LOL! Ja, dat waren idd geen al te motiverende verhalen
Maar dat zijn altijd verhalen die het uiterste vertellen. Want over het algemeen gaat het gewoon goed, zelfs met knipje
Als iemand zegt: "ik heb 48 uur liggen bevallen", dan betekent dit meestal dat ze van die 48 uur iets van de helft lichte weeen hebben gehad. Het is dus niet 48 uur horror
Ik had op de verpleegkunde opleiding ook een keer een les over complicatie's tijdens de zwangerschap en bevalling. Toen dacht ik ook wel even van "laat maar". En in het begin van de zwangerschap was ik heel erg bang voor een miskraam, terwijl daar niet zo 1-2-3 een aanleiding voor was. Totdat ik ging denken:"waarom zou dat gebeuren? Ik heb helemaal geen redenen om zo te denken! Alles gaat t.n.t. goed.."
Ik ben toevallig gisteravond naar een info-avond over bevallen in het ziekenhuis gegaan. Ik wil heel graag thuis bevallen, maar de praktijk leert dat 50% van de geplande thuisbevallingen uiteindelijk toch in het ziekenhuis plaats vindt. Beetje voorbereiden kan dus geen kwaad.
Maar eerlijk gezegd werd ik er niet zo vrolijk van. Het is A: mijn werkplek en, B: zo ziekenhuizerig en aftans!
Kleine K*t douche, rotlicht, weinig privacy. Ik hoop echt dat ik thuis kan bevallen.....
Over adoptie: ik ben ongeveer een jaar best bang geweest dat ik niet zwanger kon worden (door gyn. toestanden 2 jaar geleden). Het was gewoon onzeker of het zou gaan lukken.
Toen heb ik wel eens gedacht:"geen polonaise aan mijn lijf, zoals IVF en andere nare ingrepen. Dan gaan we voor adoptie..." Ik weet zeker dat een eigen kindje het aller-allermooiste is, maar ik vind dat er ook wel een grens is in wat een vrouwenlichaam-en geest aankan. En mijn grens lag in ieder geval daar.
Oh ja, Annemieke: jouw borstvoedingsverhaal is duidelijk. Niet in de borst/tepel knijpen dus, om te voeden
612 Reacties
334280 Gelezen