Quote:
|
Op 2002-09-29 17:56, schreef Mirjam: Quote ------------------------------------------- Overigens, de gehandicapten waar Singer het in dat boek over heeft zijn diegenen die geboren zijn zonder hersens, met een heel erg grote open rug of (zoals familie van mij) een plantje (kan alleen liggen, verder niks). --------------------------------------------
[qoute] Mensen zonder hersens bestaan niet! Hersenen zijn namelijk ook noodzakelijk om je hard aan te sturen ed.
|
|
Ben geen bioloog, dus kan niet ingaan op wat het hart aanstuurt etc. , zijn anderen die hier beter over kunnen vertellen.
In zijn boek heeft hij het steeds over zeer specifieke gevallen, het zonder hersens gedeelte ging over baby's die met een bepaalde afwijking waren geboren en dus idd dood gingen. Ik had het boek uit de bieb geleend en ben vergeten hoe de aandoening heette... Het enige wat ik kan zeggen is dat jij zeker het boek zelf moet lezen, want nu heb je alleen maar vooroordelen op basis van mijn zeer warrige verhaal.
Quote:
|
En ook zeer ernstig gehandicapten mensen (die alleen kunnen liggen) kunnen gelukkig zijn, daar ben ik van overtuigt. Sommige zijn vast gelukkiger als sommige mensen met 'normale' intelligentie of lichaamwerking. Als je zo iemand heel goed kent zie je wanneer diegene lacht. Ongetwijfelt is niet iedereen gelukkig, en kunnen wij ons hun leven moeilijk voorstellen. Maar ik vind de bewering dat iemand bij voorbaat niet gelukkig is niet juist.
|
|
Dat heb ik ook nooit beweerd!
Ik heb alleen maar gezegd dat ik het een zeer interessant boek vind dat zeer zware onderwerpen aansnijdt. En dat ik nog steeds niet snap waarom mensen zo boos op hem zijn. Tot nu toe kan ik alleen maar concluderen dat dat mensen zijn die niks van hem hebben gelezen en het van horen zeggen hebben.
Ik heb niet eens gezegd dat ik in alles met hem mee ga etc. want dat is nl. niet zo.
Ik had niet het kind van mijn nicht hierbij moeten betrekken. Stom van mij, ik heb het gedaan dus nu zal ik dat proberen uit te leggen.
Die man is ouder dan dat ik ben en heeft zijn hele leven als een plant geleefd. Zijn ouders hebben wel een tweede kind willen krijgen met de hoop dat dat gezond zou zijn. Bij tests bleek dat niet het geval en ze hebben dat kind dus geaborteerd. Nogmaals proberen wilde ze niet uit angst nogmaals een abortus mee te moeten maken.
Mensen hebben snel een oordeel daarover (ik ook), sommigen vanuit een religie of levensovertuiging, maar wie ben ik en wie ben jij, om zoiets belangrijks voor een ander te beslissen?