Als je vriend of vriendin vlees eet

[DogTrumpet]

Als je je partner echt volledig, voor de volle 100% zou accepteren zoals ze is, dan hoef je haar toch niet te bekeren / overtuigen / om te praten / veranderen / hoejehetdanookwiltnoemen? Blijkbaar ergert iets aan haar je genoeg om het er voortdurend over te hebben en er zelfs ruzies voor over te hebben. Het komt in ieder geval over of ze, zoals ze nu is of doet, niet echt acceptabel voor jou is, anders zou je dat allemaal niet hoeven doen toch?

En jeej, Tubbs vindt dat ik goed bezig ben, mijn dag is weer goed!

Sinds wanneer is iemand accepteren iets onveranderlijks of statisch? Je verandert zelf omdat je met iemand anders samen bent en als je - reïteratie - elkaar belangrijk vindt, ook om vorm te geven. Dat neurotische (oeps) vasthouden aan 'accepteren zoals iemand is' zou ook uitgelegd kunnen worden als gemakzucht of angst voor verlies - ik noem maar wat.

Nee, ik ben inderdaad niet zo schoon als ik zou willen. Ik ben in ieder geval goed bezig.

[Maartje!]

Het klinkt wel als een goeie ego-test: als je je vriend(in) van jouw betere keuzes probeert te overtuigen of zelfs probeert te verbeteren en hij/zij blijft bij je, dan ben je blijkbaar op alle andere vlakken extreem leuk. Dat zou ik als een compliment opvatten.

[DogTrumpet]

Het klinkt wel als een goeie ego-test: als je je vriend(in) van jouw betere keuzes probeert te overtuigen of zelfs probeert te verbeteren en hij/zij blijft bij je, dan ben je blijkbaar op alle andere vlakken extreem leuk. Dat zou ik als een compliment opvatten.

Da's een goeie.
 

[Djooiss]

Als je je partner echt volledig, voor de volle 100% zou accepteren zoals ze is, dan hoef je haar toch niet te bekeren / overtuigen / om te praten / veranderen / hoejehetdanookwiltnoemen? Blijkbaar ergert iets aan haar je genoeg om het er voortdurend over te hebben en er zelfs ruzies voor over te hebben. Het komt in ieder geval over of ze, zoals ze nu is of doet, niet echt acceptabel voor jou is, anders zou je dat allemaal niet hoeven doen toch?

En jeej, Tubbs vindt dat ik goed bezig ben, mijn dag is weer goed!

Sinds wanneer is iemand accepteren iets onveranderlijks of statisch? Je verandert zelf omdat je met iemand anders samen bent en als je - reïteratie - elkaar belangrijk vindt, ook om vorm te geven. Dat neurotische (oeps) vasthouden aan 'accepteren zoals iemand is' zou ook uitgelegd kunnen worden als gemakzucht of angst voor verlies - ik noem maar wat.

Nee, ik ben inderdaad niet zo schoon als ik zou willen. Ik ben in ieder geval goed bezig.

Is iemand accepteren zoals hij is niet wat liefde is?? Dat je sommige dingen voor lief neemt ( of althans probeert...zijn snurken vind ik niet altijd even makkelijk voor lief te nemen en zijn koppigheid bezorgt me ook weleens kopzorgen hihi) ) omdat het overgrote deel zo leuk is dat je leven gewoon leuker is met diegene?

[DogTrumpet]

Is iemand accepteren zoals hij is niet wat liefde is?? Dat je sommige dingen voor lief neemt ( of althans probeert...zijn snurken vind ik niet altijd even makkelijk voor lief te nemen en zijn koppigheid bezorgt me ook weleens kopzorgen hihi) ) omdat het overgrote deel zo leuk is dat je leven gewoon leuker is met diegene?

Da's net niet helemaal het punt. Ik durf haast te zeggen dat het grootste gedeelte van deze heftige discussie eruit bestaat dat ik - terecht - vind dat vega zijn niet te vergelijken valt met snurken of het bad niet schoonmaken, terwijl anderen vinden van wel.

[B@ñ@ñenschuimpje]

Maar waarom zou je de ander naar jouw ideeën willen vormen? Je bent toch God niet?

