Hoe 'begin' je een kind 'vegetarisch' uit te leggen?

[Carla]

Hallo,

Tot nog toe was het makkelijk; mijn kinderen zijn nog klein, als we al ergens anders eten dan zijn we erbij, dus automatisch eten ze altijd vegetarisch.
Nu gaat mijn dochter  (3) sinds kort naar de kleuterschool en ik denk dat ze vast ooit weleens vlees voor haar neus zal krijgen. Bijvoorbeeld bij een verjaardagstractatie of bij een uitje naar een boerderij ofzo.
Nou vind ik dat op zich ook niet zo heel rampzalig; sommige dingen kun je nu eenmaal niet voorkomen, maar toch ben ik begonnen met uit te leggen dat wij geen vlees eten.
Maar ja, als je nooit vlees in huis hebt is het ook niet zo makkelijk -en vooral niet op een al te lugubere manier- uit te leggen wat nou precies vlees is en waarom we dat niet eten.
Tot nog toe heb ik wat plaatjes uit kinderwoordenboeken gebruikt (hamburger, een worstebroodje, een plaatje van een keuken waar in de pan een karbonade ligt) gebruikt.
Ik vertel dan dat wij dat niet eten omdat het vlees is, en dat vlees gemaakt wordt van varkens en koeien en dat wij die niet eten.
Nou, dat herhaalt ze braaf als ik vraag 'waarom eten wij geen vlees', maar goed, dat is nog wel wat anders dan 'echt' vlees.
Hoe doen jullie dat ? In de supermarkt langs de slagerijafdeling lopen en uitleggen?
En dan nog ziet dat er heel anders uit dan een kant en klaar broodje knakworst of een plakje worst dat ze op school zou kunnen krijgen.
Of doen jullie er verder niet zoveel  mee of wacht je tot je kind groter is ?

Groeten,
Carla

[J@n]

Ik heb er eigenlijk nooit veel speciaals voor gedaan. Als we in de supermarkt liepen, vroeg Julian wel eens waar worst van gemaakt werd en dan legde ik uit dat ze daarvoor dieren doodmaken en dat wij dat zielig vinden en dat we het daarom niet eten. Maar ik ga niet precies uitleggen hoe ze een koe of varken doodmaken en dat ze dat dan in stukjes snijden en zo. Ontdekt ie vanzelf later wel een keer, of ik vertel het wel als ie er aan toe is.

Het is eigenlijk nooit zo'n issue bij ons. Hij vertelt zelden of nooit aan vreemden dat wij geen vlees eten. Wij hebben het er ook bijna nooit over met anderen, tenzij er expliciet naar gevraagd wordt. Hij is meer bezig met melk en gluten die ie niet 'mag'.

Julian eet soms wel vis. Ik probeer hem wel eens een beetje te prikkelen door te zeggen dat een vis toch ook een dier is en of hij dat dan niet zielig vindt. Maar dan zegt hij gewoon: "Nee hoor, want vis is lekker."  

[Draek]

Het ligt er een beetje aan of een kind een beetje besef heeft van wat leven is en wat dood is en of deze iets weet van wat een dier is en dat het kan beseffen dat zo een dier pijn kan hebben etc.

Maar als deze bijvoorbeeld al geen vlees eet vanwege het dier en dan wel vis, dan is het wel raar. Dan neem ik aan dat deze wel wat beseft.

Ik zou trouwens niet kunnen lachen als een kind dat zou zeggen. Maar goed het is en blijft een kind en het besef zal misschien nog wel groeien. Misschien ook met een beetje hulp van omstanders (ouders enzo?).

[Sil]

maargoed, voor de mensen die kinderen wel leuk vinden: even back on topic:

hoe leg je een kind uit dat je geen vlees eet?

[Christiaan]

hoe leg je een kind uit dat je geen vlees eet?

Zoals Jan zegt: "(Om)dat ze daarvoor dieren doodmaken en dat wij dat zielig vinden en dat we het daarom niet eten."

[Artemis]

Ik heb het wel eens eerder gezegd geloof ik...

