Vegatopia Forum
Vegetarisch - voor iedereen => Mensen => Topic gestart door: Eelco op 04 februari 2007, 22:20:56
-
Naar aanleiding van de discussie in 'Wat eten we vandaag'...
Sinds ik vegetariër ben geworden, ben ik langzaam maar zeker onverdraagzamer geworden wat betreft vlees. Ik had mezelf voorgenomen om niet moeilijk te doen over blokjes kaas die naast de worst hebben gelegen, of barbecuegereedschap dat afwisselend voor vlees en veggiefood gebruikt wordt. Daar moet je bij mij niet meer mee aankomen - mij vergaat de eetlust. Ook ben ik niet zo'n fan van de vleeslucht die uit de 'Schlemmerecke' walmt, en ik ben blij als degene naast mij in het restaurant geen Bifteki bestelt. Ik zal hem echter niet vragen of hij/zij alsjeblieft iets vegetarisch wil bestellen, omdat ik anders niet zou kunnen eten - en die Schlemmerecke zal vast niet sluiten omdat ik daar toevallig dagelijks langsfiets.
Ik denk dat veel vegetariërs net als ik een afkeer van vlees hebben. Op zich heel begrijpelijk. Maar wanneer slaat dat om in carnifobie ('angst voor vlees')? Ik denk dat het voor ons allen leerzaam is om eens na te denken over hoe je in het dagelijks leven omgaat met het fenomeen vlees (je kunt moeilijk in je ivoren vegetarische toren blijven).
Voor het gemak heb ik hieronder zo een aantal situaties opgeschreven. Waar is voor jouw de grens tussen 'strikt vegetarisme' en 'carnifobie'?
- vlees eten (zou je nog zo af en toe een bitterbal door de keel kunnen krijgen - ja, ik weet dat de strikten onder ons vinden dat dan je geen vegetariër meer bent -, hoe moeilijk doe je over soep waar wellicht een beetje kippenbouillon in zit; eet je een vegaburger die op de 'vleesbarbecue' heeft gelegen)
- vlees aanraken (zou je vlees voor een vleeseter kruiden, kneden, braden)
- vlees zien (sluit je de ogen als je in de supermarkt langs de vleesafdeling loopt, eet je alleen maar in vegetarische restaurants)
- vlees ruiken (knijp je je neus dicht als je langs een steakhouse loopt)
- vlees in de media (krijg je al de rillingen als je een foto van een entrecôte ziet, of als iemand het woord 'katenspek' schrijft)
Voor de zekerheid vooraf het verzoek de discussie vriendelijk te houden :)
-
Vrijdagavond at ik een stukje loempia waar toch vlees in bleek te zitten. Ik heb het weinig subtiel uit mijn mond verwijderd.
Daar ligt dus mijn grens, ik wil best een stukje vlees voor iemand omdraaien in de pan, ik zeur niet als er naast me iemand vlees eet, maar ik wil het gewoon niet eten.
-
Ik heb precies hetzelfde als jij...is dat vriendelijk genoeg? ;)
-
Ik heb precies hetzelfde als jij...is dat vriendelijk genoeg? ;)
Jazekers, maar wel een beetje saai hoor :P.
-
Eten en "aanraken", nee. Zien, ruiken of in de media: doe je niks tegen dus is iets waar je mee moet leren leven. Dat betekent niet dat het eigenlijk een "nee" is en dat het alleen maar in compromis een "nou vooruit dan maar" wordt, maar dat de vraag die jij wat dat betreft stelt nooit zo in me opgekomen is.
-
Vlees eten zou ik echt niet doen, en bij familie sla ik de soep ook altijd over, zelfs als er wordt gezegd dat er geen vlees inzit, omdat ik betwijfel dat zij vega-bouillonblokjes in huis hebben). Maar als iemand zegt dat de soep vegetarisch is, in een eetcafé ofzo, eet ik hem wel, want ik vind soep gewoon hartstikke lekker.
Van de week heb ik thuis soep gegeten, waar ik uitslag van kreeg, en toen wel gezocht en bleek er in boemboe die mijn vader erin had gedaan trassie te zitten, dus mijn ouders die de boodschappen doen en koken, zijn minder neurotisch aan het winkelen dan ik.
Ik was trouwens niet blij dat de soep niet vega bleek te zijn toen ik hem al ophad, maar ben niet boos geworden ofzo, mijn vader ging ervan dat die dat wel was (vega recept kaartje van c1000).
Net was ik uit eten met mijn ouders en oom en tante, die allemaal wel vlees eten, en dat vind ik niet zo problematisch. Alleen de gamba's heb ik op een gegeven moment wel wat verplaatst - ze stonden naast mijn bord - maar ook toen ik nog vlees at vond ik zo'n compleet beest gewoon zo eng dat ik niet verder durfde te eten, dus ik heb me vandaag kranig geweerd :P.
Ik geloof niet dat ik apart voor een vleeseter zou koken. Ten eerste omdat ik het niet zo'n fijn idee vind en ten tweede omdat ik niet denk dat de vleeseter er gelukkiger van wordt als ik vlees ga lopen maken want ik heb pas leren koken nadat ik vegetarier ben geworden. En ik ben nog niemand tegengekomen die om principiele redenen geen groenten eet.
Maar ik vind het geen probleem om door het vlees van mijn ouders te roeren of het om te draaien als het nodig is. (Maar daar hoef je het niet voor aan te raken dat scheelt).
Op mijn werk zijn de enige boodschappen waarmee ik in aanraking kom vleesdingen (vleeswaren zijn volgens mij iets anders), want die zijn nogal eens afgeprijst. Geen problemen mee om die bakjes aan te raken, maar als ze lekken, dan ga ik wel mijn handen en kassa erg goed wassen.
Ik heb geen problemen om recepten te lezen met vlees, al bedenk ik al lezende vaak wel alternatieven, of ik schrijf het recept compleet af, maar vind het wel moeilijk als mensen heel uitgebreid gaan omschrijven wat ze nou lekker vlees vonden (niet zo erg dat ik vraag of ze ermee stoppen, maar ik zou het fijner vinden als dat soort gesprekken niet gevoerd werd).
Vlees ruiken vind ik erg vervelend, er zijn restaurants waar ik niet naartoe wil omdat het daar heel erg naar vlees ruikt, en vroeger als ik een kassa had tegenover de slager vroeg ik ook wel eens om een andere kassa, omdat de slager zo'n grillgeval in het gelderlandplein heeft staan en dat stinkt echt heel erg.
Maar het is wél zo dat ik, mocht er morgen opeens een publicatie komen dat het echt ontzettend veel beter is voor je fretten om ze echt vlees/dieren te geven, dat ik dat wel zou doen heel ernstig in overweging zou nemen. Want voor mij is de keuze heel anders dan voor mijn dieren.
-
Jazekers, maar wel een beetje saai hoor :P.
Ok, dan zal ik het iets uitbreiden: ik vind de meeste vlees/vis vies, maar kan mezelf wel ertoe brengen om het aan te raken, te ruiken en te zien. Sommig vlees (voor zover je gefrituurde zooi vlees kunt noemen) vind ik in eerste instantie wel lekker vind ruiken, maar dat gevoel slaat meteen om in gruwgedachtes, omdat ik dan besef dat het lijken zijn. Bij mij is het dus een beetje schizofreen. Toevoeging: ik kan geen vlees/vis meer eten, omdat het levende wezens zijn geweest. Oh ja, bij E-nrs. enzo vind ik het ook erg. Dit heb ik trouwens ook met ei, omdat het eigenlijk menstruatiebloed is, toch? Of is het meer een embryo...
-
Ik ben nu zo'n 18 jaar vegetariër, en merk juist dat ik minder 'fobisch' ben dan toen ik zeg maar 20-22 was. Toen moest een oom of tante echt geen druppeltje jus morsen in mijn vegahapje. Een paar jaar terug heb ik een jaartje diverse vissoorten gegeten omdat ik toen wel op een erg streng dieet zat. Het gaf me toch geen goed gevoel, en ik ben er weer mee gestopt. Ik kan er wel tegen als iemand in mijn bijzijn vlees eet, als ik het maar niet hoef te bereiden. Ik heb vorig jaar wel tijdens een dag vrijwilligerswerk broodjes gemaakt waar vleeswaren op gingen, dat zou ik pakweg 10 jaar terug niet gedaan hebben.
