Leve de flexitariër?

[B@ñ@ñenschuimpje]

Inmiddels laat de geur me volkomen koud van eender wat voor stuk vlees of gevogelte op welke wijze gekookt/gebakken/gebraden wordt. Waar ik meer last van heb, zijn herinneringen aan vroeger. Aan de erwtensoep met rookworst (echte jummie rookworst, door de slager zelf bereid!), de randang die mijn vader maakte, de rijst met kippenprut die mijn moeder maakte, het kampeerontbijt met een gebakken ei met spek, noem maar op. Dat zit uitsluitend in mijn hoofd, ik kan dus niet in de verleiding komen dat op te eten - dat is dan weer een voordeel.
Toch gek wel, dat die herinneringen me aan het watertanden kunnen krijgen, maar als die gerechten voor m'n neus zouden staan zou ik ze echt niet hoeven.
Kortom, door jarenlange abstinatie heeft zich een soort van psychologische barriere gevormd, al zou ik niet per se een jakkiegevoel krijgen als ik iets vleesachtigs in de mond krijg. Maar net als jijzelf, mag ik van mezelf best vlees eten als ik dat zou willen. Geen behoefte aan zondigen, al zou ik me kunnen voorstellen dat ik nog wel eens een stukje kroepoek naar binnen zou werken.

[standaard]

Je kunt jezelf voornemen veel te doen aan de handhaving van mensenrechten door bijvoorbeeld zoveel mogelijk geld over te maken naar Amnesty International (even aangenomen dat dat ook daadwerkelijk helpt.)  Op een warme dag kun je je geld willen uitgeven aan een ijsje. Dat lekkere ijsje zit dan in je hoofd en mogelijk denk je op dat moment even niet aan mensenrechten en aan Amnesty International die jouw geld hard nodig heeft.

Zondig je door je geld aan een ijsje te besteden? Is dat hetzelfde soort 'zondigen' als het eten van vlees terwijl je eigenlijk voorstander van dierenvreugde (tegenovergestelde van dierenleed) bent?


Als het om flexitarisme gaat ben ik inderdaad een soort troll :-)  Wanneer zou Albert Heijn eigenlijk een flexaburger op de markt brengen? Dat is zo'n opbakbare schijf die eigenlijk bestaat uit twee opelkaar gestapelde laagjes. De voorkant bestaat uit een soja, gluten, tarwe en kruiden-mengsel en de onderkant is gewoon gemaakt van gemalen varkentjes.  Naar smaak kan de ene kant dan wat donkerder gebakken worden dan de andere kant.

Is dit hersenspinsel, de flexaburger een reëel product of is het ronduit belachelijk? Volgens mij is het  geheel in de geest van de flexitarische ideeën (voor zover ik die begrijp)

Als de flexaburger een volslagen idioot idee is, zou ik van een flexitariër (of van iemand anders die het weet) wel eens willen weten waarom.

[karl]

In mijn jeugd werd er thuis elke dag vlees gegeten, vrijdag vis. Dit was normaal en hoorde bij de groeiende levensstandaard en men achtte het ook noodzakelijk en evident.
Het maakte wel dat ik lappen vlees niet erg appetijtelijk vond, omdat ze moesten opgegeten worden en niet zo fantasierijk bereid waren. De dingen die niet op tafel kwamen of die ik niet mocht eten (zogenaamd te vettig, te ongezond, te ordinair en dergelijke) zoals worst, spek en gehakt begon ik als tegenreactie wel lekker te vinden.
Wijzelf hebben in de loop der jaren ons vleesverbruik afgebouwd tot het stadium dat we het thuis nooit meer klaarmaken, zonder dat ik het mis. Er zijn dan ook zoveel lekkere vegetarische schotels, gevarieerder en boeiender dan de oude burgerlijke keuken.
Omdat ik werkelijk graag eet en geen carnifoob ben (hoewel ik rode steaks niet aantrekkelijk vind) zal ik buitenshuis wel eens vrij probleemloos niet-vegetarisch eten als de vegetarische keuze onbestaande of erbarmelijk is (dat zijn dan wel meestal weinig creatieve restaurants waar ik zelden kom) of de sociale context zo is dat ik geen zin heb om moeilijk te gaan doen (groepsmenu's bijvoorbeeld). Toch is door dat vele vegetarisch eten de drempel schijnbaar hoger geworden.
Ik vermoed dat die drempel verhoogd werd door gewoontevorming, doch waarschijnlijk ook door de intussen opgebouwde wetenschap dat het vleesverbruik voor niets goed is (behalve voor zintuiglijk genot) en er vele argumenten zijn tegen.
Een sinds nog langer dan mijn vegetarische sympathieën bestaande aversie tegen elke vorm van geloof behoedt mij hierover te denken in termen van zondigen, bekeren, zich beter voelen dan, zichzelf verbeteren, versterven enz. Flexitariër (faketariër) en blij het te zijn.

