Toevallig ben ik twee weken geleden in Emmen naar de dierentuin geweest en ik werd er treurig van. Ben altijd voor de educatieve factor geweest (Kiwi haalt het al aan, het lijkt mij ook veel indrukwekkender voor je neus in levende lijve, dan dat je het van een tvschermpje haalt), maar hier werd ik wel treurig van.
Willem meent geen stress symptomen te hebben gezien, maar ik meen die wel te heben waargenomen.
Bij de prairiehonden ontdekte mijn moeder een jongetje van een jaar of tien, wat stenen stond te gooien naar ze. Bah.
Dieren uitzetten in de natuur vanuit gtevangenschap brengt inderdaad een risico met zich mee. Een situatie zoals met Hannes lijkt me inderdaad gevaarlijk. Maar wat als je dmv drie generaties fokprogramma in een dierentuin steeds een stapje verder richting vrijheid zou kunnen gaan? Dat je de dieren geleidelijk aan steeds wilder op laat groeien, totdat ze uiteindelijk weer als soort kunnen terugkeren in een natuurpark oid? Ik denk dat het best een mogelijkheid is, met dank aan steeds betere natuurbehoudspogingen, wildparken en dierentuinen. Maar wellicht ben ik te positief ingesteld in dat opzicht...