Waarom nu wel? Ik heb mezelf dat wel afgevraagd, en ik denk dat de meeste mensen als ze ouder worden toch wel gematigder worden in dingen. Je gaat misschien wat meer relativeren. Anyway, stinken vind ik het wel, hier in de supermarkten heb je van die gedroogde Friese en Groninger worsten, daar ga ik echt van over m'n nek. Maar dat had ik ook al toen ik nog wel vlees at. En de geur van draadjesvlees wat om 11 uur 's morgens al staat te sudderen, dat trek ik van kinds af aan al niet. Maar dat laatst met kerst een vriendin zich zwaar had staan uitsloven om een maaltijd voor 15 man te maken met 8 gangen, en dat er dan in de eerste gang gelatine verwerkt zit, daar kan ik me echt niet meer druk om maken. Ik zal het zelf evengoed nooit kopen.
-
Naar aanleiding van de discussie in 'Wat eten we vandaag'...
Voor het gemak heb ik hieronder zo een aantal situaties opgeschreven. Waar is voor jouw de grens tussen 'strikt vegetarisme' en 'carnifobie'?
- vlees eten (zou je nog zo af en toe een bitterbal door de keel kunnen krijgen - ja, ik weet dat de strikten onder ons vinden dat dan je geen vegetariër meer bent -, hoe moeilijk doe je over soep waar wellicht een beetje kippenbouillon in zit; eet je een vegaburger die op de 'vleesbarbecue' heeft gelegen)
nee dus
- vlees aanraken (zou je vlees voor een vleeseter kruiden, kneden, braden)
nee
- vlees zien (sluit je de ogen als je in de supermarkt langs de vleesafdeling loopt, eet je alleen maar in vegetarische restaurants)
Mijn ogen sluit ik niet, maat wend mij er wel vaak van af
Ik eet met name in vegetarische en veganistische reatarants. Soms als ik met collega's ga uit eten bij de chinees.
- vlees ruiken (knijp je je neus dicht als je langs een steakhouse loopt)
de reuk is wel het smerigst, bij de super, ik hou dan wel mijn adem in, ook de geur op de markt is echt erg, (bij al die visboeren)
- vlees in de media (krijg je al de rillingen als je een foto van een entrecôte schrijft, of als iemand het woord 'katenspek' schrijft)
ik krijg geen rillingen, maar ik zie wel een lijkeneter
-
Oh ja, bij E-nrs. enzo vind ik het ook erg. Dit heb ik trouwens ook met ei, omdat het eigenlijk menstruatiebloed is, toch?
Brrrr... het m-woord... Een ei is alleen een voedingszak voor een kuikentje. Geen idee of je dit bedoelt; een ei kan wel eens aan de viezige kant zijn. Maar dat is niet zozeer vanwege een cyclus (hebben vrouwtjesdieren behalve de mens wel zo'n cyclus 'zo en daar'?), maar bovenal vanwege het feit dat een kip maar één algehele nooduitgang heeft waar alles doorheen geperst wordt. Een ei blijft daar niet altijd schoon bij, ondanks een eventueel vocht- en vuilafstotend beschermingslaagje.
Of is het meer een embryo...
Dat zal dan alleen zijn bij bevruchte eieren. Dat zal bij de eieren in de supermarkten zo goed als uitgesloten zijn; de hanen zullen niet lang te leven hebben, er moet tenslotte ook kuikenbouten in de slagerijetalages komen te liggen. Verder hebben ze in de eier- en vleesindustrie geen nut. De kippen die voor de industriele eierenproductie worden gebruikt, zijn door industriële selectie zo geëvolueerd dat ze ondanks de aanwezigheid van een haan of het broedszijn bij voldoende (dag)licht een ei per dag leggen (bij benadering wegens gebrek aan specifieke kennis hierbijomtrent).
En dan nog; er is een hele makkelijke manier te ontdekken of een ei wel of niet bevrucht is.*
* Op aanvraag te verkrijgen. Niet duur.
-
ik heb smetvlees.... ;)
Maar ik ga met Dick mee. Wat betreft ei, zuivel enzo.. ik eet ook geen producten waar mogelijk een spoor van dat in gezet zou kunnen hebben. Dan hoef ik het niet (meer).
-
mmm, ik ben gewoon vega, ik zal mijn meningen en principes niet aan een ander opdringen etc etc
als vriendlief vlees wil , dan wil ik dat best voor hem kopen, klaarmaken etc etc ... wel biologisch, maar dat is de enige voorwaarde verder boeit het me niet zo ...ik kijk er naar in de media, ik lees erover, etc etc , ik heb een agrarische opleiding rchting veehouderij, heb dus op verschillende boerderijen en andere vlees fabrieken in de breedste zin van het woord stage gelopen en gewerkt.
dus ben wel wat gewend
-
ik heb smetvlees.... ;)
ik eet ook geen producten waar mogelijk een spoor van dat in gezet zou kunnen hebben. Dan hoef ik het niet (meer).
Geldt voor mij ook.
Net als bij de vegetarische Bakpau van de AH , kunnen blijkbaar ook sporen van vlees bevatten, alleen staat dat er niet op. De machines worden gewoon niet goed schoon gemaakt en dan eet je toch wat je niet wil eten. Zo zie ik dat ook met sporen van ei en melk.
-
Ik eet geen vlees maar andere gezinsleden wel.Ik kook vegetarisch en altijd een niet-vegetarische variant. Heb ik geen moeite mee. Ieder z'n meug. "leven en laten leven". Wel een aardige in dit verband.
-
Ik herken me het meest in het verhaal van Modub. Vroeger kon ik nog weleens flippen van een flintertje ham in een loempia of iets dergelijks. Nu denk ik: tja, kan gebeuren. Je wordt er niks gelukkiger van als je je er druk over maakt en het is ook geen garantie dat ze je nooit weer zoiets zullen voorschotelen.
-
Een ei is alleen een voedingszak voor een kuikentje.
Maar het kuiken ontstaat ook uit het ei...dus het is wel een soort van eicel, zoals wij mensvrouwtjes hebben.
En dan nog; er is een hele makkelijke manier te ontdekken of een ei wel of niet bevrucht is.
Ik eet geen ei meer, dus het heeft voor mij geen nut :P
-
Ik eet geen vlees
Was jij niet degene die een paar maanden geleden een stukje vlees had gegeten tijdens een barbecue, omdat ze geen rekening hadden gehouden met jouw vegetarisme en je niet wilde zeuren? (das een lange zin zeg)
-
Maar dat is niet zozeer vanwege een cyclus (hebben vrouwtjesdieren behalve de mens wel zo'n cyclus 'zo en daar'?),
Ja hoor, ze zeuren er alleen niet over :P
-
Ik eet geen vlees
Was jij niet degene die een paar maanden geleden een stukje vlees had gegeten tijdens een barbecue, omdat ze geen rekening hadden gehouden met jouw vegetarisme en je niet wilde zeuren? (das een lange zin zeg)
dat is zeker een lange zin! Ja dat ben ik. Maar ik eet geen vlees. Had ik al een keer uitgelegd. In deze zeer uitzonderlijke situatie (de draad was tenslotte "hoe braaf zijn wij") koos ik ervoor om niet op tevallen door veel brood en groente te eten en wat te friemelen met de stukjes vlees en er 1 op te eten. Het is een keuze, kan ook anders. Ook een flink stukje tekst he?
-
Ik ben nu zo'n 18 jaar vegetariër, en merk juist dat ik minder 'fobisch' ben dan toen ik zeg maar 20-22 was. Toen moest een oom of tante echt geen druppeltje jus morsen in mijn vegahapje. (...) Ik heb vorig jaar wel tijdens een dag vrijwilligerswerk broodjes gemaakt waar vleeswaren op gingen, dat zou ik pakweg 10 jaar terug niet gedaan hebben.