Wij hebben poezen. Als spelletje probeer ik vaak in haar billen te bijten. (ik weet nu niet meer of dat slim is gezien die 2 duitsers) Toen we dat aan het doen waren dreigde ik haar billen op te eten, *gegil, 'neehee, zijn mijn billen, niet de jouwe'* MMM, maar ik wil billen eten! Ik ga poezenbillen eten! *meer gegil, 'nee, dat mag niet, dan doe je poes pijn. Poes heeft haar billen nodig'* En dan vervolgens leg ik uit dat koeien ook hun billen nodig hebben en dat ik ze daarom niet wil eten, anders doe je koeien pijn.

Ze snapt nu (niet alleen hierdoor hoor, is doorgaand iets) dat je om vlees te kunnen eten dieren dood moet maken en dat vind ze zielig.
Maar ze heeft toen ze baby en iets ouder was wel bij mijn ex en andere familie vlees gekregen. Dat hou je toch wslk, het is iets waar ik het meeste moeite mee heb. Ze bieden het voor zover ik nu kan overzien niet meer aan. Op school kan ze haar eigen zegje al doen. Maar ze heeft nog wel moeite met het herkennen van eten waar vlees(produkten) in (kunnen) zitten. Kroepoek is bijv. niet herkenbaar als afkomstig van een beest.

Carla heb je grootouders of vleesetende vrienden in de buurt die je respecteren en aan wie je zou kunnen vragen om eens iets vlezigs te eten terwijl je gezin vegetarisch eet? Dat zou een uitkomst zijn voor je eigen idee.


Ik denk ook dat je moet kijken naar het gezin. Ik heb het nu "makkelijk" als alleenstaande veg-ouder, ik kan het zelf beslissen. Julian heeft een ouder die (wel eens?) vis eet dacht ik. Voor Maud en Cyber (niet in een shock raken, hypothetische situatie!  ) zouden omdat ze allebei hier hetzelfde over denken ook geen problemen ondervinden op het gebied van eten en kinderen, hoogstens met de buitenwereld.
Maar om een kind proberen veg op te voeden in een gemende relatie lijkt me een hele grote uitdaging, die ik niet graag nog een keer zou aangaan, het lijkt me erg moeilijk.

[Carla]

Wij hebben poezen. Als spelletje probeer ik vaak in haar billen te bijten. (ik weet nu niet meer of dat slim is gezien die 2 duitsers) Toen we dat aan het doen waren dreigde ik haar billen op te eten, *gegil, 'neehee, zijn mijn billen, niet de jouwe'* MMM, maar ik wil billen eten! Ik ga poezenbillen eten! *meer gegil, 'nee, dat mag niet, dan doe je poes pijn. Poes heeft haar billen nodig'* En dan vervolgens leg ik uit dat koeien ook hun billen nodig hebben en dat ik ze daarom niet wil eten, anders doe je koeien pijn.

Ik denk dat op een spelende manier het het beste werkt; toepasselijke momenten aangrijpen om het erover te hebben. Dat is in feite ook wat Jan doet als hij een steekje onder water geeft als Julian wel vis eet.
Producten die moeilijk herkenbaar zijn laat ik voorlopig maar even voor wat het is. Zo koop ik zelf geen snoep waar gelantine inzit, maar pas had oma een zak snoep opgestuurd waar het wel in zat. Nou, dan vind ik het eerlijk gezegd wel gezegend en mag ze het voor mij wel opeten.
Ik zeg er zelfs niet eens wat van tegen oma, zo ontneem je ze ook alle lust om eens wat aardigs te doen.
We wonen op zo'n 1000 km afstand van die oma, dus dat is dan ook het enige 'probleem' dat we voorlopig tegenkomen. Ze logeert er nooit dus kan er ook niet per ongeluk of expres vlees krijgen.
En zelfs dat zou ik geloof ik niet eens zo heel erg vinden. Ok, ik zou wel vragen of ze geen vlees wil geven, maar met haar zou ik er niet 100% zeker van zijn of ze het niet toch zou geven als C. er uitdrukkelijk om zou vragen om eens te proberen.
Ik denk dat je dat soort dingen gewoon niet kunt voorkomen en het alleen maar veel te zwaar maakt door daar problemen over te maken. Als ze oud genoeg is zal ze toch sowieso zelf de keus moeten maken en ik denk dat de keus voor vegetarisch eten makkelijker wordt gemaakt als de atmosfeer rond de opvoeding daarover luchtig en open was dan dwingend en vol ruziesfeer.  