[DogTrumpet]

Maar waarom zou je de ander naar jouw ideeën willen vormen? Je bent toch God niet?

<het sombere geluid van een niet vallend kwartje>

Heb ik vandaag zomaar besloten om met terugwerkende kracht het vegetarisme uit te vinden. Plink. 

Waarmee ik bedoel te zeggen: het zijn niet mijn ideeën.

[B@ñ@ñenschuimpje]

Das geen antwoord op mijn vraag. Bij wie valt het kwartje niet?

[Sam]

Tubbs, misschien vind je dit te persoonlijk worden en geef je liever geen antwoord, je doet nogal stevige uitspraken, maar als mensen daar op reageren, is jouw reactie algemeen en nogal ontwijkend. Ik ben toch echt wel nieuwsgierig naar hoe dit werkt, dus ik vraag gewoon even door...

Waarom wil je je partner overhalen of vormen? Wil je een partner die zelf niet op dit idee komt vis te laten staan door eigen gevoelens of door jouw inspiratie, maar die overstag gaat door overhalen en herhaaldelijke discussies en zelfs conflicten? Jij stapt wel makkelijk over dat woord "conflict" heen, maar hoe ver ga je in die discussies met je vrouw?

Ik snap trouwens niet je, als we het hebben over iemand accepteren zoals hij is, begint over dat dit ook uitgelegd kan worden als gemakzucht of angst om iemand te verliezen. Het gaat hier om jezelf, om jou, niet om zomaar iemand. Als jij nu ophoudt met overtuigen/vormen, dan is dat niet uit respect voor haar standpunt dat ze vis wil eten, maar omdat je er geen fut meer voor hebt of bang bent dat ze bij je weg gaat? Kun je je niet gewoon voorstellen dat je er mee ophoudt, omdat dit nu eenmaal haar keuze is? Je brengt het ook alsof het een kwestie van tijd is tot ze om gaat naar vegetarier zijn. Ga jij net zo lang door met conflicten tot dit zo is? Hoe lang ben je daar al mee bezig?

[Bast]

Maar als je je partner probeert te overtuigen, dan kun je het ook niet erg vinden als je partner jou weer van iets probeert te overtuigen toch? Dan blijf je iig wel even bezig

Ik heb vegetarische en carnivore partners gehad, die stuk voor stuk gek waren op lekker eten. Als lekker eten een bindende factor is, dan komen we er wel uit

[Eefje]

Ik heb hier wel een discussie ontketend he? xD

Je partner proberen te overtuigen vegetarier te worden vind ik helemaal niet slecht, zolang je er niet eindeloos mee doorgaat. Je kan gewoon eens vertellen waarom het goed is enzo, hem/haar een keer wat vegetarisch voorschotelen en kijken of het bevalt... en doet het dat niet, dan heeft het natuurlijk ook niet echt zin om erover door te zeuren. Dan gaat die persoon zich toch alleen maar aan je ergeren? Laat hem/haar zelf die keuze maken, dat mag ieder voor zichzelf doen. Als je er ruzie om moet maken denk ik niet dat diegene echt vegetariër zal worden om de dieren/het milieu, meer om die ruzie te voorkomen, en dat lijkt me weer niet echt gezond voor je relatie.
Mijn vriendje is een keer mee geweest naar een vegetarisch restaurant, en daar maakten ze best wel geitewollensokken eten (notenburger en veel groentes enzo) en ik denk dat hem dat behoorlijk afgeschrikt heeft want hij lustte het echt niet xD Dus misschien moet ik het eens proberen door heel lekker vegetarisch voor hem te koken, dat hij het dan niet erg vind om af en toe een stukje vlees te laten staan, maar dat hij helemaal vegetarier wordt lukt me niet denk ik :p En sowieso is het nog niet echt aan de orde de komende jaren, aangezien we gewoon nog bij onze ouders wonen, en wat hij zelf eet als ik er niet eens bij ben, daar heb ik al helemaal niks mee te maken vind ik.

[Amarillo]

Ik heb dus sinds een paar maanden weer een vriendje. Een niet-vegetariër. Nouja, zo zijn al mijn vriendjes ooit begonnen... We hebben een paar weken terug wel een goed gesprek gehad over al dan niet vega eten (n.a.v. mijn opmerking dat ik in principe nooit te beroerd ben om voor het eten te betalen, behalve als er vlees wordt gegeten, want daar werk ik liever op geen enkele manier aan mee)...

