Nummer tien van ons voornemen: we waren uitgenodigd in
De Kompaszaal.
Een prachtige ruimte, het is de oude vertrekhal van de KNSM. Hoog, groot en nog helemaal met het jaren-50-interieur dat er oorspronkelijk inzat. Er staat een grote kraan buiten en je kijkt over het IJ.
Dat het een restaurant is lijkt niemand te weten: we waren de enigen en dat bleef een hele tijd zo, totdat er één ander tafeltje bezet werd. Dat had als gek gevolg dat het personeel (er waren nog wat meer mensen waarvan ik dacht dat ze ook personeel waren maar nu niet werkten) gezellig aan het poolen en geinen was.
Vooraf stonden er pompoenbeignets met blauwe-kaasdip op de kaart, een echt Maartje-gerecht, maar het was op (wie had het dan opgegeten? de tent was leeg; ik verdacht ze ervan dat ze mislukt waren, ze hadden net een nieuwe kaart tenslotte).
Maar toen kwam er een dilemma, want ik had er de paddestoelenrisotto achteraan willen eten, maar het enige andere vegetarische voorgerecht was gebakken paddestoelen op toost, maar ja, twee keer paddestoelen is ook zo wat. Dus nam ik dan maar de curry.
De paddestoelen op toost waren lekker maar nogal koud. En de toost was wel heel hard, dit was geen gewoon geroosterd boterhammetje, dit was zorgvuldig uitgedroogd én geroosterd. Er kwam een overbodige balsamicoreductie bij (ik zal blij zijn als die mode over is).
Daarna had ik de curry, met nogal zoete naan. De curry was lekker, met linzen, zoete aardappel, bloemkool en vrij veel kokos. Er had wel wat meer pit in gemogen, maar hij was heel smaakvol. En grappig genoeg kwam hij op een loeiheet bord. Ze weten het dus wel, dat warm eten lekkerder is.
De desserts stonden nog niet op de kaart (waarom niet de hele kaart in één keer herprint?). Er was citroentaart, maar de ober kon niet helemaal vertellen wat voor citroentaart (ik wilde weten of het citroenmeringuetaart was, en dat was het niet, en ook geen slagroom, maar hij kwam er niet uit wat het dan wel was en werd steeds roder). Ik nam uiteindelijk de crème brulée, die was lekker, een beetje sinaasappelig en de naar de bodem van het kommetje gezakte vanillezaadjes (of gemalen peul?) proefde je nauwelijks. De caramellaag was erg lekker, maar de crème te stijf en eierig.
L had de tarte tatin, die op z'n kop geserveerd werd, wat slim is, want dan wordt de deeglaag niet zacht, maar ook een beetje raar. De taart was met bladerdeeg, wat ik echt veel minder lekker vind dan met korst-, dus ik was blij dat ik die niet had genomen. We kregen er van de kok ook nog een stuk citroentaart bij, omdat 'ie zo lekker was. Dat deelden mijn moeder en tante, en ik kreeg ook een stukje, maar ik kon ook niet determineren wat de bovenlaag was. Het was inderdaad erg lekkere taart.
Thee van Mister Jones en lekker troebel appelsap hadden ze ook.
Fijne tent, al denk ik dat je er nog beter kunt lunchen. Maar dat moet je dan dus wel doen, anders gaat de boel failliet.
650 Reacties
384987 Gelezen