Vegatopia Forum
Vegetarisch - voor iedereen => Mensen => Topic gestart door: Christiaan op 07 mei 2006, 12:23:11
-
UW KIND VEGETARIER, U NIET?
Volkskrant magazine is op zoek naar ouders van kinderen onder de tien jaar die vegetariër zijn geworden, terwijl de ouders zelf wel vlees eten. Is dat in uw gezin het geval en wilt u meewerken aan een reportage, [...]
Kijk. Wat de Volkskrant kan, kunnen wij ook. Maar dan uiteraard wel andersom. Wat zijn de ervaringen van jonge vegetariërs die vegetariër zijn geworden in een gezin waar de ouders (en eventueel ook broers en zussen) vlees eten? Wat vinden ze er van? Hoe overtuig je je ouders dat een vegetarisch dieet gezond is en dat ze het je toestaan? Hoe doe je dat met warme maaltijd?
Kom maar op met de ervaringen. Het is wel de bedoeling dat ze betrekking hebben op de tijd dat je nog echt bij je ouders thuiswoont (-woonde), en niet per se over het moment dat je je eigen (vegetarische) huishouden hebt en alleen nog eens incidenteel mee-eet, want dat is een heel ander verhaal. Alhoewel succesverhalen wat dat betreft ("ik woon nu op mezelf maar ik eet nog regelmatig bij mijn ouders en elke keer weten ze iets verrassends vegetarisch op tafel te zetten") best wel vermeld mogen worden.
Hopelijk kunnen we van de ervaringen een mooi introductieartikel voor beginnende jonge vegetariërs maken.
-
Waar in het Volkskrant Magazine staat die advertentie precies? Ik kan hem niet vinden. :-[ Ik wil wel kijken of ik m'n ouders kan overhalen om hieraan mee te werken. ;D Ik ben wel ruim onder m'n tiende vegetari�r geworden maar nu al wel wat ouder (woon nog wel thuis). Zouden mij dan juist niet zoeken (ik ben geen klein kind) of toch wel? (ik ben tenslotte ook van m'n 3e tot 10e jaar vegetari�r geweest).
Maar ik heb altijd al eens in het Volkskrant Magazine willen komen dus misschien is er wel een kansje. :) Ik wil iig zeker aan ons eigen onderzoek meewerken. :D
-
Ik ben wel ruim onder m'n tiende vegetari�r geworden maar nu al wel wat ouder (woon nog wel thuis). Zouden mij dan juist niet zoeken (ik ben geen klein kind) of toch wel?
Bijna iedereen onder de vijfentwintig is eigenlijk nog een klein kind...
-
Waar in het Volkskrant Magazine staat die advertentie precies?
De advertentie stond in één van de katernen van de krant.
Dat je nu ouder bent maakt niet uit, je zegt zelf al dat je voor je tiende vegetariër bent geworden en ik durf aan te nemen dat je daar nog wel het één en ander van weet te herinneren.
-
Ik ben wel ruim onder m'n tiende vegetari�r geworden maar nu al wel wat ouder (woon nog wel thuis). Zouden mij dan juist niet zoeken (ik ben geen klein kind) of toch wel?
Bijna iedereen onder de vijfentwintig is eigenlijk nog een klein kind...
Nou, na je zestiende ofzo denk ik dat de aard van de bemoeienis van ouders zich wel een beetje gaat wijzigen.
-
Waar in het Volkskrant Magazine staat die advertentie precies?
De advertentie stond in ��n van de katernen van de krant.
Dat je nu ouder bent maakt niet uit, je zegt zelf al dat je voor je tiende vegetari�r bent geworden en ik durf aan te nemen dat je daar nog wel het ��n en ander van weet te herinneren.
Ja, een heleboel. En m'n ouders weten vast ook nog een hoop. Maar ik zal alle katernen nog eens goed doorpluizen. ;) De zaterdagkracht lees ik nooit helemaal, anders ben je wel even bezig. En ik dacht dus eerst dat de advertentie in het Magazine zelf stond.
-
Ik vind het nog steeds niet. :( En zoeken in het archief levert ook niks op. Weet iemand in welk katern het precies stond? Of wat moet je doen als je mee wilt werken aan de reportage?
-
Je moet niet aan de Volkskrant reportage meewerken, maar aan die van Vegatopia, dus stop met zoeken!
-
Waar ouders bang voor zijn, is dat kinderen tekorten oplopen van van alles en nog wat. "Zeker nu je nog in de groei bent," wordt er dan gezegd, maar eigenlijk bedoelen ze: ik heb er de ballen verstand van, ik heb weleens iets gehoord over eiwitten en ijzer in vlees en dat zal vast wel onmisbaar zijn.
De fout die je volgens mij als kind niet moet maken, is dan daarover met je ouders in discussie gaan. Als ze het zelf niet precies weten hoe het zit met vitamientjes, mineraaltjes en eiwitjes, zo redeneren ze, dan weet mijn kind daar al helemaal niks van. Helemaal onterecht natuurlijk, maar hey, that's life.
Wat je volgens mij wel moet doen: informatie verzamelen uit bronnen die je ouders niet wantrouwen. Niet een betoog van een of ander vaag veganisten-forum printen en overhandigen, maar een folder zien te bemachtigen van het Voedingscentrum of desnoods de Nederlandse Vegetariërsbond. Kom niet aanzetten met Chinese onderzoeken of standpunten van de Amerikaanse diëtistenverenigingen, want wat een ouder niet kent, wantrouwt ie en de kans is groot dat ie het niet eens leest.
Verder zijn ouders doorgaans bang dat het "veel werk is" om twee verschillende maaltijden te moeten koken. Dat kun je gaan ontkennen - heb je nog gelijk ook - maar het is slimmer om ervoor te zorgen dat je ouders niet gelijk kunnen hebben. Bijvoorbeeld door aan te bieden om 1 of 2 keer in de week voor jezelf te koken.
-
Hey
Jaaaaaaa mijn derde post, en mijn eerste reactie hier op dit forum :)
Ik heb nu pas ongeveer 5 maanden dat ik geen vlees meer eet. Mijn moeder is op zich altijd wel positief geweest, alhoewel we wel vaak stomme woordenwisselingen hadden over vitaminen en over het nodig hebben van vlees. Maar ik denk dat een hoop ook voortkwam uit het feit dat ze denk ik dacht dat het wel weer voorbij zou waaien (het geen vlees eten en zuivel) vooral ook omdat ik toch wel van vlees hield. Mijn vader is wat minder ruimdenkend wat dat betreft, alhoewel hij de laatste tijd wel wil proeven van mijn vleesvervangers enzo. Maar ook dat is omdat ik denk dat ze inzien dat ik serieus ben. Eigenlijk interesseert het me niet zo wat ze er van vinden. Sommige mensen uit mijn familie en vriendenkring reageren wel een beetje kortzichtig, maar goed. Ik probeer al mijn hele leven andere mensen in hun waarde te laten, ik snap niet dat anderen daar blijkbaar moeite mee hebben ??? :-\
-
In het begin (ik ben nu 1.5 jaar vegetarier) stonden m'n ouders er een beetje wantrouwig tegen over en kreeg ik gewoon vaak een vega burger ipv het vlees of zo. Maar nu eten m'n ouders ook vrij vaak vega en vind ze het ook leuk om vega recepten te maken. Daar ben ik wel blij om. Ze denkt ook mee over vitamines en dat soort dingen. Zelf zal ze wel niet vega worden en als ik uit huis zijn zullen ze ook wel weer meer vlees gaan eten maar ik ben blij dat ze vrij goed rekening met me houden!
-
Jee da's lang geleden...in het pre-vleesvervangers tijdperk... Mijn ouders dachten dat het wel over zou waaien. Ik mocht wel mijn vlees laten staan maar mijn moeder maakte niets anders voor me. Er was toen ook niets makkelijks op de markt, dat scheelt ook, het was tamelijk onbekend en het had een hoog hippies gehalte, vegetarier zijn. Ik mocht wel altijd zelf van alles maken in de keuken, ik kreeg alle vrijheid. Ze hebben me er alleen nooit in gesteund of verder naar motieven gevraagd, ik vind dat nog steeds wel jammer. Vanaf mijn twaalfde liep ik met het idee rond maar pas op mijn achttiende vegetarier geworden, een langzaam proces waarbij ik steeds meer soorten vlees liet staan. Mijn moeder maakte naarmate ik minder vlees ging eten steeds vaker mijn lievelingsvlees klaar (gepaneerde kipfilet) omdat ik daar het moeilijkst af kon blijven :-\ Ik weigerde op een gegeven moment gewoon al het vlees en at alleen aardappelen en groente. Nadat ik een tijd echt geen vlees meer at, hebben ze het wel geaccepteerd en ze houden er altijd goed rekening mee.
-
Mijn oudere broer was al een aantal jaar vegetariër (inmiddels niet meer trouwens). Ik denk dat hij de eventuele discussies over vitamines e.d. al gevoerd had, dat weet ik eigenlijk niet meer, ik heb ze in ieder geval nooit gehad, niet met m'n ouders in ieder geval.
Ik weet nog wel dat mijn moeder blij was de vegetarisme "in mijn tijd' wat bekender begon te worden. Er kwam wat meer keuze in de supermarkt, ook meer recepten en boekjes enzo. M'n broer heeft het lang moeten doen met de reforma braadmix, in de smaken paprika en kerrie.
Misschien dat de natuurwinkel wel het een en ander had al, maar dat vind ik nu al een beetje rare winkel waar ik niet zo graag kom, die hier in het dorp dan, naast het dorp waar m'n ouders wonen is dat, ik stel me zo voor dat dat 20 jaar terug nog veel erger was.
-
M'n broer heeft het lang moeten doen met de reforma braadmix, in de smaken paprika en kerrie.
Misschien dat de natuurwinkel wel het een en ander had al, maar dat vind ik nu al een beetje rare winkel waar ik niet zo graag kom, die hier in het dorp dan, naast het dorp waar m'n ouders wonen is dat, ik stel me zo voor dat dat 20 jaar terug nog veel erger was.
