ik weer ging eten.
Tegenwoordig heb ik amper nog eetbuien, en val ook rap weer af (ik was na eerst enorm te zijn afgevallen, enorm aangekomen, waardoor ik nu overgewicht heb).
Ik dieet verder niet, maar gewoon door het gebrek aan die eetbuien, die gewoon door gezond eten(6 keer kleine(re) porties, en uitgebalanceerd) en een eneurme wilskracht wegblijven.
En veeeeel meer beweging door aanschaf van fiets.
Ik had in mijn Nervosa-tijd wel verzonnen dat ik meedeed met de Ramadan. Met een vriend een weddenschap afgesloten wie het het langste volhield -bloos-.
-
Ik heb nooit een eetstoornis gehad, maar heb wel ondergewicht (bijna mijn hele leven al). Ik probeer aan te komen, want ik merk dat mijn lichaam te weinig energiereserve heeft en ik ben snel duizelig enzo... dat is uiteindelijk ook wat veel anorexia patienten te wachten staat... en weer aankomen is erg lastig.
-
Ik heb anorexia gehad toen ik 14 was dus rond de tijd dat ik besloot om vegetarier te worden. Het begon met vegetarier zijn, niet om het vet. Ik vond het gewoon zielig voor de diertjes en snapte niet waarom we ze opaten terwijl we dat niet nodig hebben, ik vond dat inhumaan. Rond die zelfde tijd heb ik opmerkingen gehad over dat ik te dik was. Ik was niet dik, gewoon beetje gezet. Maargoed. Tis beetje samen gegaan, niemand die het zag omdat ze dachten dat het meer vegetarisme was. Ik heb veel eczeem en altijd al gehad, heb nu nog meer klachten maar dat werkt aan je zelfvertrouwen,die had ik niet en was enorm verlegen. Ik had niets onder controle, ongelukkig en het enige wat ik wel kon onder controle houden was mijn gewicht, dat was van mij. Ik ben volgens mij van 64 kilo met 1.73 cm naar 39 kg gegaan. Ik was zoo koud, ook in de zomer en had blauwe handen.
Gelukkig ben ik er nu overheen, zover je dat kunt zijn, en ben ik nog wel steeds vegetarisch maar ook voor andere redenen. Toen ik weer ging eten ging ik weer teveel eten en kwam ik teveel en te snel aan. Dit ging omhoog en laag en weer omhoog tot mijn 20ste. Nu ben ik in het afgelopen jaar weer 10 kilo afgevallen en weeg ik 60 Kg, waar ik netjes op blijf hangen :) . Ik ben tevreden en misschien kan ik juist wat meer kilootjes gebruiken, ben niet gaan dieeten, veelste gevaarlijk met een anorexia achtergrond, maar wil gewoon gezond en lekker eten. En chocolade pakt niemand van me af! hihi, maar wel lekkere 70% pure natuurlijk.