Schorseneren

[Marcello]

Hebben jullie wellicht tips i.v.m. enkele ongemakken wat betreft schorseneren:

- ik schil ze altijd onder water; dat gaat best goed, maar ik krijg toch altijd wel wat sap op m'n handen en het aardappelmesje. Het spul is er bijna niet vanaf te krijgen. Is daar geen truc voor?
- beetje genant, maar daags na het eten van schorseneren hebben we verschikkelijke last van pfff (winderigheid). Ligt dat aan de manier van klaarmaken? Kun je als je ze kombineert met iets anders dat verhinderen/verminderen?

Ik vind deze "winter-asperges" erg lekker, maar om bovengenoemde redenen kook ik ze niet vaak.

[bart]

-Handschoenen.
-Ik heb ooit gehoord dat schoonmaken zou lukken met citroensap, maar dat zal wel meevallen.
-Je schijnt ze te moeten koken in melk, wie weet helpt dat tegen de scheterij. Oh wacht, laat maar...

[Artemis]

Ik dacht dat het schillen juist was in melk, maar daar heeft Marcello natuurlijk niet zo veel aan.

[Selly]

Ik heb vorige week een lasagna gemaakt met die dingen, ze waren van de Natuurwinkel. Ik heb ze gewoon geschild, niet onder water, eerst wel een beetje het zand er af gespoeld en daarna schillen en kreeg niets op mn handen?! Ja, mn handen waren een klein beetje plakkerig, maar verder niets, gek he? Ik heb laatst wel de tip gehad ze met schil en al te koken en ze daarna pas uit de schil (die dan een soort hoesje wordt) te halen, heb lijkt me moeilijk, maar misschien een keer uit te proberen?

[Sven]

Even koken in water met azijn voor het schillen. Dan heb je die plakkerige boel niet. Een andere optie is natuurlijk ze uit blik kopen...

[bart]

Om het overzichtelijk te houden: 1 draad over schorseneren. Zo belangrijk zijn die dingen nou ook weer niet.

Marcello schreef in de thread die ik zo ga wissen:

Schorseneren worden ook wel "winterasperges" genoemd. Schil ze onder water (bijvoorbeeld in bad ) en kook ze +/- 25 minuten in groenten-bouillon met wat citroensap. Ze zijn erg lekker met Provençaalse Kruidenroomsaus. Het kookwater kan gebruikt worden voor soep.

[bart]

Gevonden in een stokoud kookboekje van mijn stiefmoeder:

Schorseneren-ovenschotel

1 kg schorseneren
5,5 dl melk
zout, peper, nootmuskaat
1 kg aardappelen
1 gesnipperde ui
30 gram boter
30 gr bloem
100 gram gerapste kaas

Schil de schorseneren met een dunschiller, leg ze in water met wat melk. Snijdt ze in stukjes van ongeveer 5 cm en kook ze gaar (in ongeveer een half uur). Kook de aardappelen gaar in gezouten water, en maak er aardappelpuree van.
Fruit de ui in de boter, roer de bloem erdoor en voeg langzaam melk toe tot een licht gebonden saus ontstaat. Breng die saus op smaak met zout, peper, nootmuskaat en de gerapste kaas. Vul een ovenschaal met de aardappelpuree. Leg de schorseneren er bovenop en giet daar de saus overheen.
30 minuten in de oven op 200 graden.

[Christiaan]

Quote:

Op 2003-01-11 22:21, schreef bart: kook ze gaar (in ongeveer een half uur).

o jee... ouderwetse kookinstructies . volgens mij heet dat tegenwoordig niet meer gaar maar papgaar

[Selly]

zijn ze er al weer? Schorseneren? Dat is zoooo lekker. Iemand nog originele recepten? Ik zit te denken aan een hip voorafje, met schorseneren die in een lekkere dressing zijn gemarineerd en dan biet en koriander ofzo. Ik bedoel, schorseneren met kaassaus gaat ook zo vervelen.

[Nick]

Ik heb er nooit veel aan gevonden maar gemarineerd??? dat is misschien wel wat.
Waarin?

[Apraxia]

Keb nog nooit schorseneren gegeten (niet dat ik weet iig) maar misschien zijn beignets een idee?

[Christiaan]

Keb nog nooit schorseneren gegeten (niet dat ik weet iig) maar misschien zijn beignets een idee?

Of gefrituurd in een jasje, zoals tempura of pakora?

[Marcello]

zijn ze er al weer? Schorseneren?...