Is ie geen vegetariër meer, hoe dat? Nou ja moet ieder voor zich weten... ik heb in den beginnen idd ook op die gore paprika en kerrie braadmix moeten teren... yuk. Niet dat ik nu veel kant en klare vleesvervangers eet, maar toen was ik iets minder creatief. Over die natuurvoedingswinkel: Die in Krommenie is wel ok trouwens.
Mijn ouders deden trouwens niet raar dat ik vegetariër werd, maar ik was al iets ouder, 17 of 18, en mijn moeder houdt al niet zo van vlees, dus die vond het een mooi excuus om het minder te gaan koken ;)
-
Dat weet ik eigenlijk niet zo goed, waarom ie weer vlees eet. Denk dat z'n motivatie niet zo sterk meer was ofzo. En waarschijnlijk was het in Thailand ook makkelijker.
Ja, die winkel in Krommenie is wel okay. De laatste keer hier in W'veer viel het ook wel mee trouwens, toen stond er wel een leuke vrouw in de winkel. Meestal krijg ik niet echt het gevoel dat ik daar welkom ben als klant. En daarnaast is het zo'n klein miniwinkeltje dat ze gewoon niet zo heel veel hebben.
-
Mijn moeder heeft er nooit moeilijk om gedaan. Integendeel; ze steunde me erin. Ik was acht jaar toen ik mijn besluit nam, en heb sindsdien geen enkel stukje dierenlijk meer in mijn mond gestoken. Mijn moeder eet ook weinig vlees, mijn broer is een carnivoor ;D
-
ik heb in den beginnen idd ook op die gore paprika en kerrie braadmix moeten teren... yuk.
Ik vond het toen best lekker. Als ik het echter vergelijk met wat je vandaag de dag zoal kan krijgen, kan ik me eigenlijk moeilijk voorstellen dat ik die meuk ooit lekker heb gevonden. :)
-
De gedroogde sojaburgers van Zonnatura. Die waren echt wonderlijk. Ik blijf dat maar eens in de zoveel tijd herhalen, maar ze waren ook echt wonderlijk ::)
-
Die dingen had ik inmiddels verdrongen. Bedankt voor het weer bovenhalen! :nosmile:
-
Ik ken ze geloof ik niet, er staat me wel iets bij van gedroogde brokken van zonnatura.
-
Ze hadden vroeger van Zonnature wel braadschijven in blik, dat was een soort seitan-maar-dan-anders in jus. Die waren wel erg lekker (maar ongelofelijk duur!). Voor de rest kocht ik alleen sojabrokjes (toen krokamix geheten) en natuurlijk tahoe. Die kerrie- en paprikabraadmix was vreselijk, maar je moest toch wat als je ook eens iets burgerigs op de BBQ wou leggen. Ik eet vleesvervangers eigenlijk alleen als ik grote junkfood behoefte heb :kwijl:
-
Ik was elf toen ik vegetarisch wilde gaan eten. Ik zag een documentaire over kippen op de tv en besloot per direct te stoppen met het eten van vlees. Mijn papa en mama reageerden (zoals altijd in mijn puberperiode) met "Ja, leuk, doen!" en hoopten dat ik er overheen zou groeien. Niet dus :D
Maar ik heb ze nooit weten te overtuigen, nooit die behoefte gehad ook.
-
Ik was ook elf toen ik echt vegetariër werd. Daarvoor at ik al helemaal niet veel vlees, en mijn ouders hebben me nooit echt iets tegen mn zin willen laten eten. Dus vonden ze het sowieso beter dat ik vegi werd en dat ik vervangmiddelen binnen kreeg dan helemaal niets (behalve aardappelen en groenten).
Ze hebben er altijd heel positief tegenover gestaan
-
Ik ben nu 27 en kom vaak ff bij paps en mams en ze zijn geweldig voor me als het gaat om vega-vriendelijk gedrag..
Waar ze vroeger nog wel eens hun best deden om kleine katja op de kast te krijgen zijn ze nu zelfs een beetje aangestoken en kopen ze bio-melk, boter en kaas.
Mijn ouders zijn zowiezo eigenlijk alleen maar vis-eters, maar nu ik weer meer thuis ben staat er ook gewoon voor hun gemiddeld een keer per week een vegadinner op tafel. (ben natuurlijk niet elke avond daar haha)
-
Bij mij was het andersom, mijn moeder besloot om vegetariër te worden, ik deed dus mee, omdat zij kookte.
Nu ben ik het zo gewend dat ik niet eens meer weet hoe vlees zou smaken. ;D
-
Oh mijn oppaskindjes zijn ook vegetariërs en die zijn echt vet schattig (7&9)
Ik ben pas op mijn 16de vega geworden, en dat ben ik nu dus nog steeds(16&vega:p)..
Mijn moeder respecteert het en doet er ook heel veel voor.. Mijn vader respecteert het ook wel maar die vindt het ook nog wel moeilijk. Soms kookt hij en dan doet hij bijvoorbeeld mijn vegaschijf in dezelfde pan met vlees en héél veel jus, als ik het dan proef zonder dat ik wist dat het in dezelfde pan zat eet ik het gewoon echt niet.. Dan voel ik me zo schuldig! Maar daar werd mijn vader een keer heel erg boos om..
-
ik ben ook op m'n 13e vegetariër geworden, geloof niet dat m'n ouders zich er veel van aantrokken... er waren toen net een paar vleesvervangers op de markt (2 ofzo), dus ik kreeg de ene dag vegaburger en de andere dag vegaballetjes. en op vrijdag, als pa frituurde, een kaassoufflé. maar wij waren thuis allemaal heel moeilijk met eten :) dus dit kon er ook nog wel bij. vrij snel werd m'n oudere zus trouwens ook vegetariër. maar écht vegakoken heeft m'n moeder nog steeds niet geleerd. dus als ik er nu nog wel eens ga eten ben ik altijd blij dat het assortiment "vleesvervangers" zo groot is geworden :)
-
Ik ben pas vegetarier geworden toen ik al lang uit huis was (met m'n 25e).
Mijn moeder was in de jaren 80 nogal new-age minded en ging veel met hippies om dus er werd vaak macrobiotisch/vegetarisch gekookt. Maar na haar 2e huwelijk (met een boer) veranderde dit drastisch en stond er bij ons iedere zondag zelfgeslacht konijn of haan op het menu :pukey: Daar had ik toen al een gruwelijke kotshekel aan vooral omdat mijn stiefvader zonodig de kop van het konijn op z'n bord wilde.
Haar hippy/vega "fase" is pas weer een beetje terug gekomen in haar 3e huwelijk en tegenwoordig eet ze nauwlijks vlees en bewondert ze mijn keuze.
Ik heb nog een zweverige stiefzus van 34 die ook altijd vegetariertje speelt omdat dat waarschijnlijk interessant overkomt bij haar hippy-vrienden maar het niet is (eet vaak vis en snacks van de frituur of chinees babi pangang). Daar irriteer ik me mateloos aan vooral als mijn moeder weer begint over dat ze zo lekker vegetarische spaghetti hadden gegeten bij haar (met tonijn). ::)
-
UW KIND VEGETARIER, U NIET?
Volkskrant magazine is op zoek naar ouders van kinderen onder de tien jaar die vegetariër zijn geworden, terwijl de ouders zelf wel vlees eten. Is dat in uw gezin het geval en wilt u meewerken aan een reportage, [...]
Vandaag staat het artikel in Volkskrant Magazine. Best interessant, zo nu en dan. :) Alleen de titel van het artikel is toch wel heel verkeerd gekozen: 'Vegetarische kinderen'. Ze hadden er beter 'Vegetarisch etende kinderen' of 'Kinderen die vegetariër zijn' van kunnen maken. Maar een krant wil graag zijn koppen kort houden en dan krijg je weleens dat er iets niet meer klopt.
-
Ik zat op een dag aan tafel schoarma blokjes uit de pan te vissen... ik keek er raar naar, en ook al vond ik het nog zo lekker, ik kreeg het met moeite weg: dus ik zei 'en vanaf nu ben ik vegetarier'
oke zei mijn vader, en daarna was hij het alweer vergeten.
(heb het een week lang om de vijf minuten moeten zeggen voordat het doordrong bij hem)
mijn moeder zei: ow, dat was bij jou gewoon een kwestie van tijd dat je die beslissing zou nemen. (haha, ze wist het dus eerder dan ik ;) )
bij ons thuis werd er ongeveer 1-2 keer per week vegetarisch gegeten. sinds ik vegetarier was, werd dat minder: voornamelijk mijn broer begon het vervelend te vinden (wat hij eerst niet vond)
daarna was het voornamelijk dat ik vleesvervangers kreeg, maar omdat ik die vies vond en meestal niet opat werd dat vaak ook weer weggelaten. (ik hield niet van de 'aardappelen-groente-vlees-gerechten' )
later werd er meer gekookt met mengseltjes, dat werd op het laatst gesplits,en ging mijn deel in een andere pan met soms stukjes nepvlees, maar ook vaak met extra champigonnen o.i.d. (net als dat groen-roze kookboek dat pas uit is;) )
sinds een jaar woon ik op kamers, en kook altijd met 1 huisgenoot samen. in het begin dacht ik nog van: 'hoe moet dat met het vlees???' (vond het nooit zo leuk om ander iets op te dwingen omdat ik vegetarier ben)
maar mijn lieve huisgenoot vond het vanzelfsprekend dat we vegetaries koken. zij is nu een part-time veggie geworden ;D en eet in het weekend vlees.
bij mijn ouders heb ik dus goede ervaringen, heb nooit te horen gekregen dat ik te weinig stoffen binnenkreeg of wat dan ook. ze hebben ook altijd achter mijn keuze gestaan, en het ook gewoon begrepen.
vooral in het begin heeft mij dat geholpen; als je van de ene op de andere vegetarier word, kijkt iedereen je aan van: 'ow dat is maar een fase'. (mijn ervaring tenminste, want wat wil je als je op je 14e, in de puberteit, stopt met vleeseten).
gelukkig heb ik thuis niet hoeven te vechten om geen vlees meer te hoeven eten.
jammer genoeg is dat niet overal zo :(
-
Ik wilde eigenlijk voor mijn tiende al geen vlees meer eten, maar mijn ouders vonden dat steeds onzin (om de welbekende reden dat ik niet genoeg voedingsstoffen binnen zou krijgen). Toen ik twaalf was, heb ik het gewoon afgedwongen ;) en ben nu al zo'n 10 jaar vegetariër, de enige in een gezin van zes personen. De anderen zijn echte carnivoren: hoe groter het stuk vlees, hoe beter.