Waarom nu wel? Ik heb mezelf dat wel afgevraagd, en ik denk dat de meeste mensen als ze ouder worden toch wel gematigder worden in dingen. Je gaat misschien wat meer relativeren.
Interessant. Dat ouder en milder worden kan er goed mee te maken hebben. Maar was je vroeger, in je 'wilde jaren', extremer/consequenter (kiest uit welk woord u wilt lezen) vanwege je principes, of uit welhaast fysieke afkeer? Of hangt dat voor jou samen?
Vlees in de pan roeren of brood met vleeswaren beleggen, niet mijn favoriete bezigheden, maar ik heb er ook geen moeite mee. Na afloop natuurlijk wel goed handen wassen en 'kruisbestuiving' voorkomen. Vorig jaar heb ik bij mijn ouders nog eens gehakt gekruid en gekneed; dat doe ik dus niet meer - welk een kliederboel, en ik had het gevoel dat de smurrie nog dagenlang onder mijn vingernagels zat.
En wat eten betreft, ik hang het principe aan 'wat niet weet, dat niet deert'. Met dat 'niet weten' wil het echter niet zo lukken, vlees en vis proef ik (bijna?) overal uit - en vanaf dat moment is het Schluß.
Maar dat laatst met kerst een vriendin zich zwaar had staan uitsloven om een maaltijd voor 15 man te maken met 8 gangen, en dat er dan in de eerste gang gelatine verwerkt zit, daar kan ik me echt niet meer druk om maken. Ik zal het zelf evengoed nooit kopen.
Brave Modub! :)
-
Leuke draad, ik zat net te denken er een te starten met als onderwerp zoiets van: stoor jij je ook zo in bepaalde situatie waar vlees in het spel is. Dat past hier wel bij.
Ik vind een flinke hoeveelheid afkeer van vlees nog geen teken van 'carnifobie'. Maar wanneer je daar wel van zou kunnen spreken heb ik niet echt een idee van. :-\
Ik zelf maak geen uitzonderingen en eet dus niet af en toe een bitterballetje ofzo. Sinds ik op de verpakking van de kerrie cupasoup zag dat die niet vegetarisch is zoek ik bij elke soep eerst uit of die echt vegetarisch is.
Met barbecueën doe ik ook niet mee met het ‘vleesrooster’, ik bereid het op een wegwerpbarbequetje of doe het desnoods in aluminiumfolie. Het liefst ga ik niet barbecueën, maar het is toch wel goed voor het sociale gebeuren, dus tja…
Vlees aanraken doe ik niet, misschien wel een keer omdraaien in de pan omdat m’n ouders vrijwel altijd voor mij koken. Mijn vegaburger in de vleespan is voor mij uit den boze.
Naar vlees kijken vind ik ook niet echt plezierig, maar dat heeft niet tot gevolg dat ik alleen naar vegetarische restaurants ga. Wat ik wel heel naar vind is als er iemand tegenover me aan tafel zit en een kippenbout of zo af zit te kluiven. Dat heb ik thuis wel eens. Die geluiden, dat kleffe gedoe en uiteindelijk die verzameling botjes op de rand van het bord, het komt bij mij nogal barbaars over. Tijdens zo’n moment kijk ik dus wel de andere kant op.
Vlees ruiken vind ik ook niet prettig, maar zo lang het niet al te lang duurt kan ik er wel mee leven. Op een vlees- of visafdeling vind ik het toch wel vervelend, maar het weerhoudt me niet er naartoe te gaan.
Wat betreft vlees in de media: als ik vlees in een folder zie kijk ik meteen verder maar ik krijg er geen rillingen van. Woorden doen me in dit geval niks.
Ik vind het trouwens best lastig als je mensen moet uitleggen waarom je bijvoorbeeld geen gebruik wilt maken van een vleespan of vleesrooster (BBQ). Het niet eten van vlees alleen al kunnen sommigen al moeilijk begrijpen, maar bij zaken zoals hierboven is dat nog erger. Het komt volgens mij nogal vlug over als extreem. Maar ja, ik doe waar ik me goed bij voel en niet waar ik me niet goed bij voel, daar heb ik het ontvangen van verontwaardiging wel voor over.
Overigens, aangenaam kennis te maken. :P
-
Ik vind het trouwens best lastig als je mensen moet uitleggen waarom je bijvoorbeeld geen gebruik wilt maken van een vleespan of vleesrooster (BBQ).
Allereerst: welkom Thijs! (ik zie meteen Thijs Römer voor me :bloos:)
Ik begin altijd over gebruikte tampons als mensen mij vragen waarom ik geen spul wil eten waar vlees/vis aan heeft gezeten. Stel nou dat een gebruikte tampon in iemands koffie stopt en hem er weer uithaalt. Vindt die persoon de koffie dan nog appetijtelijk? Nee, want er heeft menstruatiebloed enzo in gezeten en dat vindt die persoon vies. Eigenlijk is het geen goede vergelijking, maar het is wel een manier om aan te geven dat je het vies vindt als er een lijk in je eten heeft gezeten.
-
Ieuw, Daphne! Smerig!!
Maar je hebt wel gelijk, bloed is bloed...
Alleen... Ieuw!!
-
Wil iemand even wat reukzout halen voor Aiko?
-
;D
-
ik twijfel tussen :O en :pukey:
-
Ik begin altijd over gebruikte tampons als mensen mij vragen waarom ik geen spul wil eten waar vlees/vis aan heeft gezeten. Stel nou dat een gebruikte tampon in iemands koffie stopt en hem er weer uithaalt. Vindt die persoon de koffie dan nog appetijtelijk? Nee, want er heeft menstruatiebloed enzo in gezeten en dat vindt die persoon vies. Eigenlijk is het geen goede vergelijking, maar het is wel een manier om aan te geven dat je het vies vindt als er een lijk in je eten heeft gezeten.
Het is in ieder geval wel duidelijk ;)
-
Gebruikte tampons, dat is een goede, die zal ik eens een keer gebruiken. Voorgaande zin is nogal vatbaar voor een verkeerde interpretatie. Ik bedoel uiteraard tijdens een poging mijn gedrag te verklaren aan iemand. :P
Ik ben wel eens begonnen over kannibalisme, maar daar wordt mijn punt meestal ook niet echt duidelijker van. Het verschil tussen mens en (ander) dier is bij vele helaas onvoorstelbaar groot.
-
- vlees zien (sluit je de ogen als je in de supermarkt langs de vleesafdeling loopt, eet je alleen maar in vegetarische restaurants)
Na een winkelstelling omver te hebben gelopen ben ik daar maar mee gestopt.
Neeeee, dat vind ik toch meer aanstellerig, dat je geeneens vlees meer kunt zien. Dan wordt lunchen met je collega's ook al een crime.
Mijn grens is vlees voor een ander klaarmaken, dat zou ik dus nooit doen. Maar wat anderen ermee doen is hun keuze.
-
Leuke vragen!
Ik ben denk ik een gematigde vegetarier of liever gezegd een pescatarier ( schrijf ik dat nou goed?!). Zeg maar 5 dagen in de week vegetarisch en 2 dagen iets van vis.
Vlees eten doe ik echt niet. Dus ook geen bitterballetje tussendoor, dan wacht ik wel op de kaassoufleetjes.
Maar ik ben aan de andere kant ook weer niet zo heel streng.
Wat ik dus wel eens heb gehad is dat ik een bamihapje zat te eten en dat ik ineens hele kleine stukjes vlees zag zitten (achteraf gezien ook wel logisch, maar ja ik had er gewoon niet zo over nagedacht). Die heb ik toen maar snel opgegeten.
Volgende keer eet ik dus geen bamihapje meer. Dan neem ik wel een kaassoufleetje of een groentekroket. of gewoon een patatje.
