Ik heb niet het idee dat ik me steeds moet verdedigen als vegetariër, maar op feestjes, bij dinertjes thuis of in restaurants voel ik me altijd wel 'de vegetariër', terwijl het voor mij in het dagelijks leven zo vanzelfsprekend is dat ik er niet eens bij nadenk.
Reacties variëren van belangstellend ("is het nog een beetje vol te houden?") via nieuwsgierig ("wat eet je dan wèl") tot niet-begrijpend ("vroeger lustte je wel spekjes"). De uitzondering is mijn vader, die vindt me gewoon een culinair masochist
Maar wat is het nu eigenlijk dat al die reacties uitlokt? Als men vlees eten geen issue vindt, waarom is niet vlees eten dan wel een issue? Ik heb niet het idee dat ik als vegetariër als lastig word beschouwd, maar men vindt het wel bijzonder interessant - sommige familieleden en vrienden zijn er na 2.5 jaar nog steeds niet over uitgepraat.
Het mooiste is toch wel als iemand na de zoveelste discussie opmerkt dat het 'haast wel een obsessie voor je is'. Ja duh, jùllie beginnen er telkens over.
Ook leuk is het als ik vleeseters te eten krijg. Voor hen is een 'echte vegetarische maaltijd' een hele belevenis (spannund...). Volgende week krijg ik twee tantes over de vloer; eentje heeft al gevraagd of ze 'toch in ieder geval wel een eitje er bij krijgt'. Nou, mooi niet dus - het wordt voor de gelegenheid een volledig veganistische currymaaltijd
En vervolgens complimentjes oogsten: 'goh, dat was lekker zeg, ik heb het vlees niet eens gemist'. Hoezo voorspelbaar.
662 Reacties
370394 Gelezen