Mijn ouders waren het er niet mee eens en vinden het nu eigenlijk nog steeds onzin (krijg af en toe van die opmerkingen als: 'Zeg, wanneer is dat rare gedoe eens afgelopen?') Volgens mij hopen ze nog steeds dat het een fase is :P
Het is gelukkig een stuk minder geworden sinds ik tussendoor een jaar op mezelf heb gewoond, hoewel mijn moeder de nieuwe gewoonte heeft om te vergeten dat ik ook nog thuis woon en dus soms alleen groente en aardappelen op mijn bord heb, maar goed... Het is beter dan telkens geprobeerd overgehaald te worden om weer vlees te eten. Als het goed is, ga ik binnenkort weer op mezelf wonen en dan heb ik daar geen last van. :)
-
Ben nu 10 jaar officieel niet-vleeseter en begonnen op mijn 14de.
Mijn moeder vond alles prima, alleen ze wilde er zelf geen onderzoek voor hoeven verrichten.
"je zoekt zelf maar uit hoe je vegetarisch kan eten zonder een tekort aan voedingsstoffen te krijgen". Ik ben een week in de bibliotheek gaan wonen en had daarna het antwoord redelijk uitgedokterd.
Zij kookte apart voor mij, ik beloofde de rest van de familie niet lastig te vallen met vegetarier retoriek. Goede deal dus.
Ik weet nog wel dat mijn vader ( niet thuiswonend ) het erg moeilijk vond om zijn dochter iets voor te schotelen wat niet met vlees te maken had. Vond hij ook erg belachelijk, want dieren zijn er om te eten, in zijn optiek. Uiteindelijk heeft hij het aan mij zelf overgelaten en maakt hij alleen af en toe opmerkingen.
-
Het topic is allang afgesloten zie ik, maar t is toch wel n leuke voor mn eerste berichtje, kan ik me meteen even voorstellen.
Vanaf mijn 5e wilde ik al geen vlees meer eten maar het lukte me pas op mn 7e, in n familie van carnivoren werd er regelmatig gedacht dat ik binnen het jaar dood zou zijn :D
Twintig jaar later ben ik gelukkig nog steeds gezond. Mn ouders hebben me altijd erg gesteund maar op mezelf wonen was fantastisch!;
EINDELIJK proefdiervrije en eco producten in huis!
Wel ben ik steeds strenger geworden, hebben jullie dat ook?
-
nog langer afgesloten, maar ook om mezelf even voor te stellen:
reeds meer dan vijf jaar vegetarier.
m'n vader had het pas door na drie weken.eerst vond hij het raar. dan wilde hij dat ik opzocht hoe gezond het wel allemaal was, maar ik moest niet denken dat hij van die vleesvervangende brol ging kopen.
een week later had hij zeven verschillende soorten burgers bij van de winkel.speciaal voor mij.tja.
moest hij vlees niet zo vreselijk lekker vinden, hij zou het ook laten, zegt hij, maar hij respecteert en bewondert mijn idealen en ook mijn uithoudingsvermogen.
ook vindt hij het geen probleem om af en toe veggie te eten (aangezien ik hem dan meestal trakteer op een overheerlijke maaltijd ;))
-
overbuurmeisje is al een aantal jaar vegetarisch (nu is ze 11)
volgens mij doen ouders beetje moeilijk, maar ze eet (volgens mij meestal. ouders zeggen ook wel eens: daar zit geen vlees in, terwijl ze t niet zeker weten en t toch zo blijkt te zijn) geen vlees.
-
Mijn ouders eten eigenlijk alleen nog maar bij anderen vlees, naja dat klopt niet helemaal, mijn moeder koopt wel eens ham of vis, waarvan ik dan gruwel, zeker omdat ze al zo'n 8 jaar heeft beloofd alleen biologisch vlees te eten en die ham dat niet is! >:( Maar mijn vader eet volgens mij wel alleen biologisch en vaak in restaurants besteld hij ook iets vegetarisch
-
Dan vind ik dat ik het wel goed heb thuis.
Ik woon alleen met me moeder en broer en me moeder kookt vegetarisch voor mij en zelf eet ze ook zo weinig mogelijk vlees.
Ze is er zelfs over aant nadenken om geheel vegetarisch te worden! :D
-
Ik ben ook vegetariër en mijn ouders niet.
Ik weet niet meer hoe oud ik was toen ik het werd, maar volgens mij was ik toen nog geen 10 jaar. Misschien was ik 7 ofzo. Toen at ik alleen geen vlees en dat was het.
Nu ben ik 16 en ben nu wat meer vegetarisch geworden.
Ik eet geen vlees en geen vis, geen gelatine en draag ook niks van leer of suède of bont.
Soms is wel moeilijk als je als enige vegetariër bent.
Mijn moeder houdt er wel rekening mee als ze boodschappen doet en als ze eten maakt.
Soms maak ik ook eten voor mezelf, dan weet je tenminste wat erin zit.
Ik probeer m'n moeder nog steeds over te halen ook vegetariër te worden.
Ze is het nog niet, maar als ze een kip in z'n geheel ziet, dan krijgt ze toch wel een naar gevoel. Dus wie weet, worden mijn ouders ooit ook vegetariër. ;)
-
bij ons thuis werd er ongeveer 1-2 keer per week vegetarisch gegeten. sinds ik vegetarier was, werd dat minder: voornamelijk mijn broer begon het vervelend te vinden (wat hij eerst niet vond)
daarna was het voornamelijk dat ik vleesvervangers kreeg, maar omdat ik die vies vond en meestal niet opat werd dat vaak ook weer weggelaten. (ik hield niet van de 'aardappelen-groente-vlees-gerechten' )
hmmm komt bekend voor...Ik was 13 toen ik besloot dat ik geen vles meer wou eten.. maar op aanraden van de dokter (ik had een eetstoornis en daardoor hele zware bloedarmoede en mijn menstruatie was er oa. al mee gestopt) ben ik nog een tijdje langer lees blijven eten. het was niet omdat vlees nou zo belangrijk wasin het diet dat ik kreeg maar vanwege de structuur die ik nodig had en blabla...Mijn moeder deed om me tegemoet te komen er voor zorgen dat we 1 tot 3 keer in de week geen vlees meer zouden eten. Toen ik uiteindelijk wel vega werd begon mijn broertje ineens te mekkeren terwijl die ondertussen het dubbele aan lees ging eten :o :o :o
nu eet ik ook vaker bij mijn vriend en dan kook ik dus dat is veel makkelijker. maar ach het komt allemaal wel goed. alleen et de rest van de famile dus nooit meer vega :( wat ik echt stom vind, zeker omdat mijn vader het ook wel zou willen, alleen veel te weinig groenten etc. lust om zijn vles te kunnen schrappen... (dat zijn zijn woorden). maar goed niks aan te doen
-
Ik ben sinds kort ook vegetarier geworden.. met de eigenlijke bedoelingen om parttime veg te worden,maar toen de dagen vorderen vroeg ik me af.. 'waarom gewoon gelijk geen vlees meer?'... Ik heb vlees altijd wel lekker gevonden,maar nooit noodzakelijk... Als er bij mijn maaltijd geen groenten bij zat zou ik 'razend' worden terwijl vlees me niks uit kan maken.
ik ben sinds een jaar bewuster van wat ik eet, En toen ik het tegen me ouders zei hadden ze zoiets van .'óke... het zal wel een fase zijn'
ze kopen wel vleesvervangers voor me,en ik heb aangegeven dat ik een keer vegetarisch wil koken en dan tofu wil uitproberen (heb het alleen vroegers eens gegeten.) k merk wel dat mn ma zich er nog niet echt van bewust is,aangezien ze voor vandaag shoarma met roerbakgroentenheeft gekocht =x, gelukkig heb ik mn vleesvervangers en er is ongeveer altijd wel groenten in huis. Ik wil iig wel meer vegetarisch gaan koken enzo.
Verder weten veel mensen het nog niet zo, een paar klasgenoten die het vroegen,maar verder erniet op ingingen.
Maar als ik over de principes denk voel ik me wel goed over mn besluit, Hadden jullie dat in het begin ook?
-
Hey,
ik ben sinds mijn twaalfde vegetariër (nu ben ik bijna 18), maar die beslissing is niet zomaar aanvaard bij mij thuis. Ik ben begonnen met steeds minder vlees te eten en op een bepaald moment had ik helemaal geen vlees meer. Daar was mijn vader niet echt blij mee, want hoe kan het zijn dat 'zijn eigen dochter' vegetariër wordt... Nu maakt hij er, na 6 jaar, nog steeds opmerkingen over.
Soms krijg ik dus nog te horen: 'moet je ook een stukje vlees hebben, sally?' Maar ze zagen er niet langer over.
Mijn moemoe en tantes, dat is dan weer iets helemaal anders. Op elk familiefeest ligt er steeds weer wat vlees voor me klaar. Ze hebben dan iets besteld en als ik dan vraag waarom ze dat hebben gedaan, dan begrijpen ze het weer niet! 'Oeps ik was vergeten dat je vegetariër bent...'
Groetjes Sally
xxx
-
Hallo allemaal,
Ik ben nieuw op dit forum, 19 jaar oud, woon nog thuis en (nog) geen vegetarier. Mijn vriend en ik willen graag vegetarisch gaan eten, geen leren schoenen meer etc... Maar ons - eigenlijk vooral mijn - probleem is dat mijn moeder niet echt openstaat voor deze dingen! Als ik haar vraag om mij hierin te steunen dan zegt ze dat ik het zelf moet weten maar dat ik haar er niet mee lastig moet vallen omdat zij, zo zegt ze, geen zin heeft om zich hierin te verdiepen. Dit terwijl ze wel heel erg vaak apart kookt voor mijn broertje omdat hij bijna niets lust.