Wat ik ook soms lekker vindt is huzarensalade op brood. Dat had ik dus van de week een keertje gekocht, expres geen rundvleessalade gekocht, maar ik was blijkbaar toch een beetje naief ( of misschien had mijn lust naar huzarensalade de overhand) maar ik zag later dat er stukjes ham ofzo door heen zwommen. Ik heb het bakje wel opgegeten en ik zal het misschien best nog eens kopen, maar voorlopig dus even niet meer ( ik zin nog op een vervanging, misschien iets van aardappelsalade of zelf eens salade maken)
Soep met alleen kippenbouillon ( van een blokje) eet ik wel, maar soep met echt kippenpoten erin en vlees, dat eet ik niet meer.
- vlees aanraken: doe ik bijna dagelijks, want vriendje lief eet vlees. En dan bak ik dan voor hem... moet zeggen dat het soms wel lastig is want ik kan en wil dan niet een stukje proeven tijdens het koken om na te gaan of het wel lekker gekruid is ofzo...
- vlees zien: ja, ik zie het liggen in de super en ik vind het niet lekker !! dat is dus erger geworden bij mij, vroeger kon ik echt nog wel eens trek krijgen in een stukkie vlees ( vooral speklappies en van die droge worsten), nu trekt vlees me steeds minder....
wij eten trouwens in gewone restaurants ( ik kijk wel van te voren of ze wat vegetarisch hebben) en stoor me niet aan vleeseters. verbaas me er trouwens wel eens over (in supermarkt dat mensen zo ontzettend veel vlees kopen). Heel soms ga ik wel eens naar een vegetarisch restaurantje.
-vlees ruiken: de braadlucht vind ik soms nog best lekker ruiken eigenlijk... maar dat slaat al snel om in " BAH" vooral als ikhet ergens anders ruik, bijv buiten bij de shoarmaboer ofzo.
- vlees in de media > daar erger ik me inderdaad nogal aan !! vooral aan foto's of aan reklame die je er toe aan willen zetten meer vlees te gaan eten.
Groetjes !
-
hmm ok even op een rijtje... ik zou mezelf niet echt carnifoob noemen in tegendeel zelfs..
Vlees eten:
nee dat doe ik dus niet, en ook geen soep en dergelijke. Al moet ik idd wel toegeven dat ik als ik bij bijv. mijn oma ben en ze voor mij speciaal cup en soup gehaald heeft ik het dus ook niet over mijn hart kan krijgenom te zeggen, die eet ik niet. De oplossing is dus meestal dat ik zelf maar iets meeneem :P maar bij mensen die al hun best voor me doen ga ik niet lopen zeuren.. (tenzij ze me vlees als vega proberen aan te smeren off course). Op de bbq thuis hebben we een apart lijn hoekje waar mijn spullen gebakken worden. (altijd op aluminiumfolie dus) en als ik ergens anders ga bbqen doe ik dat dus ook. In een pan bakken vind ik een no go..
vlees aanraken:
ik moet wel whahaha. De enige eis die mijn moeder stelde was dat ik ook hun eten zou blijven maken. en dus ja ook vlees :( Ik kruid het dus en gooi het op de grillplaat. Al moet ik bekennen dat ik t ds niet snijd ofzo.. mama legt t klaar en maak het dus wel. maar alleen de dinen die ik ken. Als mijn ouders bij mij en mijn vriend komen eten (even voor de duidelijkheid ik woon half thuis en half samen) maak ik wel vlees voor mijn ouders en vriend, maar als ik iets lekkers vega 9geen -maaltid)aardappel -groente-vlees) gevonden heb kan het ook zijn dat ik ze zoiets voorschotel. ls ik zelf over de inkoop ga zoals bij mijn vriend thuis koop ik alleen biologisch. Maar gelukkig eet hij ook vaak genoeg vega mee :) Wel was ik altijd mijn handen echt supergoed na het klaarmaken van vlees want wil echt niet per ongeluk het binnen krijgen als ik later bijv een sausje ofzo proef. En boterhammen met vleeswaren smeren enzo idem.. als ik dan daarna maar wel mijn handjes mag wassen :D
- vlees aanraken: doe ik bijna dagelijks, want vriendje lief eet vlees. En dan bak ik dan voor hem... moet zeggen dat het soms wel lastig is want ik kan en wil dan niet een stukje proeven tijdens het koken om na te gaan of het wel lekker gekruid is ofzo...
daar heb ik dus ook wel last van.. want hoewel mijn prncipes roepen doe het niet vind ik het gek genoeg soms nog heerlijk ruiken, bepaalde dingen waarvan ik dan vind dat ze echt niet te vervangen zijn. (zoals spekjes en rookworst, die vegadingen daarvan vind ik toch niet teveel niet)
vlees zien:
gen vlees zien is dus onmogelijk.. zeker aangezien ik hoe stom dan ook.. op de voorverpakte vleesafdeling bij de appie werk.. sommige zullen dit misschien stom vinden. Maar toen ik daar kwam is dat natuurlijk niet meteen t geval geweest. Ik werkte op de houdbare afdelinge en ben toen via via naar de koelvers afdeling gegaan. daar stond ik op de zuivelafdeling totdat ik een blessure aan mijn arm en rug kreeg waardoor ik niet meer in staat was die zware kratten en dozen te tillen. dus de enige optie was tijdelijk switchen... en ach ja nu is het tijdelijke wel een beetje eraf maar goed.. eigenlijk vind ik t niet erg. Al doe ik wel geen afboekingen meer.. ik kan er nachts niet van slapen als ik zie hoeveel vlees er weggegooit wordt :'( :'( :'( en vind ook dat het een belachelijke principe zou zijn als ik het zou weigeren om te vullen.. dan vult een collega van me het.. als ik zo principieel zou moeten zijn dan zou ik ergens anders moeten gaan werken.
vlees ruiken
zie vlees aanraken
vlees in de media
ik erger me er wel aan.. nu 3 kippen halen 1 betalen.. ziek wordt ik ervan, zeker omdat ik weet hoeveel er nog weg gegooid wordt. net als de Bob de bouwer smeerworst en de beertjes worst. het is alleen maar lekker door de verpakking voor kindjes. bah! maar verder ach ik zie en hor t vaak geoeg buiten reclame doet t me niks.
leven en laten leven en wat u niet wil dat u geschiedt doe dat ook een ander niet. Zijn naar mijn mening hier op zijn plek. de laatste omdat ik ook niet wil dat anderen mij ets opdringen dus waarom zou ik het een ander verplichten??
-
Ik heb net een betere vergelijking gevonden voor het niet smakelijk vinden van eten waar vlees/vis in heeft gezeten: een vlieg in je eten! Of een ander insect natuurlijk. Mensen sturen altijd hun eten terug als ze zoiets in hun eten vinden, terwijl het wel eetbaar is. In sommige landen zijn insecten zelfs lekkernijen ::) Volgens mij komt dit ook minder aanvallend over dan een gebruikte tampon ;)
Ik wordt er trouwens ook misselijk van als ik zie hoe goedkoop vlees is, vooral in de aanbieding :-\
-
Ik begin altijd over gebruikte tampons als mensen mij vragen waarom ik geen spul wil eten waar vlees/vis aan heeft gezeten.
...
Eigenlijk is het geen goede vergelijking, maar het is wel een manier om aan te geven dat je het vies vindt als er een lijk in je eten heeft gezeten.
Het is zo'n vergelijking waarvan zelf ik als vegetariër zou denken: "Krijgen we dat?! *zucht*, weer zo iemand die met zo schokkend mogelijk maar onterechte vergelijkingen anderen van iets probeert te overtuigen."
Het is in ieder geval iets dat bij mij eerder een averechts effect heeft. Waarom zou je een vergelijking gebruiken waarvan je zelf aangeeft dat ze niet goed is?, het tast je eigen geloofwaardigheid aan.
Als het niet volstaat om te zeggen dat je de gedachte dat je voedsel in aanraking is geweest met een stuk van een kadaver / dierenlijk (wat dus een feit is) verschrikkelijk onsmakelijk vind dan zal je ook met het 'tamponargument' geen begrip krijgen van anderen, laat staan dat ze zich zullen kunnen inleven in jouw gevoel.