(dit is overigens, even offtopic hoor, wel iets wat ik soms lastig vind: uit eten gaan met een groep en dan de rekening eerlijk delen. Aangezien vleesgerechten vaak duurder zijn, heb ik dan soms het idee dat ik dan andermans vlees mede zit te bekostigen en dat vind ik soms wel een beetje bezwaarlijk... herkenning, iemand?)

... en toen deelde hij wel mede dat hij geenszins van plan is vegetariër te worden. Ik vind dat best jammer. Ik denk niet dat we al uitgepraat zijn over dit onderwerp hoor (en wellicht maakt hij nog wel de stap naar bio ofzo), maar ook niet dat hij ooit vegetariër gaat worden. Dat heeft er misschien deels mee te maken dat hij het lastig vindt vega gerechten te bedenken. Hij is gewend redelijk traditioneel te koken, en niet bovenmatig geïnteresseerd in nieuwe gerechten uitproberen.
(Alhoewel hij dus vanavond voor het eerst zelf hummus aan het maken is. Dat vond ik wel een verrassende actie van hem. )

Anyway, wat wel leuk is: als we bij één van ons beiden thuis eten, is het altijd voor allebei vegetarisch, dat doet hij ongevraagd en vanzelfsprekend (hij vraagt soms wel of ik dan even wil bedenken wát we dan eten). Dat vind ik toch wel erg fijn. En soms eet hij buiten de deur ook vega.
En, wat ik ook superlief vind, hij zorgt er altijd voor dat hij van die stoere vegan broodpatétjes uit de Duitse super in huis heeft voor mij. En struint met liefde uit eigen initiatief winkels af op zoek naar vegan mayo etc.

Ik vind het wel lastig dat onze voorkeuren qua koken niet zo ontzettend goed overeenkomen. Ik vind het moeilijk hem te inspireren met lekkere vega maaltijden, want vaak vindt hij ze niet zo lekker als ik of te veel werk om zelf te maken ofzo.
Nouja, laat ik het vooral zo zeggen: het is geen probleem, het is een uitdaging.

[LelleL]

DIe herkenning heb je hier hoor, al vind ik het persoonlijk niet zo erg om voor vlees te betalen.
Rekeningen splitten vind ik altijd irritant (maar ik doe het bijna altijd) omdat ik bijna altijd het goedkoopste van de kaart neem en ook nog eens zo goed als altijd bob ben. Dus terwijl iedereen wijntjes slobbert en een afzakkertje neemt zit ik met mn tapwater voor mn neus een enorme rekening te betalen. Maar dat is off topic.

Cali, als ik het zo hoor zou ik me er geen zorgen om maken, hij komt je uit zichzelf aardig tegemoet en de kans is dat hij nog verder bijtrekt hoe langer jullie samen zijn.
Maar het gaat toch heel goed zo?

[Amarillo]

Cali, als ik het zo hoor zou ik me er geen zorgen om maken, hij komt je uit zichzelf aardig tegemoet en de kans is dat hij nog verder bijtrekt hoe langer jullie samen zijn.
Maar het gaat toch heel goed zo?

Ja hoor, vind ik ook wel.
Ik zou het natuurlijk heel fijn vinden als hij op een mooie dag toch zou besluiten dat hij wel helemaal zonder vlees kan en wil. Maar ik vind het zeker ook best goed gaan zoals 't nu gaat, ben erg blij dat hij niet zo is dat hij elke avond per se vlees moet ofzo. We eten trouwens zelfs (bijna?) altijd helemaal vegan, als we samen koken. En ik vind het ook zo leuk als hij speciaal iets voor me is gaan zoeken.
Zijn ouders zijn ook lief, die hebben vroeger een tijdje vega gegeten (toen het hip was om linksdraaiend makrobioties te eten, zegmaar ) en toen ik daar laatst voor 't eerst kwam eten, hebben ze zich vantevoren helemaal zitten inlezen in vegan koken. En aten we dus met z'n allen (ouders, liefje, broertje & ik) geheel vegan; salade, aziatisch hoofdgerecht en twee smaken yofu toe. Geweldig toch!