Een tweede probleem is dat ze een bijstandsuitkering heeft, welke sinds kort voor een deel wordt ingehouden, kortom, we hebben niet erg veel geld en de natuurwinkle is zo duur! Ik zelf heb een bijbaantje bij Albert Heijn (verkoopt veel te veel rotzooi :p) als cassiere, maar al mijn geld gaat op dit moment naar het halen van mijn rijbewijs, uiteraard neem ik geen auto (slecht voor het milieu! :p) maar toch. Waar het op neer komt is dus dan ik eigenlijk geen geld heb om mijn eigen eten te kopen.
Hebben jullie tips of trucs voor mij? Of zit ik misschien niet op het goede forum?
Groetjes, Shari
-
Voorlopig wordt het dan toch even shoppen bij de Aldi en de Lidl, denk ik. En de AH heeft toch ook een heel goedkoop merk? Bij de toko kan je peulvruchten heel goedkoop krijgen en op de markt is groente en fruit goedkoop. En als je zelf kookt, kan je je moeder laten zien dat het helemaal niet ingewikkeld hoeft te zijn.
Hier hebben we een topic over hoe je kan eten voor 5 euro per dag:
http://www.vegatopia.com/forum/index.php?board=5;action=display;threadid=11809
Welkom trouwens!
-
Dank je. Het zelf koken lijkt me wel een goed idee. Ik ga dat eens proberen.
Het is alleen zo vervelend dat ik door deze ideen door iedereen bespot wordt, ik word gewoon niet serieus genomen en dat is vervelend! Ik voel mij daardoor heel ongemakkelijk.
Het is de hele tijd van: "Dit is gewoon weer een bevlieging" en "Het gaat wel over" maar op deze manier krijg ik niet eens de kans om het te proberen heb ik het gevoel.
-
Totdat je moeder ontdekt hoe prettig het is als jij kookt en zij dat niet hoeft niet te doen ;)
Zeker als je het koken onder de knie krijgt en het echt lekker is, dan wil ze niet eens meer dat het een bevlieging is :O
-
Wat Bast zegt: gewoon proberen en volhouden. Steun kun je hier genoeg krijgen! Je bent niet de eerste die in zo'n situatie zit.
-
Dankjewel! Ik heb het plan om langzaam af te bouwen, omdat ik dat ergens gelezen heb en dat mij wel een goed idee leek. Eerst geen vleeswaren meer op brood, dan geen vlees meer, dan geen vis meer, dan geen ei meer, dan geen gelatine meer en dan de dierlijke e-nummers niet meer. Gelukkig heb ik ook Matthijs nog, maar die heeft het nog niet aan zijn ouders voorgelegd. Hij zegt dat hij het steeds vergeet, maar volgens mij durft hij niet :P
-
Ik weet niet hoeveel uren je werkt, maar je zou ook kunnen overwegen om regelmatig avonden te gaan werken, dan krijg je namelijk eten van Albert Heijn, en dat mag alles zijn wat in de winkel wordt verkocht en wat je alleen nog hoeft te verwarmen, dus pizza's, koken&stomen maaltijden, magnetroneten en salades, die er allemaal in veggie varianten zijn.
Ikzelf eet het niet omdat ik er niet tegenkan, maar als jij daar geen problemen mee hebt is dat een erg goedkope manier om aan vegetarisch eten te komen.
-
Ja dat weet ik, dat doe ik ook twee keer per week. Ik eet dan nooit vlees en een biologisch toetje :) Maarja, dan zijn er nog 5 avonden over waarop ik wel thuis eet. In de zomervakantie zal het makkelijker zijn, dan werk ik meer en eet ik daar dus ook vaker :)
-
Stel anders een kookschema op met je mams en begin met om de dag te koken ofzo.
Of kook op je vrije dag wat gerechten en vries ze in. De Xenos heeft volgens mij handige bakjes die zowel in de vriezer als de magnetron kunnen, zodat je handige porties kan maken.
Bijkomend voordeel hiervan is dat je aanbiedingen groot in kan kopen en dan kan verwerken, zodat je er langer (en goedkoper) plezier van hebt.
Heeft mams iets gekookt met vlees? Dan trek je gewoon je eigen bakje uit de vriezer.
Deel anders ook met je vriendje. Als je dan bijvoorbeeld een grote portie vegaburgers maakt, heeft hij ook een vleesvervanger bij de hand en hoef jij niet 10 dezelfde burgers op te eten (of je moet ze echt waanzinnig lekker maken en niet willen delen ;-))
-
Ja, das bij mij een eeuwige kwestie. Mijn ma valt nog mee, en mijn zus eet alleen maar Gehakt en dingen als, dat en voor de rest eet ze mijn vegetarisch op :) ;) . Maar mijn pa en zijn opmerkingen, hmm, echt niet gezellig. Hij denkt datr ik het niet volhoudt. En toch houd ik vol!
-
ja, dat zeggen ze hier ook, dat ik niet ga volhouden. ik denk van wel! al heb ik vandaag nog wel even gezondigd: ik ben helemaal verslaafd aan kroepoek dus heb ik vandaag afscheidskroepoek gegeten. ik moest het gewoon even doen! (sorry garnaaltjes)
verder heb ik sperziebonen gegeten met sojabrokken en zilvervliesrijst. mijn moeder deed eigenlijk niet zo heel moeilijk vandaag! ze vroeg zelfs: hoe moet ik dit nu klaarmaken? (ze stond met het bakje sojabrokken in haar hand) maar toen zei ik dat ik het zelf wel zou doen :p dan kon ze even meekijken ;)
ben met matthijs ook alle boekhandels afgeweest op zoek naar vegetarische kookboeken. veel leuks gezien, vooral de vegetarische studenten kookgids :p
-
ik ben helemaal verslaafd aan kroepoek dus heb ik vandaag afscheidskroepoek gegeten. ik moest het gewoon even doen! (sorry garnaaltjes)
Maar er is goed nieuws voor jou en de garnaaltjes: Conimex Cassave Kroepoek is vegetarisch!
-
oh echt??? weet je dat ik dat helemaal niet wist! cassave kroepoek is ook echt goddelijk! yes! mijn dag is helemaal goed.
ik moet echt nog heel veel leren hoor ik al, haha!
-
Nog goddelijker: Zelf de cassave kroepoek afbakken!
Bij de toko kun je grote zakken halen om zelf af te bakken.
Kroepoek Bawang is vegetarisch doorgaans evenals kroepoek sayur en ook best lekker.
-
Ik ben ongeveer 5 jaar vegetarier maar mijn ouders zijn echte vleesbunkeraars. Mijn zusje overigens ook. In het begin dacht mijn moeder dat ik aan een trend meedeed en dat het waarschijnlijk een bevlieging zou zijn dat ik vegetarier werd. Maar goed, die 'trend' duurde eigenlijk tot nu toe voort en ik heb er geen spijt van. In het begin maakte mijn ouders een beetje grapjes aan tafel (heel hard roepen hmm wat een zielig koetje op mijn bord en vervolgens gulzig wegeten) maar mijn moeder deed niet moeilijk met apart koken (bijvoorbeeld spaghettisaus in 2 verschillende pannetjes 1 met vegagehakt en 1 met vleesgehakt) dus daar ben ik altijd heel blij mee geweest. Ik heb me echter in sommige dingen wel moeten aanpassen, soms eet ik bijvoorbeeld wel vleesjus met ze mee en ik ga ook niet moeilijk doen of sauzen wel of niet strict vegetarisch zijn. Mijn ouders doen tenslotte zoveel moeite voor me dat ik ze niet extra wil belasten met die dingen. Als ik op mezelf ga wonen ga ik hier wel op letten en wil ik echt strict vegetarisch gaan leven. Ik denk wel dat als mijn ouders op bezoek komen dat ik dan ook wel een stukje vlees voor ze zou halen, omdat mijn moeder al die jaren ook voor mij die moeite heeft gedaan.
Dus mijn ervaring is dat als je serieus blijft doorzetten en laat zien dat je echt overweegt vlees uit je voeding te schrappen, dat de meeste ouders zich er bij neer leggen. Zolang ze zien dat je gezond eet (ik ben juist gezonder gaan eten) en misschien extra vitaminepillen neemt vinden ze het vaak prima. Wat ik wel leuk vind is dat mijn moeder en mijn zusje nu ook wel eens maaltijden mee eten die ik kook zonder vlees of sommige vleesvervangers 'best lekker' zijn gaan vinden. En ze missen het vlees dan helemaal niet. Mijn moeder neemt ook vaak spontaan vegetarische vondsten mee uit de supermarkt en dat vind ik ook echt superlief. Sinds ik eigenlijk vegetarier ben zijn we thuis veel gezondere producten gaan kopen, dus heb ik toch een beetje positieve invloed :). Vlees eten zullen mijn ouders echter denk ik altijd wel blijven doen, maar zolang zij respect hebben voor mijn keuze heb ik hier geen problemen mee.
Ik heb in ieder geval niet meer het gevoel dat ik nog moet uitleggen waarom ik geen vlees wil eten, ze hebben respect voor mijn keuzes.
-
Ik ben vegetarier, mijn moeder niet
maar ze eet wel regelmatig mee
en is ook altijd heel gemakkelijk daarin
Ben ook al een aantal jaar vegetarier
dus dat is zeker geen bevlieging meer
Trouwens ipv. kroepoek kun je ook emping
nemen daar ben ik dan nu weer aan verslaafd ;D
-
Om jaloers op te worden: mijn vrouw werd in haar tienerjaren vegetariër. Ze zei dit in het gezin. Een broer volgde haar voorbeeld en toe zei haar moeder, dat ze niet twee verschillende maaltijden wilde maken, en toen werd besloten, dat het hele gezin (vader, moeder, en thuiswonende dochter en twee zonen) maar vegetarisch werden. Nu, meer dan vijfentwintig jaar later, zijn ze dat nog.