[standaard]

Jonahtan Safran Foer claimt dat het vleesgenot voornamelijk is aangewakkerd door de industrie. Mensen zijn door wat er in de winkels aangeboden wordt van vlees gaan houden, net als dat men heeft leren houden van onderbroeken van Björn Borg, een mooie BMW en een trui van Diesel. 50 jaar gelden at men veel minder vlees, omdat het niet in de handel was. Je hoorde toen niemand klagen over een tekort aan vlees.

[Eelco]

Zeg, Standaard, met alle respect, maar bekeren doe je maar in het Bekerendraadje.

[lieve lijn]

(

Kijk, dat vind ik wel weer een interessante invalshoek. Zijn er meer vegatopianen die af en toe snakken naar vlees of lekkerbekken bij een pan met sp3kjes of een lekkere b13fstuk? En weerstaan jullie de verleiding dan puur op basis van principes of is er ook een meer psychologische barrière (iets als 'vlees is dan misschien wel lekker, maar een dood dier in mijn mond is gewoon akkiebah') ?

Lijntje, waarom associeer je vegetarisch leven met 'volhouden' (als een vervelend dieet) en waarom houd je het dan vol? Het leven is toch veel te kort voor principes waar je ongelukkig van wordt.

Het zijn maar periodes dat t zo voelt, 99% van de tijd vind ik vlees helemaal niet aantrekkelijk.. en heb ik t ook niet over volhouden, 9 van de 10 x vergeet ik dan ook dat mensen om me heen wel vl33s eten..

Maar in die periodes dat ik t wel aantrekkelijk vind, begin ik al te kwijlen bij het idee van gebakken sp3kjes, blokjes h4m in de pasta, een lekker kr0k3tj3, de bekende r00kw0rst, of een lekker grote b!3fst4k. Dan hou ik mezelf voor dat het vast niet zo lekker is als ik het in mijn hood maak.. maar op die momenten heb ik het er du wel echt heel moeilijk mee. (winterport is vaak ook zo'n dipjes periode.. de hele week uiteten met amper keuze helpt niet echt) en idd ik dacht geef ens een ander draai aan de discussie dankzij kim

[LL de Ling]

Je hoorde toen niemand klagen over een tekort aan vlees.

Mijn moeder kan anders wel smakelijk vertellen over dat ene kleine stukje vlees wat af en toe bij de warme maaltijd kregen. Dat was een geweldige traktatie.

[B@ñ@ñenschuimpje]

Is dit hersenspinsel, de flexaburger een reëel product of is het ronduit belachelijk? Volgens mij is het  geheel in de geest van de flexitarische ideeën (voor zover ik die begrijp)

Nee, je geeft er wederom blijk van volkomen gespeend te zijn van enig idee van waar het om gaat. Misschien dat je maar beter gewoon kan stoppen te proberen het te begrijpen.

[B@ñ@ñenschuimpje]

50 jaar gelden at men veel minder vlees, omdat het niet in de handel was. Je hoorde toen niemand klagen over een tekort aan vlees.