[DogTrumpet]

Das geen antwoord op mijn vraag. Bij wie valt het kwartje niet?

Jouw vraag was misschien voor jou wel een vraag maar voor mij niet. Dat bedoel ik niet zo arrogant als het lijkt; ik heb het antwoord al gegeven.

[DogTrumpet]

Tubbs, misschien vind je dit te persoonlijk worden en geef je liever geen antwoord, je doet nogal stevige uitspraken, maar als mensen daar op reageren, is jouw reactie algemeen en nogal ontwijkend. Ik ben toch echt wel nieuwsgierig naar hoe dit werkt, dus ik vraag gewoon even door...

Waarom wil je je partner overhalen of vormen? Wil je een partner die zelf niet op dit idee komt vis te laten staan door eigen gevoelens of door jouw inspiratie, maar die overstag gaat door overhalen en herhaaldelijke discussies en zelfs conflicten? Jij stapt wel makkelijk over dat woord "conflict" heen, maar hoe ver ga je in die discussies met je vrouw?

Ik snap trouwens niet je, als we het hebben over iemand accepteren zoals hij is, begint over dat dit ook uitgelegd kan worden als gemakzucht of angst om iemand te verliezen. Het gaat hier om jezelf, om jou, niet om zomaar iemand. Als jij nu ophoudt met overtuigen/vormen, dan is dat niet uit respect voor haar standpunt dat ze vis wil eten, maar omdat je er geen fut meer voor hebt of bang bent dat ze bij je weg gaat? Kun je je niet gewoon voorstellen dat je er mee ophoudt, omdat dit nu eenmaal haar keuze is? Je brengt het ook alsof het een kwestie van tijd is tot ze om gaat naar vegetarier zijn. Ga jij net zo lang door met conflicten tot dit zo is? Hoe lang ben je daar al mee bezig?

Wat denk je dat ik doe als ik thuis kom, met een spandoek in de keuken staan? Forumsimplisme.

[DogTrumpet]

Maar als je je partner probeert te overtuigen, dan kun je het ook niet erg vinden als je partner jou weer van iets probeert te overtuigen toch? Dan blijf je iig wel even bezig

Ik heb vegetarische en carnivore partners gehad, die stuk voor stuk gek waren op lekker eten. Als lekker eten een bindende factor is, dan komen we er wel uit

Wederom, nou en? Da's andermans goed recht, om mij te proberen te overtuigen. Ja, dan is iedereen wel even bezig. Prima.

[Kiwi]

Niemand hier denkt dat je met een spandoek in de keuken staat, dus dat is onzin. Over simplisme gesproken. Je hebt het echter zelf over 'een voortdurende dialoog' en 'incidentele ruzies'. Dat komt op mij (en niet alleen op mij heb ik zo de indruk) over alsof je nogal vaak zeurt over wat ze wel en niet 'mag' eten en dat dat af en toe in een ruzie uitmondt.
Ik zou het andersom gauw zat zijn, een partner me die voortdurend zou proberen over te halen om toch een hapje van dat 'lekkere vlees' te proberen. Ik kan me dus wel voorstellen dat jullie hier ruzie over krijgen, als je haar keuzes niet wil accepteren.

[DogTrumpet]

Oh en gisteren aan mijn partner voorgelegd, ook andersom (wat zou zijn doen): zij zou mij proberen te overtuigen, ook als ze dat lastig zou vinden, i.e. af en toe zou er met deuren geslagen worden.

terzijde, wat is dat toch dat de meeste mensen hier zo bezig zijn met tuttelend tegemoetkomen, een ruzie benaderen alsof één stap verder de boedelscheiding al in de gang staat te trappelen?

[Kiwi]

Het gaat niet eens zozeer om het feit dat jullie wel eens ruzie hebben, die komen in de beste huwelijken voor. Ik persoonlijk zou vooral vallen over het feit dat mijn partner me zijn mening zou proberen op te dringen en zo weinig respect heeft voor mijn keuzes dat hij daar maar over blijft doorzeuren. Een partner die niet zou accepteren dat ik ervoor gekozen heb vegetarisch te eten zou in ieder geval gauw kunnen wieberen.