-
Woon zelf ook nog thuis en ben sinds 1 jaar vegetarier, mijn ouders hebben er (gelukkig) nooit een probleem van gemaakt. Mijn zusje roept al jaren dat ze 'ooit' vegetarier wil worden dus ze hadden zich er mentaal al op ingesteld geloof ik...
iig we eten nu wat vaker de vegetarische gerechten die we eerst ook aten (mijn vaders overheerlijke preitaart bijvoorbeeld) en anders maken ze voor mij een vegaburger. ervaring met vriendinnen die vegetarier werden leert dat ouders het meer accepteren als je voorstelt een paar x in de week vegetarisch te koken (en ze dan wat lekkers voorzet natuurlijk...)
-
Om jaloers op te worden: mijn vrouw werd in haar tienerjaren vegetariër. Ze zei dit in het gezin. Een broer volgde haar voorbeeld en toe zei haar moeder, dat ze niet twee verschillende maaltijden wilde maken, en toen werd besloten, dat het hele gezin (vader, moeder, en thuiswonende dochter en twee zonen) maar vegetarisch werden. Nu, meer dan vijfentwintig jaar later, zijn ze dat nog.
Dat is inderdaad om jaloers op te worden! Hoppa, weer 5 vegetariers d'r bij, klinkt goed!
Shari --> ik vind het knap hoe je doorzet en staat voor je nieuw verworven levensstijl! Veel mensen zouden het (tijdelijk) hebben opgegeven! In het begin is het vaak lastig en soms wat overweldigend, maar alles went en je leert elke dag wel wat!
Ik heb geprobeerd om dat artikel 'Vegetarische kinderen' uit de volkskrant te zoeken op hun website maar je moet betalen om het te lezen. Jammer! Iemand die het ergens op de computer heeft staan?
-
ik moet echt nog heel veel leren hoor ik al, haha!
Geen zorgen, dat komt hier helemaal goed hoor! :)
-
Hallo ik ben rachel en sinds een paar maande heb ik besloten geen vlees meer te eten.
Ik voelde me ongezond en het smaakte me niet meer de laatste tijd. Ik merkte dat ik makkelijk zonder kon en ik ben het helemaal niet eens met de bio-industrie. Zat redenen dus om geen vlees meer te eten.
Nu wil alleen mijn moeder geen vleesvervangers voor mij kopen ( zelfs niet het aller aller goedkoopste). En ik zag haar laatst een kippenboullionblokje in een sausje doen.
Ze vind het onzin en is van plan in haar gerechten voortaan vlees te stoppen.
Ze zegt ik vind het lastig dubbel koken en ik wil gerechten maken MET vlees erin
wat moet ik hiermee? Ik ben er eigenlijk best boos om
Wat vinden jullie van deze situatie??
Ik ben heel erg benieuwd.
Groetjes,
Rachel
-
Heb je wel netjes met je moeder overlegd toen je besloot geen vlees meer te eten of heb je het gewoon aangekondigd? Met die tweede methode stimuleer je natuurlijk geen medewerking.
Als ik jou was zou ik eens uitgebreid gaan praten met mijn moeder, wil ze je niet helpen omdat ze het echt teveel werk vind, dan zou je kunnen aanbieden om haar te helpen. Maar misschien weet ze wel niet precies hoe ze gezond en vegetarisch kan koken, haal dan eens een boek uit de bibliotheek of koop een klein kookboekje (het zuivelbureau heeft een serie met daarin twee vega-kookboekjes, vooral lekker vegetarisch is een aanrader voor beginnende veg's, heel makkelijke recepten, erg makkelijke smaken ook en maar 3.95, maar voor iets leuker koken is het Vegatopia kookboek erg geschikt en bij absoluut geen geld zou je de receptkaartjes van ah kunnen gaan verzamelen), of is ze bang dat vegetarisch eten sowieso minder gezond is of dat het slechts een fase van jou is en dat ze nu heel veel werk heeft voor niets.
In die laatste twee gevallen zul je wat meer moeite moeten doen om je moeder te bewijzen dat vegetarisch eten hartstikke gezond is en/of geen fase, maar ik denk dat de situatie voor jou veel makkelijker wordt als zij het met je eens is.
-
Jaa ik heb haar rustig geinformeerd en eerst zag ze het probleem niet.
Ze houdt zelf enorm van vlees en wilt niet vegetarisch koken. Als ik ( rustig ) vraag of ze dat eens wilt doen want misschien vind je het zelf ook wel lekker zeg ik er dan bij, zegt ze best hard: NEE! dat wil ik niet en ik vind het onzin dat je geen vlees eet.
Ik ben gewoon bang dat mn moeder boullionblokjes stiekem ergens toch in doet( klinkt gemeen maar vertrouw me zo zit ze in mekaar) Ik heb aangeboden om zelf te koken om haar last te ontnemen, kan niet: te veel tijd en te duur. zelfs als het met dezelfde groenten en aardappels word gedaan vind ze het niet goed.
Als ik alle onduidelijkheden bij haar weghaal en ze geen argumenten meer heeft waarom het niet zou mogen zegt ze zoiets in de trend van: IK vind het gewoon onzin!! eerst at je ook gewoon vlees en ik ga me niet aan je aanpassen.
ik vind het heel moeilijk hoe ik er mee om moet gaan!
-
Leg eens wat vegetarische bouilonblokjes naast de kipbouilon. Dan kan je moeder zelf kiezen.
Laat haar wat teksten van dit forum lezen. Leg ze gewoon ergens neer (dus niet dwingen).
Kijk of je aardappelen/macaroni/rijst en groenten los van de sausjes kan krijgen. Sausjes zijn natuurlijk wel de smaakmakers maar echt nodig zijn ze niet.
Maak er in ieder geval geen drama van. Je hebt nog tijd genoeg om vegetarier te worden of te zijn.
Nog een tip: vegetariers dragen een extra steentje bij om het broeikaseffect en de opwarming van de aarde te verminderen.
(Als we ongeveer je leeftijd weten, kunnen we misschien wat betere tips geven)
-
Hey allemaal ,
ik ben sinds 2 maanden 1 week vegetariër ,
ik ben nog (maar) 12 jaar .
Eerst hadden mijn ouders er niets op tegen ,
ze dachten dat ik dit niet vol ging houden :-\
Toch ben ik na 2 maand 1 week nog vegetariër ,
ik merk hier niks van alleen dat ik me gelukkiger voel :D
maar nu is eten een ramp !! :'(
elke keer proberen men ouders me te overtuigen voor vlees te eten , natuurlijk weiger ik , maar ik haat het gewoon dat ze me niet steunen ! ze maken wel vegetarisch eten klaar enzo.. maar ze zijn er eigenlijk tegen >:( . Wat vinden jullie ervan ? ???
-
Hoi BetsyLover,
ik denk dat dat een probleem is waar veel beginnende vegetariërs die nog thuis wonen last van hebben. En hoe jonger je bent, hoe groter die kans is en hoe moeilijker het mij lijkt.
Weet je wat de redenen zijn waarom je ouders niet blij zijn met je vegetarisme?
Vaak heeft dat te maken men hun schrik dat je allerlei tekorten krijgt. En hoewel je als vegetariër prima gezond kan leven beseffen veel mensen dat niet. En het is dan ook wel te begrijpen dat je ouders zich misschien wat zorgen om je maken. Dat je ouders je het niet verbieden en iets vegetarisch voor je klaar maken bewijst volgens mij dat ze wel het beste met je voor hebben.
Als het zo is dat ze bang zijn dat je tekorten gaat krijgen dan kan je ze misschien overtuigen om wat informatie op te lezen op b.v. deze website, of op www.eva.be, ... En er zijn zeker nog een pak websites te vinden die goede informatie geven over vegetarisme.
Als je ze echt niet kan overtuigen en je zelf aan de ene kant niet volledig wil toegeven maar de situatie wel leefbaar wil maken voor zowel je ouders als jezelf kan je misschien een compromis sluiten. Misschien kan je afspreken met je ouders dat je nog maximum 2 keer per week vlees eet of enkel bij familiebezoekjes.
Misschien vind je dat geen leuke oplossing maar misschien is dat wel het beste dat je gedaan krijgt. Als je je ouders kan overtuigen dat je vegetarisch eten gezond kan zijn is dat natuurlijk nog veel beter.
Succes met het overtuigen van je ouders en natuurlijk met je vegetarisme.
-
Ligfietsertje : dank je wel voor je reactie , probeer nu men ma te overtuigen dat ik perfect gezond ben nu maar jh makkelijker gezegd dan gedaan :o ma ja ... het zal wel goed komen zeker zolang ik niet toegeef ;)
-
Om gezond te blijven is het wel erg belangrijk dat je gezond vegetarisch eet. Het weglaten van vlees volstaat dan niet. Zolang je echter ook nog melk, eieren, kaas, ... gebruikt hoef je je geen zorgen te maken. En ik had begrepen dat je een pescovegetariër bent, dus ook nog vis eet.
Anders moet je je moeder eens vragen waar ze bang is dat je een tekort aan zou kunnen krijgen. Al is de kans groot dat ze daar zelf geen concreet antwoord op heeft. Als ze dat wel heeft kan je haar ook tips geven over welke voedingsmiddelen die stoffen waar ze bang van is dat je ze onvoldoende binnen zal krijgen veel bevatten.
-
@ ligfietsertje : inderdaad al een paar keer gevraagd , heeft ze geen antwoord op , allee haar antwoord is : je zit nog in je groei ! maar ik eet nog vis , eieren enzo ... juist geen vlees .
-
Ik was 11 toen ik vegetariër werd. Mijn papa en mama zeiden toen quasi-blij: "Goh leuk.. Moet je doen.." en dachten ook dat ik het niet vol zou houden.
Inmiddels ben ik 23 en nog steeds veggie.