-
Ik heb het maar één keer moeten zeggen en ze trokken alleen een vies gezicht. Ik maak wel vaker vieze grapjes, dus ze zijn het gewend :P
-
Wat ik eerst niet had en nu wel, is dat ik misselijk wordt van zo'n grillkast op de markt waar kippen rondjes in draaien. :pukey:
-
Join the club!
-
Ik heb moeite met het ruiken van vlees. Ik ben nog maar een aantal maanden vegetarier en ik heb de smaak van vlees altijd heerlijk gevonden. Als ik vlees ruik ben ik altijd geneigd mn principes te vergeten.
Datzelfde heb ik eigenlijk ook met zien. De manier hoe vlees eet door zn structuur, is uniek en moet ik ook soms aan denken. Dit in combinatie met een omgeving waar geen vegetariers rondlopen, is best wel zwaar, maar dat even terzijde.
Ik heb best vaak dat als iemand vraagt, wat vind je nou écht heel erg lekker om te eten, dat ik dan meteen denk aan iets van vlees.
Die vlees-eetpromotie vind ik ook echt verschrikkelijk, met nog blije melodietjes eronder ook ('kip het meest veelzijdige stukje vlees, kip!' bijvoorbeeld). Als ik naar topsporters kijk op tv en weten een medaille binnen te slepen, denk ik de laatste tijd 'Deze prestatie werd mede mogelijk gemaakt door de dood van verschillende dieren', want uit vlees zullen die sporters wel veel eiwitten halen.
Ik heb geen vleesfobie, ik heb meer de fobie dat ik door mn gedachten, mijn respect voor een vlees-etend persoon wegneem. En vele daarvan zijn mij dierbaar.
-
Ik heb geen vleesfobie, ik heb meer de fobie dat ik door mn gedachten, mijn respect voor een vlees-etend persoon wegneem. En vele daarvan zijn mij dierbaar.
Die fobie lijkt mij niet op z'n plaats. Ik denk dat de meeste vegetariers hier net zo veel respect hebben voor niet vegetariers als voor vegetariers. Een andere eetkeuze maakt ze niet minder mens. Zo zijn er bijv. ook mensen die vlees of vis eten, maar veel beter met het milieu omgaan of zich veel inzetten voor anderen.
-
Als ik naar topsporters kijk op tv en weten een medaille binnen te slepen, denk ik de laatste tijd 'Deze prestatie werd mede mogelijk gemaakt door de dood van verschillende dieren', want uit vlees zullen die sporters wel veel eiwitten halen.
Ik had gehoord dat topsporters weinig vlees eten, omdat het ongezond is voor je lijf. Maar ik weet niet zeker of het algemeen is.
-
Die fobie lijkt mij niet op z'n plaats. Ik denk dat de meeste vegetariers hier net zo veel respect hebben voor niet vegetariers als voor vegetariers. Een andere eetkeuze maakt ze niet minder mens.
Dat is ook het punt, vlees-eters kunnen echt helden zijn. Maar tegelijkertijd het dierenleed gewoon negeren, dat matcht zo slecht.
Ik had gehoord dat topsporters weinig vlees eten, omdat het ongezond is voor je lijf. Maar ik weet niet zeker of het algemeen is.
Ik weet het ook niet zeker, maar veel vegetariërs zitten er in ieder geval niet tussen.
Ik moet toegeven, ik overdrijf het allemaal wel ontzettend, maar ik doe ook zo ongelofelijk veel moeite op het moment me staande te houden in mn omgeving. En misschien is het wel jaloezie, waarom zij wel lekker, gemakkelijk en vooral algemeen geaccepteerd vlees eten en ik niet...? Maar het doet sowieso wel pijn hoor, als mensen die je dierbaar zijn je niet (willen) begrijpen op zo'n punt wat zo belangrijk voor je is.
Ik ben trouwens niet zo depressief als ik klink hier in dit topic hoor ;) Maar er zijn gewoon dingen rond het vegetarier zijn die mn stemming niet positief beinvloeden.
-
Dat is ook het punt, vlees-eters kunnen echt helden zijn. Maar tegelijkertijd het dierenleed gewoon negeren, dat matcht zo slecht.
Het doet mij ook pijn dat veel mensen dierenleed gewoon negeren, terwijl zijn één van de zwakste wezens zijn die er bestaan. Maar je kunt natuurlijk niet iedereen redden, dus ik ben wel blij dat er ook mensen zijn die het bv. opnemen voor mishandelde vrouwen of kinderen (al probeer ik zoveel mogelijk te combineren)
Ik moet toegeven, ik overdrijf het allemaal wel ontzettend, maar ik doe ook zo ongelofelijk veel moeite op het moment me staande te houden in mn omgeving. En misschien is het wel jaloezie, waarom zij wel lekker, gemakkelijk en vooral algemeen geaccepteerd vlees eten en ik niet...? Maar het doet sowieso wel pijn hoor, als mensen die je dierbaar zijn je niet (willen) begrijpen op zo'n punt wat zo belangrijk voor je is.
Ik vind het goed van je dat je het gewoon doet. Ik had in een ander topic al redenen gegeven waarom je vegetariër zou worden naast het dierenleed (bv. milieu/massale oerwoudenkap en toekomstig voedseltekort) Dan zouden ze toch wel enigszins moeten snappen waarom iemand vegetariër wordt. Het wordt trouwens wel minder erg met je omgeving, omdat ze er op den duur aan gaan wennen dat je bepaalde dingen niet eet. Hoe gaat het trouwens met het eten met je huisgenoten?
-
Met je geheugen is niets mis Daphne! :o Die redenen die je toen genoemd had, die zijn natuurlijk goed bruikbaar, maar ik krijg meestal de kans niet dat te vertellen. Ze lachen me meestal uit en hebben vaak helemaal geen zin om aan te horen waarom ik eigenlijk vegetariër ben. Ik krijg altijd de vraag 'omdat je het zo zielig voor de diertjes vindt?', dan zeg ik ook altijd maar 'ja' om niet verder te hoeven praten er over. Eigenlijk is dat heel fout, want het wordt eigenlijk altijd uitgesproken met zo'n toon dat je maar een watje bent en psychisch de harde 'natuur' niet aankan. Met dat laatste bedoel ik dus dat ze me niet begrijpen.
Over mn huisgenoten: Het hek was vorige week van de dam, er is één keer vega ingekocht en één keer was er een vega-burger voor me geregeld. De aardappelen waren toen wel wat droog, doordat ik de jus niet wilde, maar daar maak ik dan echt geen punt van. Ik ben benieuwd hoe het verder gaat, maar we zitten al in de goede richting :)
-
Ik heb inderdaad een vrij goed geheugen ;)
Toen in nét vegetariër was, had ik ook geen zin om alles te gaan uitleggen, omdat mensen me de kans ook niet echt gaven. Voor hen was het gewoon een kwestie van 'het zielig vinden' voor de dieren. Nu eis ik gewoon de aandacht op :P Ik denk dat het later wel komt dat je er gewoon goed over kunt praten. Leuk trouwens dat ze iets vega's hebben gekocht. Heb je vóór die tijd dan wél vlees gegeten? Misschien moet je eens een keer een lekker vegetarisch recept uitzoeken en voor ze koken (als ze er klaar voor zijn)
-
Leuk trouwens dat ze iets vega's hebben gekocht. Heb je vóór die tijd dan wél vlees gegeten?
Nee nee! Hoe durf je dat te denken >:( ;) Ik eet regelmatig bij de mensa, kook wel eens voor mezelf en haal 1 keer in de week kaas-pizza. Ben ook weer een tijdje bij mn ouders geweest die vega voor me koken.
Misschien moet je eens een keer een lekker vegetarisch recept uitzoeken en voor ze koken (als ze er klaar voor zijn)
Dat heb ik al gedaan! ;D Ik kreeg echt verdacht weinig commentaar en het was erg lekker, zeiden de huisgenoten die wél 'reasonable' zijn :)
-
Dat is ook het punt, vlees-eters kunnen echt helden zijn. Maar tegelijkertijd het dierenleed gewoon negeren, dat matcht zo slecht.
