Eetstoornissen & veg*isme

[Hizikigrrrl]

 
Niks stom en oppervlakkig hoor! Zo voel jij het nu eenmaal.

Waarom wil je geen yoghurt en geen melk? Juist de magere varianten zijn heel goed in een dieet waarin je wilt afslanken of juist niet wilt aankomen. Ze bevatten weinig calorieen. Zo krijg je toch nog het een en ander binnen (vooral eiwitten). En wil je wel sojamelk? Neem je iig een multivitaminen-en -mineralensupplement?

Wel goed voor jezelf zorgen meis, dat ben je waard!

[Ayla]

Ik vind het zo moeilijk om magere yoghurt te nemen, wetende dat er nog andere yoghurt bestaat met nog minder (zelfs bijna geen) vet.  Daar zitten dan nóg minder calorieën in, en als ik dan magere zou nemen zou ik me schuldig voelen (want ik heb niet het magerste genomen).  Maar ja, daar zit dan weer die gelatine in..
Sojadingen durf ik ook niet, teveel calorieën .

Magere melk vind ik dan weer helemaal niet lekker, ik vind alleen volle verse melk lekker (ik kon vroeger makkelijk een halve liter bij het ontbijt), maar ja.. dat vind ik nu veel te eng..

En nee, supplementen slik ik niet (want dat verdien ik niet..ik doe het mezelf toch aan? moet ik maar eten...)


Oh, vergeet ik je helemaal te bedanken: thanks voor je reactie dus .

[Draek]

Sojadingen durf ik ook niet, teveel calorieën .

Alpro soja heeft een lijn geintroduceert met minder calorieen. Ik weet niet hoeveel minder en of dat een beetje in de goede richting zit. Staat wel op www.alpro.be

[Kiwi]

En nee, supplementen slik ik niet (want dat verdien ik niet..ik doe het mezelf toch aan? moet ik maar eten...)

Dat hoeft toch geen kwestie te zijn van verdienen? Natuurlijk verdien je het wel, je bent het waard om goed voor jezelf te zorgen. En als dat nu even niet lukt door (gezond) te eten moet je je lichaam niet nog meer verwaarlozen door het de dagelijkse behoefte aan vitaminen en mineralen te ontzeggen!

[willem]

En nee, supplementen slik ik niet (want dat verdien ik niet..ik doe het mezelf toch aan? moet ik maar eten...)

Dat hoeft toch geen kwestie te zijn van verdienen? Natuurlijk verdien je het wel, je bent het waard om goed voor jezelf te zorgen. En als dat nu even niet lukt door (gezond) te eten moet je je lichaam niet nog meer verwaarlozen door het de dagelijkse behoefte aan vitaminen en mineralen te ontzeggen!

Helemaal eens met Kiwi.
Zo te lezen ben je een grens overgestapt. Stap terug meid!  

[Ayla]

Klinkt wel logisch wat jullie zeggen.. ik zou het ook tegen alle anderen zeggen.






Maar niet tegen mezelf.

Ik heb ook een tijdje ijzer moeten bijslikken, omdat ik ontzettend laag stond (ook veel te weinig rode bloedcellen enzo) en dat vond ik ook zo moeilijk.  Ik ben er toen wel aan begonnen (onder zware aanmoediging van m'n huisarts, halverwege gestopt en weer begonnen toen m'n psychologe het te weten kwam en best boos werd .)

[Hizikigrrrl]

Dat je het niet zou verdienen, is dat ook een probleem van eetziekten of staat dat los van elkaar?

Ik schrok er wel van dat je dat zei hoor, en ik was zo te zien niet de enige! Groot gelijk dat je psychologe daar boos van werd, want zo speel je met je leven. Ben je nog wel in behandeling?

[Ayla]

Nou, het hangt wel samen.. ik vind m'n lichaam zo stom en lelijk dat ik het niet zoveel waard vind.
En ja, ik ben nog in behandeling. (Het komt wel goed, ooit..)