.
Yep, mijn EKO-boer heeft ze al weer een paar weken beschikbaar. Van zijn site (www.boerwiel.nl) komt deze informatie (die alleen toegankelijk is voor klanten):


Schorseneren:
Deze groente heeft een smaak die fel gelijkt op die van asperges. Het verbruik is echter sterk afgenomen. De voornaamste reden hiervoor is dat het schoonmaken een minder plezierige bezigheid is.
De schorseneer wordt ook wel zwarte wortel, keukenmeidenverdriet, asperges voor de arme man of winterasperge genoemd.
Er zijn twee soorten, die nauw verwant zijn aan elkaar, maar ook aan paardebloem en sla.
Wat ze gemeen hebben is de lange (tot 30 cm), dunne, spits toelopende wortel.
Eén soort schorseneer (de haverwortel of salsify) heeft een witte of bleekbruine schil.
De bekendste soort is van buitenzwart. Het vruchtvlees is bleek-crème en de smaak herinnert aan artisjok en asperge. Het lichte type zou het lekkerst zijn en wordt ook wel eens vergeleken met oesters. Daarom heet hij ook wel de oesterplant, maar veel mensen valt die gelijkenis niet op. Schorseneren vormen een aparte en leuke aanvulling op het menu, hetzij in een roomsaus of gebakken in boter. Ze zijn ook bruikbaar in soep.
Geschiedenis: De lichte soort komt eigenlijk uit het Middellandse Zeegebied, maar wordt nu in veel delen van Europa en Amerika gekweekt. De zwarte is Zuid-Europees; de naam schorseneer is afgeleid van een Italiaanse gifslang. Beide planten horen bij de geneeskrachtige kruiden. Vroeger werden de wortels samen met blad en bloemen gebruikt tegen maagzuur, gebrek aan eetlust en diverse leverkwalen.
De schorseneer bevat veel ijzer (zie onder). Bovendien zit er Inuline in, een zetmeelsoort die is opgebouwd uit fructose, waardoor het geschikt is voor mensen met diabetis mellitis.

Bewaring:
Schorseneren moeten bij aankoop stevig aanvoelen, niet vertakt en helemaal droog zijn. Best de wortels bewaren op een koele droge plaats, ze kunnen dan langer bewaard worden.

Schoonmaken en Bereiden:
Schorseneren zijn lastig schoon te maken en te schillen. Voor de voorbereiding moet tijd worden uitgetrokken; geen groente voor haastige kokers. Het "keukenmeidenverdriet" zit in het schoonmaken. Bij het schillen of breken komt een kleverig melksap vrij dat de handen, de kookpan én de wortels snel bruin kleurt. Steeds korte stukjes schrappen (mét keukenhandschoenen) en een bak lauw water met een scheut azijn, direct in een andere bak water eveneens met een scheut azijn of melk doen. Afborstelen en pas na het koken schillen is veel handiger: eerst goed schoon boenen, daarna 15 tot 20 minuten (afhankelijk van de dikte van de wortel) koken in ruim water. Onder de koude kraan afspoelen en pas dan de schil eraf stropen en de zwarte pitten eruit snijden. Nastoven in een sausje.

Gebruikstips:

Was de ongeschilde schorseneren. Snij er flinterdunne schijfjes van en frituur deze op 170 °C. Serveer dit als aperitief-hapje.
Kook schorseneren in water en melk en gebruik het kookvocht voor de saus.

Voedingswaarde:
Schorseneren zijn rijk aan vezelstoffen.
per 100 gram:
Kcal 59
Proteïne: 1,4 gram
Vet: 0,4 gram
Koolhydraten: 12,3 gram
Vezels: 4,0
Vit C: 4 mg
Calcium: 53 mg
IJzer: 3,3 mg

Kalender:
seizoen
januari

voor en na seizoen
  februari maart september oktober november december

buiten seizoen
  april mei juni juli augustus

[J@n]

Ik zit te denken aan een hip voorafje, met schorseneren die in een lekkere dressing zijn gemarineerd en dan biet en koriander ofzo.

Gaan we daar op de kookworkshop iets mee doen?

[Christiaan]

Ik zit te denken aan een hip voorafje, met schorseneren die in een lekkere dressing zijn gemarineerd en dan biet en koriander ofzo.

Gaan we daar op de kookworkshop iets mee doen?

Misschien...

Maar wat we ook gaan doen, het is net zo creatief, of zo mogelijk nog creatiever dan dit.

[Selly]

marineren zat ik te denken aan een milde azijn en wat leuke kruidjes.
Beignets zat ik in de trein ook aan te denken, en dan door het beslag wat sinaasappelrasp en dan serveren met een korianderdipje. Als ik het heb uitgeprobeerd en het te pruimen is volgt het recept  

[Ben]

- beetje genant, maar daags na het eten van schorseneren hebben we verschikkelijke last van  pfff (winderigheid).

Schorseneren (en ook aardperen) zijn rijk aan inuline. Dit is een suiker die we niet kunnen opnemen maar dient als voedsel voor bacteriën. Uit dankbaarheid laten ze dit ook merken!  

[Sil]

Schorseneren (en ook aardperen) zijn rijk aan inuline. Dit is een suiker die we niet kunnen opnemen maar dient als voedsel voor bacteriën. Uit dankbaarheid laten ze dit ook merken!  

Inuline? Nog nooit van gehoord. bioloog in de zaal?

[Ben]

Inuline= keten van fructose suikers (vergelijkbaar met zetmeel = keten van glucose suikers).

 =fructose

  =inuline

Tegenwoordig wordt het in heel wat voedingsmiddelen, zoals margarine, yoghurt, brood,... toegevoegd om juist de gezonde bacteriën te stimuleren.

[Viz]

Iemand hier toev een makkelijk recept mee?...
Blub!

En ook hiervan kon ik het oude draadje niet meer vinden...