Wij aten op het nippertje van het oude jaar nog bij
Antoine gegeten.
Een mooi, klein restaurant met lekkere stoelen en aardige bediening.
De amuse was erwtensoep, met voor de vleeseters rookworstschuim en voor mij pompoenpitolie. Ik ben helaas vergeten te vragen of het echt dezelfde soep was, want bij hen smaakte het echt snertig en mij meer doperwterig. Die pompoenpitolie vond ik niet zo spannend.
Vooraf had ik een combinatie van sla, bloemkoolpuree, pastinaakpuree, geconfijte olijventapenade (lekker en echt woest olijvig), gerookte kerstomaatjes (o, jum, dat wil ik ook een keer doen!), een parmezaankoekje (maar héél dun, waardoor het aan een sneeuwvlok deed denken), heel dun brood met maanzaad én minibriocheboterhammetjes die voor een leuk ruitpatroon geroosterd waren (alhoewel, ik denk eigenlijk dat ze met een hete pen gekleurd waren, niet geroosterd).
Die brioche had er niets mee te maken en het hele bord had iets ontplofts: allemaal erg lekkere dingen die niet per se bij elkaar hoorden.
Daar was ik bij de tweede gang ook een beetje bang voor, want anderen hadden vrij sober ogende borden en ik had een waar kleurenfeest, maar hier was het niet alleen lekker, maar het klopte ook heel goed bij elkaar.
Ik had kleine quenelles waterkersrisotto die niet heel waterkerzerig maar wel heel lekker smaakte, met
vadouvan-hollandaise die vooral friszurig en heel erg luchtig was. Daarbij kwamen geconfijte tomaatjes, gebakken koningsboleet (waarom noemen ze dat overal kingboleet? er is toch geen pepermuntconnectie?) die jammergenoeg zo dun was gesneden dat je hem makkelijk over het hoofd had geproefd, hele zachte aardappelpuree, groene asperges, spruitjes, in kardemom gemarineerde wortelslierten (ik vond het helemaal niet erg dat je de kardemom niet proefde).
De tafelgenoot tegenover me had geen hoofdgerecht besteld, maar wel twee voorgerechten, en daarna wilde ze net zo'n bord als ik had. Dat is denk ik wel goede reclame, dat een vleeseter die al twee fijne voorgerechten opheeft bedenkt dat dit er ook nog wel bij past...
Daarna deelden we kaas en dus kregen we eerst een kaasamuse: een minipasteibakje met ontzettend lekkere gorgonzolacrème met een tomaatje. En daarna de kaas zelf: een erg lekker brie-familielid, een wat saaiige rode geit, heel erg goede oude boerenkaas, blauwe kaas die minder lekker was dan de kaas bij de amuse en van die lepelige kleefkaas. Het was best okéë kaas, maar niet de beste die ik ooit gehad had.
En toen nog een toetje, met eerst een dessertamuse, yoghurtlimoensorbet. Dat wil ik ook een keer uit de ijsmachine krijgen!
Daarna had ik een chocoladetaartje met een zachte binnenkant (dat is echt zooooooo lekker als de kok weet dat een zachte binnenkant en een ongare binnenkant niet hetzelfde zijn) en echt superlekker hazelnootijs.
En toen nog heel erg lekkere lapsangthee (Damman Frères) en minder geslaagde friandises (iets te zoet).
Ja, dat was echt een fijne avond met erg goed eten en ik vond het grappig om te merken dat de grootste verbeteringen mogelijk zijn op het gebied van inkopen (van kaas) en niet van koken. Kostte 80 euro pp inclusief alles
650 Reacties
406313 Gelezen