Ik ben pas sinds kort vegetarier (sinds 4 weken) en mijn collega's (bijbaantje) wisten dat nog niet, ik had het net aan een paar verteld en ik weet dat hun t toch niet zullen begrijpen. Maarja toen vroegen ze me dus zodadelijk te blijven eten samen met een vriendin. Nah daar had ik dus niet zo'n zin in want dan moeten ze helemaal moeilijk doen enzo en had gewoon geen zin in discussies. Maarja toen ik er dus niet was heeft die vriendin tegen die mensen gezegd waarom ik liever niet bleef eten. En toen was t ja dat maakt toch niet uit en blablabla. En kreeg natuurlijk allemaal flauwe opmerkingen over me heen maar dat blijven eten kon allemaal wel enzo. Dus ik uiteindelijk toch maar ja gezegd. Zeggen ze opeens: 'we eten spahgetti, dus dan kun je dat vlees er gewoon op je bord tussenuit halen'.
Dan zit het vlees toch tussen je eten, dat wil ik helemaal niet! Maar ik vond het erg lastig om die mensen dat maar 's uit te leggen en ik wilde hun ook niet 'dwingen' om (in hun ogen) erg lastig te gaan koken. Dan voel ik me helemaal zo opgelaten en ik wil niet heel moeilijk doen zeker als ze er volgens mij al geen zin in hebben.
Ik kan even niet de juiste woorden vinden maar ik hoop dat jullie snappen wat ik bedoel. Ik wil die mensen helemaal niet tot last zijn maar in dit geval gaat dat lastig, ook omdat ik dan 4 mensen incl die vriendin moest overtuigen dat ik dat niet wilde en ik geen nee meer kon zeggen.
Uiteindelijk is 't nog wel goed gekomen, die vriendin had aangeboden om zelf te gaan koken en ik heb haar geholpen en zo hebben we lekker alles apart gekookt. fjiew...
Wat hadden jullie in dit geval gedaan?
Het gewoon gegeten en vlees ertussenuit gehaald?
Toch gewoon uitgelegd dat je dat niet eet en voor je gevoel die mensen onwijs tot last te zijn en vervelende opmerkingen over je heen te krijgen.
ps. ik ben pas net vegetarier en ben dus nog niet zo ervaren met m'n verdedigingsargumenten. Bovendien heb ik daar ook geen zin in, het is mijn keuze en die moet men maar respecteren, ik respecteer het ook als zij vlees eten.