Er schieten mij tig gedachtes tebinnen over het verschijnsel: dierentuin. Mooie - wel trieste - rapportage gehoord gisteren over Ouwehands in oorlogstijd oa.
Keikoo, die van een film, een orka is verpieterd nadat ze m.b.v. miljoenen kosten meen ik, de vrijheid terugkreeg. Gestorven aan een combinatie van een virus en waarschijnlijk een gebroken walvishart. En zo kan ik nog wel meer gruwelen opnoemen.
Waar het om gaat: kan het dier zichzelf zijn... Treurig vind ik de meeste roofdieren in Artis. Als Artis twee jachtluipaarden juist zou willen houden, is er geen ruimte meer voor andere dieren. Beter nog: al die dieren bij de jachtluipaarden binnen 1 omheining. Voor het jachtluipaard dan. Maar ik weet ook nog wel hoeveel schande er werd gesproken van twee zeekoeien in een piepklein bassin. Die beesten aten de hele dag kroppen andijvie. Niet anders dan in de natuur, nou ja: dan waren het alleen waterhyacinthen. Waarschijnlijk weinig mis mee.
En ik vraag mij af, Dragonfly als er een nare ziekte om zich heen had gegrepen die Hannes had opgelopen van een hond of mens en doorgegeven. Het zou mij ook niet verbazen als Hannes inmiddels wijlen was, achteraf bezien toch niet zo geroutineerd in het vangen van vis e.d. Vaak hebben mensen last van het Donald Duck-syndroom, projecteren menselijke op weinig gebaseerde toegedichte behoeften op dieren. De weg naar de hel is geplaveid met goede bedoelingen.
Er zijn wel degelijk geslaagde introducties: dichtbij de ooievaar en bijv. ver weg: het leeuwaapje en de Japanse kuifibis en de Hawaiigans enz.. Ook niet geslaagde. Met de otters wil het maar niet goed gaan. Men is vergeten eerst wat wegen af te sluiten.
Interessant is het eens te lezen over de dierentuin: Jersey Wildlife Preservation Trust, waarvan het doelstelling nummer 1 is. Ik noemde de dierentuin al eerder.