Het eetpatroon van Nederlandse peuters

[Mariek]

Wow Helena, die moet ik onthouden!

(Ik ga er voor het gemak maar vanuit dat ik kindertjes krijg die net zo moeilijk zijn als ik)

[Carmen San Diego]

Kinderen zijn vies. Ze kotsen, poepen, piesen etc. Als je daar niet tegen kunt moet je maar geen kinderen gaan opvoeden.

Heel fijn voor jou dat je nu alles lust, je zult ze wel dankbaar zijn. Ga je dat ook met evt. eigen kinderen doen?

Neuh ik hou niet van kinderen... Sterker nog, ik word misselijk als ik zo'n onding zie... Zeg maar wat de meesten van jullie hebben met gehaktballen... Oftewel, bij mij komen er geen kinderen.

En ja, kids zeiken en kotsten etc, maar daarom hoef je het nog niet te accepteren als dwangmiddel.

En "schandalig" roepen vind ik ook onzin zeg... Ik kan het me niet eens herinneren, zo traumatiserend is het geweest blijkbaar...

[respect]

Wow Carmen, ik begrijp wel waarom je misselijk wordt van kinderen. Onderdrukt jeugdtrauma; kind dat eigen kots op moet eten wordt als volwassene misselijk van kinderen. Voer voor psychologen!


Ben zelf ook gedwongen mijn groenten op te eten. 's Avonds aan tafel blijven zitten met die vreselijk smerige spruiten (word al ziek bij het aanschouwen van die dingen, jeugdtrauma), de volgende dag koude spruiten als ontbijt, als lunch en weer als diner. Ouders dachten op een gegeven moment dat ik ze op had, tot ze dagen later de beschimmelde spuiten achter de bank, in de plantenbak etc. vonden. Wat was ik blij met de scheiding, mijn dominante stiefvader hoepelde op en mijn moeder maakte voor mij gewoon een salade, want daar was ik wel gek op. Eindelijk was het leuk aan tafel!

[Jasper]

Oh ja, spruiten... Gelukkig vinden mijn ouders die dingen ook niet te eten, anders was mijn jeugd geheid verpest geweest. Aan de andere kant vraag ik me af of er niet een andere manier is om die dingen eetbaar te maken, misschien worden ze wel heel erg lekker als je ze roerbakt.

Ik heb ooit een overenthousiaste moeder aangehoord die haar kinderen van jongs af aan volpropte met spruiten, "en nu is het hun lievelingseten!" Maar misschien heeft dat ook te maken met het feit dat ze die dingen zelf erg lekker vindt en de erfelijkheid van smaakvoorkeur (voor het geval zoiets mocht bestaan).

[willem1940]

Ik denk/weet dat met voldoende kinderen aan 1 tafel er zelden eet-problemen ontstaan. Een enkeling vindt misschien witlof of spruitjes minder lekker, daar hoeft in een groep van minimaal 3 kinderen niet moeilijk over te worden gedaan, vooral wanneer er meerdere groenten tegelijk op tafel komen en "ruilen" niet wordt verboden.

Twee keer heb ik een voorbeeld gesteld, als er 1 moeilijk deed met voor mij duidelijk niet-maaltijdtechnische achtergrond. "Nu door-happen of ik smeer het in je haar!!"
Schuinse blikken, koppige nieuwsgierigheid (zou-die dat ècht doen? - JA dus!!).

Iets later grinnikten ze daar nog om.

Maar aanslepen was de grootste kunst; lekker vraatzuchtige monstertjes waren ze, allemaal.

Om in het weekend wat later op te kunnen staan zetten mijn vrouw en ik meestal hapjes voor de kinderen 's-avonds laat klaar op de keukentafel, onder omgekeerde schalen, maar soms vergaten wij dat.
Op een zonnige zondagmorgen om ongeveer half 7 in 1968 werd ik "op afstand" gewekt door het heldere ver-dragende stemmetje-uit de-keuken van kind-2/zoon-1 (hij was drie jaar):
"godverdomme, alwéér niks!" ....

Nou, dan SMELT je toch!

Ik vloog mijn bed uit, monteerde snel wat boterhammen met zoetigheid en wat te drinken daarbij en terwijl ze knaagden/slokten bakte ik er een paar eitjes achteraan en sneed op een plankje een ui en wat meer rauwkost fijn. Alles verdween, iedereen weer blij.