Ik niet in ieder geval, want toen bestond ik nog niet.

[B@ñ@ñenschuimpje]

Zeg, Standaard, met alle respect, maar bekeren doe je maar in het Bekerendraadje.

TS van dat draadje geeft duidelijk aan dat dat niet de bedoeling is.

[standaard]

Is dit hersenspinsel, de flexaburger een reëel product of is het ronduit belachelijk? Volgens mij is het  geheel in de geest van de flexitarische ideeën (voor zover ik die begrijp)

Nee, je geeft er wederom blijk van volkomen gespeend te zijn van enig idee van waar het om gaat. Misschien dat je maar beter gewoon kan stoppen te proberen het te begrijpen.

Maar het gaat hier toch om flexitariërs die wel en eigenlijk ook weer geen vlees willen eten en als compromis minder vlees eten? 

Dan is de flexaburger toch een prachtig product? Het kan ook op de markt gebracht worden met wisselende verhoudingen: de 50/50 burger, de 25/75 burger enz...

Ik wil ook niemand bekeren hoor. Ook niet tot flexitarisme :-)

[V]

Ik denk dat ik hier zelf ook onder val; ik eet als ik thuis eet ongeveer 1 of 2 keer per week vlees (koe of vis, géén varken, kalf, schaap etc en bijna altijd bio). Helaas word ik echt trillerig als ik geen vlees eet, waar verder geen supplementen tegen helpen. Ik drink géén melk (misschien deels als tegemoetkoming voor die 1 of 2 keer...?) en heb zelfs altijd sojamargarine in huis om mee te koken en bakken. Alle beetjes helpen.
En op het moment dat er groot gekookt wordt (bv op een open dag bij mij op school) vraag ik altijd om het vega-menu; dat is meestal toch echt het lekkerst!

Nee, ik vind het wel een leuke term.

Er zijn zo verschrikkelijk veel mensen die vlees eten "omdat ze toch geen vegetariër zijn". Mensen die geen sojamelk drinken "omdat ze toch geen veganist zijn". Echt, schrikbarend veel; dé hoofdrede dat in de winter hier niemand sojachocolademelk wil maar per sé gewone: "ik ben geen veganist"... Ik denk dat het naampje absoluut helpt!

 

[B@ñ@ñenschuimpje]

Ik heb wel eens iemand ontmoet die in principe altijd vegetarisch eet, maar eens in de zoveel tijd een keertje vis moet eten. Die zegt ook dat hij er problemen mee krijgt als hij dat niet doet - het fijne weet ik er echter niet van.

[LelleL]

Ik eet thuis geen vlees en buitenshuis ook niet. kauw regelmatig op een blaadje sla of hou me groot met eens stuk brood en kruidenboter, als er geen alternatief is. Maar als ik gehaktballen ruik, of sommig ander voedsel, dan heb ik het er wel degelijk moeilijk mee. De reden dat ik het volhoudt of er niet aan toe geef is een beetje hetzelfde als dat ik geen sigaret meer opsteek.
En hoe lekker het misschien ook ruikt of het in de herinnering smaakt, het blijft een lijk dat je op wilt peuzelen, en dan heb ik al geen trek meer.
Maar ik zal zelfs na 20+ jaar geen vlees, nooit zeggen dat ik nooit meer vlees zal eten, want dat weet ik gewoon niet.

[LelleL]

Zeg, Standaard, met alle respect, maar bekeren doe je maar in het Bekerendraadje.

TS van dat draadje geeft duidelijk aan dat dat niet de bedoeling is.

Ik stem voor het omdopen van het bekeren draadje. Vond het een erg goed idee van eelco.
Als je zonodig wilt bekeren of andere berichten wilt plaatsen die niemand wilt lezen dan doe je dat daar en kan de rest dat draadje lekker mijden.