[willem]

Nou, het hangt wel samen.. ik vind m'n lichaam zo stom en lelijk dat ik het niet zoveel waard vind.
En ja, ik ben nog in behandeling. (Het komt wel goed, ooit..)

Nu, meid, je leeft NU.
Hoe lang duurt dit al en heeft het iets opgeleverd?

[Ayla]

Nu, meid, je leeft NU.
Hoe lang duurt dit al en heeft het iets opgeleverd?

Het begon rond m'n 11de/12de, maar ik kreeg pas hulp op m'n 18de (bijna 19 was ik), en opgeleverd.. moeilijke vraag. Ik heb er enorm lang over gedaan voor ik mn psychologe vertrouwde (en nu, na 1,5 jaar weet ze nog niet alles, eigenlijk) en qua eten heeft het tot nu toe weinig opgeleverd, maar dat komt vooral door mezelf.. en misschien heb ik wel iets intensiever nodig, maar daar heb ik helemaal geen tijd voor (en ook niet genoeg motivatie, denk ik).

[Wup]

Nou, het hangt wel samen.. ik vind m'n lichaam zo stom en lelijk dat ik het niet zoveel waard vind.
En ja, ik ben nog in behandeling. (Het komt wel goed, ooit..)

Zorg dat je een behandelaar krijgt (misschien heb je die al) die je vertrouwd. Maar die eetstoornis, sorry meid, daar kom je nooit meer vanaf. tis net als een alcoholverslaving. En ik weet waar ik het over heb. bin there. Waar je nu voor moet zorgen is dat je lijf up to datr is kwa vitaminen etc. Toevallig afgelopen zondag of maandag die aflevering gezien van wat je eet ben je zelf? vrouw die enkel chips at en zeer depressief. En na 'normaal' eten een stuk lekkerder in haar lijf zat. Zo is het wel! En dat weet je zelf ook! Begin eerst met flink fruit eten. Dat is goed eten, dat mag je . Hoef je niet uit te kotsen.
En als je met deze peut geen goed gevoel hebt, zoek een ander, zolang je voor jezelf maar duidelijk hebt dat je vooruit moet. En niet wegvlucht.
Je zou ook evt. contact kunnen opnemen met de robert-fleury stichting in leidschendam (de ursula) via je behandelend arts. http://www.robertfleury.nl/cms/cms_rfs.nsf/0/ac7736343ead17bac1256b4400600f41?OpenDocument
succes meid!
Liefs, Wup

[Hizikigrrrl]

maar daar heb ik helemaal geen tijd voor (en ook niet genoeg motivatie, denk ik).

Hier moet je tijd voor maken, want anders is er straks geen tijd meer.

Wat Wup al zegt: door voldoende vitaminen en mineralen (ik laat de omega3-vetten maar even achterwege) ga je je beter voelen, waardoor je zelfbeeld ook weer toeneemt.
Ik denk ook niet dat je er helemaal vanaf komt, maar probeer op een niveau te komen dat eten voor jou nog te overzien is en je geen tekorten oploopt.

[Ayla]

@Wup: thanks voor je reactie .  Ik heb dat programma niet gezien nee..  ik denk ook niet dat het ooit helemaal weggaat, maar dat ik er qua gedrag hopelijk wel vrij dichtbij kan komen (bij 'het normale' dus), dat ik gewoon kan genieten van dingen, zomaar spontaan naar een restaurant kan gaan zonder een halve paniekaanval, en dat het niet meer zoveel leuke dingen zo naar maakt (overal komt wel bijna eten bij kijken).

@Hizikigrrrl:

Hier moet je tijd voor maken, want anders is er straks geen tijd meer.

Ik ga niet dood ofzo hoor (of bedoel je iets anders?).
Ik zal m'n best doen om wat meer fruit (=eng) en groente te eten..