De kunst is om het positieve in iemand te zien ;)
-
Nee nee! Hoe durf je dat te denken >:( ;) Ik eet regelmatig bij de mensa, kook wel eens voor mezelf en haal 1 keer in de week kaas-pizza. Ben ook weer een tijdje bij mn ouders geweest die vega voor me koken.
De mensa?! Wel leuk dat je ouders het accepteren.
Dat heb ik al gedaan! ;D Ik kreeg echt verdacht weinig commentaar en het was erg lekker, zeiden de huisgenoten die wél 'reasonable' zijn :)
;D
-
Mensa = eetgelegenheid op een universiteit.
-
Ik ben niet carnifoob.
Eten doe ik 't natuurlijk niet en thuis ligt de grens bij aanraken. Ik gebruik apart bestek voor het vleesje van Vriendje, maar dat gaat wel gewoon de afwas en daarna de bestekla in.
Dus tijdens het eten klaarmaken raak ik het vlees wel aan, maar niet met mijn handen.
Op mijn werk (bakkerij) raak ik wel vlees aan, kan ook niet anders. Ik was heel goed mijn handen voor ik dan mijn eigen eten pak.
Vlees ruiken, zien e.d. vind ik niet erg. Ik eet het niet, maar verder vind ik het niet zo'n probleem.
-
Mensa = eetgelegenheid op een universiteit.
Ooh...ik dacht dat het die andere mensa was :P
-
vlees-bakkerij ???
-
voor de saucijzenbroodjes denk ik.
-
Ja, misschien. Bij ons wordt dat niet in de bakkerij verkocht. Hoogstens in de Panos of zo.
-
Sausijzenbroodjes, worstenbroodjes, pizza's en ook belegde broodjes met vlees-beleg. Ach, als ik mijn handen maar kan wassen :)
-
Ben nu 10 maanden vegtariër en ik moet zeggen dat ik op steeds meer dingen ga letten.
1. Ik eet eigenlijk nooit meer gefrituurde dingen, zeker niet in eetgelegnheden want dat vertrouw ik niet
2. Let heel erg op of ergens gelatine inzit, valt me op in hoeveel producten dit eigenlijk zit. >:(
3. Mijn vader had laatst mijn vleesvervanger meegebakken met het vlees. Geweigerd op te eten. Maar het is aan de andere kant van de pan gebakken is geen goed argument.
Maar goed gelukkig ben ik niet de enige in de familie want mijn zus is ook vegetariër.
-
Ik ben trouwens niet zo depressief als ik klink hier in dit topic hoor ;) Maar er zijn gewoon dingen rond het vegetarier zijn die mn stemming niet positief beinvloeden.
??? Verklaar je nader, helemaal begrijpen doe ik je, geloof ik, niet.
Smetvlees, mooi woord. Voor mij is er toch een onderscheid tussen een vegahap waar wellicht een spettertje vleesvet op is gekomen en een vegahap die tussen de k****naadjes is gebakken. Laatstgenoemde vegahap zal beslist naar k****naadjes smaken en die zal ik ook niet opeten. Maar neurotisch worden zodra ik zie dat een stukkie vlees zich in de buurt van mij of mijn eten bevindt (ik heb het niet over een bordje kaas en s*l*m*, vrolijk door elkaar gemixt :pukey:), dat gaat me te ver.
Ik geloof zelfs dat ik, als ik zo extreem op vlees zou gaan reageren, welhaast 'therapeutisch' soms een hapje vlees zou eten. 'Zie je wel, je gaat er niet dood van - zo, nu kun je weer rustig vegetarisch leven zonder smetvlees'.
-
Ik ben trouwens niet zo depressief als ik klink hier in dit topic hoor ;) Maar er zijn gewoon dingen rond het vegetarier zijn die mn stemming niet positief beinvloeden.
??? Verklaar je nader, helemaal begrijpen doe ik je, geloof ik, niet.
Wat begrijp je precies niet? Kom ik niet af en toe wat depressief over dan? ;) Ik ben gewoon soms een beetje teleurgesteld in mn omgeving om hoe ze reageren op mijn vegetarier-zijn, wat mijn stemming dus negatief beinvloedt. Hopelijk alles duidelijk nu? :)
-
Wat begrijp je precies niet? Kom ik niet af en toe wat depressief over dan? ;) Ik ben gewoon soms een beetje teleurgesteld in mn omgeving om hoe ze reageren op mijn vegetarier-zijn, wat mijn stemming dus negatief beinvloedt. Hopelijk alles duidelijk nu? :)
Dat hebben we allemaal wel eens hoor ::)
-
Als vleeseter zit je al gauw erg fout, met als uitzondering mensen die slechts biologisch vlees kopen(maar die hoor je niet negatief zijn over jouw keuze). "Ze" weten dat ze een soort van NSB-ers zijn, dus tja...als je geen argumenten heb, dan sla je een vegetarier. Niet Sociaal Betrokken, bedoel ik, he...ik wil natuurlijk niet een forumregel overtreden, waar ik zelf op aangedrongen heb :P
-
Wat begrijp je precies niet? Kom ik niet af en toe wat depressief over dan? ;) Ik ben gewoon soms een beetje teleurgesteld in mn omgeving om hoe ze reageren op mijn vegetarier-zijn, wat mijn stemming dus negatief beinvloedt. Hopelijk alles duidelijk nu? :)
Dat hebben we allemaal wel eens hoor ::)
Ik niet. Nooit. Waarom zou je je nou depressief laten maken door wat anderen zeggen? Als je nou elke dag mishandeld en bespuugd wordt, dan is het wat anders, dan stap je naar de politie, maar anders... Neem het allemaal niet zo zwaar, mensen hebben altijd wel iets om over te raaskallen. Raaskal je toch gewoon lekker mee?
-
ik ben een hypocriete carnifoob, ik weiger pertinent vlees of dingen die met vlees in aanraking zijn geweest te eten, maar ik doe tegelijkertijd ook aan struisvogel-politiek-vegetarisme; als ik het niet weet (dat iets dierlijke producten bevat of in aanraking is geweest met), wil ik het ook niet weten zodat ik het kan blijven eten
slecht he!
-
Ik niet. Nooit. Waarom zou je je nou depressief laten maken door wat anderen zeggen? Als je nou elke dag mishandeld en bespuugd wordt, dan is het wat anders, dan stap je naar de politie, maar anders... Neem het allemaal niet zo zwaar, mensen hebben altijd wel iets om over te raaskallen. Raaskal je toch gewoon lekker mee?
Mensen verschillen Jan, ik kan er gewoon wat minder goed tegen. Maar met mn omgeving bedoel ik vooral familie en vrienden. Het is echt niet leuk als zij vervelende opmerkingen maken/vervelend doen, omdat ik vegetarier ben geworden. Van andere mensen trek ik me dat veel minder aan.
-
Ik heb dergelijke reacties ook gehad van familie en gezinsleden. Niet van mijn vrienden overigens, ook niet van collega's. Ik kan me goed voorstellen dat je teleurgesteld bent in de houding van deze (belangrijke) mensen.
Mijn ervaring is dat als je doorzet, men eraan went. Mijn oudste zoon is ook vegetarier sinds hij een vegavriendin heeft. Anderen eten sommige gerechten, m.n. gebakken camembert, met mij mee omdat ze het zo lekker vinden. Dus ik zou zeggen: doorgaan. Ik hoop voor jou dat het net zo uitpakt voor je als voor mij.