Carla heb je grootouders of vleesetende vrienden in de buurt die je respecteren en aan wie je zou kunnen vragen om eens iets vlezigs te eten terwijl je gezin vegetarisch eet? Dat zou een uitkomst zijn voor je eigen idee.

Ja, ik heb wel vleesetende vrienden waar we dat eens bij zouden kunnen proberen. Of bij een barbeque bijvoorbeeld waarbij wij geen vlees eten en alle anderen wel.

Maar om een kind proberen veg op te voeden in een gemende relatie lijkt me een hele grote uitdaging, die ik niet graag nog een keer zou aangaan, het lijkt me erg moeilijk.

Mijn man is ook vegetarisch en voor de geboorte van onze oudste waren we zelfs beide veganistisch. We zitten dus wel aardig op dezelfde lijn. Het lijkt mij ook lastig om een kind vegetarisch op te voeden als één van de partners het niet is, maar het hangt ook helemaal van de instelling van beide af. Misschien niet moeilijker als andere opvoedkundige kwesties, als wel of niet tikken uitdelen, wel of niet bordje leegeten, wel of niet bij pappa en mamma in bed slapen.............

Groetjes,
Carla

[animal lover]

Heb een kinderboekje over een varkentje en de bio industrie. Vond het een grappig boekje en dacht misschien komt het nog een keer van pas.

[Astrud]

Hallo,

Nu gaat mijn dochter  (3) sinds kort naar de kleuterschool en ik denk dat ze vast ooit weleens vlees voor haar neus zal krijgen. Bijvoorbeeld bij een verjaardagstractatie of bij een uitje naar een boerderij ofzo.

Het lijkt mij in ieder geval verstandig om er op de kleuterschool eens over te praten, aan te geven dat je dochter geen vlees eet en vragen of de juf/meester er rekening mee wil houden als er een traktatie of een uitje is. Dan ben je in ieder geval al een stukje op weg om te voorkomen dat ze misschien vlees voorgeschoteld krijgt.

Nu was dat niet de essentie van je vraag maar ik heb (nog) geen kinderen dus van dit topic leer ik meer dan dat ik er iets opvoedkundigs aan toe kan voegen  

[Carla]

Hallo,

Ik ben even zonder internet geweest omdat ik verhuisd ben, maar nu ben ik er weer !

Het lijkt mij in ieder geval verstandig om er op de kleuterschool eens over te praten, aan te geven dat je dochter geen vlees eet en vragen of de juf/meester er rekening mee wil houden als er een traktatie of een uitje is. Dan ben je in ieder geval al een stukje op weg om te voorkomen dat ze misschien vlees voorgeschoteld krijgt.

Nu was dat niet de essentie van je vraag maar ik heb (nog) geen kinderen dus van dit topic leer ik meer dan dat ik er iets opvoedkundigs aan toe kan voegen  

Op de vorige kleuterschool heb ik het er enigszins uitgebreid over gehad. Daar had de directrice er wel begrip voor (zeker ook omdat voor sommige religies wel door de schoolkantine rekening wordt gehouden met eet wensen en waarom dan niet voor ethische redenen), maar tegelijkertijd moest ze wel zeggen dat het niet haalbaar is om per individueel kind te kijken wat ze wel/niet eten. En daar heb ik wel weer begrip voor.
Nu op de nieuwe school (vanwege de verhuizing) heb ik het er nog niet over gehad.
Het is me wel duidelijk dat het een iets conservatievere school is wat directrice betreft, maar ach, je kan nooit weten hoe dat in de practijk uitpakt. Ik zal het in elk geval wel eens ter sprake brengen bij de juf, eens kijken hoe ze erop reageert.
Verder is het voorlopig geen probleem, de school is op loopafstand dus C eet gewoon thuis en haar 4 uurtje (ze gaat alleen s'middags naar school) moeten de ouders zelf meegeven.

Bedankt voor het meedenken, ook al heb je (nog) geen kinderen. (Wel plannen in die richting als ik onbeleefd mag zijn?)

Groeten,
Carla

[Ingrid Dekker]

Ik weet niet hoe oud je kind is, maar op de site van wakker Dier staat een krant speciaal voor kinderen. Op een toegankelijke manier wordt alles wat met bio-industrie enzo te maken heeft uitgelegd.

