Bij mij is het ook wel een beetje het standaard verhaal: veel mensen vragen waarom, en ik heb al geleerd dat ik eerst vraag of ze het echt willen weten en dat ze pas na mijn verhaaltje moeten reageren. Want als ze bij elk punt beginnen met een reactie schiet het niet echt op. Ik probeer altijd kort de paar belangrijkste punten op te sommen waarom ik vegetarier ben. Vaak krijg ik opmerkingen:
- oow ik eet ook best weinig vlees.
- jaa ik eet ook altijd biologisch vlees
- je bent toch geen, uhm hoe noemen ze dat ook alweer....vaganist ofzo?!
- doe je het voor de beestjes?
- kom je niet van alles tekort?
Maargoed, de meeste zullen die opmerkingen wel herkennen. En omdat ik weet dat je vaak van die opmerkingen krijgt, vind ik het ook lastiger om uit te leggen waarom. Het komt zo dichtbij, op de een of andere manier word ik er altijd lichtelijk emotioneel door. Niet dat ik ga janken maar ik ben wat lichtgevoeliger. Dat komt denk ik omdat het zoiets wezenlijks is waar ik voor sta, en dat sta je dan uit te leggen aan een vleeseter, die er waarschijnlijk toch niks mee doet. Ook bij familie vind ik het lastig. Dan maken ze brood met worst en kaas, en vraag ik of ze nog wat anders hebben. En dan moet je het uitleggen. Dan ben je toch even anders. Eigenlijk iets op trots op te zijn, maar aan de andere kant ben ik ervan overtuigd dat je als mens toch vaak niet wil opvallen en hetzelfde wil zijn. Go with the flow.
Ik probeer wel altijd te denken: mooi nu heeft diegene in ieder geval een vegetarier onmoet, misschien dat ze gaan nadenken.
662 Reacties
379673 Gelezen