De schuld ligt niet alleen maar bij de maatschappij, ik vroeg mij namelijk af of Laurita een slecht verleden heeft gehad, meestal ligt het daaraan, en dat gevoel wordt vaak versterkt dor misleidende reclames.
Ik ben ook ontzettend gepest op school.
Ik was helemaal geen pestkop, eerder het tegenovergestelde.
Maar op de 1 of andere manier moest ik het altijd ontgelden.
Ik stonk en had vlooien wed er gezegd.
Als we Gym hadden op school werd ik altijd als laatste gekozen, en dan nog werd er gezegd: Wij willen haar niet.
Nou, daar sta je dan.
Als we bokje gingen springen werd ik zo onzeker dat ik er tegenaanklapte of aaan de andere kant erafdonderde, en dan ging iedereen smakelijk zitten lachen.
Na het sporten durfde ik nooit te douchen, want ik was net zoals jij vroeg rijp, borsten, menstrustie , bovendien spoten zij deoderant over mij heen.
Ieder pauze hadden we spelletjes, maar ik mocht nooit meedoen.
Ik voelde me voledig buitengesloten en dat was ook zo.
Gelukkig kon ik het met de jongens wel goed vinden, die vingen mij soms wel eens op.
Die hebben er wel eens wat over gezegd.
Op een dag was het dan ook zover, het was onvermijdelijk:
Ik kreeg klappen door de grootste grootbek van de groep.
Ze kwam naar me toe en begon te trappen, iedere keer weer tegen mijn scheenbeen aan.
Ik deed niets, totdat ik ineens dacht:"AUW! je doet mij zeer!
En ik begon om me heen te slaan en te schoppen met mijn armen en benen tegelijk, toen hebben de leerkrachten ons maar de school ingeduwd voor een gesprek.
De afloop was goed, plotseling was de grootste treiterkont mijn beste vriendin(Ze had ontzag voor me
)
En de rest van het groepje sloot zich daar bij aan, het pesten was voorbij.
Op andere scholen ben ik ook wel gepest maar dat hield op den duur op omdat ik het niet langer pikte, ik beet van mij af, en toen hield het op, ik ben zelfs nog een tijdje de populairste van de klas geweest.
Maar goed, dit heeft wel invloed op mijn onzekerheid gehad, dat weet ik zeker, bovendien zijn er meer dingen gebeurd waardoor ik het gevoel heb gekregen dat ik niet deug, maar daar kan ik niet over praten omdat dat prive is, ik wil n.l geen schade aanrichten.
Die persoon weet ervan en betuigt ook spijt, bovendien kon ze er niks aan doen, omdat zij zelf ook een rotleven heeft gehad waardoor ze zo gevormd is.
Ik heb het haar vergeven.
Ik vond dat dat moest ik hou heel erg veel van haar en ik heb begrip voor haar jeugdsituatie, en we kunnen het nu wel een beetje met elkaar vinden en daar ben ik allang blij mee
224 Reacties
98033 Gelezen