Mijn zoon is 10 en weigert vegetarisch te worden, zijn vader (mijn ex van heeeel lang geleden) komt uit een familie van veehandelaars en ik wil niet te veel druk op hem uitoefenen (dat doen zij al genoeg sinds ze weten dat ik vegetarisch ben geworden) Maar nu hij de krant gelezen heeft eten hij en mijn vriend (ook een vleeseter) alleen nog maar biologisch vlees, biologische kaas en bio-melk.


oeps, sorry, las pas later dat je kind 3 is, nog wat jong voor de krant........

[Astrud]

Hallo,


Bedankt voor het meedenken, ook al heb je (nog) geen kinderen. (Wel plannen in die richting als ik onbeleefd mag zijn?)

Groeten,
Carla

Zo onbeleefd vind ik dat niet hoor, mag je best vragen. Ja ik heb wel plannen, ver gevorderde inmiddels  

En ik ben ook zeker (vriend ook) van plan om ons kind vega op te voeden. En als het eenmaal oud (en wijs..) genoeg is om zelf de keuze te maken en eventueel te expirimenteren dan zal ik hem/haar daar in bijstaan.

Denk dat het inderdaad ook een goed idee is om het met de directe juf te bespreken. Die kan toch iets meer opletten als er een traktatie wordt uitgedeeld of als een klas een uitje heeft. Dat de directrice niet dat overzicht heeft kan ik wel begrijpen.
En het zal ook niet zo'n drama zijn als je dochtertje een keer vlees eet, al gaat het natuurlijk wel tegen je principes in, op die manier kun je meteen goed uit proberen te leggen wat ze nou gegeten heeft en waar het vandaan komt. Ook al is ze pas drie, je weet nooit wat ze daar allemaal al van leren.

Succes!

[linz]

Was laatst bij kenissen te eten gevraagd. Hun zoontje van 4 jaar is helemaal dol van dinosaurussen en weet daar ook heel veel over te vertellen. Toen we aan tafel gingen, legde zijn papa uit dat er, net als bij de dino's, ook bij de mensen planteneters en vleeseters zijn en dat ik dus geen carnosaurus was...
Voelde vreemd om vergeleken te worden met een uitgestorven diersoort, maar de boodschap kwam geloof ik wel over.

[Danielle]

Maar nog steeds lijkt mij het geval van een schoolreisje of zelfs schoolkamp heel moeilijk. Moet er dan apart gekookt worden voor jouw kind? Gaat het zichzelf daardoor niet 'anders' voelen, of zelfs buiten de groep vallen?

[sireylithy]

mijn moeder heeft me altijd uitgelegt zo: we eten geen vlees omdat het zielig is voor de dieren want ik bedoel als je een koe in de weiland ziet en je vind hem leuk en zometeen ligt hij op je bord. sinds dien heb ik geen vlees gegeten, ik heb er eigenlijk nooit zin in gehad. okay misschien wel toen ik 4 was maar dat is nu voorbij.

[Danielle]

De manier waarop het aan jou is uitgelegd klinkt behoorlijk hard, sireylithy, maar ik zie er wel wat in.

[sireylithy]

De manier waarop het aan jou is uitgelegd klinkt behoorlijk hard, sireylithy, maar ik zie er wel wat in.

eigenlijk wel, maar het werkte eigenlijk wel.

[Laurita_27]

Heb een kinderboekje over een varkentje en de bio industrie. Vond het een grappig boekje en dacht misschien komt het nog een keer van pas.

"Pablo"? Dat boekje heb ik. Het is van uitgeverij De Vier Windstreken. Op hun website hebben ze het erover dat mensen vaak zeggen dat hun boeken "anders"zijn. Ik vind het boeken met een boodschap op een kindvriendelijke manier. Ik denk dat dmv boekjes je kinderen een heleboel kunt uitleggen.
Het boekje Pablo gaat over een varken (Pablo) en zijn vriendinnetje Vera (meisje). Pablo woont in een wei en Vera komt elke dag met hem spelen. Op een dag komen 2 mannen Pablo halen (slagers) en Pablo slaat op de vlucht. Hij vindt een nieuw huis.
Pablo bestaat echt. Hij heeft het grote geluk dat hij prettig kan leven en rustig oud kan worden.
Een leuk boekje voor va 5 jr.