-
persoonlijk vind k t maar stom om boos te zijn op mensen die wel vis eten maar zich vegetarier noemen. Terwijl het probleem duidelijk ligt in het woordgebruik. Moest pescotariër alom bekend zijn, zou ik me gerust zo noemen.
om geen hesp in je eten te vinden, moeten ook wij zeggen: vegetarisch aub.
zo is t, toch?
ik zal alvast beginnen met t woord pescotariër in te burgeren:p
maar ik denk dat er nog wel wat meer voor nodig is hehe
-
Ik heb me bij tijd en wijle wel eens carnifobisch gedragen maar kan e.e.a. nu beter relativeren en aanpassen aan het moment. Bijv. borrel waar hapjes worden geserveerd en het stukje brie net even tegen de garnaal aanligt... nou ja slok bier erachteraan dan maar. ;D
Zelf zou ik best graag in een omgeving vertoeven waarin geen vlees of vis aanwezig was (dus niet in de koelkast, pannen waar nog nooit vlees is in gebakken, etc). Maar zolang dat niet mogelijk is accepteer ik dat het gewoon niet kan en ik woon nu eenmaal niet alleen.
Vlees aanraken zal ik niet snel meer doen. Het idee vind ik gewoon vies en onhygienisch.
Vleeslucht.... gegrilld vlees vind ik nog altijd enorm lekker ruiken. Maar de walging bij de gedachte om mijn tanden erin te zetten overwint altijd weer. Vleesafdeling in de supermarkt kan soms echt stinken vind ik. Of een slagerij... zal ik niet meer naar binnen gaan daar wordt ik echt onpasselijk van.
Het idee van vlees op de gaspit dat misschien spettert naast mijn vega burger vind ik niet zo'n ramp meer. Mijn grillkaas of groentespiesje leg ik rustig naast de speklapjes op de bbq, als het maar mijn vaste stukje van het rooster mag blijven.
Een Mexicaanse carnivore collega dacht ooit dat mijn keuken in "mijn ideologie" zou worden verontreinigd als er vlees in zou worden bewaard/klaargemaakt/etc. Vond ik wel een grappig idee. Ja eigenlijk zou ik die ruimte graag dierenleed vrij verklaren maar volgens mij zou ik neurotisch en depressief worden als ik me serieus dagelijks met dat soort dingen ging bezig houden.
-
ik kus mijn vriend niet als ik nog maar het minste beetje vis of vlees aan hem kan ruiken (maar dit geldt ook voor pickelchips) en ik zal nooit vlees klaarmaken voor bezoek enzo.
Maar onlangs had mijn moeder een biologische kip gekregen van een bevriende buurvrouw en om het mens niet te beledigen heeft ze die aangenomen. Ik heb een hond die net 1 jaar werd en ze gaf mij die kip voor m'n hond. Nu mogen die die botjes niet inslikken dus heb ik die kip gekookt (en stinken in huis) en vervolgens, eerst met twee vorken en dan toch met mijn handen, het vlees eraf getrokken. Het heeft hem alleszins gesmaakt... Sindsdien kook ik niet meer uit die pot... was toch al versleten en aluminium...
-
Albert Heijn bij ons in de buurt heeft haar winkel opnieuw ingericht . De "vleesvervagers"liggen in een vitrine tussen twee vleesvitrines in. De alleseters komen hierdoor meer in confrontatie hiermee. Ikzelf vind het niet prettig om langs de vleesvitrines te lopen. Ook de vegetarische biologische kaas is naast de vleesafdeling gekomen. Helaas..
-
Het niet kunnen kijken naar vlees is voor mij geen optie. Ik werk in een ziekenhuiskeuken dus ik zie en ruik de hele dag door vlees. Gelukkig sta ik niet zelf in de pannen te roeren, maar als familie of vrienden bij mij komen eten, dan krijgen ze wat ze gewend zijn. In hun geval (dus) vlees, al geef ik ze natuurlijk liever iets vegetarisch. Maar ja, ik wil ook graag dat ze terugkomen (hoewel vegetarisch koken veel interessanter is dan niet-vegetarisch, maar dat weten vleeseters helemaal niet). Ik probeer er gewoon zo weinig mogelijk bij stil te staan dat ik - voor die paar gelegenheden per jaar - niet-vegetarisch kook. Voor mezelf wél he! Tis alleen een beetje lastig om in de supermarkt in de schappen met vlees te zitten zoeken, want ik ben zo gewend om daar straal aan voorbij te lopen...
Maar ik ben niet zodanig vleesafkerig dat ik met walging naar anderen zit te kijken die vlees eten. Als mensen genieten van hun eten, wat is daar mis mee? Dan eten ze toch gewoon die kip? Ik geniet daarenetegen van mijn vleesloos bestaan. Daar gaat het mij om. Wat anderen daarvan vinden, interesseert me niet.
Ik heb wel 'ns een vegaburger gegeten die in de pan naast een kotelet had gelegen (zou ik nu niet meer doen), maar dat was toen ik pas vegetariër was geworden en ik nog niet de guts had om te zeggen 'laat die vegaburger dan nu ook maar zitten'. Ben wel strikter geworden in die dingen.
Het grootste voordeel voor mij is dat ik alleen woon en dus lekker kan koken en eten wat en hoe ik zelf wil, zonder het risico te lopen dat ik iets eet waar misschien vlees inzit of wat met vlees in aanraking is geweest. Al moet ik zeggen dat ik, als ik bij mensen te gast ben, me niet druk ga maken dat er misschien een spetter vleesjus op mijn bord ligt. Als het maar geen dooie koe is!
-
In hun geval (dus) vlees, al geef ik ze natuurlijk liever iets vegetarisch. Maar ja, ik wil ook graag dat ze terugkomen
Het is natuurlijk zeer dubieus als ze niet meer bij je langskomen vanwege het eten. Ik neem aan dat ze voor jou komen?
(hoewel vegetarisch koken veel interessanter is dan niet-vegetarisch, maar dat weten vleeseters helemaal niet).
Jij laat het ze ook niet zien.. :)
-
ik zal denk ik geen vlees klaarmaken... een keer in een pan roeren waar o.a. vlees in zit ofzo zou ik misschien wel kunnen , maar dat komt nooit voor want ik woon samen.
Het zien van vlees in de supermarkt valt wel mee, daar kan ik wel tegen. ook als iemand in een restaurant vlees besteld heb ik daar niet altijd moeite mee....ik kan dat een beetje afschermen en me concentreren op mijn eigen eten
vlees ruiken hangt af van het soort vlees.... kip - speklappen enzo dat kan ik echt niet meer ruiken , als het een doordringende geur is dan kan ik echt bijna over mijn nek gaan.
we hebben (vriend is ook vega) een keer gegourmet met zijn ouders en toen moesten wij ons vegaspul op dezelfde bakplaat maken...
zolang het vet maar niet onze kant op droop viel het wel mee. maar op ten duur drong de vleeslucht tot mij door en besefte ik me dat op ons na de rest "lekker" vlees zat te eten... toen verging me toch mijn eetlust
ik zou het ook nu niet kunnen eten. ik heb het ook nooit zo lekker gevonden. in restaurants zeg ik altijd zonder vlees en vis graag want ik eet vegetarisch. Over dingen als gelatine , kaas met dierlijk stremsel doe ik niet heel moeilijk, als het kan houd ik het wel in de gaten.
-
Vlees eten: nee! Maar ik eet wel groentesoep met balletjes, waarvan ik de balletjes er dan uitgooi.
Vlees aanraken: vond ik al vies toen ik nog geen vegetariër was, dus nu doe ik het helemaal niet meer. (Overigens vind ik tofu aanraken eigenlijk ook best vies)
Vlees zien: soms word ik wel onpasselijk als ik iemand een boterham met van die pathe-achtige worst zie eten
Vlees ruiken: geen last van, behalve soms bij gehakt. Gekruide kip vind ik soms nog wel lekker ruiken.
Vlees in de media: geen last van.
-
Gekruide kip idd! Dat vond ik altijd het lekkerst toen ik nog vlees at. Weet iemand welke kruiden dat zijn? Meestal zijn die kippenbouten ongeveer hetzelfde gekruid (rood ietwat pittig).