[Poek]

Maar het gaat wel om je gezondheid. Die staat hopelijk toch wel hoog op je prioriteitenlijstje?

[Hizikigrrrl]

@Hizikigrrrl:

Hier moet je tijd voor maken, want anders is er straks geen tijd meer.

Ik ga niet dood ofzo hoor (of bedoel je iets anders?).
Ik zal m'n best doen om wat meer fruit (=eng) en groente te eten..

Wat denk je wat er gebeurt als je zo slecht eet? Op langere termijn levert het iig onomkeerbare schade op.

[willem]

O, Ayla. Zet door, doe er wat aan.  
 We hebben (jaren geleden al weliswaar) een meisje met eetstoornis bij ons in huis gehad. 3 maanden. Ik dacht dat ik als goedwillend persoon er wel iets mee kon doen. Dat bleek niet het geval. Ze is van hier uit 'zelfstandig' gaan wonen, zonder professionele hulp van buiten. Dat is niet goed gegaan!
Ik heb dat mijzelf ook aangerekend, dat ik niet in staat ben geweest om samen met mijn partner uit die tijd, haar eruit te halen.
Je krijgt in ieder geval ook steun van de medeforumleden, maar daarmee kom je er niet. A.j.b. zoek hulp.   en dan iemand die er in geschoold is. Als ik zo lees hoe je er voor staat, dan komt dit niet goed.

[Kiwi]

Ik ben het helemaal met Willem eens. School is misschien wel belangrijk nu, maar je gezondheid is toch echt altijd het allerallerbelangrijkste. Je moet nog wel een heel leven met dat lichaam doen. Een jaartje school kun je nog overdoen, terwijl je nu wel onherstelbare schade aan je lichaam kunt veroorzaken.
Neem eens contact op met de Ursula, zoals Wup al zei, een vriendin van mij is daar ook in therapie geweest en het gaat nu een stuk beter met haar. En het is wel erg intensief, dat schrikt je misschien af, maar het gaat stapje voor stapje, je wordt niet gedwongen te eten ofzo. Tot je het echt te ver laat gaan, en je opgenomen moet worden, en dan ben je dus nog veel verder van huis.
Laat het alsjeblieft niet zo ver komen, gezond eten is zo belangrijk!

[Ayla]

Ik vind het zo lief, dat jullie moeite doen om te reageren, maar ik weet niet zo goed meer wat ik erop moet zeggen .

Natuurlijk is mn gezondheid belangrijk, en als ik niet oplet kan ik straks misschien niet eens meer naar school gaan, maar.. ik leef echt voor m'n opleiding, ik haal er zoveel energie en waardering uit.  Dat kan ik gewoon niet loslaten.
(Het is voor mij ook een reden om me niet helemaal over te geven aan die eetstoornis, ik eet (een beetje) om school vol te houden..)

Nou ja, verder weet ik het even niet, sorry..

[Aiko]

Doe jij aan beweging? Zoniet, zou je wat kunnen gaan bewegen, wat fietsen, wat wandelen. Dat moet je iets meer ruimte geven wat extra te mogen / kunnen eten (voor jezelf). Dan krijg je wat meer voedingsstoffen binnen en hetgeen je wat meer eet verbruik je met het bewegen. Ik denk dat dat ook een nuttige eerste stap kan zijn, maar goed, kan jouw situatie niet zo goed inschatten. Maar uit eigen ervaring kan ik je vertellen dat regelmatige beweging essentieel is voor een fysiek balans.

[Ayla]

Bewegen/sporten is een valkuil.  Dan sport ik alléén nog maar.
Ik weet dat je het goed bedoelt, hoor, en ik waardeer je reactie ook heel erg.  Ik denk dat het bij sommige mensen inderdaad helpend zou kunnen zijn.  Maar ik heb er vroeger zo mee lopen kutten (sorry voor het woord), dat ik bang ben om daar weer in terug te vallen (en ik weet ook niet zo goed wat m'n lichaam nu aankan.)