BetsyLover: Het lijkt me dat je genoeg voedingsstoffen binnenkrijgt. Gewoon even goed research doen. En zelf bekijken waar je je goed bij voelt. :)
-
Hoi Betsylover. Leuk dat je hier hebt gepost. En fijn om te lezen dat je vegetariër bent geworden. Dat je ouders voor jouw vegetarisch eten maken, is een goed teken! Ze nemen je besluit in ieder geval serieus. Ze hadden ook kunnen zeggen: 'Dan eet je gewoon je stukje vlees niet op'.
Dat je ouders zich zorgen maken dat je niet voldoende gezond eten binnen krijgt, begrijp ik wel. De meeste mensen denken dat vlees heel belangrijk is. Omdat je waarschijnlijk nog niet zelf kookt, is het goed als je je ouders vertelt hoe ze voor jou een gezonde maaltijd kunnen maken.
Het Voedingscentrum geeft informatie over gezond eten. Je ouders zullen de informatie van het Voedingscentrum vast geloven. Op deze pagina (http://www.voedingscentrum.nl/voedingscentrum/Public/Dynamisch/hoe+eet+ik+gezond/vegetarisch+eten/vegetarisch+eten.htm?WBCMODE=PresentationUnpublished) kunnen ze lezen dat je uit brood, granen, groente, peulvruchten, en eieren voldoende ijzer, vitamines en eiwitten krijgt. En omdat je ook nog vis eet: het Voedingscentrum vindt dat we meer vis in plaats van vlees moeten eten (http://www.voedingscentrum.nl/voedingscentrum/Public/Statisch/Voor+professionals/voedingsvoorlichters/het+indelen+van+voedingsmiddelen/Vlees+%28waren%29+vis+ei+en+vleesvervangers.htm?WBCMODE=PresentationUnpublished).
Praat er over met je ouders. Vertel ook dat je het vervelend vindt dat ze telkens zeggen dat je vlees moet eten. En misschien is het voor jou een goed compromis om toch af en toe vlees te eten. Je zou kunnen zeggen dat je dan alleen biologisch vlees wil, omdat dat beter is voor de dieren. En als je dat niet wilt, zeg het ze dan duidelijk. Omdat je nog maar twaalf bent, zijn je ouders verantwoordelijk voor jou. Jij mag vertellen wat jij wilt, maar uiteindelijk beslissen zij. Maar als ik jouw bericht lees, denk ik dat ze je zullen ondersteunen bij je besluit vegetariër te zijn!
Het zou mooi zijn als je vegetariër zou blijven. Maar als het toch te moeilijk is, of als je toch af en toe zin hebt in vlees: doe er niet te moeilijk over. Als je eenmaal volwassen bent en zelf kunt beslissen, dan is het nog vroeg genoeg om 'echt' vegetariër te worden.
Succes met je keuzes!
-
Betsylover,
Ik ben vegetarier van geboorte, evenals vijf broers en een zus. Mijn ouders hebben nooit ingewikkeld gedaan met vegetarisch eten. Gewoon melk, kaas en eieren blijven eten als je in de groei bent. Mijn kinderen zijn er ook groot door geworden.
Maak je geen zorgen. Stel je ouders ook maar gerust. In onze westerse wereld zal je niet gauw dood gaan door tekorten als je maar eet met variatie (vlees, vis of gevogelte hoeft daar niet bij te horen).
-
Hey allemaal ,
ik ben sinds 2 maanden 1 week vegetariër ,
ik ben nog (maar) 12 jaar .
Eerst hadden mijn ouders er niets op tegen ,
ze dachten dat ik dit niet vol ging houden :-\
Toch ben ik na 2 maand 1 week nog vegetariër ,
ik merk hier niks van alleen dat ik me gelukkiger voel :D
maar nu is eten een ramp !! :'(
elke keer proberen men ouders me te overtuigen voor vlees te eten , natuurlijk weiger ik , maar ik haat het gewoon dat ze me niet steunen ! ze maken wel vegetarisch eten klaar enzo.. maar ze zijn er eigenlijk tegen >:( . Wat vinden jullie ervan ? ???
Ik werd vegetariër toen ik 3,5 was. Ik kan me niet meer herinneren waarom, maar volgens m'n ouders wilde ik op een gegeven moment steeds minder vlees totdat ik niets meer wilde. Op die leeftijd hebben ze me niet gepushed om het toch op te eten. Hoewel ze zelf vleeseters zijn, hebben ze in hun studententijd wel enige jaar als vegetariër geleefd. Vandaar dat ze waarschijnlijk makkelijker m'n keuze respecteerden.
Op jonge leeftijd heb ik zodoende eigenlijk redelijk makkelijke ouders gehad die het geen probleem vonden om voor mij wat anders te maken. En zo er toch voor te zorgen dat ik genoeg voedingsstoffen binnen kreeg. Toen ik wat ouder werd, begon ik me er meer in te verdiepen en ik heb redenen gevonden om vegetariër te blijven. Toen ben ik er ook over gaan discussiëren met de rest van m’n familie, die wel vlees eten. Ze hebben me vaak genoeg weer proberen over te halen om het weer te gaan eten. Of om het alleen maar weer eens te proeven, maar dat heb ik altijd geweigerd. Daar ben ik blij om. Ik weet nu dat niemand me meer in deze keuze zal beïnvloeden, nu ik bijna volwassen ben. Ik heb het ook niet altijd leuk gevonden dat ik er niet altijd 100% in werd gesteund om door te gaan. Mijn ouders hebben weleens gezegd dat ze achteraf spijt hebben gehad dat ze op jonge leeftijd niet met me hebben doorgezet wat betreft vlees eten. Omdat ze het lastige eraan maar vaak genoeg merkten. Maar in plaats van dat ze me opnieuw konden winnen voor het vlees, ben ik alleen maar minder dierlijke producten gaan eten. Ik heb er zelf voor gekozen om ook geen vis en garnalen meer te eten.
elke keer proberen men ouders me te overtuigen voor vlees te eten , natuurlijk weiger ik , maar ik haat het gewoon dat ze me niet steunen ! ze maken wel vegetarisch eten klaar enzo.. maar ze zijn er eigenlijk tegen >:( . Wat vinden jullie ervan ? ???
Er zijn al een aantal tips gegeven. Je moet denk ik beseffen dat ze niet dezelfde overtuiging hebben als jou en waarschijnlijk ook nooit zullen krijgen. Je hebt wel van die ouders die dankzij hun kinderen (meer) vegetarisch gaan eten maar die heb ik dus ook niet. Wij eten wele ens vegetarisch, ik denk gemiddeld 1x per week…maar vaak is het dan omdat ik kook en dan eet iedereen vegetarisch mee. Je kunt wel voorstellen dat je een keer voor het hele gezin vegetarisch kookt en als dat een succes is mag je het misschien nog wel eens. Dat is denk ik de enige manier om wat meer waardering voor jouw keuze te krijgen. Misschien vinden ze sommige vegetarische gerechten zelf wel lekker.
Verder heeft het misschien ook wat tijd nodig. Als je een paar jaar verder bent en je ouders eenmaal gewend zijn dat je vegetariër bent, accepteren ze het hopelijk meer en misschien wel helemaal. En verder kun je het beste gewoon veel met je voeding bezig zijn en gezond blijven eten, dan zien je ouders dat je er verantwoordelijk mee om gaat en zij zullen dan ook wel het idee hebben dat dat een stuk beter is dan een kind dat slecht eet of een kind dat niet eet.
;D
-
Ik ging vanmiddag met mijn pa de stad in. Hij begon eerst over babipangang spek van de chinees ( die ik inderdaad toen ik nog vlees at lekker vond), toen over de kipjes aan het spit bij de slager ( die ik vroeger lekker vond), vervolgens kocht hij bij de HEMA maar liefst 3 pakken vleeswaar ! Spek, pekelvlees en cornedbeef. ( en die man is maar alleen, waar laat ie het?).
Toen we weer terug naar huis liepen zei ik dat me nogal opviel dat hij het onderweg steeds over vlees had, en of hij me soms probeerde over te halen ofzo... ( en dat dat heus niet ging lukken) of dat hij soms bang was dat ik ondervoed ging raken? ( die vond ik zelf wel grappig aangezien ik nogal aan de flinke kant ben en ondervoeding wel het laatste is waar je bij mij bang voor moet zijn ;D)
in plaats van een normaal antwoord te geven begon hij gewoon over...HEEEEL iets anders. Alsof hij me gewoon helemaal niet gehoord had.
:-X Irritant!!
heb toen ook maar niks meer gezegd... maar gelukkig wel mijn zegje gedaan. ;)
-
Ik ben natuurlijk geen psycholoog, maar op kantoor merk ik ook, dat mijn collegaas meer bezig zijn met mijn vegetarisme, dan ikzelf. Heel vaak opmerkingen, en ze verwachten dan van mij een reactie. wat mij betreft mogen ze hier mee doorgaan. Mogelijk ontwaakt er dan eens een klein vlammetje.
-
Ja Arno,nu je het zo zegt !!
Ik zit aan een "blok" met een collega die ook geen vlees eet, en daar staat men ook om de haverklap opmerkingen tegen te maken, bijv. luidruchtig te kennen geven dat ze salami op brood hebben ofzo.
Gek is dat toch.
-
Toen ik nog thuis woonde, kon ik er niet voor kiezen. We aten vlees van de koe en van het varken. Nu ik op mezelf woon is dat anders, en ik ben verandert qua smaak en gewoonten. Inmiddels ben ik ervan overtuigd dat ik vega wil blijven.
Ook mijn moeder en broers veranderen een beetje. Elke maandag eet ik daar en dan maakt mijn moeder iets vegetarisch en als ze bij mij eten hoef ik ook niet iets met vlees klaar te maken. Super, vind ik dat, dat het nu zo gaat. Echt heel anders dan toen ik nog daar woonde.
