Ik denk dat het er ook aan ligt hoe je tegenover elkaar eetgedrag staat. Een vegetariër die echt walgt van vlees en een verstokte vleeseter die persé vlees bij het eten moet, lijkt mij een vrij lastige combinatie.
Als je het als vegetariër niet zo erg vind dat je partner vlees eet en het evt. ook nog wil klaarmaken of als je niet persé vlees bij je eten moet, wordt het een stuk makkelijker natuurlijk.
Ik ben zelf erg op mezelf gericht wat mijn vegetarisme betreft. Ik eet geen vlees, gewoon echt niet, maar wat andere mensen doen interesseert me eigenlijk niet zo. Ik stoor me er totaal niet aan als andere mensen vlees eten in mijn nabijheid. Ik eet het niet en wat jij doet moet je zelf weten.
Mijn man was geen vegetariër toen wij "begonnen" (en strikt genomen is ie dat eigenlijk nog niet, heeeeeel soms eet ie wel eens vlees), maar hoefde niet persé vlees in zijn eten, dus als wij samen aten was het gewoon vegetarisch, of hij nou kookte of ik. En aangezien we al vrij snel gingen samenwonen en dus heel veel samen aten, at hij steeds vaker vegetarisch en dat beviel hem wel. Toen heeft hij dus besloten om ook vegetariër te worden. Zoals ik al zei, heel soms eet ie wel eens vlees, maar dat vertellen we aan niemand, dus voor de buitenwereld is ie gewoon vegetariër.