Twee dagen in Nederland geweest met vriendje en later vergezelden ook een paar vriendinnen ons (eerste dag Rotterdam, tweede dag Amsterdam). In Amsterdam aten we bij Rain, een lounge-achtig restaurant/club. Nu mag je niet té veel verwachten van een tent waar er zowel gefeest als gegeten wordt, maar hoewel de menukaart er veelbelovend uitzag, was het eten hier ronduit slecht.
We aten er met 7 personen (vijf vriendinnen en ik met vriendje). Als voorgerecht nam ik een "gepofte aardappel met zure room": de zure room was wel zuur, maar verder smakeloos. De aardappel was als het verschil tussen eiernoedels en glasnoedels; waarbij de aardappel in deze laatste categorie viel. Er kwam ook mierzoete tomatensoep op tafel (is dat normaal, in Nederland, dat er een kilo suiker bij de soep wordt gekapt? We vroegen het aan het dienstertje, maar ze antwoordde niet en bleef zich verontschuldigen. Terwijl het haar fout toch niet was). De toast met zalm van mijn vriendin was plat en lichtjes nat van de zalm, die er waarschijnlijk al een tijdje op lag. De zalm had ook van die krakerige randjes.
Even later verscheen het hoofdgerecht. Een "krokante salade met geitenkaas" voor mij, pasta pesto met pijnboompitten voor vriendin en een paar wokjes met scampi's of kip. Mijn sla was helaas allesbehalve krokant, hij kwam duidelijk rechtstreeks uit een reeds verlopen kant-en-klaar slazakje. Alsook de geraspte worteltjes die een vervelend zurig dressinkje van-uit-de-slechtere-supermarkt over zich hadden. Als 'krokant' lagen er een twintigtal gefrituurde mini-geitenkaasballetjes. Tot mijn grote verbazing waren de balletjes noch warm noch krokant. En al even smakeloos als de eerder vernoemde zure room. Gefrituurd voedsel dient toch warm te zijn, ook in Nederland? Nadat ook de 'gegrilde courgette' nog liever uit mijn mond sprong dan mijn maag te vullen, ging ik - bij gebrek aan bediening - met mijn bord naar de keuken. Ik gaf het terug, wilde niets meer in de plaats en wenste het ook absoluut niét te betalen. Mijn welziend oog merkte niet meteen een kok op in de keuken, wel de steeds afwezige ober.
De hoofdgerechten van mijn vriendinnen vielen stuk voor stuk tegen: de pasta pesto was duidelijk een voorgemaakt en dan weer opgewarmd brouwseltje (getuige de pesto die zeer onnatuurlijk reeds aan de hard geworden penne plakte). Pijnboompitten waren nergens te bespeuren. De scampi's in de wok waren ofwel taai, ofwel te mals en sommigen waren regelrecht klaar voor de vuilnisbak.
Toen de steeds verloren lopende ober eindelijk ons tafeltje nog eens passeerde vroegen wij hem om tekst en uitleg. Hij kon ons jammer genoeg niet antwoorden of er die dag wel een kok aanwezig was (waar wij zéér aan twijfelden), maar gaf ons - na een telefoontje met zijn baas - 15% korting op het eten. Voor een opgewarmde pasta pesto zonder pijnboompitten is 14 euro nog steeds teveel, maar uiteindelijk verlieten wij diep teleurgesteld de zaak. Conclusie: was het leuk in Amsterdam? Ja, maar wel slecht gegeten!