-
sprak gisteren nog met een wat oudere collega ( sorry collega) over het gedrag van mijn pa, hij dacht dat het waarschijnlijk pesterijtjes oftewel grapjes waren.... oooh??!! raar gevoel voor humor hebben vleeseters toch... dat "ik heb salami op mijn brood"zal waarschijnlijk ook wel vleesetershumor zijn dan... ??? ???
-
sprak gisteren nog met een wat oudere collega ( sorry collega) over het gedrag van mijn pa, hij dacht dat het waarschijnlijk pesterijtjes oftewel grapjes waren.... oooh??!! raar gevoel voor humor hebben vleeseters toch... dat "ik heb salami op mijn brood"zal waarschijnlijk ook wel vleesetershumor zijn dan... ??? ???
Volgende keer gewoon heel hard in lachen uitbarsten als ze zoiets zeggen. En weigeren bij te komen van het lachen tot ze weg zijn of weer normaal doen. ;D
Mijn ouders eten ook niet vegetarisch. In eerste instantie reageerde m'n moeder niet bepaald positief toen ik vegetariër werd en toen ik veganistisch ging eten al helemaal niet, maar zij is uiteindelijk degene die het meest open staat voor het uitproberen van mijn vegameukjes. En uiteindelijk zorgen ze wel altijd lief voor iets vega's als ik daar eet (ze weten natuurlijk dat als ze dat niet doen ik simpelweg niet meer bij ze ga eten ;))(OK ik ben ook niet te beroerd om zelf te koken hoor). Maar over het algemeen eten ze eigenlijk geen dag zonder vlees.
Vorig weekend echter gingen mijn vriend en ik bij ze eten omdat we een etentje van ze tegoed hadden (als prijs! ergens voor, jaja). En nou, ze hadden er echt werk van gemaakt! Als voorafje een erg mooie terrine met bloemkool en tomaat in aparte laagjes, daarna courgettesoep en als hoofdgerecht rijst met groenten en tofu en Indiase saus (het pakje saus door m'n vader op veganness gecheckt :heart:), het nagerecht was iets met gebakken appeltjes en calvados. Ik was positief verrast! :D
Een leuke bijkomstigheid was dat ze al een paar keer wat gerechtjes hadden uitgeprobeerd die week en nu ook nog een heleboel over hadden, ergo ze hebben ongeveer de helft van de week vegetarisch gegeten. :)
-
wat lief van ze !! en het klinkt ook super culinair zeg.
Moet ook zeggen dat mijn moeder het ook wel leuk vindt om vegetarisch te koken en dingetjes uit te proberen... eigenlijk al sinds ik jaaaaren geleden met een recept voor een vegetarisch ovenschoteltje kwam...
mijn vader op zich ook wel.. als er iemand lekker tempé en tahoe kan maken... z al dan toch wel een soort misplaatst grapje zijn geweest.
-
hoihoi ik ben 23 woon nog thuis en ben sinds kort vegetarisch gaan eten
mijn ouders vinden het maar raar en maken er grapjes over
dus nu doe ik mijn eigen boodschapjes in de biologische winkel
en kook ik zelf ook opgelost en verder stoor ik me er niet aan
groetjes channes
-
Klinkt goed!Die grapjes zullen vast verdwijnen zodra men ziet en merkt dat je serieus bent.
-
Ik ben sinds 6 en half jaar vegetariër, van mijn 12e dus.
Aanvankelijk hadden mijn ouders zoiets van 'het gaat wel over' en 'ze zit in de puberteit'. Sindsdien heb ik echter nooit meer vlees gegeten en mijn ouders zijn daar best ok mee.
Sinds een paar maanden eet ik nu geen vis meer (ik zit nu op kamers in Antwerpen door de week) en nu is mijn moeder de laatste tijd weer ongerust over 'mijn gezondheid', want 'geen vis eten is slecht', 'je hebt dat nodig'.
Maar over het algemeen is het geen probleem dat ik vegetariër ben en mijn ouders (en broertje) niet. Mijn broer is ongeveer 3 jaar vege geweest, 'omdat grote zus dat was', maar eet nu weer gewoon vlees. Thuis wordt daar ook niet moeilijk over gedaan ofzo. Mijn moeder maakt altijd 2 gerechten (twee keer spaghettisaus enzo), en doet daar niet moeilijk over.
-
ik moet zeggen dat thuiswonen in dat opzicht ook heel erg tegenvalt... overal moet vl33s in :-X
en als ik dan een x kook.. wordt er zo gekeken van waarom zit er geen vl33s in ::) en maar zeggen dat ze zo betrokken zijn met dieren.. vooral over mijn vader kan ik pissig worden.. die heeft al een miljoen x gezegd dat als ie meer groente zou lusten vega zou zijn.. maar als we het dan over andere dingen dan vegaknakworstjes op de bbq hebben gaat ie flippen omdat op een bbq vl33s hoort pff kortzichtigheid hier...
-
Ik was 13 toen ik vegetariër werd. Mijn moeder deed toen met mij mee maar hield het niet langer dan een maand vol. :P Maar mijn ouders doen er wel normaal over. Het is zelfs zo dat ze zelf ook veel vlees hebben geschrapt (vooral varkensvlees), en eten vaak ook gewoon vegetarische dingen mee. Meestal houden ze er ook wel rekening mee, mijn moeder heeft bijv. speciaal een mini-ovenschaal en mini-wok voor me gekocht.
Het enige waar mijn ouders wel moeilijk over doen is dat ik geen kaas wil eten, dus dat moet ik vaak wel eten :(
-
maar als we het dan over andere dingen dan vegaknakworstjes op de bbq hebben gaat ie flippen omdat op een bbq vl33s hoort pff kortzichtigheid hier...
Dat hoeft hij niet te eten toch? Ik neem aan dat er voor hem vlees op de bbq gaat als de rest van je familie dat allemaal wel eet. Dan kan jij er toch wel wat voor jezelf met groente op gooien? En vegaworstjes mogen dan weer wel maar bijvoorbeeld een groentespies niet? Wij hebben ook gebarbequed deze week, ik had groente gekocht en daar allerlei dingetjes mee gemaakt voor op de bbq. Ik had er op gerekend dat ik daarvan zou eten en eventueel mijn vriend (die niet vegetarier is maar wel redelijk vegafiel zeg maar, tempehverslaafd en zo). De rest neemt meestal hooguit wat salade en stukjes groente om een gecombineerde vlees-groentespies te maken. Maar ineens wou iedereen daar wat van! Dat viel me alleszins mee. (Er was meer dan genoeg, anders hadden ze het lekker niet gekregen hoor.)
-
Wat ik wel altijd irritant vind bij barbecueën, is dat als je niet oplet dat mensen dan zo een vegetarisch iets op de plek leggen waar daarvoor een druipende speklap heeft gelegen :-\
-
Dat vind ik bij zo'n barbeque grill wel meevallen, bij het gourmetten vond ik het erger, dat is zo'n plaat waar alles 'lekker' op blijft liggen. Heel veel moeite hoor om het niet op mijn stuk te leggen, dan ben ik weer egoistisch dat ik een klein gedeelte van de plaat voor mezelf claim ::). Gelukkig hebben we ook nog zo'n ouderwetse met spiritusbrander en 2 pannetjes, claim ik daar toch een pannetje van! Tip voor bij de barbeque: ik heb (bij de AH-XL maar hebben ze vast ook op andere plaatsen) een grillrooster gehaald. Is van hetzelfde materiaal als het barbequerooster maar met ook spijlen dwars zodat je kleine vierkantjes krijgt. Ideaal voor groente omdat het er niet tussendoor valt. Niet fijn voor vlees want het wordt er minder snel gaar op. Als je daar iedere keer je spul op legt en met rooster op de barbeque, en het rooster daarna weer meeneemt naar je plek (als je er even niks op legt), heb je steeds je eigen schone stuk.
-
-mijn eerste berichtje hier-
Ik ben sinds 1.5 jaar vegetarier en mijn ouders vinden het niet erg. Wel vinden ze het vervelend
als ik de kaas die ze hebben gekocht niet eet omdat er stremsel inzit. Maar nu kopen ze biologische
kaas. ;). Wat dat betreft heb ik hele toffe ouders.
groetjess.
p.s: wat die bbq betreft. Zelf maak ik ook altijd een onzichtbare lijn: mijn kant en de kant van
de vleeseters... :P
-
-mijn eerste berichtje hier-
Wel vinden ze het vervelend
als ik de kaas die ze hebben gekocht niet eet omdat er stremsel inzit. Maar nu kopen ze biologische
kaas. ;). Wat dat betreft heb ik hele toffe ouders.
Hoi Lotus,
eigenlijk wordt er voor elke harde kaas stremsel gebruikt, alleen kan dit dierlijk stremsel zijn of stremsel van niet-dierlijk afkomst. Hoewel bij biologische kazen er vaker van niet-dierlijk stremsel gebruik gemaakt wordt is dat zeker niet altijd het geval.
-
p.s: wat die bbq betreft. Zelf maak ik ook altijd een onzichtbare lijn: mijn kant en de kant van
de vleeseters... :P
Het probleem was dus dat die lijn onzichtbaar is voor vleeseters he :P
eigenlijk wordt er voor elke harde kaas stremsel gebruikt, alleen kan dit dierlijk stremsel zijn of stremsel van niet-dierlijk afkomst. Hoewel bij biologische kazen er vaker van niet-dierlijk stremsel gebruik gemaakt wordt is dat zeker niet altijd het geval.
Er wordt inderdaad altijd stremsel gebruikt, zo maak je kaas van melk. Staat er op als het goed is wat voor stremsel. De biologische kaas van AH en de Groene Koe zijn vegetarisch, dus met niet-dierlijk stremsel. Soms zijn kazen waarvan je het niet verwacht niet-dierlijk gestremd. Zoals een lekker kruidenkaasje van de kaasboer, daar stond het gewoon op. Dus kwestie van ff controleren.
-
grrrr broertje heeft speciaal voor mij zalm gekocht >:( ::) zelfs mijn date snapt beter wat vega zijn betekend dan broertje!