[karl]

Maar als ik gehaktballen ruik, of sommig ander voedsel, dan heb ik het er wel degelijk moeilijk mee. De reden dat ik het volhoudt of er niet aan toe geef is een beetje hetzelfde als dat ik geen sigaret meer opsteek.
En hoe lekker het misschien ook ruikt of het in de herinnering smaakt, het blijft een lijk dat je op wilt peuzelen, en dan heb ik al geen trek meer.

Ik vind zelfdiscipline wel een boeiend gegeven. Als denkend wezen legt de mens zich beperkingen op in het ongebreidelde uitleven van zijn zintuiglijkheid. De redenen zijn divers: bij roken zal de eigen gezondheid hier voorop staan, bij vlees vermijden bijvoorbeeld afkeer voor dierenleed.
Toch is er volgens mij ook een louter psychologische genoegdoening. Het zichzelf regels opleggen en versterven lijkt een menselijke psychische behoefte. In extreme vorm zie je dat bij religieuze mensen die heel erg vasten. Daar lijkt me geen hoger doel te zijn dan het vasten zelf. (Ja, ze zullen God als laatste reden opgeven, maar dat lijkt me meer een alibi.)

[standaard]

Hoe zou het komen dat mensen dingen missen of denken te missen? In plaats van zelfkastijding door zichzelf allemaal regels op te leggen is het misschien raadzaam om die vraag eerst te beantwoorden.

Zou het in de genen van Nederlanders zitten dat ze kroketten, gehaktballen, komijnenkaas en oliebollen lusten?  
Zijn er zoveel MacDonald'sen omdat de vraag naar hamburgers is gegroeid?
In Mexico lepelen ze met smaak varkenskoppen leeg. Ze kunnen niet zonder! Zouden Mexicaanse varkens lekkerdere hersenen hebben dan Nederlandse varkens?

In plaats van de "vleesverslaving" proberen te onderdrukken en zichzelf te pijnigen kun je natuurlijk ook proberen verslaafd te raken aan andere soorten eten. Ik ben zelf een flexanist. Na een jaartje sojamelk mis ik de koeienmelk niet meer en vind het ook steeds raarder dat ik het ooit gedronken heb. Ik vind kaas heel lekker, maar eet het steeds minder. Ik heb hele goede kaasvervangers: allerlei notenpasta's, blikken tartex in alle smaken, humus etc etc. Je raakt er haast verslaafd aan en ik denk niet eens aan kaas en ik hoef mezelf ook niet te pijnigen of regels op te leggen.  

[Kiwi]

Ik ben zelf een flexanist.

Ik vind het echt onbegrijpelijk dat iemand die zo fel van leer trekt tegen het woord flexitariër zichzelf wel flexanist durft te noemen.

[standaard]

Ik vind het echt onbegrijpelijk dat iemand die zo fel van leer trekt tegen het woord flexitariër zichzelf wel flexanist durft te noemen.

Misschien ga ik ooit ook nog wel eens "hun hebben" en "hij wilt" en zeggen.

[Bast]

In plaats van de "vleesverslaving" proberen te onderdrukken en zichzelf te pijnigen kun je natuurlijk ook proberen verslaafd te raken aan andere soorten eten. Ik ben zelf een flexanist. Na een jaartje sojamelk mis ik de koeienmelk niet meer en vind het ook steeds raarder dat ik het ooit gedronken heb. Ik vind kaas heel lekker, maar eet het steeds minder. Ik heb hele goede kaasvervangers: allerlei notenpasta's, blikken tartex in alle smaken, humus etc etc. Je raakt er haast verslaafd aan en ik denk niet eens aan kaas en ik hoef mezelf ook niet te pijnigen of regels op te leggen.  

Het komt een beetje over of je vindt dat als het voor jou zo werkt, het voor iedereen zo werkt...

Sojaproducten kun je gebruiken als melkproductvervanger, maar qua smaak vind ik de meeste echt niet voldoen. Voor mij is het een uitbreiding van het beschikbare scala, een alternatief, niet zozeer een vervanger. Dat laatste geldt ook voor de kaas en smeerseltjes. Maar dat is vast mijn eetverslaving in het algemeen