Verder on-topic, ik ben echt heel losjes op het moment. Doe niet moeilijk over spatels die misschien ook het vlees hebben omgedraaid en dan in mijn vleesloze pan terechtkomen. Vleesbouillon wil ik liever niet, maar ik weet niet altijd zeker of men daar rekening mee houdt. Met soep weet je dat natuurlijk wel, maar als soort van kruid door de saus, geen idee. Nu refereer ik dus vooral naar het gekook in mijn studenthuis. Ze willen nu trouwens in principe altijd rekening met me houden! Ben daar echt heel blij mee. Toch eet ik niet iedere dag mee, om ze niet te veel tot 'last' te zijn en omdat ze soms niet erg creatief zijn met wat ze voor mij als vervanging in een (in eerste instantie) vlees-maaltijd stoppen.
-
Gekruide kip idd! Dat vond ik altijd het lekkerst toen ik nog vlees at. Weet iemand welke kruiden dat zijn? Meestal zijn die kippenbouten ongeveer hetzelfde gekruid (rood ietwat pittig).
"Kipkruiden"? ;D
-
Ik weet dat vlees en kaas in een toonbank gescheiden MOET liggen, je mag de voedingsinspectie erop af sturen als dat niet is.
Als ik zie dat ze kaas snijden op hetzelfde machine als de salami, haak ik af.
Ik bestel een broodje kaas en als die kaas op hetzelfde schoteltje ligt dan de ham, hoef ik het broodje niet meer.
Ik durf meestal (in België) geen tosti bestellen omdat ze die hier op voorhand maken met kaas en ham en als ze de ham er tussenuit halen, hoef ik die dus niet.
Ik durf sowiezo niet veel bestellen, altijd bang dat er vlees in of op heeft gezeten.
Mijn ex at wel vlees, maar de pan waarin hij het bakte gebruikte ik nooit.
Nochtans heb ik jaren in een snackbar gewerkt. Dat was even slikken in het begin, maar ik had de centjes nodig en die job werd in mijn schoot geworpen. Je hebt daar geen tijd om vlees met een vork te pakken. Ik heb daar alles gedaan, vleessla maken, américain, tot het snijden van rosbief toe (bweik). Alleen kippen plukken dat weigerde ik, enfin ik hoefde het toch al niet te doen, toen ze zag hoe ik het deed ;D.
Ik loop ook met mijn neus dichtgeknepen voorbij het kippenkraam.
Als ik vroeger bij familie ging BBQ'en, nam ik van die aluminium bakjes mee om onze veggiedingen klaar te maken.
je mag mij echt wel een carnifoob noemen en mijn zoontje een Carnifoob met hoofdletter :D
-
Ik eet gewoon van de barbecue en gourmet waar vlees op heeft gelegen, maar als het even kan, zorg ik toch voor een eigen stukje :)
Ik eet absoluut geen soep waar ballen in hebben gezeten. Het is vorige week toevallig gebeurd, maar eigenlijk doe ik dat niet.
Ik word niet gek als ik even in een pan met shoarma moet roeren ofzo. Terwijl een vriendin van mij al gaat gillen als er een plak worst in de koelkast ligt :P
-
dat is nou grappig, ik lees hier mijn eigen bijdrage uit 2007 en inmiddels ben ik blijkbaar toch strenger geworden.. want ik zou echt geen bamihap meer eten en huzarensalade met stukkies ham erin ook echt niet meer
-
Nu het topic toch omhoog is gehaald... ;)
Ik ben sinds april vegetariër en ben dit niet geworden om het dierenleed maar puur om het milieuvraagstuk. Het gaat mij er dus alleen om dat door mij de vraag naar vlees niet groter wordt. Dit maakt mij dat ook een aardig losse vegetariër. Ik bak mijn vegaspul in dezelfde pan als het vlees van mijn vriend. Wat ik hier hoor over het aannemen van de smaak van vlees valt helaas heel erg tegen, want de vleesvervangers blijven ranzig... Met barbecueën doe ik dus ook nergens moeilijk over en bereid mijn vega burger op een plek waar net nog een speklap lag. Voor mijn vriend doe ik ook gewoon balletjes in de soep, maar ik gebruik wel groentebouillon en als ik een verpakking met loempia's zie liggen waar kippenbouillon voor is gebruikt laat ik het ook liggen. Over gelatine en stremsel doe ik niet moeilijk aangezien het kalfje waar de maag van gebruikt wordt toch al geboren is voor mijn melk en kaas, bij wijze van spreken. Wel heb ik hier thuis de afspraak dat mijn vriend vega mee-eet als het niet gescheiden kan worden, dus nasi, wraps e.d. maar dat hij bij aardappels, groente vlees nooit een vleesvervanger hoeft te eten, zo eet hij toch een dag of 3, 4 in de week vega :)
Als ik door de stad loop, en langs een grillrestaurant loop o.i.d. dan loopt mij het water wel in de mond. Bereid vlees vind ik dus juist lekker om te ruiken, maar rauwe kip enzo heb ik altijd vinden stinken.
Aanraken doe ik dus wel, voor mijn vriend zijn vlees en heb ik geen problemen mee. Het daarna goed mijn handen wassen doe ik sowieso, voor de hygiëne. Zien in de media vind ik geen probleem, behalve hier op Vegatopia. Er is hier een tijd een banner te zien geweest voor een dieet ofzo, waar vlees op te zien was, dat vond ik nogal vreemd.
Eerst was ik bij familie ook niet zo heel strikt en at gewoon wat de pot schaft, maar inmiddels kan dat niet meer omdat ik dan de volgende dag zoveel kramp heb in mijn buik. Nu heb ik dus aangegeven vegetarisch te eten, en houden ze daar rekening mee :)
-
Ik ben sinds april vegetariër en ben dit niet geworden om het dierenleed maar puur om het milieuvraagstuk. Het gaat mij er dus alleen om dat door mij de vraag naar vlees niet groter wordt.
Heel goed. Wel even een opmerking erbij. Veel vegetariërs die het zijn vanwege puur milieuvraagstuk maken de fout om wel nog een hoop zuivel (kaas vooral) te eten en dat dus na stoppen vlees qua inname ook vermeerderen (vanuit de gedachte dat ze dat dan meer moeten nemen). Maar dat neutraliseert weer dat je geen vlees eet. Dus is de impact even groot weer. Is toch wel zonde vind ik.
-
Tja, en soja is ook niet zo'n milieuvriendelijk alternatief...
-
Tja, en soja is ook niet zo'n milieuvriendelijk alternatief...
Dat ligt er een beetje aan. Volgens het Blonk rapport is het wel beter dan zuivel e.d., maar je kan hevig bewerkte sojaproducten hebben of erg basisproducten, en daar ligt ook verschil in de impact. Maar het beste kwam eruit voor producten op tarwe (meatless). Denk ook aan die lupine producten. Nog wel beter dan soja :)
-
Tja, en soja is ook niet zo'n milieuvriendelijk alternatief...
Dat ligt er inderdaad helemaal aan. Soja die geproduceerd wordt om als veevoer te dienen is altijd dubieus. Je hebt ook soja die alleen voor menselijke consumptie geoogst wordt. Dit is prima. De Tivall producten bijvoorbeeld. Of de sojabonen uit de natuurwinkel.
-
- vlees eten... Nee dan vind ik niet dat je vega bent, en ik vind het al vies bij de gedachte dat ik een dood, mishandeld,
ongezond, mileuvervuilend lijk aan het vreten ben.
- vlees aanraken (zou je vlees voor een vleeseter kruiden, kneden, braden)... Nee, vind ik smerig, dat doen vleeseters zelf maar lekker.
Even een pan met vlees voor mijn moeder door roeren vind ik niet erg.
- vlees zien... ik vind het niet leuk om te zien maar ik ga de vlees schappen ook niet expres ontlopen.
- vlees ruiken... ik vind de gedachte bij de geur wel vies en probeer het zo min mogelijk te ruiken.
- vlees in de media... Heel erg vind ik het niet om te zien maar ik ga er niet naar zoeken.
-
Ik zou er geen enkel probleem mee hebben carnifoob te worden, dat maakt het alleen maar wat gemakkelijker. En liefst nog pescofoob ook, maar dat zal me wel nooit gegeven zijn.