-
Je broer is wel een beetje raar, op dat gebied (als ik dat mag zeggen, natuurlijk ;))
Toen wij er waren vroeg hij vragen als 'wat is dat vegetariër' en 'eten jullie dan vis?' en zo. Jij bent toch al lang zijn zus? ::)
Vandaag in les trouwens een grappig. Ging over beperking van fosfaten in voeding, en kwam ter sprake dat ik vegetariër was. Vroeg meisje; aaaaaaah, jij bent vegetariër. Ik maakte mij al op voor de typische conversatie, je kent ze wel, over waarom en hoe en zo, nee hoor. Ze vroeg of ik al seitan had gegeten, want ze had dat eens geprobeerd en niet lekker gevonden. Is eens iets anders.
-
nou t hele vis verhaal is hier nogal stom ::) ik moest eerst vis eten van mijn ouders voor ik vlees mocht schrappen.. Nu zei ik nooit dat ik vegetarier was maar dat werd thuis door de rest dus wel gezegd ::) Ik verbeterde t elke x maar dan werd er zo van ja ja gedaan :-\ *zucht* ik wordt er moe van dat ik me zelfs thuis mot verantwoorden :(
-
grrrr broertje heeft speciaal voor mij zalm gekocht >:( ::) zelfs mijn date snapt beter wat vega zijn betekend dan broertje!
Lees hem nu pas, maar val toch nog om van de verbazing. Meende hij het, had hij er gewoon niet aan gedacht of was hij stom aan het doen? Wat een obstinaat jochie is het toch. Vond het wel grappig dat hij zelfs tegenover een tafel vol vegetariërs én een ex vega vriendinnetje dacht grappig te zijn door vega grapjes te maken. Blijf er bij, ik vond het wel schattig, echt een knulletje dat nog niet beter weet.
-
ja jongetjes van 18 :-\
-
grrrr broertje heeft speciaal voor mij zalm gekocht >:( ::) zelfs mijn date snapt beter wat vega zijn betekend dan broertje!
Lees hem nu pas, maar val toch nog om van de verbazing. Meende hij het, had hij er gewoon niet aan gedacht of was hij stom aan het doen? Wat een obstinaat jochie is het toch. Vond het wel grappig dat hij zelfs tegenover een tafel vol vegetariërs én een ex vega vriendinnetje dacht grappig te zijn door vega grapjes te maken. Blijf er bij, ik vond het wel schattig, echt een knulletje dat nog niet beter weet.
Ik dacht aan een kind van 8 a 12, maar is ie echt 18? Dan vind ik het eerlijkgezegd een beetje triest.
-
tis ook sneu.. maar goed mijn moeder bakt dus ook een k!pb^rg3r voor me dus ach...
goed voorbeeld doet goed volgen zullen we maar denken ::)
-
Ik ben al ruim zes jaar vegetariër, mijn ouders al ruim zestig jaar níet. En ik moet nog steeds aan mijn vader uitleggen dat ik liever níet heb dat mijn vegaburger in dezelfde pan gaat als de karbonades... :o
('Maar hij raakt ze niet áán!')
Ik denk niet dat ze het kwaad bedoelen, ze snáppen het gewoon niet. De aardappelen-groenten-vlees-generatie, enzo. ::)
-
Ik eet sinds een paar maanden vegetarisch, sinds ik op mezelf woon. Omdat ik nu nog ongeveer een keer per week bij mijn ouders eet vergeten ze het wel eens, maar we hebben altijd een salade erbij en dan geef ik mijn porsie gewoon aan m'n broertje. Ze begrijpen het ook wel, bij ons thuis wordt twee keer in de week vis gegeten, twee keer kip, twee keer rund of varrekensvlees en een keer vegetarisch. En allemaal biologisch, dat kan ik als arme student niet betalen hoor :P Dus nu is eigenlijk de dag dat ik mee-eet standaard de vegadag van de week.
-
Wow wat een vast voeder ritueel. Mijn ouders eten 7x in de week warm, verder leggen ze zich niet vast hoor.
Helaas behoort vega en bio niet tot hun vocabulaire dus jij hebt het beter getroffen!
-
Tsja, zo vast is het nu ook weer niet, maar gemiddeld genomen zeg maar. Toen ik en mn zusje noch jong waren konder we niet zonder een vast voeder ritueel, woensdag pannekoekdag etc. :P
-
Het laatste bericht is alweer een tijdje geleden zie ik, maar ik doe toch maar even m'n verhaal! (i'm new!)
Ik werd vegetarier toen ik 7 was.(ben nu 18) Ik begon erover toen ik 6 was, maar m'n ma heeft het een jaar weten uit te stellen, totdat ik gewoon niets meer at. Toen ik 6 was vond ze me te jong, ze vond dat ik nog niet zo'n beslissing kon nemen, maar ze had uiteindelijk geen keus dus tja! Ook begreep ze er nix van, ik was de grootste vleeseter in huis! Ze vond het zo zielig als ik dat niet meer kon eten, haha!
Nou sindsdien ben ik vegetarier! Het is volledig geaccepteerd hier, niets aan de hand! Ze eten helaas nooit vegetarisch mee, soms een ''vega'' pizza, maar dan houdt het ook op! Ze vinden het gewoon niet lekker. Heel vreemd trouwens! Bepaalde vleesvervangers die ik echt niet te eten vind, vinden zij juist wel weer redelijk lekker! En andersom! Herkent iemand dit?
-
Je hele verhaal klinkt of ik het geschreven heb, dus ja ik herken het wel (behalve dat ik iets ouder ben nu). Welkom hier trouwens, Lotte.
Ik heb verder ook geen last bij mn ouders behalve dat ze het fantastisch vinden om te vertellen dat ik vroeger het fondue vlees zo lekker vond dat ik het rauw at.
-
Ik werd vegetarier toen ik 15 was, en een van mijn zusjes (toen 11) besloot om mee te doen. De andere wilde niet, die wil nu bij het avondeten eigenlijk vaker vegetarisch eten, maar wil ook gewoon een frikadel bij de patat :p
Mijn vader vindt het onzin en mijn moeder is allergisch voor melk en soja, en dan wordt het al wat lastiger.
Veel discussie is er bij ons niet geweest, er wordt nu gewoon voor ons apart gekookt met vleesvervangers. Mijn zusje en ik weigerden gewoon om het vlees op te eten, en mijn moeder is dietist dus die wil dan wel weer zorgen dat we onze voedingsstoffen wel binnenkrijgen :p
-
Ik vind het wel vreemd dat jullie vaak spreken van meedoen in plaats van niet meedoen.
-
In de wereld waarin wij leven is dat ook de meest logische woordkeuze.
-
Ik ben zelf 15 jaar en woon dus uiteraard nog bij mijn ouders, die beiden niet vega zijn, net als mijn broertje.
Er zijn bij ons totaal geen problemen: Ik krijg gewoon elke dag mijn vleesvervanger. Soms uit een pakje, soms krijg ik champignonnetjes oid, soms ei, dat verschilt per dag.
nadeel is wel dat ik nooit 'echte' vega gerechten eet zonder vleesvervanger, zoals kikkererwten-, paddestoelen- en linzengerechten. Dat vind ikzelf namelijk ook erg lekker.
-
nadeel is wel dat ik nooit 'echte' vega gerechten eet zonder vleesvervanger, zoals kikkererwten-, paddestoelen- en linzengerechten. Dat vind ikzelf namelijk ook erg lekker.
Gewoon een (klein) blikje opentrekken en opwarmen. Helemaal niet moeilijk.
-
nadeel is wel dat ik nooit 'echte' vega gerechten eet zonder vleesvervanger, zoals kikkererwten-, paddestoelen- en linzengerechten. Dat vind ikzelf namelijk ook erg lekker.
Gewoon een (klein) blikje opentrekken en opwarmen. Helemaal niet moeilijk.
Wel met ouders (en dus regels waar ik me aan dien te houden, zoals ik al zei ben ik 15 en heb ik dus nog niet zoveel zelf te zeggen), en al helemaal met de stiefvader-en-stiefzus-situatie bij ons in huis. We eten samen, als iedereen iets anders erbij gaat nemen is het absoluut niet bevorderlijk voor de sfeer (wil iedereen wel wat extra's/anders, eet nooit meer iemand iets wat ie niet lekker vind etc) en sfeer is al een moeilijk punt met stieffamilie. Ik heb er maar tevreden mee te zijn, over iets meer dan 3 jaar rond ik mijn VWO af en ga ik studeren, de eet-vrijheid komt dan wel.
-
Ik werd vegetarier toen ik 13 was, nu zon 7 jaar geleden (wooh... echt al zeven jaar.. verbaasd)
Wacht maar tot je zo oud bent als ik (en dat gaat snel!). Dan kun je zeggen dat je al twintig (!) jaar vegetariër bent. Ik mag nu al zeggen dat ik dat negentien jaar ben. Een veel te hoog getal. Volgens mij was het begin nog in de tijd dat er niet zoiets als internet bestond, en mensen nog niet konden vliegen...
Opa is nu uitgesproken.
-
Wacht maar tot je zo oud bent als ik (en dat gaat snel!). Dan kun je zeggen dat je al twintig (!) jaar vegetariër bent.
Ach, guppie. Ik ben al 23 jaar vegetarier. Oma kan je vertellen dat het steeds sneller blijft gaan.
(gelukkig weet ik wel dat 'opa' ouder is dan 'oma', maar het is wel leuk iemand eindelijk Guppie te kunnen noemen.)
-
Ahum... zie ik er zo jong uit?
-
Ik wist dat je zou komen ;)
-
;D
-
Ik was ook de enige thuis die besloot veggie te worden en dit nu, na ik denk zo'n 15 jaar, nog steeds is.
In het begin werd er wel wat moeilijk over gedaan... en volgens mijn tante heeft mijn moeder ook wel eens gelogen over een gerecht (en dat er dus toch iets van vlees of iets dierlijks in zat). Ze zijn het wel steeds meer gaan accepteren... nou ja accepteren, ik weigerde gewoon nog om vlees of vis te eten, dus hadden niks te willen ;)
Eigenlijk jammer dat niemand me is gevolgd.....